Revista escolar do CPI de Pontecesures

1. CPI PONTECESURES,
Maio, 2012
O VOCEIRO DO PIÑEIRO MANSO
CONVERSEMOS DE ECONOMÍA…
SECCIÓNS: A fonda crise actual copa as primeiras planas dos xornais, as tertulias radiofónicas, a televisión e mesmo se está
a converter nun tema recorrente nos bares, perruquerías, sobremesas ... Esta situación obríganos a facer un
OPINIÓN 2 “cursiño avanzado” sobre economía. Falamos da “prima de risco” coma se a coñecésemos de toda a vida.
Énchesenos a boca cando falamos dos
FESTAS E TRADICIÓNS 4 “mercados” e aínda máis cando aseguramos
saber como acabar coa crise que tanto
ECONOMÍA 8 sufrimento está causando en moitas familias.
Neste panorama pouco esperanzador, que
CIENCIA E TÉCNICA 10 inunda as nosas mentes de pesimismo,
resulta balsámico escoitar aos nenos falar
LEMBRANZAS 11 destes temas. Eles non poden escapar a estes
asuntos posto que día a día escoitan falar
A FORXA DAS LETRAS deles aos adultos, nas noticias e mesmo nos
xornais, que xa comezan a manexar. Pero, a
E AS ARTES 15 diferenza dos adultos, contan o mundo tal e
como o ben, de forma clara e sincera; as súas
GALEGANDO 20 mentes están moito menos mediatizadas.
Os rapaces e rapazas de 4ºA conversaron
LITERARIA 23 distendidamente co seu mestre de moitas
cuestións relacionadas con este tema . O seu
DEPORTES 27 sentido crítico xa se deixa entrever e os
termos eufemísticos non teñen cabida á hora
PASATEMPOS 31 de expresarse.
Xa que o humor é unha cualidade exclusiva do ser humano e, en moitas ocasións a única forma de tratar
verdadeiros dramas, nas páxinas 8 e 9 deixámosvos unha pequena mostra.
DESTACAMOS: OLIMPÍADAS PONTECESURES 2012
Un ano máis o entroido voltou ao noso centro para suscitar o riso entre nós, esta vez coas
“IMOS DE VENDIMA”, alforxas cargadas de roupa de deportes, algunha dela ben provocativa… As olimpíadas foron o
REPORTAXE FOTOGRÁFICA tema común escollido este ano para que mestres e alumnado deixasen voar a imaxinación . O
DOS NENOS E NENAS DE final de festa púxoo o grupo de 4º de ESO, que non se quixo despedir de nós sen arrincarnos un
EDUCACIÓN INFANTIL, QUE merecido aplauso pola orixinalidade da coreografía. (Máis nas páxinas 6 e 7).
APROVEITARON SETEMBRO
PARA C OÑECER ESTA
ANCESTRAL TRADICIÓN. (p.
4) “UNHA NOITE
MISTERIOSA”, UN CONTO
PARA MORRER DE MEDO
FEITO POLO ALUMNADO DE
5º E 6º PARA A FESTA DO
SAMAÍN, QUE PODEMOS
ESCOITAR LIDO POR ELES
MESMOS NESTE VÍDEO
(p. 15):

2. OPINIÓN
“A QUE HORA VÉN A LÚA?”
(En homenaxe ó Xabarín Club, que estivo de aniversario o 18 de abril.)
- A que hora vén a lúa? – Preguntaba o meu fillo, despois da escola, cando chovía ou ía frío, e sempre que tiña sono. Adoitaba ver o Xabarín Club, ese
programa da galega, do que a min me gustaba recitarlle o nome dos cativos que saían na pantalla polo seu aniversario. Cando vía que os seus ollos ían
cada vez máis pequeniños, eu proclamaba nomes e nomes que para min non significaban nada, pero que para o meu fillo constataban a existencia do
seu mundo de nenos na vida, na televisión. Tras unha merenda-cea volvía adurmiñarse.
Media hora máis tarde, tapábao cun cobertor azul e amarelo que a miña nai lle regalara a semana pasada, cansa de comprarlle xoguetes e ver, coas
propias mans, como se ían transformando progresivamente en anacos. Rodas, remolques ou partes de guindastres, xeringas inofensivas, gorriñas de
exploradores aparecían todos os días diante da miña porta, sen decatarme sequera. A invasión tería sido monstruosa se miña nai non lle puxera freo,
obrigando ós achegados a mercar “cousas útiles” e non demos en pezas. Quizais eu, por comodidade, tamén estiven de acordo con ela e xa me fora
acostumando a non levarlle a contraria. A imposición surtiu un efecto estético considerable. Todo estaba no seu recuncho; meu fillo substituíra a acti-
vidade dos xoguetes pola visión serena do Xabarín e, se cadra, por algunha serie máis.
Un día sorprendeume cunha afirmación que me petou nos ollos coma un ferrro na conciencia. Dixérame: - Mamá, xa non son un neno. – Como dis
iso, meu fillo?- contesteille.- Conta cunha manciña cantos anos tes e verás como aínda che chegan os dedos. – Si, mamá, pero non. Non son un neno.
Quique díxome que os nenos xogaban con xoguetes. Eu non souben que responder no momento; creo que lle dei unha contestación neutral, desas que
serven para todo e non aclaran nada, tipo “non lle fagas caso a Quique; el, que saberá?”. El miroume dende a súa inocencia e foi ver o Xabarín Club.
Comentei o caso coa miña nai. Ficou tan estrañada coma min. Non soubo que dicir. Logo mudou de conversa.
Agora, tempo no que xa meu fillo lle deu máis dunha volta ós dedos das mans, descubriu o que eu coas súas preguntas. O misterio dos xoguetes da
vida. Algunhas tardiñas de outono, agora que está lonxe, son eu a que xogo co pensamento e ata teño ganas de preguntarlle eu a el agora, “a que hora
vén a lúa?”. E imaxino que me está a responder como cando era un cativo e se contestaba a si mesmo: - Ás sete e media.
Na casa, na primavera do 2000.
CARMEN BRAGADO SOUTO
EDITORIAL 8 DE MARZO, DÍA DA MULLER TRABALLADORA
Case pasou un ano máis, lamentablemente marcado por
preocupantes novas que nos falan de crise, paro, recortes
sociais, limitación de liberdades… A educación pública tamén
ve reducidos considerablemente os seus orzamentos, feito que
preocupa a toda a comunidade educativa. Fronte a isto, os
“mercados”, eses entes aparentemente anónimos pero que de
feito teñen nomes e apelidos, aumentan as ganancias, cobran
cada vez máis protagonismo na vida pública e, o que é máis
preocupante, tamén máis poder de decisión nun sistema
político que se autocalifica como democrático. Ante este
panorama pouco esperanzador, só podemos desexar que as
novas xeracións contribúan a labrar un futuro máis xusto.
“Educar” non pode ser sinónimo de “aleccionar”, máis si de
abrir liñas de diálogo, de debate, de opinión, fomentando o
interese do alumnado polo que sucede fóra das aulas. A
imparcialidade na educación, tan cacarexada por algúns Hoxe é 8 de marzo, o Día da Muller Tra- Creo que aínda non alcanzou a igualdade
sectores de opinión, confundida máis ben coa neutralidade ou balladora. Volvo repetir: TRABALLA- máxima pero polo menos está en proce-
simplemente co silencio ante temas que se supoñen tabús, DORA! Hoxe recordamos esas mulleres so. O noso país nin iso. Vale que a per-
que se puxeron en folga para reclamar os soa que máis postos políticos ocupa en
agocha as máis das veces a malévola intención de crear unha
seus dereitos e foron queimadas cruel- España é unha muller pero os ideais des-
masa social acrítica, aletargada polo mando a distancia e a
mente. Sempre que penso nisto acórdo- ta señora non é que sexan moi feminis-
euforia futbolística, impasible ante os ataques aos dereitos me da caza de meigas. Cantas mulleres tas.
civís e facilmente manipulable por discursos demagóxicos. morreron queimadas en fogueiras por A televisión, ese ``gran´´ invento, encár-
Non instruímos “man de obra” para o “mercado laboral”, culpa do medo aos homes? Dáme vergo- gase cada día de humillalas. Cando vai
senón que pretendemos colaborar coas familias e a sociedade ña só de pensalo. chegar o día que deixemos de ver a mu-
en xeral para que @s máis nov@s desenvolvan as capacidades Dende o inicio dos tempos as mulleres lleres anunciando deterxentes? Será ese
que teñen para crear un mundo mellor para eles e para os sempre foron tratadas como seres infe- día o que se eliminen as relixións ma-
demais. riores. O machismo é lacra do ser huma- chistas? O cristianismo é un relixión pa-
no dende a súa historia. Este novo pro- triarcal como case todas. Aínda sigo es-
Suso Amboaxe
gresismo que naceu despois da Segunda perando a que a Igrexa lles dea ás mulle-
Guerra Mundial que pregoa a igualdade res os dereitos que se merecen.
AUTORES E AGRADECEMENTOS de dereitos de pouco serviu. A muller Para que quede claro, por se non o que-
-Maquetación: Patricia Antas Ramos, Jesús Teira Rois, Suso segue explotada, e non só en Asia como dou: o 8 de marzo non se lles dedica ás
Amboaxe García. se pensa. Maltratos, acosos, discrimina- burguesas adineradas que pensan que o
-Foto da cabeceira: Laura Martínez Rodríguez (2º ESO A). ción... seguen vixentes aínda que non o feminismo é que o marido axude na casa
-Debuxo da cabeceira: Candela Lafuente López (1º ESO) creamos. As mulleres que sofren maltra- de vez en cando. O modelo a seguir que
-Destacamos e agradecemos un ano máis a laboriosa dedica- tos necesitan protección. Unha orde de todas as mulleres deberían ter son Ange-
ción de todo o profesorado que colaborou co seu grupo de afastamento non serve de nada e estámo- la Davis, Simone de Beauvoir, Virginia
alumnos/as na redacción dos textos e na elaboración dos de- lo vendo. A Idade contemporánea actual Wolf… e non Paris Hilton e eses perso-
buxos. estase convertendo noutra Idade Media. naxes.
-Dada a redución drástica da dotación económica este ano para Neste tema non se pode xeneralizar moi- Dende aquí chamo a todas as mulleres a
as actividades do Equipo de Normalización Lingüística por to. Está claro que España non é Arabia que se rebelen e se manifesten polos
parte da Xunta de Galicia, agradecemos tamén o apoio econó- Saudí. Non se pode comparar, pero tam- seus dereitos que os teñen e merécenos.
mico a cargo do orzamento xeral do centro para esta e outras pouco España é Islandia. Este último
actividades do equipo, que, de non ser así, non se poderían le- Fran Bragado Souto
país paréceme digno de admiración. 4º ESO Curso 2011/2012
var a cabo.
2

