1. Głos ludzki
organ głosu
rejestry i skale
technika śpiewu

2. organ głosu - budowa
mechanizm powietrzny
(płuca, oskrzela, tchawica)
krtań z więzadłami głosowymi
 przestrzenie rezonansowe
(jama gardłowa, gardłowo-nosowa,
nosowa i ustna)

3. organ głosu - działanie
 płuca kierują strumień powietrza
(500-3500 cm3) przez oskrzela i
tchawicę do krtani
 krtań jest miejscem powstawania
dźwięku (drganie strun głosowych)
 przestrzeń rezonansową stanowią
przewody oddechowe powyżej
krtani, tu następuje wzmocnienie
dźwięku

4. struny głosowe - działanie
 Od przodu ku tyłowi krtani biegną
dwie pary fałdów
 fałdy górne = więzadła rzekome
 fałdy dolne = więzadła głosowe,
ich drgające brzegi (struny głosowe)
wywołują dźwięk - szereg mięśni
zbliża je do siebie i oddala w czasie
mowy lub śpiewu
 długość więzadeł głosowych:
12-20 mm (kobiety),
18-25 mm (mężczyźni)

5. oddech śpiewaka
 pełen oddech powinien dokonywać
się przy użyciu mięśni ramion,
mięśni międzyżebrowych i
przepony
 przy spokojnym oddechu szczelina
głosowa jest otwarta
 przy silniejszym oddechu zmienia
się kształt szczeliny

6. rejestry
SZEPT - więzadła zamknięte w 2/3 swojej długości, powietrze
przechodzi przez otwór bez pobudzania drgań więzadeł
DŹWIĘCZNA MOWA I ŚPIEW - więzadła drgają na całej swej
długości
a) w kierunku prostopadłym do strumienia powietrza –
REJESTR PIERSIOWY – dolne drogi oddechowe
zapewniają dodatkowy rezonans
b) w kierunku skośnym do strumienia powietrza –
REJESTR GŁOWOWY
c) REJESTR MIESZANY = PIERSIOWO-GŁOWOWY
FALSET - wysoki głos męski, struny głosowe zbliżają się w
środkowej części, szczelina głosowa układa się w dwie elipsy
GWIZD - wargi odgrywają rolę podwójnego stroika, ich drgania
wywołują rezonans jamy ustnej

7. samogłoski i spółgłoski
 udział lub brak udziału strun
 stopień otwarcia ust i głosowych: dźwięczne (np.
rozciągnięcia b,d,g,w), bezdźwięczne (np.
policzków p, t, k, f)
 położenie języka:  różne rejony powstania szumu
wysunięty (e, i, y),  strumień powietrza ciągły (np.
wzniesiony (a, o, u) z, s) lub wybuchowy (np. b, p)
 powietrze wydmuchiwane
przez usta (większość
spółgłosek) lub przez nos (m,
n, ń)
 Drganie czubka języka (r)

8. soliści
 skala głosów jest u solistów
dość elastyczna ze względu na
indywidualne możliwości
śpiewaków
 głosy żeńskie (od najwyższych
do najniższych):
sopran, mezzosopran, alt
 głosy męskie (od najwyższych
do najniższych):
tenor, baryton, bas

9. kastraci
 Wysoki głos męski
zbliżony do sopranu lub
altu, lecz donośniejszy.
Kastraci cieszyli się sławą
zwłaszcza między XVI a
XVIII wiekiem, potem
jednak uznano kastrację
Carlo Broschi
(Farinelli)
za bezprawną. Dziś partie
XVIII wiek kastratów wykonują W filmie Farinelli: ostatni
soprany, kontratenory i kastrat do uzyskania śpiewu
kastrata wykorzystano
alty. sopran i kontratenor
zmiksowane cyfrowo

10. kontratenor
 mężczyzna śpiewający
falsetem, barwa jego
głosu jest zbliżona do
kobiecego
 jeden z najsłynniejszych
współczesnych
kontratenorów to
Philippe Jaroussky

11. chór
 Wymagania co do skali są
mniejsze i bardziej
standardowe
głosy żeńskie:
 SOPRANY (c1-a2)
 ALTY (g-e2)
głosy męskie:
 TENORY (c-a1)
 BASY (F-c1)

12. zapis nutowy (klucze)
najczęściej stosowane spotykane rzadziej
klucz
klucz wiolinowy: sopranowy
sopran, alt, tenor
klucz
altowy
klucz
klucz basowy tenorowy

15. śpiew alikwotowy
 Wykorzystuje zjawisko
rezonansu, który powstaje
w jamie ustnej. Zmiana
kształtu jamy ustnej, krtani i
gardła sprawia, że
poszczególne składowe
harmoniczne dźwięku
ulegają wzmocnieniu
Ten typ śpiewu występuje m.in. w
Mongolii, Tuwie, Tybecie
 Mimo że struny głosowe
(wykorzystują go buddyjscy mnisi) wytwarzają jeden dźwięk o
podstawowej częstotliwości
Prezentacje śpiewu z Tuwy: do słuchacza docierają więc
http://www.alashensemble.com/Polis dwie wysokości dźwięku
h/demos.htm

16. zwykły śpiew-częstotliwości i natężenie
składowych harmonicznych

17. śpiew alikwotowy – składowe harmoniczne
wzmocnione rezonansem