Το βιβλίο του Ιώβ είναι ένα από τα 39 βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Αποτελεί ένα από τα πέντε «ποιητικά» βιβλία της Π. Δ. Ο συγγραφέας του βιβλίου μάς είναι άγνωστος, ενώ κατά την ιουδαϊκή παράδοση συγγραφέας θεωρείται ο Μωυσής. Η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου και Δικαίου Ιώβ του Πολυάθλου την 6ην του μηνός Μαΐου και τον προβάλλει ως το κατεξοχήν παράδειγμα της υπομονής.

1. ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος
ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν,
οὕτω καὶ ἐγένετο·
εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου
εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας.
Ιώβ. 1,21
Παλαιά Διαθήκη
Ἰώβ
1

2. • Το βιβλίο του Ιώβ είναι ένα από τα 39 βιβλία της Παλαιάς
Διαθήκης.
• Αποτελεί ένα από τα πέντε «ποιητικά» βιβλία της Π. Δ.
• Ο συγγραφέας του βιβλίου μάς είναι άγνωστος, ενώ κατά
την ιουδαϊκή παράδοση συγγραφέας θεωρείται ο Μωυσής.
• Η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του Αγίου και Δικαίου
Ιώβ του Πολυάθλου την 6ην του μηνός Μαΐου και τον
προβάλλει ως το κατεξοχήν παράδειγμα της υπομονής.
Εισαγωγή
...τήν ὑπομονήν Ἰώβ ἠκούσατε...
(Ιακώβου.5,11)
2

3. Κεφάλαιο 1, 1-5
1. Στην χώρα με την ονομασία Αυσίτιδα ζούσε ο Ιώβ,
άνθρωπος έντιμος, δίκαιος και πολύ ευσεβής. Είχε
μεγάλη περιουσία και βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη.
2. Ήταν τόσο καλός και είχε κάνει τόσα αγαθά έργα στην
περιοχή του, που ήταν από τους πιο διακεκριμένους
ανθρώπους εκεί.
3. Είχε 7 γιους και 3 κόρες. Τα αδέλφια συνήθιζαν να τρώνε
μαζί πότε στο σπίτι του ενός, πότε του άλλου.
4. Ο Ιώβ κάθε πρωί προσέφερε θυσίες σκεπτόμενος:
«Μήπως τα παιδιά μου κατά την ώρα των συμποσίων
αυτών έκαναν πονηρές σκέψεις και αμάρτησαν έτσι
απέναντι στον Θεό;»
5. Έτσι ζούσε ο Ιώβ όλη του την ζωή.
3

4. Κεφάλαιο 1, 6-12
• Κάποια μέρα στον ουρανό, παρουσιάστηκαν οι άγγελοι
στον Θεό και μαζί τους εμφανίστηκε και ο διάβολος.
• Ο Κύριος ρώτησε τον διάβολο αν γνωρίζει άλλον
άνθρωπο πιο ενάρετο και ευσεβή από τον Ιώβ.
• Εκείνος απάντησε ότι αν αφαιρεθούν από τον Ιώβ όλα
τα αγαθά που έχει τότε σίγουρα θα δυσφορήσει και θα
βλασφημήσει.
• Ο Κύριος επέτρεψε στον διάβολο να πειράξει τον
Ιώβ, με την εντολή όμως να μην τον αγγίξει το σώμα
του καθόλου.
• Ο διάβολος έφυγε βάζοντας σε εφαρμογή τό απαίσιο
σχέδιό του.
4

5. Μια μέρα λοιπόν έρχονται αγγελιοφόροι στον Ιώβ και τον
ενημερώνουν ότι:
• ληστές έκλεψαν τα κοπάδια του και
• σκότωσαν τους υπηρέτες,
• φωτιά από τον ουρανό έκαψε τα πρόβατα
• και τους βοσκούς,
• δυνατός άνεμος γκρέμισε το σπίτι τού μεγαλύτερου
γιου του σκοτώνοντας αυτόν και όλα τα αδέλφια
του και τις οικογένειές τους.
Κεφάλαιο 1, 13-19
5