3. OPINIÓN
REFLEXIÓNS: A DESEXADA IGUALDADE DE XÉNERO A COLUMNA
Eu estou en contra das tou-
radas. A mundialmente
coñecida como Festa Na-
cional Española, que foi
como lle chamou o ditador
fascista Francisco Franco,
non é máis que un acto
cruel para que millonarios
e outros adictos ao sangue
pasen o tempo. Se non te-
ñen que facer nas súas vi-
das que se maten entre
eles, que volvan á antiga
Roma e volvan ás loitas
de gladiadores. Todos es-
tes son os que despois pre-
sumen de demócratas.
As enquisas demostran
que a maioría das persoas
que viven neste país están
en contra deste masacre
animal. Onde está a demo-
cracia da que tanto presu-
Ao respecto da discriminación Hoxe en día dise que hai igualdade entre me España? As declara-
da muller, eu penso que se homes e mulleres pero non é totalmente cións de Plácido Álvarez
avanzou moito desde aqueles certo. Si que hai máis igualdade que hai uns demostran o que lle impor-
tempos nos que carecían de anos atrás, pero segue habendo algunhas tamos aos gobernantes.
moitos dos dereitos básicos desigualdades. Pódese ver no ámbito labo- Para cando un referendo?
que calquera persoa debería ral, por exemplo nos salarios. En moitos Por que temos que seguir
ter. Pero estes grandes traballos os homes gañan máis que unha pagando ''TODOS'' esta
Sergio , 3º ESO avances logrados poden Adrián, 4º ESO muller que fai a mesma tarefa. Eu creo que crueldade?
mellorarse máis ata alcanzar un estado de isto é inxusto. En moitos destes casos as mulleres traballan
perfecta harmonía, dun equilibrio total. Aínda o mesmo que os homes pero por unha razón descoñecida Os afeccionados á tauro-
son existentes discriminacións nos ámbitos cobran menos. Outro motivo polo que hai desigualdade maquia seguen empeñados
laborais ou sociais. laboral é que a sociedade pensa que hai traballos para en contarnos os seus argu-
Na miña opinión, penso que o que fai actuar homes e traballos para mulleres cando isto non debera su- mentos estúpidos. Loitar
así a algunhas persoas é algo que hai no seu ceder. Unha muller pode facer perfectamente os chamados cunha espada contra un
pensamento, a maneira na que foron traballos de homes e viceversa. Nestes casos as mulleres touro drogado non é unha
educados ou a súa situación social. que desempeñan postos habitualmente ocupados por batalla en igualdade de
Penso que España avanzou moito, pero aínda homes, poden sufrir agresións verbais ou físicas. En casos condicións. E o peor ale-
queda un longo camiño ata alcanzar outros moi extremos poden ser vítimas de acosos por parte dos gato é o de que é cultura e
países ou rexións, como por exemplo, as do compañeiros de traballo. No pasado isto era moi frecuente arte. Como pode ser cultu-
Norte de Europa ou Islandia, onde as pero, co paso do tempo, estas desigualdades parece que van ra asasinar…?
condicións de trato cara ás mulleres son diminuíndo. Grazas a isto as mulleres están máis cerca de
mellores, así como a súa implicación na conseguir a igualdade. Noutros países por desgraza as mu- Este é o país no que vivi-
política do seu país ou a ocupación destas en lleres non están tendo tanta sorte. mos e do que nos temos
altos cargos en empresas e multinacionais. Unha das causas destas desigualdades eu creo que é a edu- que sentir orgullosos se
Penso que, no noso caso, o de vivir case 40 cación da sociedade. Na casa a maioría dos rapaces ven non queremos que nos mi-
anos nunha ditadura, atrasou, non só a que o que traballa fóra é o pai e a nai queda na casa facen- ren mal. O único capaz de
evolución cara á igualdade, senón tamén o do as tarefas domésticas. Neste momento o rapaz pensa censurar unha película ou
desenvolvemento xeral do país. Sen eses anos que sempre é o pai o que gaña os cartos e a nai a que coida un músico, pero non prohi-
de represión, España, na miña opinión, sería dos fillos. Isto non debera ser así. Os pais teñen que expli- bir matar.
un país máis moderno e desenvolto, coma o carlle ao rapaz que non en todas as casas pasa iso e que ten
caso de países xa nomeados antes. que aprender a valorar o traballo que se fai na casa. Así no Fran Bragado Souto
Aumentou moito a cantidade de mulleres en futuro o rapaz daralle importancia ás tarefas domésticas e 4º ESO Curso 2011/2012
bos postos de traballo con respecto a antes: non pensará que o que traballa fóra é máis importante. Ou-
hai moitas máis médicas, avogadas, mestras, tra causa paréceme que é a televisión. En moitos debuxos
empresarias, etc, pero non é suficiente animados ou series televisivas tamén se pode ver que o E que graza lles
Poderíase mellorar a situación do sexo que traballa fóra é o pai. Eu creo que os debuxos tamén terá ver ao meu
feminino cambiando algunhas das medidas terían que mostrar a igualdade do presente . Por sorte pare- fillo sufrindo?
tomadas pola xustiza en situacións de ce que cada vez máis se valoran os traballos que se fan na
discriminación ou maltrato. Por exemplo, casa tanto se se fan por homes ou se fan por mulleres.
realizando o xuízo o máis rápido posible logo En conclusión creo que as solucións pasan por educar des-
dun caso de violencia doméstica; aumentando de pequenos os rapaces para que valoren as tarefas da casa
o número de anos de encarceramento; ou faga quen as faga, desmostrarlles que os homes e as mulle-
tendo que abandonar o maltratador o res son iguais en todos os ámbitos e, por último, pero non
domicilio familiar, sendo o maltratado o que menos importante, igualar os soldos de mulleres e homes
quedase nel, non como agora. para que desapareza esa desigualdade.
Sergio Martínez Gómez, 3º ESO Adrián Castiñeiras Troáns, 4º ESO
3

