,

1. Załącznik nr 1
Warszawa, dn. 28.04.2017 r.
Karta Oceny Programu Rewitalizacji: Lokalny Program Rewitalizacji Miasta Konin na lata 2016-2023 (wersja z dn. 30.03.2017)
Lokalny Program Rewitalizacji Miasta Konin na lata 2016-2023 nie jest zgodny z zapisami horyzontalnych Wytycznych w zakresie rewitalizacji w programach
operacyjnych na lata 2014-2020 w zakresie cech oraz minimalnej zawartości (obligatoryjnych elementów) programów rewitalizacji. W związku z powyższym,
Lokalny Program Rewitalizacji Miasta Konin na lata 2016-2023 w przedstawionej formie nie jest rekomendowany do umieszczenia w wykazie programów
rewitalizacji województwa wielkopolskiego.
L.p.
Kryteria dotyczące
elementów i cech programu
rewitalizacji
Spełnienie kryterium
Uwagi
1
TAK NIE
I Kryteria dotyczące programu rewitalizacji
1.
Program rewitalizacji zawiera
diagnozę gminy umożliwiającą
delimitację obszaru
zdegradowanego i obszaru
rewitalizacji lub wskazuje inny
dokument gminy przyjęty
uchwałą rady gminy, w którym
diagnoza taka została dokonana /
Gminny Program Rewitalizacji
wskazuje uchwałę rady gminy,
w której wyznaczono obszar
zdegradowany i obszar
rewitalizacji.
Nie
Diagnoza miasta została przedstawiona w sposób rozproszony i chaotyczny – część informacji znajduje się w
Rozdziale 2, część w Załączniku nr 1. W celu uporządkowania dokumentu oraz przedstawienia pełnej diagnozy
rekomendowane jest zamieszczenie w jednym miejscu diagnozy miasta, począwszy od charakterystyki miasta, w
celu wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji.
Zastrzeżenia budzi metodologia przeprowadzenia diagnozy:
 pomimo wskazania, że diagnoza opiera się na wskaźniku syntetycznym, w diagnozie zaprezentowano
tylko wartości znormalizowanych wskaźników cząstkowych, a sposób wyliczenia tych wskaźników
wskazano dopiero w Załączniku nr 1, co utrudnia odczytanie diagnozy;
 diagnoza w sposób niewystarczający obejmuje analizę sfer innych niż społeczna – na podstawie analizy
sfery społecznej (7 wskaźników), gospodarczej (1 wskaźnik) i technicznej (1 wskaźnik) wyznaczono obszar
zdegradowany, a następnie w sposób opisowy przeprowadzono analizę sfery przestrzenno-funkcjonalnej
i środowiskowej, wskazując, że negatywne zjawiska w tym zakresie nie są istotne przy określaniu obszaru
zdegradowanego i obszaru rewitalizacji;
 wskaźnik dotyczący sfery gospodarczej w niewystarczający i nieadekwatny sposób obrazuje niekorzystne
zjawiska w sferze gospodarczej występujące na obszarze zdegradowanym i OR (str. 54 analizy);
 wskazanie obszaru zdegradowanego nie uwzględnia występowania zjawisk kryzysowych w sferach innych
niż społeczna (jednostka Niesłusz – str. 26);
 należy wyjaśnić czym różni się wartość średnia dla miasta i wartość średnia z obrębów miasta, wskazuje
się, ze wartości wskaźników średnich dla miasta są różne niż średnie z obrębów miasta podczas gdy
wydaje się, że średnie powinny być tożsame (Załącznik nr 1);
 błędnie określono wskaźnik badający poziom przedsiębiorczości – w/b „podmioty gospodarcze na 10.000
1
Szczegółowe uwagi w zakresie stopnia spełnienia poszczególnych kryteriów.

2. Załącznik nr 1
mieszkańców” (jest na 1.000 mieszkańców);
 nie dla każdego ze zjawisk wskazano rok, z którego pochodzą dane wykorzystywane w diagnozie – sposób
doboru danych powinien zapewniać ich porównywalność, tj. w miarę możliwości dane powinny
pochodzić z jednego roku.
Przeprowadzona diagnoza nie uzasadnia wskazania jako obszaru rewitalizacji fragmentu dzielnicy Glinki (Kurów)
oraz Przydziałki. Zgodnie z przeprowadzoną diagnozą (ryc. 2 Obszar zdegradowany na tle granic administracyjnych
miasta, str. 29) jednostki Glinki oraz Przydziałki nie zostały wskazane jako obszary zdegradowane. Definicja obszaru
rewitalizacji wskazuje wprost, że jest to obszar obejmujący całość lub część obszaru zdegradowanego. Wskazane
fragmenty dzielnic nie stanowią także obszarów występowania problemów przestrzennych, tj. tereny
poprzemysłowe, powojskowe czy pokolejowe, które na zasadzie wyjątku można włączyć do obszaru rewitalizacji.
Szczegółowe uwagi do diagnozy zawarto w części II Karty Oceny Programu Rewitalizacji.
/Rozdział 2 Wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji – synteza, Załącznik nr 1 Diagnoza
społeczno-gospodarcza. Charakterystyka miasta, diagnoza obszarów zdegradowanych – analiza porównawcza oraz
wyniki badań społecznych/
2.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
szczegółową diagnozę obszaru
rewitalizacji.
Do korekty
Diagnoza obszaru rewitalizacji zawiera diagnozę czynników i zjawisk kryzysowych w odniesieniu do strefy
społecznej oraz gospodarczej, funkcjonalno-przestrzennej, technicznej i środowiskowej. Diagnoza wskazuje
potencjały obszaru rewitalizacji, których uruchomienie jest istotne do powodzenia procesu rewitalizacji.
Zidentyfikowane błędy i nieścisłości:
 odwołanie do Załącznika nr 1 Diagnoza społeczno-gospodarcza. Charakterystyka miasta, diagnoza
obszarów zdegradowanych – analiza porównawcza oraz wyniki badań społecznych, która dotyczy
diagnozy całego miasta na potrzeby wyznaczenia OZ i nie stanowi rozwinięcia kwestii z diagnozy
pogłębionej (wskazanie na str. 71 – sfera środowiskowa, str. 68 – sfera techniczna),
 Biorąc pod uwagę jeden z głównych celów, jakiemu miałaby sprostać rewitalizacja, tj. ożywienie
gospodarcze i podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej, zbyt mały nacisk na kwestie gospodarcze w
delimitacji i analizie OR wydaje się niezrozumiały. Co więcej, obrany wskaźnik gospodarczy (poziom
przedsiębiorczości mierzony liczbą podmiotów gospodarczych) wydaje się nietrafiony w kontekście
obszaru rewitalizacji (w obrębie Starówki wskaźnik ten jest bowiem dwa razy większy niż średni dla
Miasta Konina). Wskaźnik ten jest o tyle nieadekwatny, że nie świadczy o korzystnej sytuacji gospodarczej
tego miejsca i nie odzwierciedla jego faktycznego poziomu rozwoju gospodarczego ani problemów
gospodarczych. Wydaje się zasadne położenie większego nacisku na kwestie gospodarcze i
wprowadzenie innych wskaźników lepiej obrazujących sytuację kryzysową w tym zakresie (o której
wspominają autorzy LPR na str. 54) na OR;
 wnioski dot. wpływu czynników środowiskowych na wyznaczenie OR – wskazano, że wyniki analizy sfery
środowiskowej były nieistotne, bo wyniki nie różnicowały poszczególnych obrębów miasta, jednocześnie
w zakresie poziomu hałasu i zanieczyszczenia powietrza wskaźniki wskazują na przekroczenia
dopuszczalnych norm, wskazując jednoznacznie na sytuację problemową w powyższym zakresie,
 Przeprowadzona diagnoza nie uzasadnia wskazania jako obszaru rewitalizacji fragmentu dzielnicy Glinki

3. Załącznik nr 1
(Kurów) oraz Przydziałki. Zgodnie z przeprowadzoną diagnozą (ryc. 2 Obszar zdegradowany na tle granic
administracyjnych miasta, str. 29) jednostki Glinki oraz Przydziałki nie zostały wskazane jako obszary
zdegradowane. Szczególne wątpliwości budzi kwestia włączenia do obszaru rewitalizacji Kurowa w
kontekście jego lokalizacji (znacznie oddalonej od Starówki) i dyskusyjnej zasadności planowanych w jego
obrębie działań (kwestia ta omówiona zostaje w dalszej części oceny).
 w ramach analizy przestrzenno-funkcjonalnej pomija się problem dostępności komunikacyjnej obszaru, w
tym obsługę obszaru przez komunikację publiczną.
Rewitalizacja Starówki jest także wskazywana jako kontynuacja działań na rzecz zwrócenia miasta ku rzece.
