1. สามเณรชิตดนัย ลับโกษา (เณรปาล์ม)
น.ธ.ตรี, มัธยมศึกษาตอนต้น
หลักธรรมจากบทเรียนที่ผมจาได้๑
กัลยาณมิตร คุณสมบัติของการเป็นกัลยาณมิตร
๑. ปิโย น่ารัก ในฐานเป็นที่สบายใจและสนิทสนม ชวนให้อยากเข้าไปปรึกษาไต่ถาม
๒. ครุ น่าเคารพ ในฐานประพฤติสมควรแก่ฐานะ ให้เกิดความรู้สึกอบอุ่นใจเป็นที่พึ่งใจ และ
ปลอดภัย
๓. ภาวนีโย น่าเจริญใจ หรือน่ายกย่อง ในฐานทรงคุณ คือ ความรู้และภูมิปัญญาแท้จริง ทั้ง
เป็นผู้ฝึกอบรมและปรับปรุงตนอยู่เสมอ ควรเอาอย่าง ทาให้ระลึกและเอ่ยอ้างด้วยความซาบซึ้งภูมิใจ
๔. วัตตา จะ รู้จักพูดให้ได้ผล รู้จักชี้แจงให้เข้าใจ รู้ว่าเมื่อไรควรพูดอะไร อย่างไรคอยให้
คาแนะนาว่ากล่าวตักเตือน เป็นที่ปรึกษาที่ดี
๕. วจนักขโม อดทนต่อถ้อยคา คือ พร้อมที่จะรับฟังคาปรึกษาซักถามคาเสนอแนะ
วิพากษ์วิจารณ์ อดทน ฟังได้ไม่เบื่อ ไม่ฉุนเฉียว
๖. คัมภีรัญจะ กะถัง กัตตา แถลงเรื่องล้าลึกได้ สามารถอธิบายเรื่องยุ่งยากซับซ้อน ให้เข้าใจ
และให้เรียนรู้เรื่องราวที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไป
๗. โน จัฏฐาเน นิโยชเย ไม่ชักนาในอฐาน คือ ไม่แนะนาในเรื่องเหลวไหลหรือชักจูงไปในทาง
เสื่อมเสีย
๑
รวบรวมจากบทเรียน นักธรรมชั้นตรี สานักเรียนคณะสงฆ์ธรรมยุตจังหวัดสุรินทร์ วัดป่าโยธาประสิทธิ์

2. สรุปแล้ว กัลยาณมิตร คือ เพื่อนแท้ เพื่อนตาย เพื่อนที่คอยช่วยเหลือเพื่อนอย่างจริงใจโดยไม่
หวั งสิ่ งใดตอบแทน เป็ นมิตรที่หวั งดี มีสิ่ งดีๆให้ กันด้ว ยความจริงใจ เราจึง ควรเลื อกคบเพื่อนตาม
คุณสมบัติ ทั้ง ๗ ประการนี้
อิทธิบาท ๔ หลักธรรมที่สนับสนุนให้งานต่างๆ สามารถสาเร็จขึ้นได้
๑. ฉันทะ คือความพอใจ ในฐานะเป็นสิ่งที่ตนถือว่าดีที่สุดที่มนุษย์เราควรจะได้ ข้อนี้เป็น
กาลังใจอันแรกที่ทาให้เกิดคุณธรรมข้อต่อไปทุกข้อ
๒. วิริยะ คือความพากเพียร หมายถึง การการะทาที่ติดต่อ ไม่ขาดตอนเป็นระยะยาว จน
ประสบความสาเร็จ คานี้มีความหมายของความกล้าหาญเจืออยู่ด้วยส่วนหนึ่ง
๓. จิตตะ หมายถึงความไม่ทอดทิ้งสิ่งนั้นไปจากความรู้สึกของตัว ทาสิ่งซึ่งเป็นวัตถุประสงค์นั้น
ให้เด่นชัดอยู่ในใจเสมอ คานี้รวมความหมายของคาว่า สมาธิอยู่ด้วยอย่างเต็มที่
๔. วิมังสา หมายถึงความสอดส่องในเหตุและผลแห่งความสาเร็จเกี่ ยวกับเรื่องนั้นๆ ให้ลึกซึ้ง
ยิ่งๆ ขึ้นไปตลอดเวลา คานี้รวมความหมายของคาว่า ปัญญาไว้อย่างเต็มที่
สรุ ป แล้ ว อิ ท ธิ บ าท คื อ คุ ณ ธรรมเครื่ อ งให้ ลุ ถึ ง ความส าเร็ จ ตามที่ ต นประสงค์ ผู้ ห วั ง
ความสาเร็จในสิ่งใด ต้องทาตนให้สมบูรณ์ ด้วยสิ่งที่เรียกว่า อิทธิบาท