4. FESTAS E TRADICIÓNS
SETEMBRO: A VENDIMA
Neste curso 2011-2012 aos nenos/as de 4
anos do C.P.I. PONTECESURES ocorréuselles
a idea de ir vendimar.Tivemos a sorte que os
avós dunha alumna nos ensinaron como se facía,
así é que vimos as parras, os bagos coas uvas, a
prensa e como se empregaba, onde meteron o
bagazo e que de aí saía a augardente, onde se
metía o mosto para que fermentase e así obter o
viño.
Isto levounos a pensar que sería boa idea
facelo no colexio cos nenos/as. Trouxéronnos as
uvas, pisámolas e probamos o mosto. FOI TO-
DO UN ÉXITO!
Camiño da parreira Vendo as uvas.Que ricas!
Ui! Que xa case non hai! Escollemos e limpamos os bagos.
Imos pisar as uvas!
Trituramos ben as uvas.
Veña, que queremos traballar!
Prensamos para que saia todo o mosto.
O bagazo ferve. Os pipotes xa están cheos.
Que bo está este mosto!
4

5. FESTAS E TRADICIÓNS
OUTUBRO: NOVEMBRO:
MAGOSTO SAMAÍN
MAGOSTO SAMAÍN
Ao colexio hai que volver Xa chega o samaín
que xa pasou o mes de agosto vou saír de caza
menos mal que pronto no campo vou buscar
celebraremos o magosto. unha fermosa cabaza.
No noso bosque encantado Preparamos moitas cabazas
faremos unha fogueira para o samaín do cole
e comeremos castañas asadas puxémolas na exposición
ao lado da castañeira. e quedáronnos de ole.
Coas barrigas cheas
imos todos a xogar
á comba hai que saltar
para adelgazar. Decoramos os corredores
con arañas e morcegos
Pola noite unha rapaza para ir cada día ao baño
estaba vendo caer había que pasar medo.
as follas das árbores
que pingaban ao chover. Para adornar as nosas casas
fixemos moitos debuxos
Ana E. e Ana G. 3º A e para asustar á xente
puxemos caras de bruxos.
Adrián, Hugo e María 3º A
DECEMBRO: NADAL
NADAL
Chegou o mes de decembro
chegou o nadal
e vai empezar
o frío e o vendaval.
Cando chegue a Noitevella
Comeremos moito marisco
e pasarémolo moi ben
vendo na tele a Risto.
O cinco de xaneiro
veñen os Reis Magos
e cruzan todo o mundo
deixando os regalos.
Xa chegaron!
Que ilusión!
Está cheo de regalos
en toda a habitación
Jon Ander, Paula e Santi 3º A
CANTOS DE REIS NO CPI DE PONTECESURES
Por estas datas era costume nas aldeas e vilas de
Galicia ir de porta en porta pedindo aguinaldo e
cantando panxoliñas, en lembranza dos antigos Elaboramos unha árbore de Nadal con
tarxetas escritas polos alumnos da ESO
cantos profanos de benvida a un novo ano e para con citas de diversos libros lidos por eles.
escorrentar o frío do inverno. Para reavivar esta
tradición, algúns dos alumnos e alumnas membros O alumnado
de 3ºB
do ENDL de 4 e 1º de ESO, fomos de aula en aula preparou esta
cantando este cantar de Reis de Rinlo, con moi boa postal de
despedida do
acollida, por certo. Este ano os Reis viñan un pouco 2011, Ano
espeluxados, supoñemos que as présas é o que Internacional
dos Bosques,
teñen... e benvida ao
2012.
5

6. FESTAS E TRADICIÓNS
XANEIRO: DÍA DA PAZ FEBREIRO: ENTROIDO
DÍA DA PAZ ENTROIDO
Chegou o día da paz Na praza de Pontecesures
nos nosos corazóns vou á tenda de disfraces
que alegría que ilusión a buscar uns antefaces
hai rosas a montóns. para disfrazarme cos rapaces.
Que veña o respecto Ao colexio de Pontecesures
moitos bicos e abrazos chegaron as olimpíadas
que se vaia o esqueleto disfrazáronse de equilibristas
queremos bicar a paz. futbolistas e deportistas.
Que se acaben as guerras Ao pavillón do colexio
que se acaben as escopetas viñeron os animadores
que se acaben os tanques para pasalo moi ben
e que veñan as bolboretas. e para ver aos nadadores.
Debuxamos na clase Despois de tanto xogar
un símbolo hippy xigante orellas e filloas
co arco iris e a pomba fomos a merendar
hai un amor brillante. ñam, ñam, ñam.
Brais, Julia e Yaiza 3º A Alex, Sandro e Uxía 3º A
COPLAS DO ENTROIDO CESUREÑO
OLIMPIADAS EN PONTECESURES 2012
Por aquí estamos nós
o barullo xa volveu
para anunciarnos a todos
o que este ano aconteceu.
Un novo curso comezaba
xa non podiamos ir de festa
precisabamos novos libros
cos que romper a cabeza. Os xaponeses de 4 anos A.
Os abandeirados españois de 3 anos.
Coma sempre aquí outra vez,
tiñamos ganas de festa
sobrábannos os exames
e faltábanos a orquestra.
O mellor son os amigos
todos xuntos no recreo
non facemos máis que rirnos
dos mestres que son uns lerdos.
Os abandeirados ingleses de 5 anos A.
Erguémonos ás oito e algo,
non hai ganas de falar, Os emiratos árabes de 4 anos B.
así temos tanto sono
ao longo do horario escolar.
Está pobre o colexio
non hai cartos para nada
acabouse o ghasóleo
e andamos con bufanda.
A ximnasia rítmica de 1ºA
Pero en algo somos ricos, Os abandeirados de 5 anos B.
non paramos de rascarnos,
todo o mundo chora e reza
para que marchen saltando.
Alumnado de 3º de ESO
Os ximnastas de 1ºB Repoñendo forzas os alumnos de 2ºA
6

7. FESTAS E TRADICIÓNS
O ENTROIDO GALEGO
Ante o recente empeño de uniformizar tamén as festas
do entroido, converténdoas nun espectáculo similar en
calquera punto do planeta, en Galicia perviven aínda
moitas tradicións peculiares que non perderon a auten-
ticidade que tiñan tempo atrás. Fronte a un entroido
globalizado, inzado de desfiles de comparsas que com-
piten por un premio outorgado por tal ou cal concello,
onde os demais se converten en meros espectadores
case televisivos, o trasno reivindica o que a nosa festa
ten de participación popular, diferente e irreverente. Se
buscas en internet, atoparás vídeos e presentacións in-
teresantes sobre os entroidos tradicionais galegos. Un
exemplo é este que atopamos no “slideshare”: http://www.slideshare.net/jspazos7/o-entroido-1235227
Olimpiadas en Pontecesures 2012
O ENTROIDO NO MEU
COLEXIO
Coma todos os anos polo
Entroido, no cole fixemos un festival.
Este ano dedicámolo ós Xogos
Olímpicos. Nós, os alumnos/as de 2º A,
fomos de ximnastas. Os nenos da clase
ían vestidos cunha camiseta negra con
O grupo de ximnastas de 2ºB. Os nadadores de 3ºA
músculos e un pantalón branco e as
nenas íamos vestidas de negro.
Cando chegamos á clase, a
mestra púxonos a todos/as unas
pegatinas (círculos brancos) na roupa e
ás nenas tamén lles puxo unha pluma de
cor verde na cabeza.
Primeiro estivemos vendo unha
película e logo, xunto cos nenos/as de 2º
B, fixemos unha merenda con orellas,
Alumnos de 3º B filloas … que trouxemos todos da casa.
Os nadadores olímpicos de 4ºA. Despois baixamos ó pavillón.
Había moita xente. Os primeiros en
desfilar foron os alumnos/as de Infantil
que ían disfrazados de abandeirados.
Despois fomos desfilando por cursos.
Os nenos fixemos os exercicios
con barras, anillas … e as nenas fixeron
uns exercicios con pelotas moi
divertidos. Pasámolo moi ben.
Os deportistas de 5º e 6º As actuacións dos demais cursos
A natación de 4ºB.
gustáronnos moito. Fixémolo todos moi
ben.
Os nosos pais e nais estaban nas
bancadas véndonos e facéndonos fotos.
Máis tarde, cando rematou o
festival fomos xogar o patio e logo
marchamos para a casa.
Os olímpicos de 1º da E.S.O.
Os tenistas olímpicos de 5ºe 6º.
Alumnos/as de 2º A Primaria.
Os alumnos de 2º da E.S.O. Bailando os alumnos de 4º da E.S.O.
7