6. Κεφάλαιο 1, 20-22
Τότε σηκώθηκε ο Ιώβ, έσκισε τα
ρούχα του, κούρεψε τα μαλλιά του,
έπεσε κάτω στο έδαφος, προσκύνησε
τον Κύριον και είπε:
Και παρ’ όλες τις συμφορές δεν
αμάρτησε ενώπιον του Κυρίου.
«Εγώ γυμνός βγήκα από την κοιλιά
της μητέρας μου, γυμνός θα φύγω
από τον κόσμον αυτόν στον τάφο.
Ο Κύριος έδωσε τα δώρα του,
ο Κύριος τα αφαίρεσε.
Όπως στον Κύριον φάνηκε αρεστό,
έτσι και έγινε.
Ας είναι δοξασμένο το όνομα του
Κυρίου στους αιώνες των αιώνων.»
6

7. Κεφάλαιο 2, 1-8
Κάποια άλλη μέρα παρουσιάστηκαν πάλι οι άγγελοι στον Θεό και μαζί
τους ο διάβολος. Ο Κύριος τον ρώτησε αν γνωρίζει άλλον άνθρωπο πιο
ενάρετο και ευσεβή από τον Ιώβ, ο οποίος μετά από τόσες συμφορές
κρατάει την αγαθότητά του.
Εκείνος απάντησε ότι αν ο Ιώβ νιώσει έντονο
σωματικό πόνο τότε σίγουρα θα βλασφημήσει
με τον χειρότερο τρόπο.
Ο Κύριος τότε επέτρεψε στον διάβολο να
ταλαιπωρήσει σωματικά τον Ιώβ με την εντολή όμως
να μην τον σκοτώσει.
Ο διάβολος αμέσως χτύπησε τον Ιώβ με τρομερές πληγές από
το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Κι εκείνος, καθισμένος σε έναν σωρό κοπριάς
έξω από την πόλη, έξυνε τις γεμάτες πύον πληγές του με ένα σπασμένο
κομμάτι από πήλινο κανάτι. 7

8. Κεφάλαιο 2, 9-10
Μετά από καιρό η γυναίκα του άρχισε να τον κατηγορεί για τα βάσανα που
τους βρήκαν και τον παρότρυνε να πει κάποιον λόγο εναντίον του Κυρίου
και έπειτα να δώσει τέλος στη ζωή του.
Ο Ιώβ την κοίταξε κατάματα και είπε:
«Γιατί μίλησες σαν να είσαι απερίσκεπτη
και ανόητη; Εάν τα αγαθά ευχαρίστως
δεχτήκαμε από τα χέρια του Κυρίου,
τις θλίψεις και τις συμφορές δεν θα τις
υπομείνουμε;»
Και ο Ιώβ δεν αμάρτησε καθόλου και
δε βγήκε λόγος παραπόνου από τα
χείλη του εναντίον του Θεού.
8

9. Κεφάλαιο 2, 11-13
Tρεις φίλοι του Ιώβ, ο Ελιφάζ ο βασιλιάς των Θαιμανών, ο
Βαλδάδ ο άρχοντας των Σαυχαίων και ο Σωφάρ ο βασιλιάς των
Μιναίων, ήρθαν να τον επισκεφθούν και να τον παρηγορήσουν.
Όταν τον είδαν δεν τον αναγνώρισαν. Αφού έκλαψαν και
έσκισαν τις στολές τους, έριξαν χώμα στο κεφάλι τους και
έκατσαν δίπλα του χωρίς να μιλάνε για εφτά μερόνυχτα.
9

10. Κεφάλαιο 3
Τότε ο Ιώβ άρχισε με πόνο να
καταριέται τη μέρα που γεννήθηκε.
Θα προτιμούσε να είχε πεθάνει
εκείνη τη στιγμή γιατί στη ζωή του
συνάντησε όλα όσα φοβόταν.
Ο θάνατος είναι ανάπαυση για τον
βασανισμένο άνθρωπο, θέτει τέρμα
στις θλίψεις και τις περιπέτειές του.
Ο ίδιος δεν έχει πλέον ειρήνη , ούτε
ησυχία, ούτε ανάπαυση, γιατί ήρθε
εναντίον του η οργή του Κυρίου.
10

