1. ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ Ο Β΄
ΤΗΣ ΒΑΥΑΡΙΑΣ

2. ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ
Ο Λουδοβίκος Όθων Φρειδερίκος Γουλιέλμος της Βαυαρίας (
γερμανικά: Ludwig Otto Friedrich Wilhelm von Bayern,
25 Αυγούστου 1845 – 13 Ιουνίου 1886) ήταν
βασιλιάς της Βαυαρίας, από τις 10 Μαρτίου 1864 έως τις
13 Ιουνίου 1886. Έφερε επίσης τους τίτλους: Κόμης του
Παλατινάτου του Ρήνου, Δούκας της Βαυαρίας, της
Φραγκονίας και της Σουηβίας. Παράλληλα, ήταν γνωστός
και ως Βασιλιάς των Παραμυθιών (der Märchenkönig),
λόγω της ρομαντικής του άποψης για το Μεσαίωνα.
Έχει μείνει στην ιστορία κυρίως για την κατασκευή
εντυπωσιακών κάστρων με ανάμεικτους αρχιτεκτονικούς
ρυθμούς και τη μεγάλη του αγάπη κυρίως για το έργο του
Ρίχαρντ Βάγκνερ και άλλων συνθετών. Είχε διαγνωσθεί
ψυχικά ασθενής, αλλά το αποτέλεσμα της εξέτασης
παραμένει αμφίβολο, όπως άλλωστε και τα αίτια του
θανάτου του.

3. ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Λουδοβίκος ήταν ο μεγαλύτερος γιος του τότε πρίγκιπα της Βαυαρίας,
Μαξιμιλιανού Β΄, και της γυναίκας του Μαρίας της Πρωσίας. Παππούς
του, από τη μεριά του πατέρα του, ήταν ο βασιλιάς της Βαυαρίας
Λουδοβίκος Α΄, πατέρας του Όθωνα της Ελλάδας.
Ο πατέρας του επιθυμούσε να μάθει και στους δύο του γιους, τις βασιλικές
ευθύνες από μικρή ηλικία.Ο Λουδοβίκος ελεγχόταν αυστηρά από τους
δασκάλους του τόσο στη μελέτη, όσο και στην άσκηση. Μερικοί
μελετητές μάλιστα υποστηρίζουν ότι αυτή η αυστηρή διαπαιδαγώγηση
και τα άγχη της βασιλικής οικογένειας οδήγησαν το Λουδοβίκο στην
εκκεντρική του συμπεριφορά ως ενήλικα. Ο ίδιος δεν ήταν κοντά σε
κανέναν από τους δύο του γονείς.
Παρά την αυστηρή ζωή του, ο Λουδοβίκος συνέχιζε να είναι ρομαντικός.
Στην ηλικία των 15 ετών παρακολούθησε τhν όπερα Λόενγκριν του
Βάγκνερ.
ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ

4. ΩΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ
Ο Λουδοβίκος στέφθηκε ώς βασιλιάς της
βαυαριας στις 10 Μαρτίου του 1864 ύστερα από
το θάνατο του πατέρα του από ασθένεια. Η
ανθρωπιστική του παιδεία δεν τον είχε
προετοιμάσει για τα καθήκοντα του βασιλιά.
Εζησε σε μια εποχή που οι πολίτες επιδίωκαν
από καιρό ένα πιο δημοκρατικό τρόπο
διακυβέρνησης αλλά ο ίδιος ονειρευόταν την
απολυταρχία όπως την είχε καθιερώσει ο
Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ'. Το 1870 ο
Λουδοβίκος δωροδοκήθηκε από τον Μπίσμαρκ
ώστε να συμφωνήσει στην είσοδο της Βαυαρίας
στη γερμανική Αυτοκρατορία. Με αυτό τον
τρόπο το Βαυαρικό βασίλειο έχασε τη

5. ΕΚΘΡΟΝΙΣΗ
Οι υπουργοί του τον συμβούλευαν να κάνει οικονομία αλλά αυτός
συνέχισε τα μεγαλόπνοα σχέδια του τα οποία οδήγησαν στην
οικονομική πτώση της Βαυαρίας. Αποφάσισε να τους
αντικαταστήσει αλλά αυτοί αναζήτησαν μια αιτία για να
καθαιρέσουν το βασιλιά με συνταγματικό τρόπο. Αποφάσισαν
να υποστηρίξουν ότι ήταν ψυχικά άρρωστος και δεν μπορούσε
να κυβερνήσει. Συντάχτηκε μια λίστα με παράξενες συνήθειες
του Λουδοβίκου βασισμένη σε μαρτυρίες υπηρετών για να
αποδείξουν την παράνοια του βασιλιά στον Λεοπόλδο, τον
αντιβασιλέα της Βαυαρίας. Στις αρχές Ιουνίου του 1886, 4
ψυχίατροι κατέληξαν στην αναφορά τους ότι ο βασιλιάς πάσχει
από παράνοια και μεταφέρθηκε στο κάστρο Μπεργκ.

6. ΘΑΝΑΤΟΣ
Στις 13 Ιουνίου του 1886 ο Λουδοβίκος ζήτησε από τον επικεφαλή
ψυχολόγο του Φον Γκουντεν να το συνοδεύσει σε μια βόλτα στις
όχθες της κοντινής στο κάστρο λίμνης. Οι δύο άντρες δεν
επέστρεψαν ποτέ και μετά από πολύωρες έρευνες βρέθηκαν τα
πτώματά τους στις όχθες της λίμνης. Δεν βρέθηκαν αυτόπτες
μάρτυρες άρα δε θα μάθουμε ποτέ τί συνέβη. Υπάρχει η θεωρία
ότι ο Λουδοβίκος αυτοκτόνησε με πνιγμό αλλά αμφισβητείται
γιατί δε βρέθηκε νερό στους πνεύμονες του. Σύμφωνα με άλλη
θεωρία ο βασιλιάς δολοφονήθηκε με πυροβολισμό για να μη
διαταραχθεί το νέο καθεστώς.

7. ΤΕΛΟΣ
ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ
ΑΠ΄ΤΟΝ ΧΑΡΗ ΠΛΑΤΑΝΟ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΚΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΩΠΟΥΛΟ