ภาษาซี

1. ก่อนอื่นต้องขอกล่าวคำว่า quot;
สวัสดีquot;
กับผู้อ่านทุกท่านนะครับ และขอขอบคุณที่เ้ข้ามาแวะชมและอ่านบทความใน เว็บไซต์ webthaidd.com รวมทั้งผู้อ่านที่มีความสนใจในบทความภาษา C และ C++ นะครับ<br />จุดเริ่มต้นของภาษาซีภาษาซีเกิดขึ้นในปี ค.ศ.1972 โดย Dennis Ritchie แห่ง Bell Labs โดยภาษาซีนั้นพัฒนามาจาก ภาษา B และจากภาษา BCPL ซึ่งในช่วงแรกนั้นภาษาซีถูกออกแบบให้ใช้เป็นภาษาการเขียนโปรแกรมในระบบ UNIX และเริ่มมีคนสนใจมากขึ้นในปี ค.ศ.1978 เมื่อ Brain Kernighan ร่วมกับ Dennis Ritchie พัฒนามาตรฐานของภาษาซีขึ้นมา คือ K&R (Kernighan & Ritchie) และทั้งสองยังได้แต่งหนังสือชื่อว่า quot;
The C Programming Languagequot;
โดยภาษาซีนั้นสามารถจะปรับใช้กับเครื่องคอมพิวเตอร์รูปแบบต่างๆได้ ต่อมาในช่วง ปี ค.ศ.1988 Ritchie และ Kernighan ได้ร่วมกับ ANSI (American National Standards Institute) สร้างเป็นมาตรฐานของภาษาซีขึ้นมาใหม่มีชื่อว่า quot;
ANSI Cquot;
<br />Dennis Ritchie<br />ภาษาซีนั้นจัดเป็นภาษาที่ใช้ในการเขียนโปรแกรมที่นิยมใช้งาน ซึ่งภาษาซีจัดเป็นภาษาระดับกลาง (Middle-Level Language) เหมาะกับการเขียนโปรแกรมแบบโครงสร้าง (Structured Programming) โดยมีคุณสมบัติโดดเด่นอย่างหนึ่งคือ มีความยืดหยุ่นมาก กล่าวคือ สามารถทำงานกับเครื่องมือต่างๆ สามารถปรับเปลี่ยนการเขียนโปรแกรมในรูปแบบต่างๆได้ เช่น สามารถเขียนโปรแกรมที่มีความยาวหลายบรรทัดให้เหลือความยาว 2-3 บรรทัดได้ โดยมีการผลการทำงานที่เหมือนเดิมครับ<br />เหตุผลที่ควรเรียนภาษาซีก็เนื่องจากภาษาซีเป็นภาษาแบบโครงสร้างที่สามารถศึกษาและทำความเข้าใจได้ไม่ยาก อีกทั้งยังสามารถเป็นพื้นฐานในการเขียนโปรแกรมภาษาอื่นๆ ได้อีก เช่น C++, Perl, JAVA เป็นต้น<br />จาก C สู่ C++ถูกพัฒนาโดย Bjarne Stroustrup แห่ง Bell Labs โดยได้นำเอาภาษา C มาพัฒนาและใส่แนวคิดการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ หรือ OOP (Object Oriented Programming) เข้าไปด้วย ซึ่งเป็นที่มาของ C++ ก็คือ นำภาษา C มาพัฒนาปรับปรุงให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น<br />Bjarne Stroustrup<br />จำเป็นไหม? ที่ต้องเรียนภาษา C ก่อน เรียน C++ เลยไม่ได้เหรอ? คำตอบก็คือ คุณจะเรียน C++ เลยก็ได้ครับ โดยไม่ต้องศึกษาภาษา C มาก่อน แต่ถ้าคุณเข้าใจหลักการทำงาน และการเขียนโปรแกรมภาษา C แล้วจะสามารถต่อยอด C++ ได้เร็วกว่า อีกทั้งยังสามารถเข้าใจแนวคิดการเขียนโปรแกรมภาษาอื่นๆ ได้อีก ซึ่งในบทความในช่วงแรกผมจะนำเสนอหลักและแนวคิดในการเขียนโปรแกรมภาษา C ก่อนนะครับ เพื่อให้ผู้อ่านได้เข้าใจในพื้นฐานก่อนนะครับ<br />ต่อไปจะขอเกริ่นถึงการเขียนโปรแกรมแบบโครงสร้างสักเล็กน้อยก่อนนะครับ แล้วก็จะเริ่มเข้ากระบวนการการเขียนโปรแกรมกัน<br />ลักษณะโปรแกรมแบบโครงสร้างการเขียนโปรแกรมแบบโครงสร้าง (Structured Programming) ก็คือ การนำโครงสร้างของคำสั่งหลายๆ รูปแบบ นำมาใช้ในโปรแกรม โดยจะมีการใช้คำสั่้งลักษณะ goto ให้น้อยที่สุด ตัวอย่างการเขียนโปรแกรมแบบโครงสร้าง ก็มี ภาษา C, Pascal และ Cobol เป็นต้นครับ ผมจะยกตัวอย่างในภาษา C ในรูปแบบการเขียนโปรแกรมแบบโครงสร้างให้ดูดังด้านล่างนะครับ<br />ภาพ: โปรแกรมที่เขียนด้วยภาษาซีแบบง่ายๆ แสดงถึงโครงสร้าง<br />จากโปรแกรมข้างต้นนะครับ สามารถแบ่งโครงสร้างตามลักษณะหน้าที่การทำงานได้ 3 ส่วนหลักๆ นะครับ ก็คือส่วนที่ 1 ประกาศค่าตัวแปร และ การกำหนดค่าให้กับตัวแปร (Declare)ส่วนที่ 2 เพิ่มค่า และเก็บค่าไว้ในตัวแปร (Calculation)ส่วนที่ 3 แสดงผลทางจอภาพ (Display)<br />ซึ่งการทำงานของโปรแกรมแบบโครงสร้างนั้นสามารถเข้าใจได้ง่ายและสามารถแก้ไขได้สะดวกครับ<br />ใครสร้างภาษาซี Dennis Ritchie ผู้ให้กำเนิดภาษา C ภาษาซี ถูกออกแบบและสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2515 โดย Dennis Ritchie ซึ่งเป็นนักคณิตศาสตร์ ทำงานที่ห้องปฏิบัติการเบลล์ (Bell Laboratories) มลรัฐนิวเจอร์ซี (New Jersey) ประเทศสหรัฐอเมริกา ภาษา C มีไว้เพื่ออะไร ? ถ้ากล่าวถึงภาษาซี ถูกสร้างขึ้นมาเพื่ออะไร เรียนให้ทราบอย่างนี้ว่า ภาษาคอมพิวเตอร์ทุกภาษาไม่ว่าจะเป็นภาษา Assembly, C/C++, Basic, Pascal, Python, Pov-ray, VHDL และอื่น ๆ อีกมากมายทั้งหลายนั้น มีจุดประสงค์อย่างเดียวกันคือให้ผู้ใช้หรือโปรแกรมเมอร์สามารถเขียนโปรแกรมเพื่อทำงานตามที่เขาทั้งหลายต้องการได้ ดังนั้นผู้เขียนขอสรุปสั้น ๆ เอาไว้ตรงนี้ว่า ภาษาซีเป็นหนึ่งในหลาย ๆ ภาษาที่มีความสามารถสูงมาก นอกจากนั้น ภาษาซียังถูกนำไปใช้ในการสร้างระบบปฏิบัติการอีกด้วย ทำไมภาษาซี ถึงได้มีหลากหลายผลิตภัณฑ์เหลือเกิน ภาษาซี ถูกสร้างโดย Denis Richie ก็จริง แต่ในเวลาต่อมาบริษัท Borland และบริษัท Microsoft