8. ECONOMÍA
CONVERSEMOS DE ECONOMÍA COS RAPACES E RAPAZAS DE 4º A
Os alumnos de 4ºA (primaria) ofrécennos a súa particular visión da actual situación económica. (Respostas reais e literais re-
collidas nunha conversa entre o titor e os alumnos)
-A ver, o banco serve para gardar os cartos. Os banqueiros gárdanche os
cartos.
-E algún tamén os colle, jejejeje.
-Si, pero se o pillan vai á cadea.
-A banca vai moi mal. Si chámase bancarrota….
-Jajajajaaa
-Que si, que se chama así…
-Iso pasa porque os ladróns entran e rouban os bancos e por iso teñen
poucos cartos na caixa forte.
-E tamén porque hai crise e a xente saca todos os cartos…
Ten algo que ver todo isto coa economía?
-Eu non sei o que é a economía pero din que está a caer en picado.
-A economía son os cartos.
-Se hai pouco diñeiro a economía é baixa, se hai moito é alta.
-Aquí está baixa porque vas pedir cartos e non chos dan.
E o aforro?
-É xuntar moitos cartos pouco a pouco para poder dar cando che invitan a
Imaxino que ultimamente escoitariades moito a palabra “crise”… un bautizo ou a unha voda…
-Siiiiiiii… -Jejejeeee…
-É cando metes os cartos nunha caixa para poder máis adiante mercar al-
Onde? go moi caro.
- En todos os lados. -Pero tamén é gardar cartos pouco a pouco para o futuro.
- No periódico, na televisión….
- Os maiores falan diso todo o día. Que é unha comisión?
-Cando se xuntan unhas persoas para vender rifas e recoller cartos para
Que credes que queren dicir cando se fala de crise? traer unha orquestra ás festas.
- É falta de diñeiro, agora hai moita crise. -Jajajajjaaaaaa
- Con tanta crise no ano 3. 000 (se chegamos a el ) non poderiamos mer- -Iso é unha comisión de festas.
car nada.
- Imos morrer de fame e de sede. Referíame a unha comisión bancaria.
-Iso a min xa non me soa.
E desa palabra tan rara “hipoteca”, sabedes algo? -Que siiii, é cando che cobran por facer algo no banco.
- Si, é como unha lista do que hai que pagar.
- Noooooon! Sóavos de algo a Unión Europea e o Euro?
- É o que tes que pagar cada mes para que non che quiten a casa. -É unha unión de varios países de Europa.
- É o que lle pagas ao banco. -Todos teñen euros.
-Antes había pesetas! Pero hai moito, aínda non naceramos.
Sería entón unha especie de préstamo? -Siiiii, eu teño na casa pesetas, deumas meu pai.
- Buenoooo…un préstamo é cando o banco che deixa cartos e despois -Eu teño un dollar.
tesllos que devolver.
- Si, pero teslle que devolver o dobre.
- Tanto non!
- O banco préstache pero despois véndeche “cousas”.
E logo, que “cousas” pode vender un banco?
-Potas e tixolas para cociñar….
-Jejejejeeeee
-Tamén regalan almanaques ou televisións se metes cartos.
Sabiades que os bancos tamén poden vender produtos coma seguros?
- Ah si, hai seguros de vida.
- Que noooooon, son seguros de morte.
- Si, para cando morras pagar o funeral.
- Jajajaaaaaaaaaaa…
- A ver, hainos de vida e de morte. Tamén para pagar o cemiterio!!
- Tamén de coche. Hai moita xente no paro, sabedes o que é?
-E da casa, por se che rouban ou cousas así. -É cando che pagan por non traballar.
-Jajajaaaa…
Semella complicado isto dos bancos e da economía… Alguén mo sabe-
ría explicar?
8

9. ECONOMÍA
-Pero páganche porque te botaron do traballo!
-Págancho só uns días.
-Varios meses!!
-Que non! Depende do tempo que leves traballando.
-Bueno, eu o que sei é que hai moito paro porque non hai traballo.
-É cando quedas sen traballo.
Ten algo que ver a política con todo isto?
-Si. Os políticos mandan e preséntanse para ser alcaldes, ministros…
-Tamén vicepresidentes e cousas así.
-Tamén o Rei.
-Pero o rei é sempre o mesmo.
-Cámbiase cando morre.
-Siii, igual que o Papa.
Credes que hai conflitos por culpa da crise?
-Si, pode haber manifestacións.
-Tamén guerras.
Por que guerras?
-Porque loitan polo poder e os outros non se deixan. -Que os ricos repartan entre os pobres.
-Si, tamén porque queren destruír outra cidade. -Pero así os ricos deixan de ser ricos e pasan a ser pobres!!
-Pero que non repartan todo, só un pouco!
Que é unha O.N.G.? -Hai que gastar menos cartos e mercar o que fai falta e non parvadas.
-É un grupo de persoas que axudan a xente necesitada. -Bo, dicides moitas burradas. O que hai que facer é que os que cobran
-E tamén están nas guerras. moito cobren menos e os que cobran pouco cobren máis. Así, polo
-Pero outras non, axudan aos de aquí. menos, compénsase.
-A ver, hai moitas, algunhas dan roupa ou comida. E tamén que os países da Unión Europea se axuden os uns aos outros.
-É o contrario da guerra.
-Son pacíficas. Pois parece que os alumnos de 4ºA teñen a solución á crise
económica que ten a medio mundo revolto.
Por último, coma expertos en economía e finanzas… Cal é a vosa re- Seguirán os nosos gobernantes os seus consellos?
ceita anticrise?
-Pois estaría ben que tiraran billetes de 500 euros desde un avión.
-Boh, iso non funciona porque os billetes voarían e tamén habería pelexas Alumnado de 4º A de primaria
por eles.
DENDE O MIRADOIRO
OPINIÓN.
Que o consumismo é un movemento que ten millóns de seguidores no mundo é algo que todos sabemos. Que o noso ‘’marabilloso’’ sistema económi-
co vive de que a poboación consuma e consuma é algo que tamén debería-
mos saber.
O poder dos mercados e dos bancos en calquera país capitalista é superior
ao de calquera monicreque elixido cada catro anos polos cidadáns.
Un exemplo moi claro disto é o que pasou hai anos en Estados Unidos. A
campaña electoral de George Bush foi financiada polas petroleiras ameri-
canas. Nunha caída da bolsa durante o mandato de ‘’Jorgito’’ as únicas
empresas que non sufrían perdas eran estas. Se cousas así pasan no país
máis poderoso do mundo, como non vai pasar en España?Un país que des-
pois dunha ditadura sufriu unha transición máis que sospeitosa. Pasamos
dunha ditadura fascista a outra ditadura: ‘’A Ditadura dos Mercados’’. O
goberno encargouse de condecorala poñéndolle o nome de socialdemocra-
cia. Unha socialdemocracia na que mandan burgueses imperialistas como
Emilio Botín e Francisco González.
O Movemento 15M fíxome moita ilusión xa que é raro que en España se
saia á rúa por motivos políticos. Só se vía xente cando se gañaban mun-
diais. Aínda que non comparto algúns aspectos con esta asociación como o
de ``se che dan unha labazada, pon a outra meixela´´ síntome orgulloso e
sempre contarán co meu apoio accións anticapitalistas. Como as do pobo
grego. Un pobo cansado de que lle recorten todo o social e decidiu saír á
rúa e enfrontarse, de maneira comprensible, aos culpables. O tema de
Grecia faime graza. Cando un 31 de xullo de 2006, Fidel Castro tiña que deixar a presidencia da República Socialista de Cuba ao seu irmán por
problemas de saúde, xurdiron millóns de críticas cara ao ‘’Comandante´´. Agora ao país heleno impúxoselle un goberno sen eleccións. Onde están
as críticas? Isto é democrático? Parece que só se mira o que estea en contra da clase dominante. Porque mentres Cuba, con un bloqueo terrible, se-
gue adiante tendo menos porcentaxes de pobreza que a maioría dos países de Europa e América, nos países capitalistas e socialdemocratas a xente
está afogando polas débedas. Pero mentres o BCE teña máis poder que o pobo non se vai cambiar nada.
Occidente apesta a corrupción. Só me queda soñar con que algún día tomemos o exemplo dos franceses e en todas as capitais occidentais se produ-
zan revolucións como as do maio do 68. Non sei cal é a solución para establecer unha igualdade no mundo. Só sei que lle estamos inxectando cartos
a un sistema enfermo, que o que necesita é a eutanasia. Quédome cunha frase de Carlos Fernández Liria: ’OU ACABAMOS CO CAPITALISMO OU
EL ACABA CONNOSCO’’ .
Fran Bragado Souto
4º ESO Curso 2011/2012
9

10. CIENCIA E TÉCNICA
II DÍA DA CIENCIA EN GALEGO
CADERNOS DE CAMPO
O curso pasado comezabamos as clases coa posta en marcha do chamado Decreto de Plurilingüismo que por Os nenas e nenas de 3º B de E.
primeira vez dende a aprobación da Lei de Normalización Lingüística vetaba o uso do galego en determina- Primaria aproveitamos a
das materias da rama científica. Dende os ENDL queriamos mostrar o noso desacordo un ano máis con esa celebración do “Día das Letras
medida celebrando esta xornada reivindicativa, lúdica e didáctica o 4 de novembro. Este foi o programa co Galegas” para mostrarvos o que
que nos sumamos ao evento na xornada deste ano dende o noso centro: levamos aprendido neste curso
Para primaria houbo unha videoconferencia titulada : “O valor dos bosques na sociedade actual”, a cargo de do Reino Animal e cal é o
Isabel Fraga Vila, directora do Museo de Historia Natural de Santiago. animal que máis nos gusta a
Ao longo de todo o día puidéronse realizar os experimentos de física propostos na unidade "Ciencia diverti- cada un de nós.
da" polo CEIP Virxe da Cela, de Monfero Se compartides con nós esta
Para 3º e 4º de ESO houbo outra videoconferencia titulada: “A investigación xenética na práctica policial”, a afección, preme na imaxe para
cargo de Ángel Carracedo, catedrático de medicina legal da USC. No corredor de secundaria estivo a exposi- ver esta presentación que
ción de química: “Entre moléculas”, sobre a presenza desta disciplina no noso día a día. Tamén houbo xogos fixemos:
matemáticos no corredor da ESO.
MARÍA WONENBURGUER, UNHA CIENTÍFICA PIONEIRA GALEGA, CIRCUITOS ELÉCTRICOS
HOMENAXEADA NO II DÍA DA CIENCIA EN GALEGO Os alumnos/as de 6º de EP
traballamos na materia de
Coñecemento do Medio o tema
da Electricidade e as correntes
eléctricas. Para amplialo,
fixemos uns circuítos eléctricos.
Despois de que a profe Eva nos
explicara na clase como se
facían, e nos ensinara un circuíto
feito por ela, pensamos por
grupos que tipo de circuíto
íamos facer cada un.
Unha vez decidido o que iamos
facer, comezamos o traballo.
Reunímonos fóra do Colexio e
conseguimos os seguintes
materiais: un cable conductor,
Este ano esta xornada reivindicativa dedicouse ás mulleres científicas, en especial a esta matemática nacida
un interruptor, un receptor, un
en Montrove, Oleiros, o 17 de xullo de 1927. Realizou os seus primeiros estudos na Coruña, no Instituto Eu-
xerador e outros materiais.
sebio da Guarda.
E xa con todo o necesario,
Lincenciouse en Matemáticas na Universidade de Madrid (A Complutense) en 1950.
puxémonos mans á obra. Unha
Doutorouse cunha tese dirixida por Germán Ancochea e Tomás Rodríguez Bachiller.
vez rematados puxémoslles
Formou parte dos beneficiarios das primeiras bolsas Fullbrighd no 1953 o que lle permitiu ir á Universidade
nomes. Bota un vistazo, verás
de Yale nos Estados Unidos. De volta en España traballou no CSIC como investigadora durante tres anos.
que divertidos son! Preme na
No 1960 vai a Ontario,Canadá, onde era a única muller do Departamento de Matemáticas. En 1966 transla-
imaxe para ver o vídeo que
douse a Estados Unidos á Universidade de Búffalo.
fixemos sobre a actividade:
En 1967 conseguiu praza definitiva na Universidade de Indiana, onde permaneceu ata 1983.
No 2007 a Unidade Muller e Ciencia crea o premio María Wonenburger para o coñecemento daquelas mulle-
res galegas con traxectorias notables no ámbito da ciencia e da tecnoloxía.
Foi investida doutora Honoris Causa pola Universidade da Coruña en 2010.
Publicou decenas de artigos nas máis destacadas revistas internacionais dirixiu importantes teses de doutora-
mento nunha época de difícil recoñecemento para as mulleres, especialmente nas matemáticas.
Alumnado 3º ESO
Curso 2011/2012
10