11. Κεφάλαιο 4
Τον λόγο πήρε ο Ελιφάζ ο Θαιμανίτης ο
οποίος επέπληξε τον Ιώβ για τα λόγια του.
Μήπως η ελπίδα που είχε παλιότερα στον
Κύριο δεν ήταν γνήσια;
Μήπως είδε ποτέ κάποιον δίκαιο να υποφέρει
χωρίς λόγο;
Μήπως υπάρχει άνθρωπος καθαρός από
αμαρτίες και τελείως άμεμπτος;
Είναι σίγουρος πως, αν ο Ιώβ ήταν σωστός
απέναντι στον Κύριο, καμιά συμφορά δεν θα
τον είχε χτυπήσει.
11

12. Κεφάλαιο 5
Ο Κύριος μας παιδεύει για να μας συνετίσει.
Μας κάνει να πονούμε για την πνευματική
μας ωφέλεια.
Και έπειτα, με την ευλογία του Θεού δε θα
μας λείπει τίποτα.
Ο Ελιφάζ καταλήγει λέγοντας ότι όλα αυτά
είναι γνωστά και προτρέπει τον φίλο του να
σκεφτεί και να αναλογιστεί μήπως έκανε
κάτι κακό.
12

13. Κεφάλαιο 6
Ο Ιώβ λέει πως η θεία οργή και οι θλίψεις του είναι
πολύ βαριές.
Ο Κύριος μπορεί να τον χτυπήσει κι άλλο αν θέλει
αρκεί να του χαρίσει τον θάνατο μέσα στην πόλη που
μεγάλωσε.
Η ευσπλαχνία Θεού και ανθρώπων τον εγκατέλειψε.
Ακόμα και οι ίδιοι οι φίλοι του τον κατηγορούν
άδικα και τον πιάνει το παράπονο.
13

14. Κεφάλαιο 7
Η ζωή του ανθρώπου είναι όπως του δούλου:
τόπος δοκιμασιών και θλίψεων.
Μέρες και νύχτες περιμένει τη λύτρωση που
δεν έρχεται, γι’ αυτό και εκφράζει την πίκρα
της ψυχής του χωρίς να λυπάται τα λόγια του.
Με λόγια γεμάτα πόνο και παράπονο
αναρωτιέται αν έφταιξε σε κάτι χωρίς να το
ξέρει και ποιος ο λόγος που ο Θεός τον κρατάει
στη ζωή.
14

15. Κεφάλαιο 8
Τον λόγο πήρε ο Βαλδάδ ο Σαυχίτης που
καλεί τον Ιώβ να προσέξει τα λόγια του.
Ο ευσεβής και καθαρός από αμαρτίες
άνθρωπος δικαιώνεται πάντα από τον
Θεό, όπως ξεκάθαρα αναφέρουν οι
πρόγονοι.
Η καταστροφή του ασεβούς θα είναι
ολοκληρωτική και άλλοι θα πάρουν τη
θέση του.
Ντροπή θα υπάρχει γι’ αυτόν και
πουθενά δε θα μπορεί να σταθεί.
15

16. Κεφάλαιο 9
Ο Ιώβ παραδέχεται ότι κανείς δεν
είναι αναμάρτητος.
Δε γνωρίζει τι αμαρτία έκανε,
το μόνο που ξέρει είναι ότι υποφέρει
αφάνταστα και η ζωή του σβήνει.
Ο Κύριος επιτρέπει πολλές φορές να
υποφέρουν και οι δίκαιοι.
Μακάρι να τον απαλλάξει από τις
συμφορές και τον φόβο ώστε να μιλάει
ελεύθερα.
16

17. Κεφάλαιο 10
Ο Ιώβ μιλάει αποκαμωμένος και πιεσμένος από την
πίκρα της ψυχής του.
Ζητά από τον Θεό να μην τον παιδαγωγεί τόσο σκληρά.
Ο άνθρωπος δε συγκρίνεται με τον Θεό σε τίποτα.
Ο Κύριος βέβαια γνωρίζει πως ο Ιώβ είναι ευσεβής αλλά
ποιος μπορεί να εμποδίσει την τιμωρία Του; Αυτός τον
έπλασε, Αυτός του έδειξε έλεος, Αυτός τώρα τον χτύπησε.
Εάν αμαρτήσει αλοίμονό του! Αλλά κι αν παραμείνει
δίκαιος πάλι δεν μπορεί να σηκώσει το κεφάλι του.
Παρακαλεί τον Θεό να του δώσει λίγη ανάπαυση αφού το
τέλος του είναι κοντά.
17

18. Κεφάλαιο 11
Τον λόγο παίρνει ο Σωφάρ ο Μιναίος.
Θεωρεί τον Ιώβ ένοχο παρά τα πολλά
και ωραία λόγια που λέει.
Ο Θεός είναι απείρως ανώτερος από
τους ανθρώπους και τα ζητήματά τους.
Τον συμβουλεύει να απομακρύνει κάθε
αδικία, αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία.
18

19. Κεφάλαια 12 & 13
Απαντώντας και στους τρεις, ο Ιώβ λέει πως η
συνείδησή του δεν τον ελέγχει ακόμα κι αν αυτοί
τον χλευάζουν και τον εμπαίζουν.
Εννοείται πως στον Θεό υπάρχει η απόλυτη σύνεση,
σοφία και δύναμη.
Συμφωνεί με όλα όσα είπαν αλλά διαφωνεί με τη
στάση τους απέναντί του. Τους κατηγορεί ότι τον
κρίνουν με αλαζονεία παραμερίζοντας τον Θεό.
Γνωρίζει ότι είναι σωστός και τίμιος απέναντι στον
Κύριο και πως αν Αυτός τον καλέσει σε απολογία δε θα
βρει τίποτα το μεμπτό.
19

20. Κεφάλαιο 14
Κανένας καθαρός από αμαρτίες απέναντι στον Κύριο.
Μακάρι να τον έκρυβε στον Άδη μέχρι να περάσει η οργή
Του και έπειτα να του έδινε πάλι ζωή, γιατί πλημμύρισε
πένθος η ψυχή του.
Κεφάλαιο 15
Ο Ελιφάζ τον μαλώνει για τα βλάσφημα λόγια του.
Μήπως νομίζει ότι είναι σοφότερος πάντων;
Μήπως ο Θεός ζητάει τις συμβουλές του;
Κάθε προσπάθεια του ασεβούς να γλιτώσει την δίκαιη
τιμωρία είναι ανώφελη και μάταιη.
20

21. Κεφάλαια 16 & 17
Ο Ιώβ απαντά πως είναι εύκολο να τον κατακρίνουν και να
τον εμπαίζουν στη δύσκολη θέση που βρίσκεται.
Ενώ ζούσε με ειρήνη και ασφάλεια έγινε στόχος των
χτυπημάτων του Κυρίου, τώρα σκιά θανάτου τον σκεπάζει.
Κι όμως! Καμία αδικία δεν διέπραξε, μάρτυς του ο Θεός.
Απόρησαν οι ενάρετοι και οργίστηκαν οι δίκαιοι με τους
ασεβείς. Ο πιστός ασκανδάλιστος βαδίζει τον δρόμο του.
Ας επιμείνουν στις λανθασμένες σκέψεις τους.
Όση υπομονή κι αν δείξει ο θάνατος είναι η ανάπαυση
που περιμένει και προσμένει. Μόνος του εκεί προχωράει.
21

22. Κεφάλαιο 18
Ο Βαλδάδ του λέει πως παραφέρεται και απαριθμεί τα δεινά και το
κατάντημα όσων δεν συμμορφώνονται με το θέλημα του Κυρίου.
Κεφάλαιο 19
Ο Ιώβ αντιδρά λέγοντας ότι ο Κύριος και όχι οι αμαρτίες του τον
έφεραν στην τωρινή άθλια κατάσταση.
Συγγενείς, οικείοι και γνωστοί τον εγκατέλειψαν και τον αποφεύγουν.
Γιατί δεν τον λυπούνται ούτε οι ίδιοι του οι φίλοι και τον καταδιώκουν;
Ο αιώνιος και παντοδύναμος Κύριος θα αναστήσει το σώμα του. 22

