หลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโม

1. จิต เป็นผู้รู้โดยธรรมชาติ
เป็นแต่เพียงสักว่ารู้
คือ รู้สึก รู้นึก รู้คิด รู้ร้อน รู้เย็น รู้ได้เห็น ได้ยิน ได้ฟัง
และรู้ดมกลิ่น ลิ้มรส สัมผัสถูกต้องสิ่งสารพัดทั้งปวง
ไม่รู้จักพินิจ พิจารณา วินิจฉัย ตัดสินอะไรไม่ได้ทั้งนั้น
จึงเป็นอันว่า ไม่รู้จักดี ไม่รู้จักชั่ว ไม่รู้จักผิด ไม่รู้จักถูก
สติ เป็นตัวผู้รู้ มีอานาจอยู่เหนือจิต
สามารถรู้เท่าทันจิต และรู้เรื่องของจิตได้ดี
ว่าเวลานี้จิตดี เวลานี้จิตไม่ดีตลอด
มีความสามารถทาการปกครองจิตของเราให้ดีได้จริงๆ
1/2

2. นักปฏิบัติในพระพุทธศาสนานี้
พึงกาหนดเอาตัวผู้รู้มีอานาจอยู่เหนือจิตนั้น
มาตั้งลงตรงหน้าเป็นสติ
ทาหน้าที่กาหนดรู้ซึ่งจิต และรวมเอาดวงจิตเข้าตั้งไว้ในจิต
พยายามจนกว่าจิตจะรวมเป็นหนึ่ง
ท่านจึงจะเป็นผู้มีสติมีสัมปชัญญะพร้อมบริบูรณ์
ในขณะเดียวกัน
หลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโม
ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
2/2

3. กายนี้คือก้อนทุกข์ กายนี้เป็นที่หมายให้พ้นเสียจากทุกข์.
ฝึกปัญญาให้ดี... แล้วมาพิจารณากายนี้ให้แจ้ง..ก็จะพ้นทุกข์ได้

4. การที่มนุษย์ปุถุชนทั้งหลาย
ไม่ต้องการความพ้นทุกข์ในวัฏสงสาร
ก็เพราะความมืดเข้าครอบงาสันดาน
ให้เป็นผู้มืดผู้หลงงมงายอยู่ในวัฏสงสารตลอดไป
เมื่อกาจัดความมืดให้ขาดจากสันดานของตนไม่ได้อยู่ตราบใด
ตนก็ยังจะต้องเป็นผู้มืด ผู้หลงอยู่อย่างนั้นตลอดไป

5. คาพูดที่เรียกว่า อริยมรรคสมังคี เป็นคาพูดเรียกชื่อแห่งภูมิจิต
ที่นักปฏิบัติได้นั่งสมาธิรวมจิตลงถึงความเป็นหนึ่งแล้ว
และในที่ประชุมแห่งอริยมรรคสมังคีนั้น
เป็นที่ประชุมพร้อมแห่งองค์อริยมรรคทั้ง ๘ ประการ
ประชุมพร้อมอยู่เองด้วย
อริยสัจธรรมทั้ง ๔ ประการก็ประชุมพร้อมอยู่เองด้วย
ตลอดพระธรรมวินัยทั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์
ก็ประชุมพร้อมอยู่เองในขณะจิตอันเดียวกันนั้นด้วย

6. ชาวโลกคือ คนถือคบไฟชูไว้ทางหน้า
แล้ววิ่งไปร้องตะโกนว่า ร้อนๆๆ
แต่ไม่ยอมทิ้งคบไฟนั้น วิ่งอยู่อย่างนั้น
ไฟยิ่งใด้ลมก็ยิ่งมีความร้อนมาก
หลวงปู่สิงห์ ขันตยาคโม

7. การปฏิบัติธรรมถ้าเราอยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ
ย่อมจะเปลี่ยนจิตใจเราให้ไปอยู่ในลักษณะที่จะเข้าถึงธรรมชาติ
รู้จักความจริงตามธรรมชาติ การเข้าถึงธรรมะก็ง่ายเข้า
เปรียบเหมือนต้นไม้ในภาพเขียน ย่อมจะไม่เหมือนกับต้นไม้จริงๆในป่าฉันใด
ปริยัติเปรียบได้กับต้นไม้ในภาพเขียน ส่วนการปฏิบัติเปรียบเหมือนต้นไม้้ในป่าจริงๆ