Ważnym przedsięwzięciem w tym zakresie była budowa Bulwaru Nadwarciańskiego. Nie są jednak wskazane efekty
i zasięg odziaływania tego przedsięwzięcia co dawałoby rozeznanie w zakresie rozwijania takich działań. Jako
potencjał obszaru wskazuje się koncentrację podmiotów społeczeństwa obywatelskiego, jednocześnie największe
bolączki obszaru pozostają po stronie sfery społecznej (m.in. niski poziom przedsiębiorczości, edukacji
ekonomicznej, niewykorzystanie mechanizmów wsparcia, przestępczość). W Diagnozie nie jest jednak analizowana
przyczyna braku rozwijania przez podmioty społeczne inicjatyw na rzecz edukacji i aktywności społeczności
lokalnej. Tym bardziej, że problemy społeczne (bezrobocie) są wskazywane jako główna bariera do rozwijania
działalności gospodarczej poprzez wpływ na zmniejszanie atrakcyjności inwestycyjnej. Z analizy funkcjonalno-
przestrzennej wynika, że ograniczenia dot. powiązania komunikacyjnego OR leżą po stronie deficytów w zakresie
infrastruktury. Jednocześnie z informacji w Programie wynika, że te deficyty nie są charakterystyczne dla obszaru
śródmiejskiego, tylko dla całego miasta (str 63).
/Rozdział 3 Analiza pogłębiona obszaru rewitalizacji „Starówka/
3.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
opis powiązań programu
z dokumentami strategicznymi
gminy.
Tak
LPR przygotowano z uwzględnieniem zapisów dokumentów strategicznych i planistycznych gminy:
 Strategia Rozwoju Miasta Konina na lata 2015–2020
 Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych Mieszkańców Konina na lata 2015-2025
 Plan Gospodarki Niskoemisyjnej dla Miasta Konina 2014-2020
 Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Konin
W LPR wskazano powiązania z dokumentami strategicznymi na poziomie zdefiniowanych w nich celów. Zapisy
Studium uwzględniono w pogłębionej diagnozie obszaru rewitalizacji, zapisy Strategii Rozwoju uwzględniono przy
formułowaniu wizji obszaru rewitalizacji.
/Rozdział 1.2 Opis powiązań LPR z dokumentami lokalnymi, Rozdział 3 Analiza pogłębiona obszaru rewitalizacji
„Starówka”(Podrozdział 3.2.3 Sfera funkcjonalno-przestrzenna), Rozdział 5 Wizja stanu obszaru rewitalizacji
„Starówka”/
4.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
wizję stanu obszaru po
przeprowadzeniu rewitalizacji.
Tak
Wizja obszaru rewitalizacji „Starówka” odnosi się do zdiagnozowanych potrzeb, uwarunkowań i potencjałów
obszaru rewitalizacji, których uruchomienie jest istotne do powodzenia procesu rewitalizacji. Przy formułowaniu
wizji obszaru rewitalizacji uwzględniono także zapisy Strategii Rozwoju.
Wizja zakłada rozwijanie kapitału społecznego, jednocześnie z wcześniejszego opisu (potencjały) wynika, że nie ma

4. Załącznik nr 1
potrzeby rozszerzania sektora organizacji pozarządowych, tylko zdiagnozowanie i ukierunkowanie prowadzonych
na bieżąco działań.
/Rozdział 5 Wizja stanu obszaru rewitalizacji „Starówka”/
5.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
cele rewitalizacji oraz
odpowiadające im kierunki
działań służących eliminacji lub
ograniczeniu zdiagnozowanych
negatywnych zjawisk na obszarze
rewitalizacji.
Do korekty
W programie wskazano 3 cele rewitalizacji, którym przyporządkowano kierunki działań. Cele rewitalizacji zostały
ujęte w sposób ogólny, stąd trudno jednoznacznie stwierdzić, czy w pełnym zakresie będą odpowiadać na
negatywne zjawiska zidentyfikowane na obszarze rewitalizacji. Brak jest należytego omówienia stopnia powiązania
i wpływu realizacji poszczególnych celów i kierunków działań na niwelowanie tych zjawisk w OR. Cele związane są
ze zwiększeniem integracji społecznej mieszkańców, rozwojem gospodarczym, poprawą stanu infrastruktury i
jakości przestrzeni publicznych. Cele rewitalizacji służą hierarchizacji działań, kierunki działań zostały wprawdzie
określone ogólnie (hasłowo), niemniej te wskazane dla celu 1 i 3 wydają się przyczyniać się do realizacji celów
rewitalizacji, wątpliwość budzi natomiast na ile kierunki działań wskazane dla celu 2 przyczyniają się do faktycznego
ożywienia gospodarczego obszaru rewitalizacji i niwelacji problemów i barier gospodarczych. Wątpliwości te
pogłębia lektura podstawowych przedsięwzięć rewitalizacyjnych, które co do zasady nie dotyczą bezpośrednio
problemu pobudzania i rozwoju przedsiębiorczości.