23. Κεφάλαιο 20
Ο Σωφάρ ο Μιναίος τονίζει ότι, από τα αρχαία χρόνια, η χαρά
και η καλοζωία των ασεβών καταλήγει πάντα σε φοβερή
κατάπτωση. Όσο περισσότερη και θορυβώδης είναι η χαρά
των παρανόμων, τόσο πιο μεγάλη είναι η καταστροφή τους,
όταν ξεσπά εναντίον τους η ημέρα της οργής του Κυρίου.
Κεφάλαιο 21
Ο Ιώβ παραπονιέται πως τα κούφια λόγια των φίλων του δεν
του προσφέρουν καμιά ανάπαυση.
Τρομάζει σκεπτόμενος πού βρισκόταν και πώς κατάντησε.
Σκέφτεται πως οι ασεβείς ζουν κατά κανόνα μακρά και
ευτυχισμένη ζωή απολαμβάνοντας τα αγαθά τους, σε
αντίθεση με τους ευσεβείς.
Η οργή του Κυρίου κάποτε θα ξεσπάσει εναντίον τους, μα στο
τέλος κι οι δυο, ασεβής και ευσεβής θα κατέβουν στον Άδη.
23

24. Κεφάλαιο 22
Ο Ελιφάζ ο Θαιμανίτης συμπεραίνει πως ο Κύριος
είναι Αυτός που διδάσκει τη σύνεση, τη σοφία και τη
δικαιοσύνη.
Εξαιτίας των πράξεών του, τον περικύκλωσαν θλίψεις
και καταστροφές, όπως τόσους και τόσους
φαινομενικά δίκαιους αλλά στην πραγματικότητα
αμαρτωλούς.
Τον παροτρύνει λοιπόν να δείξει υπομονή και
καρτερία, να μετανοήσει ειλικρινά και να ταπεινωθεί
ενώπιον του Κυρίου.
24

25. Κεφάλαιο 23
Ο Ιώβ καταλαβαίνει ότι τον επιπλήττουν επειδή
πιστεύουν ότι ασεβώς διαμαρτύρεται και
παραπονιέται ελέγχοντας τον Θεό.
Μακάρι να συναντήσει τον Κύριο για να ακολουθήσει
τις εντολές Του, όπως έκανε σε όλη του τη ζωή.
Ο Κύριος όμως τον αιφνιδίασε τόσο, που παρέλυσε τη
καρδιά του και σκοτάδι πυκνό σκέπασε τη ζωή του.
25

26. Κεφάλαια 24 - 25
Πολλά άσχημα πράγματα φαίνεται σαν να διέφυγαν
της δικαιοσύνης του Κυρίου, συνεχίζει ο Ιώβ.
Ο Κύριος όμως παραχώρησε να γίνονται στο σκοτάδι
τέτοιες αδικίες μέχρι τη στιγμή που το φως Του θα
διορθώσει κάθε κακό.
Ο Βαλδάδ ο Σαυχίτης συμπεραίνει πως είναι αδύνατο
να δικαιωθεί οποιοσδήποτε θνητός άνθρωπος
ενώπιον του Θεού.
26

27. Κεφάλαια 26 – 31
Ο Ιώβ υμνεί την παντοδυναμία του σοφού Δημιουργού.
Σε Αυτόν ορκίζεται ότι ποτέ δε θα πει παράνομα
πράγματα ούτε θα παραδεχτεί τις άδικες κατηγορίες που
του προσάπτουν.
Θα διακηρύττει με παρρησία την αθωότητά του.
Σοφία δεν είναι η γνώση αλλά ο σεβασμός στον Θεό…
…και επιστήμη είναι η αποχή από την αμαρτία.
Αναπολεί τα ευτυχισμένα χρόνια που πέρασε και έπειτα
τα συγκρίνει με την τωρινή δυστυχία του.
Και πάλι δικαιώνει τον εαυτό του: είναι απολύτως αθώος.
27

28. Κεφάλαιο 32
Οι τρεις φίλοι σιωπούν και δεν αντιλέγουν άλλο, αφού
βλέπουν ότι ο Ιώβ επιμένει πως είναι άμεμπτος.
Εκείνη τη στιγμή παίρνει τον λόγο ο Ελιούς, ο γιός του
Βαραχιήλ ο Βουζίτης, τέταρτος φίλος του Ιώβ.
Τόση ώρα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τη συζήτηση
και δε μιλούσε διότι ήταν μικρότερός τους.
Όταν όμως η συζήτηση τερματίστηκε, οργίσθηκε πολύ
με τον Ιώβ που παρουσίασε τον εαυτό του δίκαιο
ενώπιον του Κυρίου.
Οργίσθηκε επίσης πολύ και με τους τρεις φίλους του που
δεν μπόρεσαν να δώσουν τις κατάλληλες απαντήσεις στον
Ιώβ αν και τον θεώρησαν ασεβή.
28

