1. Ομάδα του Β3:
Μουλάς Ιάσονας
Παπανικολάου Θανάσης
Παρασχούδης Θανάσης
Ράπτης Θανάσης
Σταμάτης Σπύρος
2. Αστερισμό ονομάζουμε το κάθε αυθαίρετο τμήμα της ουράνιας σφαίρας
ή θόλου που περιέχει μια κάπως ξεχωριστή ομάδα άστρων. Αυτή η
κατάτμηση στηρίχθηκε στα σχήματα που δημιουργούσαν οι πιο φωτεινοί
αστέρες, στα οποία οι άνθρωποι διέκριναν ομοιότητες με ζώα (κυρίως),
θεότητες και πράγματα του περιβάλλοντός τους. Οι αρχαιότεροι
αστερισμοί ορίσθηκαν στην αρχαία Μεσοποταμία και υιοθετήθηκαν από
τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι τους εμπλούτισαν με τη μυθολογία
τους, και μας παρέδωσαν σχεδόν όλους τους αστερισμούς που είναι
ορατοί από τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη.
4. Αυτόφωτα σώματα: χαρακτηρίζονται όλα εκείνα που εκπέμπουν
ενέργεια σε μορφή του φωτός. Λέγονται επίσης και φωτεινές
πηγές.
Ετερόφωτα σώματα: χαρακτηρίζονται όλα εκείνα που δεν
εκπέμπουν τα ίδια φως, αλλά γίνονται αντιληπτά όταν φως
προερχόμενο από αλλού πέσει επάνω τους και ανακλαστεί ή
περάσει μέσα από το υλικό τους.
5. Φως ονομάζεται η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που
ανιχνεύεται από το ανθρώπινο μάτι (οφθαλμό) και που
εκλαμβάνεται ως αίσθηση (αντίληψη) αυτής . Συνεπώς είναι το
αίτιο της όρασης.
Όμως η αντίληψη αυτή του "ορατού" φωτός αποτελεί τμήμα
της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Καλύπτει ένα εύρος
μηκών κύματος που «μεταφράζονται», από το μάτι, στα
χρώματα του φωτεινού φάσματος (δηλαδή στα χρώματα του
ουράνιου τόξου).
Ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες το φως εκδηλώνει ιδιότητες
είτε φωτεινού κύματος, (φωτεινή ακτίνα), είτε δέσμης
σωματιδίων, (φωτεινή δέσμη ή δέσμες).
6. Σύνθετο φως: ονομάζεται οποιοδήποτε φως που αναλύεται
σε χρώματα.
Μονοχρωματικό φως, αντίθετα, ονομάζεται εκείνο μιας
φωτεινής δέσμης που δεν αναλύεται όταν διέρχεται από ένα
διαφανές πρίσμα.
Φωταύγεια: ονομάζεται κάθε εκπομπή φωτός που όμως δεν
οφείλεται στη μεγάλη θερμοκρασία της πηγής που την
εκπέμπει.
Φθορισμός: ονομάζεται το φαινόμενο της εκπομπής φωτός
από μια ουσία όταν αυτή διεγείρεται από άλλη φωτεινή
ακτινοβολία.
Φωσφορισμός: ονομάζεται το φαινόμενο της παράτασης
εκπομπής φωτός από μια ουσία την οποία έχει πάψει να
διεγείρει άλλη φωτεινή ακτινοβολία
7. Θεωρία Newton : Ο Ισαάκ Νεύτωνας δεχόταν ότι τα
φωτεινά σώματα εκπέμπουν σωματίδια, τα οποία
κινούνται ευθύγραμμα και με ταχύτητα ίση με την
ταχύτητα διάδοσης του φωτός. Τα σωματίδια αυτά
ανακλώνται στο μάτι και προκαλούν τη ανάλογη
αίσθηση, αντίληψη.
Θεωρία Huygens : Σύμφωνα με την θεωρία αυτή το
φως αποστέλλεται από κύματα κατά περιοδικές
"διαταραχές" κάποιου υποθετικού μέσου. Εστίες των
περιοδικών αυτών μεταβολών είναι οι φωτεινές πηγές
των οποίων τα μόρια βρίσκονται σε "ταχύτατη
κραδασμική κίνηση" ενώ το υποθετικό μέσον δια του
οποίου μεταδίδονται οι παλμικές κινήσεις είναι ο
"αιθέρας", ένα ελαστικό ακίνητο και αβαρές ρευστό με
το οποίο πληρείται το σύμπαν.
8. Θεωρία του Maxwell : Σύμφωνα με την θεωρία αυτή που
ονομάζεται και "ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Μάξγουελ"
λαμβάνοντας ως βάση τη κυματική θεωρία του Χόυχεν,
προτάθηκε ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα που
ξεκινούν από φωτεινή πηγή. Η θεωρία αυτή επιβεβαιώθηκε
αργότερα με τα πειράματα που έκανε ο Χερτζ.
Κβαντική θεωρία : Σύμφωνα με την θεωρία αυτή το φως
ως ενέργεια ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου εκπέμπεται
και διαδίδεται στο χώρο κατά στοιχειώδη ποσά (δηλαδή ούτε
συνέχεια ούτε ομοιόμορφα κατ’ έκταση) που καλούνται
κβάντα ενέργειας. Τα κβάντα ενέργειας που ανάγονται στο
φως ονομάζονται φωτόνια.