W ramach celów nie wskazano wprost kwestii odnoszących się do problemów społecznych obszaru rewitalizacji
(np. bezrobocie, ubóstwo), które stanowią główne czynniki wyznaczania OZ i OR. Zadania związane z
przeciwdziałaniem bezrobociu i aktywizacją zawodową mieszkańców Starówki oraz ograniczeniu ubóstwa
wskazano w ramach charakterystyki pozostałych rodzajów przedsięwzięć rewitalizacyjnych. /Rozdział 6 Cele i
kierunki działań rewitalizacyjnych/
6.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
opis przedsięwzięć
rewitalizacyjnych.
Do korekty
Program zawiera listę 16 podstawowych przedsięwzięć rewitalizacyjnych z uwzględnieniem wymagań określonych
w Wytycznych w zakresie rewitalizacji. Program zawiera ogólną charakterystykę pozostałych przedsięwzięć
rewitalizacyjnych (8 typów zadań).
W większości przypadków planowane przedsięwzięcia rewitalizacyjne (podstawowe i pozostałe) wynikają
z określonych kierunków działań służących realizacji celów rewitalizacji. Niemniej zaznaczyć należy, że w
odniesieniu do celu 2 związanego z ożywieniem gospodarczym, kierunek działania 2.2. Zbudowanie
zintegrowanego systemu wsparcia dla przedsiębiorców, w katalogu podstawowych przedsięwzięć rewitalizacyjnych
zaproponowano tylko jedno przedsięwzięcie (nr 16) bezpośrednio związane z przedsiębiorczością (nie wskazano
jednak, że realizuje ono ten kierunek działania). Należy jednak zwrócić uwagę, że nie zakłada ono jednak
konkretnych działań zmierzających do wsparcia przedsiębiorców i rozwoju gospodarczego, gdyż dotyczy
przygotowania planu marketingowego obszaru. Faktyczne, bardziej bezpośrednie zadania o tematyce gospodarczej
wskazano jedynie w ramach charakterystyki pozostałych rodzajów przedsięwzięć rewitalizacyjnych (Typ 1), co
może mieć wpływ na osiągnięcie celu, pod warunkiem ich faktycznej realizacji w określonym zakresie. Wbrew
zapisom dokumentu przedsięwzięcie nr 3. Konińskie spotkania z Juliusem Frommem (cykl) oraz przedsięwzięcie nr
7. Modernizacja oraz adaptacja pomieszczeń z przeznaczeniem na szkolne schronisko młodzieżowe nie przyczynią
się do realizacji celu 2.2 „Zbudowanie zintegrowanego systemu wsparcia dla przedsiębiorców”.
Przedsięwzięcia mające na celu ożywienie gospodarcze, służące także rozwiązaniu problemów społecznych (o czym

5. Załącznik nr 1
mowa w pogłębionej diagnozie) nie znajdują odzwierciedlenia w planowanych przedsięwzięciach. Na liście
podstawowych przedsięwzięć rewitalizacyjnych brak jest projektów służących pobudzaniu gospodarki i tworzeniu
nowych miejsc pracy. Jednocześnie na liście projektów podstawowych znajdują się projekty, które powielają
przewidywane efekty: np. rozwój infrastruktury społecznej, rozwój funkcji edukacyjnych i kulturalnych (Inkubator
aktywności, Muzeum z funkcjami edukacyjnymi, Centrum Edukacji Komunikacyjnej, Centrum Sportu i Rekreacji).
Zabrakło projektów współwystępujących z działaniami na rzecz niwelowania negatywnych zjawisk społecznych i
tym samym zapewniających komplementarność problemową. Znaczne kwoty przewidziane są na realizacje
projektów z zakresu rozwoju infrastruktury społecznej, wskazując na przewagę komponentu infrastrukturalnego.
W przedsięwzięciu nr 7. Modernizacja oraz adaptacja pomieszczeń z przeznaczeniem na szkolne schronisko
młodzieżowe wskazując na mały ruch turystyczny, należy rozważyć, czym jest on spowodowany. Zgodnie z zapisami
LPR ma to związek z niskim zainteresowaniem i wiedzą nt. zasobów turystycznych Starówki. W tym kontekście nie
wydaje się racjonalne pobudzanie turystyki poprzez budowę bazy noclegowej (kwestia ta jest bowiem pochodną
popytu turystycznego). Zbyt daleko idącym wnioskiem jest także pobudzenie mikro przedsiębiorczości poprzez
stworzenie takiej bazy turystycznej.