ได้นำหลักการดังกล่าวมาสร้างเป็นเวอร์ชั่นของตน และขายให้กับนักโปรแกรมเมอร์ทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน ๆ ได้ใช้กัน ผู้เขียนขอสรุปผลิตภัณฑ์ภาษาซี พอเป็นสังเขปดังนี้ 1 Turbo C หรือ TC เป็นผลิตภัณฑ์ของบริษัท Borland 2 Microsoft C เป็นผลิตภัณฑ์ของบริษัท ไมโครซอฟต์ 3. C Keil (อ่านว่า คาย) เป็นผลิตภัณฑ์ของบริษัท Keil4. CCS เป็นผลิตภัณฑ์ของบริษัท MicroPIC (เป็นภาษาซีสำหรับไมโครคอนโทรลเลอร์)5. MinWG เป็น Standatd C/C++ ของค่าย GNU (เป็นของฟรีใช้งานได้โดยไม่เสียค่าลิขสิทธิ์)ภาษาซีมีข้อเด่น เรื่องใดบ้าง ? ผมขอสรุปข้อเด่นของภาษาซีเป็นข้อ ๆ ได้ดังนี้ 1. สามารถเข้าถึงอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ได้โดยตรง 2. สนับสนุนแนวคิดภาษา Structure ตอนนี้ผมอยากให้ผู้อ่านจำแค่ว่า quot;
ภาษาซีเป็นภาษา Structurequot;
เท่านั้นก่อน รายละเอียดผมจะได้อธิบายในบทต่อ ๆ ไป 3. ภาษาซี มีตัวแปร Pointer 4. โค๊ดที่เขียนด้วยภาษาซี สามารถนำไปคอมไพล์ใหม่ในคอมพิวเตอร์รุ่นอื่น ๆ ได้ เช่น โค๊ดภาษาซีที่เขียนภายใต้ระบบปฏิบัติการ DOS สามารถนำซอร์สโค๊ดตัวเดียวกันนี้ไปคอมไพล์ในเครื่อง Mac หรือระบบ Unix ได้ โหลดภาษาซีได้จากที่ไหน ? ่ปัจจุบันนี้ ระบบ Global Network หรืออินเตอร์เน็ต ได้เปิดใช้อย่างกว้างขวางมากขึ้น ถ้าผู้อ่านนึกอยากจะได้ภาษาซี สามารถต่อเข้าอินเตอร์เน็ตและค้นหาได้อย่างรวดเร็ว อาจจะใช้เวลาเพียง 30 นาทีเท่านั้น<br />ผู้อ่านสามารถโหลดคอมไพลเลอร์ภาษาซี ของบริษัท Borland ได้ที่ลิงค์ด้านล่าง ->http://community.borland.com/article/20841/tc201.zip หรือท่านสามารถโหลดได้ที่นี่ TC.ZIP(1,017,901bytes)ก่อนจะไปยังหัวข้อต่อไป ผมอยากจะแนะนำเทคนิคการค้นหาไฟล์ในระบบ Global Network ด้วยการค้นไปที่เว็บไซด์ http://www.filemirrors.com/ จากนั้นป้อนชื่อไฟล์ที่ท่านต้องการค้น ลิงค์ด้านบนเป็นผลจากการป้อนคีย์เวิร์ด quot;
TCquot;
<br />ภาษาซีสำหรับผู้เริ่มต้น<br /> ข้าพเจ้าหลับตาลงแล้วนึกย้อนกลับไปในวันแรกที่ตนสนใจที่จะเรียนรู้คอมพิวเตอร์ วันที่ 12 สิงหาคม 2535 คือจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ของข้าพเจ้า ในยุคนั้นคอมพิวเตอร์ในเมืองไทยนับเป็นเครื่องมือสำหรับบุคคลบางกลุ่มบางพวกเท่านั้น ได้แก่กลุ่มนักวิจัยและครูบาอาจารย์ในสายเทคโนโลยีระดับสถาบันหรือมหาวิทยาลัยภายในประเทศไทย<br /> คอมพิวเตอร์ในยุคแรก ๆ ที่ผมเริ่มต้นใช้ สามารถแสดงสีได้เพียงสีเดียว คือ สีเขียว เรียกว่าจอภาพแบบMonochrome (Mono แปลว่าหนึ่ง Chrome แปลว่า สี) ในวันนั้นผมยังคงเป็นนักศึกษาหนุ่มที่มีความปรารถนาอยากรู้อยากเห็น และได้ถามประโยคหนึ่งกับ อ.ที่ปรึกษาว่า quot;