29. Κεφάλαια 33 - 34 - 35
Ο Ελιούς γνωρίζει πως ο Θεός είναι αιώνιος, δίκαιος και
καθοδηγεί τον άνθρωπο με διάφορους τρόπους.
Ο Θεός ανταποδίδει στον καθένα ανάλογα με τις πράξεις
του, αδύνατον να κάνει κάτι άδικο σε κάποιον.
Πώς τολμά να λέει ο Ιώβ ότι είναι δίκαιος ενώπιον του
Θεού; Η ασέβεια αυτή είναι επικίνδυνη για όλους.
Ο Κύριος βέβαια είναι μακρόθυμος και δεν εκδηλώνει
πάντα την οργή του.
Γι΄αυτό και ο Ιώβ ανοίγει το στόμα του κάνοντας μάταια
παράπονα: μη γνωρίζοντας τη σοφία του Θεού, λέει
πολλά και βαριά λόγια.
29

30. Κεφάλαια 36 - 37
Ο Ελιούς συνεχίζει λέγοντας ότι ο Κύριος είναι άπειρος σε
δύναμη, σε σύνεση και σε σοφία.
Ποτέ δε θα δώσει ζωή ευτυχισμένη στον ασεβή, διότι
ακόμα κι όταν τον νουθετούσε, παρέμενε ανυπάκουος.
Ο Παντοδύναμος είναι Μέγας και δεν μπορούμε να
γνωρίσουμε την άπειρή Του τελειότητα.
Ο Θεός έφτιαξε τα πάντα με τάξη και σοφία: το φως, τα
φυσικά φαινόμενα, τον ουρανό και τη γη... Ασύγκριτη
είναι η δόξα και η μεγαλοπρέπεια του Θεού.
Καταλήγοντας ο Ελιούς, ρωτάει τον Ιώβ:
«Αυτός, λοιπόν, δεν νομίζεις ότι ακούει και κάνει δεκτή
την δέηση των αδικουμένων, οι οποίοι κράζουν προς
Αυτόν;»
30

31. Κεφάλαιο 38
Όταν σταμάτησε να μιλά ο Ελιούς, μίλησε ο Θεός μέσα από δυνατό
αέρα και σύννεφο και είπε στον Ιώβ:
«Ποιος είναι αυτός που με τις εξηγήσεις του συσκοτίζει και αποκρύπτει
τη θέλησή μου; Πάρε θάρρος και απάντησέ μου:
Πού ήσουν όταν έφτιαχνα τη γη, τα άστρα, τη θάλασσα, τα σύννεφα,
το φως; Μήπως εσύ πήρες χώμα κι έφτιαξες τον άνθρωπο; (...) »
Έπειτα ο Θεός αναφέρθηκε στα φυσικά φαινόμενα και στους φυσικούς
νόμους του σύμπαντος που Αυτός θέσπισε κατά τη Δημιουργία.
31

32. Κεφάλαια 39 - 40
Ο Κύριος στη συνέχεια αναφέρεται σε κάποια ζώα της ξηράς και του
αέρα και τις ικανότητες με τις οποίες τα προίκισε και έπειτα ρωτάει:
«Ποιος όταν εκφράζει παράπονα και ελέγχους προς τον Θεό μπορεί
να δικαιολογήσει αυτή τη συμπεριφορά του;»
Ο Ιώβ απαντάει με ευλάβεια:
«Πώς εγώ, που δεν είμαι τίποτε και τώρα νουθετούμαι από τον Κύριο, να
παραπονεθώ; Θα βάλω το χέρι μου στο στόμα και θα σιωπήσω. Μια
φορά μίλησα ανόητα· δε θα το ξανακάνω.»
Ο Κύριος τον παρακινεί να μη φοβάται και τον ρωτάει:
«Πιστεύεις ότι για κάποιον άλλο λόγο ενήργησα έτσι ή παρά μόνο για να
αναδειχθείς δίκαιος; Είσαι τόσο ισχυρός ώστε να συγκρίνεσαι μαζί μου;»
Γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στον ιπποπόταμο και τον κροκόδειλο, το δέος
και τον φόβο που νιώθουν όλοι απέναντί τους. Πόσο περισσότερο πρέπει
να φοβόμαστε τον δημιουργό τους; 32