Przedsięwzięcie nr 9. Kompleksowa modernizacja Amfiteatru „Na skarpie”(wraz z budową kładki nad Kanałem Ulgi)
odpowiedzią na utrudniony dostęp do wydarzeń kulturalnych mieszkańców obszaru rewitalizacji „Starówka” –
biorąc pod uwagę lokalizację Starówki i Kurowa (amfiteatru) i znaczną odległość między nimi, a także
uwarunkowania przyrodnicze i samą ideę amfiteatru (zakładającą z zasady organizację sezonowych sporadycznych
wydarzeń kulturalnych) zasadność tej inwestycji w kontekście poprawy dostępu mieszkańców Starówki do kultury
jest wątpliwa. Ze względu na lokalizację amfiteatr jest z pewnością istotnym elementem kultury dla mieszkańców
Nowego Konina. Wysoce wątpliwe jest jednak, aby tak rozbudowane, skomplikowane logistycznie i kosztowne
przedsięwzięcie (z budową długiej ścieżki doatarcia w niedogodnych uwarunkowaniach przyrodniczych) w
wystarczający sposób odpowiadało na potrzeby kulturalne mieszkańców Starówki, o realizacji funkcji
integracyjnych nie wspominając. Wydaje się, że obie te role może spełniać dom kultury i kino zlokalizowane na
obszarze Nowego Konina z uwagi na bliższą odległość od Starówki i bardziej dogodne połączenie komunikacyjne.
Co więcej, w LPR brak jest szczegółowych planów przebiegu trasy takiej kładki jak również uwzględnienia rozwiązań
zakładających utworzenie na obszarze Miasta Konina systemu ścieżek i stacji rowerowych, niejako wymuszonych
pojawieniem się ww. kładki pieszo-rowerowej.
W katalogu podstawowych przedsięwzięć rewitalizacyjnych brak jest projektów oferujących celowane i skuteczne
narzędzia do bezpośredniej walki z ubóstwem i bezrobociem, a także w sposób bezpośredni dotykających kwestii
bardziej efektywnego połączenia obu stron miasta (system komunikacji, zarządzania ruchem). Brak jest także
przedsięwzięć zorientowanych na podniesienie poziomu edukacji i kompetencji szkolnych dzieci i młodzieży z
obszaru rewitalizacji.
Wydaje się, że wśród działań uzupełniających znajdują się brakujące przedsięwzięcia w bardziej bezpośredni
sposób powiązane z potrzebami i problemami zidentyfikowanymi w diagnozie. Niemniej, są to przedsięwzięcia
których na etapie programu nie można było zidentyfikować wprost i nie wiadomo, jaki będzie ich ostateczny zakres
i wykonalność.
/Rozdział 7 Przedsięwzięcia rewitalizacyjne/

6. Załącznik nr 1
7.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
opis mechanizmów zapewnienia
komplementarności i
integrowania kierunków działań
oraz przedsięwzięć
rewitalizacyjnych.
Co do zasady na poziomie kierunków działań i przedsięwzięć rewitalizacyjnych występuje komplementarność
przestrzenna i problemowa, z zastrzeżeniami o których mowa poniżej.
Zdiagnozowano braki w ramach następujących typów komplementarności:
 W ramach komplementarności problemowej na poziomie celów pominięto kwestie społeczne odnoszące
się do problemów społecznych obszaru rewitalizacji (np. bezrobocie, ubóstwo), które stanowią główne
czynniki wyznaczania OZ i OR, wątpliwość budzi natomiast na ile kierunki działań i przedsięwzięcia
wskazane dla celu 2 przyczyniają się do faktycznego ożywienia gospodarczego obszaru rewitalizacji i
niwelacji problemów i barier gospodarczych. Na podstawie pogłębionej diagnozy obszaru rewitalizacji
należy przyjąć, że interwencje społeczne bez działań w sferze gospodarczej nie przyniosą zakładanej
poprawy jakości życia mieszkańców obszaru rewitalizacji. W pogłębionej diagnozie wskazano, że
miastotwórczy charakter rewitalizacji jest bezpośrednio związany z rozwijaniem funkcji gospodarczych.
 Komplementarność przestrzenna jest naruszona poprzez włączenie przedsięwzięcia nr 9 dotyczącego
modernizacji amfiteatru zlokalizowanego na obszarze Kurowa. Biorąc pod uwagę argumentację
przytoczoną powyżej, włączenie tego terenu do obszaru rewitalizacji jest wysoce wątpliwe. W ramach
komplementarności przestrzennej działania w sposób celowy koncentrują się na obszarze obrębu
Starówki i Przydziałek, brakuje natomiast działań zmierzających do faktycznego powiązania
funkcjonalnego Starego i Nowego Konina.
W ramach komplementarności międzyokresowej wskazano wcześniej realizowane działania rewitalizacyjne na OR,
nie podając jednak informacji nt. ich dotychczasowych efektów. Wskazano działania finansowane z różnych źródeł i
realizowane przez różne rodzaje podmiotów.
/Rozdział 7 Przedsięwzięcia rewitalizacyjne/
8.
Program rewitalizacji zawiera
indykatywne ramy finansowe dla
przedsięwzięć rewitalizacyjnych. /
Gminny Program Rewitalizacji
wskazuje szacunkowe ramy
finansowe realizacji programu.
Nie
Program rewitalizacji nie wskazuje indykatywnych wielkości środków finansowych z różnych źródeł służące
finansowaniu przedsięwzięć z listy podstawowej, jedynie całkowitą szacowaną wartość projektów.
/Rozdział 8 Ramy finansowe/
9.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
opis mechanizmów włączenia
różnych grup interesariuszy
w proces rewitalizacji
Do korekty
Program wskazuje kluczowych interesariuszy rewitalizacji. W celu określenia najlepszych form angażowania
mieszkańców opracowano analizę wskazaną w Załączniku nr 3 Platforma/ system stałej współpracy i komunikacji
miasta z bezpośrednimi odbiorcami działań rewitalizacyjnych… Program wskazuje partycypację na etapie tworzenia
i wdrażania LPR.
Co do zasady, w procesie przygotowywania LPR wykorzystano jedynie mechanizmy partycypacyjne o charakterze
informacyjnym – konsultacyjnym i dotyczyły one w głównym zakresie włączenia interesariuszy z OR Ankieta dot.
konsultacji wyznaczenia obszaru rewitalizacji, chociaż adresowana do wszystkich mieszkańców Konina została
uzupełniona zaledwie przez 135 respondentów. Kolejne badania dotyczyły już tylko mieszkańców OR i

7. Załącznik nr 1
przedsiębiorców na nim działających.
Tym samym program nie jest ukierunkowany na dojrzałe formy partycypacji, nie określa sposobu realizacji zasady
partnerstwa w systemie zarządzania programem, jego monitorowania.
/Rozdział 10 Partycypacja społeczna, Rozdział 11 System realizacji (wdrażania), w tym monitoring skuteczności
działań oraz sposób modyfikacji LPR , Załącznik nr 3 Platforma/ system stałej współpracy i komunikacji miasta z
bezpośrednimi odbiorcami działań rewitalizacyjnych…/
10.
Program rewitalizacji zawiera
opis systemu realizacji
(wdrażania) programu. /
Gminny Program Rewitalizacji
zawiera opis struktury
zarządzania realizacją programu.
Do korekty
Program wskazuje osadzenie rewitalizacji w systemie zarządzania rozwojem gminy, wskazuje koordynatora działań
rewitalizacyjnych.
Program rewitalizacji nie określa sposobu realizacji zasady partnerstwa w systemie zarządzania programem.
/Rozdział 11 System realizacji (wdrażania), w tym monitoring skuteczności działań oraz sposób modyfikacji LPR/
11.
Program rewitalizacji / Gminny
Program Rewitalizacji zawiera
opis systemu monitoringu, oceny
skuteczności działań oraz
wprowadzania zmian do
programu.
Do korekty
System aktualizacji programu został ograniczony do aktualizacji listy projektów, nie uwzględnia wniosków z
ewaluacji dokumentu.
Uwagi do systemu monitoringu i ewaluacji:
 Wskaźniki monitorowania celów rewitalizacji w sposób niewystarczający odnoszą się do celów
rewitalizacji. Podobnie jak wskazano przy diagnozie, aby analiza OR była wiarygodna i wskazywała
faktyczne informacje dot. zmiany rozwoju OR w różnych sferach w powiązaniu z celami rewitalizacji,
powinna obejmować w każdej z analizowanych sfer więcej wskaźników niż jeden. Wątpliwość budzi
dobór wskaźników – na ile wskaźniki faktycznie będą odzwierciedlać cele rewitalizacji. Jak wskazywano
przy formułowaniu celów pominięto kwestie społeczne w tym ubóstwo, a wskaźnik dla celu 1 odnosi się
bezpośrednio do problemu ubóstwa. Nie wskazano roku bazowego i docelowego dla określenia danych.