อาจารย์ครับ.. เครื่องที่ตั้งอยู่ข้างโต๊ะอาจารย์ คืออะไรหรือครับ ?quot;
เสียงตอบจากท่านอาจารย์ quot;
อ้อ.. เครื่องไมโครคอมพิวเตอร์quot;
ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย quot;
มันใช้งานอยากหรือเปล่าครับ ?quot;
คำตอบคือ quot;
อืม.. ไม่ยากหรอก ถ้าสนใจเฮาสิสอนให้quot;
(เฮา หมายถึง ผม หรือ เรา แทนผู้พูด) นับจากนั้นเป็นต้นมา ผมจึงได้เริ่มก้าวสู่เส้นทางสายคอมพิวเตอร์มาโดยตลอด<br /> ในปีนั้น (พ.ศ. 2535) คอมพิวเตอร์ที่ใช้งานมีฮาร์ดดีกส์ซึ่งเป็นแหล่งเก็บข้อมูลซึ่งมีขนาดเพียง 10 MBเท่านั้น ซึ่งถือว่าน้อยมากเมื่อเปรียบเทียบกับปัจจุบันนี้ ผมยังจำได้ว่าระบบปฏิบัติการที่ใช้คือ DOS 2.0 ของบริษัทไมโครซอฟต์ โดยเมื่อเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นมาครั้งแรก จะปรากฎข้อความบนจอภาพคอมพิวเตอร์ดังนี้<br />ถัดจากนั้นแสดงข้อความดังนี้<br />เมื่อเคาะ Enter 2 ครั้งจะเข้าสู่ DOS PROMPT ดังนี้<br /> ในยุคนั้นบรรดาผู้ใช้คอมพิวเตอร์ภายในประเทศไทยนิยมพิมพ์เอกสารด้วยโปรแกรม CW หรือ RW ซึ่งเป็นโปรแกรมที่สร้างขึ้นโดยมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ และโรงพยาบาลราชวิถี ผมเชื่อว่า นักคอมพิวเตอร์หรือเด็ก ๆ สมัยใหม่ส่วนมากไม่รู้จัก CW และ RW<br /> ผมนับได้ว่าอยู่ในช่วงรอยต่อระหว่างระบบ DOS และ Windows และเป็นช่วงเวลา ที่ได้เรียนรู้ระบบใหม่และเก่าในเวลาเดียวกัน<br /> สมัยก่อนนั้นการสร้างไฟล์ หรือสร้างโฟล์เดอร์จะต้องเข้าใจโครงสร้าง และชุดคำสั่งที่ใช้ในการจัดการเกี่ยวกับไฟล์และโฟลเดอร์ทั้งหลาย ปัจจุบันนี้นักคอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ ส่วนใหญ่รู้จักการสร้าง Folder หรือลบและคัดลอกไฟล์ด้วยการลากรูปภาพกราฟิกเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น นั่นคือความแตกต่างระหว่างช่วงรอยต่อดังกล่าว !!