2. Kasalukuyan ng ipinapatupad ng pamahalaang Aquino ang programa nitong kung
tawagin ay K+12. Ito ay ang pagdaragdag ng taon sa Basic Education ng
bansa. Sa programang ito ay hindi na tatanggapin sa unang grado ang batang
hindi nag-kinder bilang unang hakbang sa pagpapatupad nito. At ang isa pa ay
ang dalawang taong dagdag sa high school na ibig sabihin ay magkakaroon
ng tinatawag na Senior High. Sa loob ng dalawang taon sa Senior High ay
maaaring mamili ang isang estudyante ng kanyang espesyalisasyon na
Technical/Vocational course o isport at iba pang pagpipilian.
Ang programang ito ay naglalayong mapataas ang kalidad ng edukasyon ng
bansa. Ang Pilipinas na lang kasi ang bukod tanging bansa sa Asya ang may
pinakamababang bilang ng taon sa Basic Education. Suportado ang
programang ito ng ilang sektor tulad ng mga nasa negosyo. Sa ganitong
paraan diumano ay maari ng makapagtrabaho ang mga Pilipino kahit high
school lang ang tinapos.
Napakalaki ng problema ng bansa pagdating sa edukasyon. Sa mga pampublikong
paaralan pa lamang ay masyadong siksikan sa mga silid. Bukod sa walang
maayos na bentilador ay hindi na rin matutukan ng maayos ng mga guro ang
kanilang mga estudyante sa sobrang dami. Ganito ang sitwasyon sa Metro
Manila.
3. Naiiba naman ang kwento pagdating sa mga malalayong lugar sa bansa.
Naririyan ang mga estudyante na maraming oras ang ginugugol sa
paglalakad ng ilang milyang layo makarating lang sa paaralan. Mas
malala pa sa iba, dahil tumatawid pa sa ilog at peligro ang inaabot
tuwing umuulan dahil sa rumaragasang baha. Mayroon ding dagat pa
ang nilalangoy. Ganito kahirap ang dinaranas nila para lang
makapagtapos sa elementarya at high school. Kung mahina-hina ang
loob ay napipilitan na lang silang tumigil. Ayon na rin mismo sa
Kagawaran ng Edukasyon ay malaki rin ang kakulangan ng mga silid,
aklat at guro sa bansa. Sa kabila ng maraming tapos at lisensyadong
guro ay may kakulangan pa rin. Inirereklamo rin nila ang mababang
pasahod sa mga guro. Taon-taon rin ay naglilimbag ng aklat pero
kinakapos pa rin. Ang matagal ng problemang ito ng bansa ay matagal
ng pinagpasa-pasahan ng ilang nagdaang administrasyon.
Sa pagpapasimula ng Pamahalaang Aquino sa K+12 program na ito ay
mistulang dinadagdagan lang ang problema sa edukasyon ng bansa.
Napakaganda ng layunin nito pero tulad ng ibang programa ay hindi
naman naaangkop ang pagpapatupad nito. Bakit kaya hindi muna
unahin ang mga kasalukuyang pagkukulang ng pamahalaan sa
kasalukuyang suliranin. Kumpletuhin ang mga kulang na silid paaralan.
Magbigay ng mga aklat na tama ang nilalamang impormasyon.
Magdagdag pa ng mga guro at dagdagan ang kanilang sahod at
benipisyo.
4. Hindi dapat gumaya ang Pilipinas sa ibang bansa na dinagdagan ang
bilang ng taon sa pag-aaral upang tumaas lang ang kalidad ng
edukasyon. Hindi nasusukat sa dami ng taong pinasok sa eskwelahan
ang katalinuhan ng tao. Kaya namang matutunan ng mga Pilipino ang
dapat na matutunan sa kasalukuyang umiiral na sistema. Ang
katunayan dito ay ang mataas na kalidad ng edukasyon sa mga
pribadong paaralan. Dahil ito ay suportado ng mga kagamitan at
tamang pagtutok sa pag-aaral ng mga bata ng kanilang magulang. May
mga nananalo pa ngang estudyanteng Pilipino sa mga patimpalak sa
ibang bansa.
Kung dadagdagan ng taon ang pag-aaral ay malulunasan ba nito ang
kahirapan? Mababawasan kaya nito ang mga drop out? Kung sa
ngayong sistema pa nga lang ay marami na ang drop out ay paano na
kaya kapag tuluyan ng ipinatupad ito. Kahit sabihin pang libre ang pagaaral sa mga pampublikong paaralan ay gumagastos pa rin ang mga
magulang sa mga pang-araw-araw na baon ng mga bata. Ibig sabihin
nito kapag dinagdagan ng taon ay panibagong dalawang taon din ang
dagdag pahirap sa mga magulang. Ang sinasabing para
makapagtrabaho na kahit high school lang ang tinapos ay hindi rin
totoo. Sa kasalukuyan, kahit may mga tinapos sa kolehiyo ay hirap
makahanap ng trabaho. Karamihan dito ay mga nagsipagtapos ng
Nursing.
5. Bakit hindi baguhin ng pamahalaan ang paglunas sa problemang pangedukasyon ng Pilipinas. Halimbawa nito ay ang malawakang
pagpapatupad ng distant learning sa mga malalayong lugar. Nandiyan
na ang teknolohiya ng Internet. Maaring sa halip na araw-araw na
pasakit sa pagpasok sa eskwelahan ay gawing lingguhan na lang.
Pwede ring gamitin ang telebisyon sa pamamagitan ng paggawa ng
mga educational channel na panonoorin ng mga bata na kasabay ng
turo sa aktwal na panahon sa paaralan. Marami pang alternatibong
paraan ang naghihintay na linangin para makatulong sa pag angat ng
edukasyon ng Pilipinas. Nagagamit na ito sa ibang bansa.
Ang K+12 ay hindi sagot sa suliranin ng bansa
pagdating sa edukasyon. Ito ay dagdag problema at walang malinaw na
direksyon at hindi napapanahon. Huwag na sanang gawing mas
komplikado ang problemang ito sa pamamagitan ng isang solusyong
sa huli ay magiging dagdag pa pala sa suliranin.