 Nie wskazano jakim celom służy monitoring na poszczególnych poziomach: podstawowych parametrów
LPR, stopnia realizacji celów rewitalizacji, skutków realizacji LPR, poziomu wdrażania LPR. Wskaźniki
określone dla monitorowania stopnia realizacji celów rewitalizacji powielają się ze wskaźnikami dla
skutków realizacji LPR.
 Warto połączyć zapisy dwóch rozdziałów dot. organizacji systemu monitoringu, co zapewni większą
czytelność dokumentu.
/Rozdział 9 Wskaźniki realizacji LPR, Rozdział 11 System realizacji (wdrażania), w tym monitoring skuteczności
działań oraz sposób modyfikacji LPR/
12.
Gminny Program Rewitalizacji
określa niezbędne zmiany
w uchwałach rady gminy
Nie dotyczy

8. Załącznik nr 1
z zakresu mieszkaniowego zasobu
gminy związane z realizacją
programu.
13.
Gminny Program Rewitalizacji
wskazuje czy na obszarze
rewitalizacji zostanie utworzona
Specjalna Strefa Rewitalizacji.
Nie dotyczy
14.
Gminny Program Rewitalizacji
zawiera wskazanie realizacji
programu w zakresie planowania
i zagospodarowania
przestrzennego.
Nie dotyczy
15.
Gminny Program Rewitalizacji
zawiera załącznik graficzny
przedstawiający podstawowe
kierunki zmian funkcjonalno-
przestrzennych obszaru
rewitalizacji.
Nie dotyczy
II Szczegółowe kryteria dotyczące diagnozy gminy
2
stanowiącej podstawę wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji
1.
Diagnoza wskazuje podział gminy
na jednostki struktury
wewnętrznej (np. jednostki
urbanistyczne, GRID) podlegające
analizie.
Tak
Do diagnozy wykorzystano podział miasta na 19 obrębów (jednostek urbanistycznych).
Należy wskazać dokument, na podstawie którego wskazuje się wykorzystywany podział miasta. Podkreślić należy,
że sposób podziału miast na potrzeby diagnozy determinuje jej wyniki, stąd nie może być przypadkowy.
/Rozdział 2 Wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji – synteza, Załącznik nr 1 Diagnoza
społeczno-gospodarcza. Charakterystyka miasta, diagnoza obszarów zdegradowanych – analiza porównawcza oraz
wyniki badań społecznych/
2.
Diagnoza gminy zawiera analizę
sfery społecznej.
Tak
Diagnoza zawiera analizę zjawisk społecznych w oparciu o 7 wskaźników (bezrobocie, ubóstwo, przestępczość,
poziom edukacji, poziom kapitału społecznego, poziom kapitału ludzkiego, poziom patologii społecznej) w
odniesieniu do całego miasta.
2
W przypadku Gminnego Programu Rewitalizacji diagnoza gminy oraz mapa ze wskazaniem granic obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji stanowią załączniki do wniosku
o wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji. Mapa ze wskazaniem granic obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji stanowi także załącznik do uchwały w sprawie
wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji.

9. Załącznik nr 1
/Rozdział 2 Wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji – synteza, Załącznik nr 1 Diagnoza
społeczno-gospodarcza. Charakterystyka miasta, diagnoza obszarów zdegradowanych – analiza porównawcza oraz
wyniki badań społecznych/
3.
Diagnoza gminy zawiera analizę
sfery gospodarczej,
środowiskowej, funkcjonalno-
przestrzennej, technicznej.
Nie
Sposób przeprowadzenia diagnozy w odniesieniu do kwestii innych niż społecznych wymaga uzupełniania.
Diagnoza gminy służąca wyznaczeniu obszaru zdegradowanego obejmowała po jednym wskaźniku ze sfery
gospodarczej (poziom przedsiębiorczości) i technicznej (budynki wymagające termomodernizacji). W kolejnym
etapie w sposób opisowy przeprowadzono analizę sfery przestrzenno-funkcjonalnej (układ przestrzenno-
funkcjonalny) i środowiskowej (niska emisja – Rozdział 2; poziom hałasu – Załącznik nr 1). Powyższe wskazuje na
pozorność diagnozy w sferze innej niż społeczna.