<br /> ปัจจุบันนี้เราสามารถสั่งงานคอมพิวเตอร์ด้วยการกระทำกับภาพกราฟิกได้อย่างสะดวกสบายกว่าในอดีตมากมายนัก แต่เมื่อเราต้องการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ สิ่งที่เรามองข้ามไปคือ ชุดคำสั่งเก่า ๆ ก่อนที่จะมีระบบกราฟิกอย่างทุกวันนี้<br /> ดังนั้น ในความคิดส่วนตัวของผม เชื่อเหลือเกินว่าโปรแกรมเมอร์ หรือผู้ที่ปรารถนาจะเขียนโปรแกรมสำหรับวินโดวส์ ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงการเรียนรู้คำสั่ง DOS ไปได้<br /> ดังนั้นก่อนที่ท่านจะได้ศึกษาการเขียนโปรแกรมด้วยภาษา C ผู้เขียนขออนุมานว่าท่านมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับ DOS มาพอสมควร หากท่านยังไม่รู้จัก DOS ท่านควรจะหาโอกาสศึกษาคำสั่งเหล่านั้นเพิ่มเติมเป็นอันดับแรก<br /> ในครั้งแรกที่ผมเริ่มเขียนโปรแกรมนั้น ได้เขียนจดหมายส่งมายังเพื่อนที่กรุงเทพฯ พร้อมร้องขอให้เพื่อนส่งภาษาซีมาให้ ใช้เวลาร่วม ๆ หนึ่งสัปดาห์ แต่ปัจจุบันนี้ เทคโนโลยีก้าวหน้าไปกว่าก่อนมากมายนัก เราสามารถเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์สู่ระบบ Global Network และสามารถค้นหา ดาวน์โหลดภาษาซี เพื่อติดตั้งได้อย่างง่ายดาย<br /> สมัยนั้น ผมใช้ Turbo C 2.0 ซึ่งมีขนาดไม่ถึง 1 MB สามารถบรรจุลงในแผ่น Disket เพียงแผ่นเดียว โปรแกรมแรกที่ผมเขียน เพื่อต้องการแสดงคำว่า Hello World ให้ปรากฎบนจอภาพคอมพิวเตอร์ ซึ่งมีโค๊ดภาษาซีดังนี้<br /> ผลลัพธ์ของโปรแกรมดังกล่าวจะแสดงคำว่า Hello World ให้ปรากฎบนจอภาพคอมพิวเตอร์ หลายคนอาจจะหัวเราะในใจว่า ศึกษามาตั้งเยอะแยะ เพียงแค่แสดงข้อความให้ปรากฎบนจอภาพคอมพิวเตอร์เท่านี้เองหรือ ? แต่ในความเป็นจริง เราสามารถเขียนโปรแกรมเพื่อสั่งให้คอมพิวเตอร์ทำงานได้มากกว่านั้นอีกมากมาย ผมจึงได้เขียนโค๊ดอีกอันหนึ่ง โดยให้แสดงคำว่า Hello World อย่างไม่รู้จบสิ้น ด้วยโค๊ดภาษาซีดังนี้<br /> ในตอนเริ่มต้นนี้ผู้อ่านจะรู้สึกอยากลองเขียนภาษาซีมากขึ้น ต่อไปผมจะได้พาท่านผู้อ่าน ไปดูวิธีการเขียนโปรแกรมตั้งแต่เริ่มต้น จนกระทั่งสามารถสั่งให้มันทำงานได้ ผมมารู้ทีหลังว่า ภาษาซีมีอยู่หลายตัวด้วยกัน เพราะว่าแต่ละตัวถูกผลิตขึ้นมาจากบริษัทต่าง ๆ มากมาย ได้แก่- Microsoft C ของบริษัทไมโครซอฟต์- TC และ TC++ ของบริษัท Borland- BC และ BC++ ของบริษัท Borland - Keil C (อ่านว่า คาย) ของบริษัท Keil- Pic C ของบริษัทไมโครซิป- Visual C++ ของบริษัทไมโครซอฟต์- Quick C ของบริษัทไมโครซอฟต์- ภาษาซี ในระบบปฏิบัติการ UNIX<br />นอกจากนั้นยังมีภาษาซีอีกหลากหลายบริษัทเหลือเกิน