Empfohlen
Weitere ähnliche Inhalte
Was ist angesagt?
Was ist angesagt? (18)
Mehr von MI
Mehr von MI (20)
Luangpoo jarm
- 1. เลิกโง่เลิกฉลาด ก็ลุธรรมะเท่านั้นเอง โง่ไปก็ไม่เหมาะ ฉลาดมากมากไปก็ไม่ควร ไม่โง่ไม่ฉลาดนี้ล่ะจึงว่างแท้ ว่างจากปัญญา ว่างจากความโง่ จึงได้ธรรมชาติแห่งธรรม หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน
- 2. เจริญจิตอย่างเดียวจนรู้ภพ-ชาติ-เกิด-ตาย จนระลึกชาติได้ ได้ฤทธิ์ได้เดช รู้จิต รู้วาระจิตของผู้อื่น รู้นึกคิดของผู้อื่น นี่ก็ยังไม่พอ เพราะโมหะยังคลุมจิตอยู่ ที่นี้เจริญจิตแล้วต้องเจริญวิปัสสนาควบคู่กันไปด้วย จิตจึงไม่หวั่นไหวได้ เพราะเพิกโมหะหลงตน หลงจิตออกไปได้ ด้วยเหตุนี้ เมื่อจิตดับนิวรณ์ได้ แต่ยังดับวิปัสสนูยังไม่ได้ จึงว่าต้องเจริญทั้งสองส่วนควบคู่กันไปตลอดไป หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
- 3. ตัวของเราบัดเดี๋ยวนี้ ยังทาตัวเองให้เดือดร้อนอยู่เสมอ เพราะเหตุใด? ก็เพราะตนเองทาตนให้เป็นข้าศึกแก่ตน เคยได้ตรวจดูตนเองหรือยังว่า...อะไรคือสาเหตุที่ให้ตนเดือดร้อนแล้วจะแก้ไขตนเองอย่างไร? เรื่องของจิตที่รับอารมณ์นี่ หากยังหวั่นไหวหรือกระเทือนอยู่กับทุกๆ อารมณ์ ก็ให้เข้าใจว่า...มาจากภายในที่่ไม่สงบ หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 4. ตา หู จมูก ปาก ลิ้น กาย ใจ มิใช่กิเลส รูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ อารมณ์ มิใช่กิเลส อายตนะนอก อายตนะใน มิใช่กิเลส ความดาริของใจเจ้าโง่ นี้ต่างหาก ที่มันพาให้เกิดเป็นกิเลส หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
- 6. เมื่อมีสติ มีปัญญา อารมณ์อะไรมากระทบเข้า มาผัสสะเข้า ก็เป็นอันรู้เท่าทัน ตั้งผู้รู้ ให้รู้ประจัญหน้า คือไม่ปล่อยใจของตนให้ออกไปภายนอก เป็นโลภบ้าง เป็นโกรธบ้าง เป็นหลงบ้าง เป็นราคะบ้าง ไม่ปล่อยออกไปจนหมด วันคืน (กลางวัน-กลางคืน) รู้ตัวเอง แม้มีความคิด ก็มีปัญญากากับ แม้มีอารมณ์ ก็มีสติคอยยับยั้ง นี่คือการฝึกฝนอบรม... หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 7. ความไม่รู้จักพอมันทุกข์ เป็นทุกข์ เพราะไม่รู้จักตัวเอง มันเมาแต่เสาะหาครูบาอาจารย์ เสาะหาธรรม แต่ไม่รู้จักว่า ธรรมในตน ธรรมมิใช่นอกตน... ฟังมาแล้วหลายครู หลายอาจารย์ หลายสานัก แต่สานักภายในตน รู้จักได้หรือยัง หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 8. การเอาความรู้ของผู้อื่นมาพูดนั้น จามามากก็พูดได้มาก แต่มันไม่ใช่ของจริง มันอวดตัวอวดภูมิอวดรู้อวดฉลาด แต่ตัวยังโง่ ยึดความรู้ผู้อื่น มันขายโง่ตัวเอง หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 9. ...รู้แล้วอย่าหลงรู้ รับว่ารู้ แล้ววางรู้ รู้จึงไม่มีพันธะ จิตก็บริสุทธิ์ได้ ละบุญละบาปใดๆ ได้...” หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 10. การจะปล่อยวางได้ การจะละคลายความยึดถือ การจะหายจากความยึดมั่นสาคัญหมาย ต้องทาจิตให้สงบเสียก่อน เพราะอาศัยความสงบของจิตนั้นเอง วิปัสสนาญาณจึงจะเกิดได้ หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 11. นั่นก็ทุกข์ นี่ก็ทุกข์ มันไม่รู้จบ เหตุเพราะมัวเมาแก้ไขแต่ภายนอก ภายในทาไมไม่แก้ไขบ้าง คิดอ่านบ้าง เสาะหาหนทางบ้าง แก้ไขใจของตนบ้าง เพราะใจภายในนี้มันจบลงได้ หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
- 12. จะถามไปทาไมเรื่องของคนอื่น ครูบาอาจารย์รูปนั้นองค์นั้น ที่นั้น ท่านจะอยู่หรือจะไปก็เป็นเรื่องของท่าน ถามตนเอง ถามหาตนเองมิดีกว่าหรือ ท่านรู้อย่างไร ท่านดีอย่างไร มีความรู้ความสามารถในขั้นใดชั้นใดก็ถวายให้เป็นเรื่องของท่านไป หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 14. ของแก้ไขได้ยากที่สุด คือใจเจ้ากรรม ยิ่งเฉพาะใจเป็นเจ้าของกรรมดี ส่วนกรรมชั่วนั้นพอที่จะละได้ เพราะผู้รับโทษทุกข์เห็นๆ กันอยู่ จิตใจที่ติดดีนี้ยากนักยากหนา ต้องเอาจริงๆ ในศีลธรรม ...ในสมาธิธรรม ในปัญญาธรรม จึงพ้นไปได้ หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
- 16. ให้จิตรู้ที่สกลกายนี้เอง ให้รู้ในร่างกายนี้เอง คาว่า "รู้" ก็ให้รู้ว่าเป็นของกลาง ให้รู้ว่าก้อนกายจิตใจนี้มิใช่ของใคร เพราะรู้อย่างนี้เองล่ะจึงออกจากโลกได้ หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
- 18. อย่าไปกลัวทุกข์ อย่าอยากได้สุขจนเกินตัว คนกลัว คนอยากมากเกินไปนั้น มันทาความดีไม่ถูก คนใดกลัวทุกข์ คนนั้นกลัวธรรม หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ
- 19. เกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นอยู่มีอยู่ทุกขณะ แต่..ทาไมเราไม่รู้ไม่เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มันก็แสดงเหตุปัจจัยตามเรื่องตามราวของมันอยุ่ทุกขณะ แต่..ทาไมเราไม่รู้ไม่เห็น นี่เป็นเพราะอะไร พิจารณาเข้าสิ อย่าอยู่เฉยๆ อยู่เฉยมันไม่ได้อะไรน่ะ หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
- 20. สุขในโลกนี้มันมีเกิดดับ เป็นสุขอันมีประมาณน้อยนิดเดียว ไม่คงทนไม่ถาวร ท่านผู้มีปัญญา ท่านไม่ประมาทแม้แต่ประการใด ๆ ท่านไม่สนใจสุขของโลก แต่...ท่านใส่ใจในสุขอันดีมีคุณค่ามากกว่านั้น คือ...เป็นสุขที่พ้นไปได้จากเกิด - แก่ - เจ็บ - ตาย หลวงปู่จาม มหาปุญโญ