11. LEMBRANZAS
HISTORIAS DO PIÑEIRO MANSO
Escollemos para este artigo un lugar que temos preto de
nós, tanto que a diario case non reparamos nel, pero que é
testemuña de moitas experiencias que forman parte das
nosas lembranzas: o Miradoiro do Piñeiro Manso, o espazo
que dá nome á nosa revista escolar. Os rapaces e rapazas
de 1º de ESO fixeron un exercicio de memoria para
contarnos algunhas das súas vivencias nel, ás veces mesmo
no lindeiro da fantasía ou do soño, pero que sen dúbida
conteñen algunhas pegadas da súa historia.
MARÍA NAVARRO JAMARDO
Antes, no Miradoiro do Piñeiro Manso, en vez ALBERTO GÓMEZ DOMÍNGUEZ
de tantos xogos antigos e o tren, había un gran
piñeiro no que aniñaban os paxaros. Cando era pequeno, ía ao Miradoiro do Piñeiro Manso
Miña avoa contoume que se celebraban alí con frecuencia. Sempre o pasabamos moi ben
as festas: As orquestras colocábanse onde contando contos, chistes etc. e estabamos alí ata que se
agora sería o miradoiro; logo, baixaba unha facía de noite.
costa, onde sentaban os señores e señoras aos
que non lles apetecía bailar e finalmente había outra costa que remataba
nun campo onde a xente bailaba e xogaba. Agora todo iso é estrada, e no
campo edificouse o Concello e o parque municipal
SAMUEL GARCÍA CASTRO
Dende o Miradoiro do Piñeiro Manso vese todo PABLO OLIVEIRA CHENLO
Cesures: dende o río Ulla ao fondo , o campo Recordo que, cando era pequeno, ao saír da
de fútbol á esquerda, enriba do monte de Porto, escola, ía ao Piñeiro Manso xogar. Alí había
á dereita vese a parada do tren e tamén se ve no centro unha gran árbore. Aos lados,
como os raís atravesan toda a vila . No centro xogos antigos, uns bancos cunha mesa de
está a igrexa e enriba a escola . Algúns días pedra e un tren de madeira. Antes non era
soleados e despexados chégase a ver a fábrica así, só había un campo cun gran piñeiro.
de penso que hai no Camiño de Santiago .
ANTÍA FANDIÑO GARCÍA RAÚL TUBÍO EITOR
O piñeiro manso está preto da escola na que Cando eu era pequeno, sempre ía xogar ao
estou. Véxoo todos os días cando vou ao redor do Piñeiro Manso coa miña familia aos
colexio. Cando era pequena soía ir ata alí xogos que estaban alí . Tamén algúns días,
acompañada dos meus pais e os meus primos. cando ía dar un paseo coa miña nai, sempre
Iamos dar unha volta por Cesures e parabamos no Piñeiro Manso para beber e
quedabamos alí a descansar. Tamén teño comer algunhas lambetadas . Cando saía da
xogado co meu irmán pequeno moitas veces, e escola, sempre quería quedar cinco
como sempre gañaba eu, enoxábase. Cando chegabamos, contabámoslle á minutiños no Piñeiro Manso .
miña familia o que fixeramos e como o pasaramos. Agora xa non vou
demasiado, só de vez en cando. SAMUEL CASTRO DIOS .
Unha vez cando xogaba ao escondite cos meus mellores
LAURA HELENA VON HERTWIG BERNHARDT amigos: Samuel, Iván, Manuel, Rubén, Álex, Lorenzo,
Cando era pequena, meu irmán sempre me levaba ao Piñeiro Manso para Daniel, Ethan, Santi, Yoshi, Richi, Fran R., José Luís
xogar co tren e cos distintos xogos. Pero o que máis me gustaba era M. e Fran B. escoitamos unha xauría de cans.
merendar na mesa de pedra, correr ó redor da árbore e ollar polo Viñéronnos detrás dende a estación ata o colexio.
miradoiro a miña casa ou o parque. Hai pouco o pai dunha amiga miña Deixámolos atrás e pensamos un lugar para agocharnos
contoume que cando ía á escola, había outra árbore, pero a causa dunha deles. Eu propuxen subir ao piñeiro manso e todos me
forte tormenta, caeu. fixeron caso. De súpeto, Samuel e mais Rubén viron a
Creo que o máis importante do Miradoiro é a árbore porque lle dá vida; xauría de cans e fomos correndo ao lugar que eu
por iso está no centro. propuxen. Alí non nos viron, así que marcharon. Nós
baixamos con precaución por se se agocharan por alí. Vimos que non
IVÁN FERNÁNDEZ IGLESIAS estaban e fomos á pizzería Bambino onde tomamos dúas pizzas: unha
Margarida e unha Laranxa.
Recordo que xa ía con frecuencia ao miradoiro do
Piñeiro Manso cos meus amigos Samuel García , VERENA VIEITES FERNANDES
Rubén , Álex , Josy , Samuel Castro, etc. Alí Acórdome de que, cando era pequena, ía cos
estabamos no tren de madeira falando de fútbol e meus amigos algunhas veces pola tarde ou ao
tamén andando cos móbiles. Tamén recordo que o acabar o cole ao tren que hai no Miradoiro.
ano pasado o día de San Lázaro fomos ao miradoiro Ten tres vagóns e unha parte onde vai o
e empezamos a tirar petardos (barrenos), que, por condutor. Nós xogabamos sempre por alí, e
certo, soaban moi fortes. mentres merendabamos, xogabamos a polis e
cacos, ao pilla pilla, á pata coxa, etc.
Pasabámolo xenial alí! Nin meus amigos nin
11

12. LEMBRANZAS
imos moito por alí agora. Disfrutabamos máis cando eramos máis CANDELA LAFUENTE LÓPEZ
pequenos, porque tiñamos máis imaxinación... Agora imos algún día que O piñeiro manso é unha árbore
temos clase pola tarde, pero non sempre. De todas formas para min, O medianamente grande que está diante da
PIÑEIRO MANSO foi un lugar moi especial para a nosa infancia. escola. Antes había outra moitísimo máis
alta, pero caeu por un vendaval. No lugar
ANTÍA DOMÍNGUEZ ORDÓÑEZ onde está esta árbore, hai un miradoiro.
Agora xa non, pero antes, cando era pequena, ía xogar coas miñas amigas Dende alí pódese ver case todo Pontecesures.
ao tren do Miradoiro, onde tamén estaban a mariola, tres en raia e outros A min gústame moito esa vista, pero estropéaa un pouco a Finsa. Os
xogos que nos gustaban. Desde os 10 anos xa non vou tanto ao Piñeiro rapaces de primaria pasan moito tempo alí antes de entrar á clase, pois
Manso como ía antes, xa que teño outros pasatempos que me gustan máis. hai xogos antigos, como o tres en raia ou a mariola. Este sitio é moi
Pero aínda así paso por alí, e, se chego antes de tempo a baloncesto, sento tranquilo: pódeste sentar nos bancos e na mesa de pedra, e mirar como se
na sombra que hai na mesa grazas á árbore que está ao seu lado.Tamén moven as follas do piñeiro manso. Eu non paso moito tempo alí, pero
espero pola miña irmá a que saia das súas actividades que ten no gustaríame sentar a descansar nun día soleado preto desta bonita árbore.
pavillón.
JOSÉ LUÍS MIGUÉNS FRANCISCO BARBOSA VIEITES
Cando era pequeno ía todas as tardes ao O Piñeiro Manso é un lugar que chega ao
Miradoiro. Ía merendar coa miña nai e ela corazón das persoas que pasaron por alí ou
traíame estes alimentos: amorodos, estiveron nel.
plátano, etc. Subía no tren e paseaba coa Ese sitio para min é especial, non só polas
miña nai polo colexio.Ás veces viña o meu vistas, senón porque foi onde toquei o meu
veciño. Eu conducía e o meu veciño ía nos primeiro balón de fútbol cando tiña apenas
vagóns cantando. Pasabámolo moi ben. Ás tres anos. Eu non me acordo moi ben dese momento pois era pequeno,
veces iamos ata o parque de Cesures ou ata o parque infantil.Un día pero miña nai sempre mo lembra cando gañamos algún partido,
enfadeime e pegueille unha patada á árbore. Ao día seguinte tiven unha competición ou sempre que xogo ben.
dor no pé esquerdo. Funlle pedir perdón, deille unha aperta e cos meus
beizos deille un bico.
SANTI GÁNDARA AGRASAR
RUBÉN MARTÍNEZ BARREIRO Hai moito tempo estaba eu co meu primo
No Miradoiro hai unha fonte. Eu, cando no Miradoiro xogando ao pilla-pilla.
teño sede, bebo nela. Cando era pequeno, Estabámolo pasando moi ben pero ao
xogaba moito no tren de madeira que hai pouco tempo empezou a chover.
alí. Aínda agora, os meus amigos e mais Grazas ás grandes follas das súas pólas
eu, imos ao Pino Manso a sentar no tren. puidémonos agochar para non mollarnos.
Alí unha vez fixemos un botellón light. Pasou o tempo e chegaron os nosos pais
Ben, ao final non sei se o fixeramos, non preguntándonos que estabamos a facer. Nós suxerímoslles que fosen dar
me lembro. outra volta. Entón marcharon deixándonos alí uns bocadillos para
merendar. Ao rematar de comer, acabara de chover. Empezamos a xogar
a xogos populares como o escondite, o pilla... Ao cabo de media hora
FRAN REFOJO LABANDEIRA chegou un grupo de cans que nos empezaron a perseguir. Nós
Un día, cando tiña sete anos, ao saír do agochámonos nas ramas da árbore.
adestramento de fútbol quedara cos meus Os nosos pais chegaron de novo e espantáronos. Nós nese momento
amigos e amigas no Miradoiro para xogar estabamos moi asustados.
todos xuntos. Ese día xogamos ao pilla-
pilla. A min nunca me pillaban porque
daquela era moi rápido. Despois xogamos SELVAYA MOSQUERA CASTIÑEIRAS
ao escondite e tampouco me encontraban Recordo que, cando era pequena, levaba ao
porque me escondia debaixo dos bancos. Por último, aos policías e os Miradoiro a merenda para comela e, só uns
ladróns. Cando acabamos de xogar, antes de marchar, encontramos un días a semana, tomaba algunha lambetada.
can de caza moi malferido. Tiña unha pata rota e feridas na cabeza. Sempre debuxaba a árbore pero, por
Levaba un colar que poñía “Sol”. Eu sabía de quen era o can: da miña tía desgraza, ao ser pequena, non me saía ben.
Marisol. Leveillo, deume as grazas e despois fun para a casa. Algunhas amigas da miña nai tamén viñan.
De vez en cando, miña nai contábame
ETHAN POTEL GÓMEZ cousas sobre a árbore, pero non me lembro delas. Si que me lembro de
Un día fun co meu pai e meu tío Jose pasear os nosos catro rottwailers. que ía sempre alí a xogar cos meus amigos. Un día uns trastes que
Subimos ata o Miradoiro onde meu tío colleu unha pina e ma tirou. Nese andaban por alí, tiraban pedras á árbore e, non sei como, unha rebotou e
instante os cans saltaron pola pina e tiráronme ao chan deixándome deulle a un deles.
perdido. Meu pai riuse ás gargalladas. Eu, enfadado, tireille a el outra
pina. Os cans saltaron tamén enriba del e eu rinme. De súpeto comezou a
chover e tivemos que ir a correr para a casa. Ao chegarmos, estabamos
pingando e miña preparounos unha cunca de colacao DANIEL OLIVERA GARCÍA
Acórdome como se fose onte. Ese día
JOSÉ LUÍS JAMARDO BUCETA acababa de vir do adestramento de fútbol
Un día no Piñeiro Manso encontrei un no polideportivo cando decidín esperar a
tesouro pero non de xoias ou de ouro, meu pai no Miradoiro. Estaba aburrido e
senón de doces de toda clase: tabletas de decidín escalar o piñeiro manso que había
chocolate, piruletas, caramelos... alí. Intenteino moitas veces pero era
No fondo do cofre había algo moi demasiado pequeno para trepar, así que
estraño entre tantos doces: un amorodo decidín facer outra cousa. Xoguei no tren que hai, imaxinando que era un
dourado. Cando o collín, vin que había maquinista e levaba unha mercadoría de ouro moi importante. Despois
unha nota que poñía: "É un amorodo único. Só aparece un de ano en ano. veu meu pai a recollerme pero, antes diso, prometinme que escalaría o
Tede coidado co sabor del porque é moi doce". Cando empecei a piñeiro e non pararía ata conseguilo.
arrimalo aos meus beizos e a ulir o seu intenso arrecendo, non me puiden
resistir a comelo. Pero ao final non o puiden facer porque era de ouro. Alumnado de 1º de ESO
.
12

13. LEMBRANZAS
OS MELLORES MOMENTOS DO CURSO PARA VIAXE A CANTABRIA 2º ESO
OS/AS NENOS/AS DE 5 ANOS
Aquí nos quedan trece instantáneas captadas polos artistas da clase de Julia
daqueles episodios deste curso escolar que máis lles gustaron
O alumnado de 2º de ESO participou nunha
viaxe a Cantabria coorganizada polo CPI de
Pontecesures e o IES de Valga no mes de abril.
Publicamos aquí este resumo dun diario feito por
Carla, unha das participantes na excursión, e
algunhas fotos do evento.
MARTES 10-04-2012
O día da saída cara a Cantabria, a excursión tan desexada
durante o curso, amenceu chovendo. Aínda así non
permitimos que o mal tempo nos arruinase a xornada.
Mondoñedo, co Rei das tartas, Cudillero, unha fermosa vila
mariñeira, Cangas de Onís e Covadonga, co seu
impresionante santuario, foron as paradas que fixemos ao
longo do primeiro día.
Finalmente chegamos ao albergue en Entrambasaguas, onde
nos aloxamos.
MÉRCORES 11-04-2012
As visitas deste día foron Cabárceno, pola mañá, onde vimos
unha grande variedade de animais salvaxes e un espectáculo
de leóns mariños, e Santander pola tarde, onde visitamos a
Illa da Magdalena e a Praia do Sardinero.
XOVES 12-04-2012
Este día amenceu chovendo, pero neste caso foi unha sorte,
porque estaba prevista a subida aos Picos de Europa e alí
enriba había moita neve. Estivemos xogando con ela e
gozando das panorámicas impresionantes para logo ir comer
a Potes e visitar pola tarde San Vicente de la Barquera.
VENRES 13-04-2012
O triste día do regreso chegou e aproveitámolo para visitar
as Covas El Soplao, onde vimos algunhas formacións
xeolóxicas e pequenos lagos. De volta paramos en Gijón a
comer e de novo en Mondoñedo. Xa en Cesures, houbo que
despedirse do condutor e dos nosos compañeiros de Valga
cos que pasamos moi bos momentos.
E así rematou a nosa viaxe!
13

14. LEMBRANZAS
OS MELLORES MOMENTOS DO CURSO PARA VIAXE A SALOU 4º ESO
OS/AS NENOS/AS DE 5 ANOS
E agora outras trece instantáneas neste caso captadas polos artistas da clase de
Manola daquilo que lembran con máis agrado
O luns 7 de maio un grupo de 12 alumnos/as de 4º de ESO
partimos de viaxe de estudos con destino a Salou. A saída
realizámola en avión, onde algúns alumnos comprobaron o
caro que resulta almorzar nel. Xa no hotel, que compartimos
con varias excursións do IMSERSO, descansamos e
acudimos á piscina.
Durante a estancia alí visitamos Port Aventura, onde
gozamos sobre todo das atraccións de auga pola calor que ía,
e Barcelona (o Mare Magnum, as Ramblas e o Paseo de
Gracia, o Barrio Gótico, a Casa Batlló…), viaxe que fixemos
en tren, pasando por distintas localidades turísticas como
Tarragona, Castelldefels, Sitges, Altafulla… A cidade
ofreceunos unhas fermosas imaxes de edificios modernistas e
amplas avenidas polas que desfilaban milleiros de persoas de
todas as nacionalidades.
Tamén fixemos unha ruta en bicicleta por Mont-Roig, un
percorrido moi fermoso no que puidemos ver exemplos de
fauna e flora mediterránea, sobre todo unha zona moi extensa
de oliveiras.
Houbo tamén momentos de ocio distendido na praia e, pola
noite, nas discotecas de Salou. Alí coincidimos con
alumnado doutras excursións que tamén estaba participando
da viaxe de fin de estudos da ESO coma nós.
PRIMEIRA XERACIÓN ABALAR
DO CPI PONTECESURES
Os rapaces e rapazas de 6º, despois de traballar tanto dende
que chegamos ao Colexio por primeira vez, POR FIN
CHEGAMOS Á ESO!
Querémoslle dar as grazas a todos os profesores/as do CPI de
Pontecesures, por todo o que nos ensinaron dende os tres
aniños ata agora e, en especial, á profe Eva, que nos leva
aguantando dende 4º de Primaria, que aprendemos moitas
cousas con ela E A QUEREMOS MOITO!
MOITO CARIÑO E BICOS PARA TODOS
14