แต่ทั้งหมดนั้น ยังคงใช้หลักการเขียนโปรแกรมอันเดียวกันทั้งสิ้น<br />สำหรับบทความนี้เราจะมาดูกฎเกณฑ์ต่างๆ ที่เราจำเป็นต้องรับรู้ไว้ก่อนที่จะเขียนโค้ดภาษา C เพื่อความถูกต้องในการเขียนโค้ด ลองมาดูกันเลยครับ<br />กฎในการเขียนภาษา C1. คำสั่งในภาษา C ต้องเขียนด้วยตัวพิมพ์เล็ก2. ทุกประโยคเมื่อจบประโยคแล้วต้องใช้เครื่องหมาย “;” แสดงการจบประโยค ยกเว้นฟังก์ชันที่ตามด้วย ( )ไม่ต้องปิดท้ายด้วย “;”3. ในหนึ่งโปรแกรมจะมีกี่ฟังก์ชันก็ได้แต่จะต้องมีฟังก์ชันที่ชื่อ main เสมอ4. การใส่หมายเหตุ (Comment) เพื่อใช้เป็นส่วนที่อธิบายโปรแกรมสามารถกระทำได้ 2 รูปแบบ คือ4.1 /* และ */ ใช้สำหรับข้อความที่ยาวกว่า 1 บรรทัด โดยโปรแกรมจะถือว่าข้อความที่ตามหลัง /*จะเป็นหมายเหตุจนกว่าจะพบเครื่องหมาย */ จึงจะแสดงว่าจบหมายเหตุแล้ว5. // เหมาะสำหรับข้อความสั้นๆ 1 บรรทัด โดยถ้าบรรทัดใดขึ้นต้นด้วย // บรรทัดนั้นจะถือว่าเป็น หมายเหตุ<br />ชุดอักขระภาษา Cภาษา C ใช้ตัวอักษรได้ทั้งเล็กและใหญ่ ตัวเลข 0-9 และตัวอักขระพิเศษในการสร้างองค์ประกอบพื้นฐานของโปแกรม อักขระพิเศษดังกล่าวมีดังนี้ นอกจากนี้ภาษา C ทุกรุ่นยังยอมให้มีการใช้อักขระอื่นๆ เช่น @ และ $ .ในส่วนที่เป็นสตริงและคำอธิบาย<br />กฎการตั้งชื่อการตั้งชื่อตัวแปรใดๆ ในโปรแกรมจะประกอบด้วยตัวอักษรหรือตัวเลขก็ได้ แต่อักขระตัวแรกจะต้องเป็นตัวอักษรเสมอ การตั้งชื่อตัวแปรสามารถกำหนดเป็นตัวอักษรเล็กหรือใหญ่ก็ได้ แต่ตัวอักษรเล็กและใหญ่ในคำๆ เดียวกันจะมีความหมายต่างกัน เราสามรถใช้ขีดล่าง ( _ ) มาตั้งชื่อก็ได้และสามารถกำหนดให้เป็นอักขระตัวแรกของชื่อก็ได้ ตัวอย่างการตั้งชื่อ เช่น<br />Xy12sum_1_tempnameareatax_rateTABLE<br />*** การตั้งชื่อไม่สามารถตั้งชื่อเหมือนกับคำสงวนได้และไม่สามารถเว้นช่องว่างระหว่างชื่อได้ ***ตัวอย่างการตั้งชื่อที่ผิด<br />4htไม่ได้เพราะอักขระตัวแรกเป็นตัวเลข“x”ไม่ได้เพราะใช้อักขระไม่ถูกต้อง (“)order-noไม่ได้เพราะใช้อักขระไม่ถูกต้อง (-)error flagไม่ได้เพราะใช้อักขระไม่ถูกต้อง (blank)<br />ลำดับหลีก (escape sequences)เป็นตัวอักษรที่ไม่สามารถพิมพ์ได้ เช่น ( “ ) ,( ‘ ) หรือ ( ) ถ้าต้องการพิมพ์ออกมาเราจะต้องใช้ แล้วตามด้วยอักขระที่ต้องการ มีลำดับหลีกที่ใช้ทั่วไป ดังนี้<br />อักขระescape sequencesค่า ASCIIbell (กระดิ่ง )007backspace008แท็บตามแนวนอน009ขึ้นบรรทัดใหม010แท็บตามแนวตั้ง011ขึ้นหน้าใหม่012ปัดแคร่013อัญประกาศ034อะโพสโตรฟิ039เครื่องหมายคำถาม063แบ็กสแลช092นัล000<br />จากข้อมูลที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นจะช่วยบอกรูปแบบการเขียนภาษา C ให้เราได้มากขึ้นเพื่อนนำไปใช้เขียนโค้ดได้อย่างถูกต้อง ซึ่งกฎเหล่านี้อาจจะนำไปใช้กับการเขียนโปรแกรมภาษาอื่นๆ ได้อีกด้วย เพราะโครงสร้างของภาษาคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่มักจะไม่ต่างกันมากนัก เราไม่ควรละเลยกฎเหล่านี้เพราะมันอาจจะทำให้เราเสียเวลาในการค้นหาและแก้ไขจุกบกพร่ิองของโปรแกรมเมื่อเิกิดข้อผิดพลาดได้<br />2 .แบบ 2 เงื่อนไข (if...else) มีรูปแบบดังนี้ จากรูปแบบของคำสั่งจะเห็นว่าจะมีลักษณะการเขียนคล้ายกับแบบ simple if แต่จะมีการเพิ่มเติมคำว่า elseเข้าไปด้วย ซึ่งการทำงานของคำสั่งแบบนี้นั้นจะทำการตรวจ สอบเงื่อนไขที่ if ก่อนว่าเป็นจริงหรือเท็จ โดยถ้าเป็นจริงจะไปทำงานในกลุ่มคำสั่งที่เรากำหนดไว้ใน if แต่ถ้าเป็นเท็จก็จะไปทำงานในกลุ่มคำสั่งที่อยู่ในส่วนของ else ซึ่งจะ เป็นเหมือนมีทางเลือก 2 ทางนั่นเอง ลองมาดูแผนภาพของคำสั่งแบบ if...else กันนะครับ<br />ดูจากแผนภาพแล้วจะเห็นว่าเมื่อเงื่อนไขเป็นจริงจะวิ่งเข้ามาทำตามกลุ่มคำสั่งที่เรากำหนดไว้ในกลุ่มแรก แต่ถ้าเงื่อนไขเป็นเท็จก็จะวิ่งเข้ามาที่กลุ่มคำสั่งของ else ในกลุ่มที่ 2 จากนั้นจึงค่อยมาทำที่คำสั่งในส่วนถัดมาของโปรแกรมต่อไป ลองมาดูตัวอย่างที่เป็นโปรแกรมกันเลยครับ อธิบายโปรแกรม จากโปรแกรมได้ประกาศตัวแปรไว้ 3 ตัวคือ x = 8 , y = 2 และตัวแปร z จากนั้นมาเจอคำสั่ง if โดยมีเงื่อไข ว่า x มากกว่าหรือเท่ากับ y ถ้าเงื่อนไขเป็นจริงจะเข้ามาทำคำสั่งภายในส่วนของ ifทันที คือให้หาค่าของ x-y และแสดงผลออกมา แต่ถ้าเงื่อนไขเป็นเท็จจะข้ามาทำส่วนของ else ของโปรแกรมคือ หาค่าของ x+y และแสดงผลออกมา เมื่อรันโปรแกรมนี้แล้วจะได้ผลลัพธ์คือ z = 10 นะครับ ให้ลองเปลี่ยนค่า x ให้น้อยกว่าค่า y ดูนะครับ แล้วลองรันโปรแกรมดูใหม่ครับว่า ผลออกมาจะเป็นอย่างไร?