W zakresie sfery środowiskowej (poziom hałasu i zanieczyszczenie powietrza) wskaźniki wskazują na przekroczenia
dopuszczalnych norm, wskazując jednoznacznie na sytuację problemową w powyższym zakresie. Tymczasem w
diagnozie wnioski z tej analizy zostały potraktowane jako nieistotne do określania stopnia degradacji. Biorąc pod
uwagę jeden z głównych celów, jakiemu miałaby sprostać rewitalizacja, tj. ożywienie gospodarcze i podniesienie
atrakcyjności inwestycyjnej, zbyt mały nacisk na kwestie gospodarcze w delimitacji.
/Rozdział 2 Wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji – synteza, Załącznik nr 1 Diagnoza
społeczno-gospodarcza. Charakterystyka miasta, diagnoza obszarów zdegradowanych – analiza porównawcza oraz
wyniki badań społecznych/
4.
Diagnoza gminy pozwala na
wskazanie delimitacji obszaru
zdegradowanego.
Nie
Diagnoza w sposób niewystarczający obejmuje analizę sfer innych niż społeczna – na podstawie analizy sfery
społecznej (7 wskaźników), gospodarczej (1 wskaźnik) i technicznej (1 wskaźnik) wyznaczono obszar zdegradowany,
a następnie w sposób opisowy przeprowadzono analizę sfery przestrzenno-funkcjonalnej i środowiskowej. Aby
analiza była wiarygodna i wskazywała faktyczne informacje dot. przestrzennego zróżnicowania rozwoju miasta w
różnych sferach powinna obejmować w każdej z analizowanych sfer więcej wskaźników niż jeden.
W zakresie sfery środowiskowej (poziom hałasu i zanieczyszczenie powietrza) wskaźniki wskazują na przekroczenia
dopuszczalnych norm, wskazując jednoznacznie na sytuację problemową w powyższym zakresie. Tymczasem w
diagnozie wnioski z tej analizy zostały potraktowane jako nieistotne do określania stopnia degradacji. Biorąc pod
uwagę jeden z głównych celów, jakiemu miałaby sprostać rewitalizacja, tj. ożywienie gospodarcze i podniesienie
atrakcyjności inwestycyjnej, zbyt mały nacisk na kwestie gospodarcze w delimitacji. Ponadto wskazanie obszaru
zdegradowanego nie uwzględnia występowania zjawisk kryzysowych w sferach innych niż społeczna (np. jednostka
Niesłusz – str. 26).
/Rozdział 2 Wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji – synteza, Załącznik nr 1 Diagnoza
społeczno-gospodarcza. Charakterystyka miasta, diagnoza obszarów zdegradowanych – analiza porównawcza oraz
wyniki badań społecznych/
5.
Na podstawie przeprowadzonej
diagnozy wyznaczono obszar
rewitalizacji.
Nie
Obszar rewitalizacji zamieszkuje 4,13% ludności Konina, powierzchnia obszaru stanowi 6,4 % powierzchni miasta.
Przeprowadzona diagnoza nie uzasadnia wskazania jako obszaru rewitalizacji fragmentu dzielnicy Glinki (Kurów)
oraz Przydziałki. Zgodnie z przeprowadzoną diagnozą (ryc. 2 Obszar zdegradowany na tle granic administracyjnych

10. Załącznik nr 1
miasta, str. 29) jednostki Glinki oraz Przydziałki nie zostały wskazane jako obszary zdegradowane. Definicja obszaru
rewitalizacji wskazuje wprost, że jest to obszar obejmujący całość lub część obszaru zdegradowanego. Wskazane
fragmenty dzielnic nie stanowią także obszarów występowania problemów przestrzennych, tj. tereny
poprzemysłowe, powojskowe czy pokolejowe, które na zasadzie wyjątku można włączyć do obszaru rewitalizacji.
Zgodnie z diagnozą jako obszar rewitalizacji wskazany może być jedynie obszar Starówki.
Szczególne wątpliwości budzi kwestia włączenia do obszaru rewitalizacji Kurowa w kontekście jego lokalizacji
(znacznie oddalonej od Starówki) i dyskusyjnej zasadności planowanych w jego obrębie działań.
/Rozdział 2 Wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji – synteza, Załącznik nr 1 Diagnoza
społeczno-gospodarcza. Charakterystyka miasta, diagnoza obszarów zdegradowanych – analiza porównawcza oraz
wyniki badań społecznych/
6.
Przeprowadzono konsultacje
społeczne w odniesieniu do
uchwały w sprawie wyznaczenia
obszaru zdegradowanego
i obszaru rewitalizacji (dotyczy
Gminnego Programu
Rewitalizacji).
Nie dotyczy
Słowniczek: OZ – Obszar Zdegradowany, OR – Obszar Rewitalizacji, PR – Program Rewitalizacji