15. A FORXA DAS LETRAS E AS ARTES
O VERME DA CREATIVIDADE TAMÉN FOI LABRANDO O SEU RECANTO AO LONGO DESTE CURSO ESCOLAR.
RELATO, POESÍA, PINTURA… OCUPACIÓNS CONSCIENTEMENTE “IMPRODUTIVAS” QUE, SITUANDO A
IMAXINACIÓN, OS ANHELOS OU OS MEDOS NO CERNE DO LABOR INTELECTUAL, NOS FAN PLENAMENTE
HUMANOS, AXUDÁNDONOS A PÓRNOS NA PEL DO OUTRO E A EMOCIONARNOS CO QUE, NON TENDO
ACONTECIDO, PUIDERA SUCEDER. AQUÍ FICAN ALGUNHAS MOSTRAS ESCRITAS E PINTADAS POR
ALUMNOS E ALUMNAS DOS DISTINTOS CURSOS
O MEU AMOR BRASILEIRO QUERO MEDRAR!
Hoxe era o día que esperaba con ledicia, era o día no cal meu avó viña Fernando tiña unha teima. Necesitaba ser máis alto, facíalle falla medrar
das Américas, onde pasara toda a súa vida. Tiña moitas ganas de uns 20 cm máis ou menos.
coñecelo en persoa. Escribiámonos cartas todas as semanas e tíñalle un Fernado era un neno loiro de ollos azuis, tiña 5 anos e soamente
aprecio enorme, aínda que nunca o vira. medía 98 cm. Era o máis pequeno da súa clase, pero iso non era o que lle
Cando estaba no aeroporto, esperando a recibilo, vin que se me preocupaba. O maior dos seus problemas era que non chegaba a alacena
achegaba unha muller. Parecía latina e, se o meu sentido non me para coller as chocolatinas que tanto lle gustaban. Tamén o ser pequeno
fallaba, do Brasil. Cun andar algo inseguro, achegouse ao meu carón e dáballe outro tipo de problemas, como as burlas dos seus compañeiros ou
preguntoume como podía chegar a algún albergue. Respondín de incluso algún comentario dos profesores como por exemplo: ``A este ra-
inmediato indicándolle a dirección, que non estaba moi lonxe de alí. paz na casa non lle deben dar moitos ``petisuis´´ porque mira que pequeno
Ela mostroume un sorriso mentres me daba as grazas e alixerou o é´´.
camiñar. Era unha muller fermosa, de andar lixeiro e ollar explosivo, El estaba farto de todo iso así que ideou un plan. Este consistía en
pero o seu rostro mostraba o sufrimento vivido durante algunha época. atar unha corda aos pés e logo a mesma á correa do seu can (un``Haski
Semellaba preocupada por algo ou, mellor dito, alguén. Xireime un Siberiano´´) Lis, e logo facer o mesmo paso coas mans, pero en vez de
momento a ver se chegaba o meu avó e, cando me voltei para atalas a un can pensou que sería mellor atalas ao poste da luz.
contemplala por última vez, xa non estaba, desaparecera entre a Cando Lis comezou a correr, case afoga, e Fernando o único que
multitude. Meu avó chegou, leveino á casa no coche. Seguía pensando conseguiu foi dislocar un ombro.
na muller aquela, algo me dicía que non a esquecería nunca. Seus pais berráronlle bastante, pero non o suficiente como para
Pasaron os días, as semanas, os meses… e non volvín a saber dela ata que o rapaz deixara a un lado a súa teima.
pasar unha tempada. Entereime de que o seu nome era Carme e Despois de varios días ocorréuselle un novo plan, pero primeiro
emigrara por uns problemas económicos na súa familia. Precisaban os decidiu que sería mellor que lle curase o ombro. O plan ocorréuselle des-
cartos para que o pai dela puidera operarse e voltar a andar, pois tivera pois de ver unha apisonadora diante da súa casa. Veu como ao pasar por
un accidente cunha moto, por culpa dun desgraciado que viña a máis enriba do asfalto o estiraba un pouco, así que pensou que, se el se poñía
velocidade da permitida e levárao por diante. Todo o mundo falaba debaixo da máquina, ao mellor tamén o estiraba, así que decidiu facelo.
dela e eu non a sacaba da miña cabeza. Atopeima un día na rúa e Á mañá seguinte, Fernando ergueuse cedo. Mirou pola fiestra e,
pareime a falarlle. Ela contoume todo, sei que se lembrara de min xusto como el tiña previsto, a apisonadora estaba en marcha.
dende o primeiro día no aeroporto. Relatoume o que lle ocorrera dende Vestiuse e almorzou o máis rápido posible, iso si sen espertar aos
a súa chegada a Galiza, sen esquecerse de ningún detalle. Agora seus pais. Saíu da casa e dirixiuse rapidamente á estrada onde estaba tra-
traballaba nunha tenda de roupa, preto da miña casa, polo que podería ballando a máquina. Fernando, como era tan pequeno, pasou desapercibi-
vela con máis frecuencia. Non cobraba moito, mais alcanzáballe de do entre a xente, polo que non lle foi moi difícil chegar ao lugar desexado.
sobra para comer e vivir aquí. O que lle sobraba mandábao ao Brasil Unha vez alí, deitouse na estrada e, xusto cando a apisonadora lle
para a operación. Mentres me contaba todo isto íalle cambiando a cara. ía pasar por enriba, a súa veciña María Xosé sacouno de alí rapidamente.
Nótabase que lle fora duro ter que vir para aquí e deixar á súa familia O rapaz quedou enfadado porque non lograra o seu propósito.
aló. Debía botar de menos tanto o seu país natal. Tiña que ser moi Cando os seus pais se enteraron do que o seu fillo fixera, quedaron
complicado. Pero ao mesmo tempo atopábase a gusto aquí, facendo abraiados. Non sabían como podían facer para castigar aquela trasnada,
novas amizades e aprendendo a falar unha nova lingua. Eu, cada vez así que, antes de poñerlle o castigo, preguntáronlle por que fixera iso. El
que a escoitaba, perdíame entre os seus beizos, dos que saían esas respondeu que era para ser máis alto, xa que no colexio se burlaban del e
palabras cun acento tan divertido. Cada vez sentía que a quería máis e tamén porque non chegaba á alacena onde estaban as chocolatinas favori-
penso que me comezaba a namorar. tas.
Pasaban os días e cada vez sentía algo máis forte. Falamos todos os Despois dese testemuño á súa nai ocorréuselle o castigo perfecto:
días sen esquecernos de ningún. Ela non quería voltar xa, decidira ``NON VOLVERÁS PROBAR ESAS CHOCOLATINAS NA TÚA VI-
quedarse para sempre, pois levaba catro anos e estaba moi a gusto. Un DA´´.
día confeseille o amor que sentía por ela, os dous contiñamos os Fernando levou unha grande decepción, ata se lle quitaron as ganas
mesmos sentimentos cara ao outro, e entón comezamos a saír. de intentar algunha outra cousa, así que, despois daquel día, Fernando foi
Sempre lembrarei esa data, e ben, aquí seguimos nós, xuntos, e coñecido como: ``FERNANDO, O NENO QUE QUERÍA MEDRAR
preparados para casar despois de 4 anos máis. Espero que cando leades POR UNHA CHOCOLATINA´´.
isto lembredes o noso nome ata a eternidade. Asinado: Antón. Carla Constenla Barral
Lara Rarís Frois 3º ESO Curso 2011/2012 2º ESO Curso 2011/2012
UNHA NOITE MISTERIOSA
Polo Samaín os días acúrtanse e as tebras, estremecidas polos temporais de outono, vanse poboando de seres fantasmais que tecen historias de medo.
Os rapaces e rapazas de 5º e 6º curso, coa axuda de Verónica e Eva, aproveitaron o tempo das castañas e dos lumes a carón da lareira para crear este
fantástico relato escrito nun libro lupa. Estarédesvos preguntando que é iso...Explicámolo en catro pasos:
1º paso: fómonos xuntando de dous en dous e cada parella inventou unha folla. Os textos e os debuxos fixémolos todos con bolígrafos e
rotuladores negros.
2º paso: despois imprimímola nun folio transparente.
3º paso: puxemos unha cartolina de cor negra debaixo de cada folla transparente e encadernámolo.
4º fixemos unha lupa de cartón co fondo de cor branca. Cando pasamos a lupa entre o folio
transparente e a cartolina negra pódese ver o que está escrito e debuxado, porque, ao ser a lupa branca, por
onde a pasas ponse branco, e iso é o que fai que sexa tan divertido!Ti se queres podes facelo, só tes que
botarlle moita imaxinación!
Aquí podédelo escoitar lido por eles/as mesmos/as se pulsades na imaxe
15