33. Κεφάλαιο 42, 1-8
Ο Ιώβ απαντά: «Γνωρίζω πλέον καλά Κύριε, ότι τίποτε δεν είναι
αδύνατον για Σένα. Ποιος άλλος θα μου τα μάθαινε όλα αυτά;
Μέχρι τώρα μόνο άκουγα για Εσένα και τα μεγαλεία Σου, τώρα όμως
Σε είδα με τα μάτια μου, η ψυχή μου συντρίφθηκε, είμαι πράγματι
χώμα και στάχτη.»
Τότε ο Κύριος είπε στον Ελιφάζ τον Θαιμανίτη :
«Αμαρτήσατε και οι τρεις διότι δεν είπατε τίποτα σύμφωνο με
την επιθυμία μου όπως ο δούλος Μου ο Ιώβ. Πάρτε λοιπόν 7
μοσχάρια και 7 κριάρια και πηγαίνετέ τα στον Ιώβ να τα
προσφέρει ολοκαύτωμα για σας.
Θα προσευχηθεί για σας και Εγώ αυτόν θα λάβω υπ' όψιν Μου και
θα σας συγχωρήσω. Θα σας κατέστρεφα, γιατί όπως μιλήσατε
εναντίον του δεν είπατε την αλήθεια.»
33

34. Κεφάλαιο 42, 9-17
Πράγματι έτσι έκαναν και συγχωρήθηκαν για χάρη του Ιώβ.
Στον δε Ιώβ ο Κύριος έδωσε τα διπλάσια αγαθά από αυτά που είχε.
Απέκτησε ξανά 7 γιους και 3 κόρες.
Ονόμασε την πρώτη κόρη Ημέρα (συμβολίζοντας έτσι τη νέα χαρούμενη
περίοδο),τη δεύτερη Κασία (όπως το αρωματικό φυτό) και την τρίτη
Αμάλθεια {Αμαλθαίας κέρας} (για να δείξει την αφθονία των αγαθών του).
Δεν υπήρχαν σε όλο τον κόσμο καλύτερες και ομορφότερες κόρες.
Ο Ιώβ έζησε άλλα 170 χρόνια (συνολικά 240). Πέθανε γέροντας και πλήρης
ημερών. Έχει γραφτεί ότι θα τον αναστήσει ο Κύριος μαζί με όλους τους
άλλους κατά τη μέλλουσα ζωή…
34

35. Συμπεράσματα
Η ιστορία του Ιώβ από το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης
είναι πλήρης από πολύτιμα διδάγματα. Τα κυριότερα από αυτά είναι
τα εξής:
1. Να αφήνεται ο άνθρωπος με εμπιστοσύνη στα «χέρια» του Θεού.
2. Να εμπιστεύεται με όλη την καρδιά του την αγάπη του Θεού και
να μην αμφισβητεί τη δικαιοσύνη Του.
3. Οι ασθένειες και οι δοκιμασίες δεν είναι τιμωρία του Θεού,
καθώς ο Θεός είναι Πανάγαθος.
4. Στις θλίψεις και τις δυσκολίες υπάρχει ένα βαθύτερο
παιδαγωγικό νόημα, καθώς βοηθούν τον άνθρωπο να
συνειδητοποιήσει τα λάθη και τις αμαρτίες του και μπορούν να
τον οδηγήσουν σε αληθινή μετάνοια.
5. Ο άνθρωπος πρέπει να αποδέχεται με υπακοή το θείο θέλημα,
όποιο και αν είναι αυτό. 35

36. Αντί επιλόγου…
Ο Απόστολος Ιάκωβος στην Καθολική Επιστολή του,
μακαρίζοντας όσους κάνουν υπομονή, προβάλλει ως ανώτερο
παράδειγμα προς μίμηση τον Ιώβ.
Ο Ιώβ με την υπομονή του κατάφερε να υπερβεί τον πειρασμό
και να πλημμυρίσει από την ευσπλαγχνία και το έλεος του Θεού.
Αν αναζητούμε αληθινές και θεόπνευστες απαντήσεις
στα ερωτήματα που βασανίζουν την διάνοιά μας, θα τις
βρούμε οπωσδήποτε διαβάζοντας τα ιερά κείμενα της
Αγίας Γραφής.
36

37. Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα
37