<br />สำหรับคำสั่งประเภท if..else ก็มีรูปแบบการใช้งานดังที่กล่าวมาแล้ว สำหรับในบทความตอนต่อไปเราจะมาเรียนรู้คำสั่งสุดท้ายของประเภท if กันนะครับนั่นคือ Nested if <br />ฟังก์ชั่นคืออะไร<br />เมื่อเราพูดถึงคำว่า ฟังก์ชั่น จะหมายถึง ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตนเอง ยกตัวอย่างเช่น<br />add() เป็นฟังก์ชั่น ทำการบวก subtract() เป็นฟังก์ชั่น ทำการลบ multiply() เป็นฟังก์ชั่น ทำการคูณ devision() เป็นฟังก์ชั่น ทำการหาร printf() เป็นฟังก์ชั่นแสดงผลบนจอภาพคอมพิวเตอร์ scanf() เป็นฟังก์ชั่นรับข้อความจากแป้นคีย์บอร์ด<br /> โปรดสังเกตว่า ทุก ๆ ฟังก์ชั่นจะมีเครื่องหมาย () เสมอ ส่วนจะมีอะไรภายในวงเล็บหรือไม่นั้น ตอนนี้อย่าพึ่งไปสนใจ ผมต้องการให้ผู้อ่านทราบในขั้นต้นเพียงว่า ทุก ๆ ฟังก์ชั่น จะมีเครื่องหมาย () ตามหลังเสมอ<br /> ก่อนที่เราจะศึกษารายละเอียดในส่วนต่อไป ผมอยากทำความเข้าใจกับผู้เรียนเสียก่อนว่า ในยุคแรก ๆ ระบบคอมพิวเตอร์ ใช้รหัสฐานสองในการเขียนโปรแกรม ต่อมาจึงได้มีการพัฒนาภาษา Assembly ซึ่งเป็นภาษาระดับต่ำ ในเวลาต่อมา เมื่อโปรแกรมคอมพิวเตอร์ มีความสลับซับซ้อนมากขึ้น จึงได้พัฒนาโปรแกรมโดยใช้หลักการของ Structure ซึ่งภาษาที่สนับสนุนหลักการดังกล่าวได้แก่ C, Pascal, Basic และอื่น ๆ ในระยะนั้น การพัฒนาโปรแกรมดูเหมือนว่า จะไม่มีปัญหาอะไรเพราะสามารถสร้างโปรแกรมได้ทุกรูปแบบดีอยู่แล้ว แต่ในความเป็นจริงปัญหาที่เกิดขึ้นคือ การเขียนโปรแกรม ที่มีความสลับซับซ้อนสูง ๆ ไม่สามารถทำได้ดีนักด้วยภาษาที่ใช้หลักการ Structure จึงเป็นเหตุผลที่ต้องมีการพัฒนาแนวคิดใหม่ขึ้น นั่นคือหลักการที่ชื่อว่า Object Oriented โดยใช้แนวคิด คือรวมแนวคิดแบบ Structure เข้ากับการมองปัญหาเป็นวัตถุ หรือObject ซึ่งโปรแกรมที่สนับสนุนแนวคิดดังกล่าวนี้คือ C++, Java, Python และอื่น ๆ นอกจากนั้นในยุคปัจจุบันได้มี .Net ของบริษัทไมโครซอฟต์ซึ่งได้แก่ Visual C++ .NET และ Visual Basic .NET โดยสนับสนับสนุนแนวคิดแบบ Object Oriented<br />ก่อนจะจบบทความนี้ ผมอยากจะสรุปความแตกต่างระหว่าง C และ C++ ให้ผู้อ่านทราบพอเป็นสังเขปดังต่อไปนี้ 1. ภาษาซี มีจุดเด่นสูงสุดคือคำสั่ง struct ย่อมาจาก structure หมายถึงภาษาโครงสร้าง 2. ภาษา C++ มีจุดเด่นสูงสุดคือคำสั่ง Class ซึ่งมองปัญหาต่าง ๆ ออกเป็นส่วน ๆ เป็นกลุ่มก้อนหรือเป็นคลาส 3. ภาษา C และ C++ มีชนิดข้อมูลอันเดียวกัน เช่น มีตัวแปรเลขจำนวนเต็ม, ตัวแปรทศนิยม, ตัวแปรdouble และชนิดอื่น ๆ เหมือนกัน 4. ภาษา C และ C++ มีคำสั่งในการวนลูปทั้งหลาย เช่น for loop และ do while loop ที่มีรูปแบบการใช้งานเหมือนกัน 100 % 5. ภาษา C รับและแสดงผลข้อมูลโดยใช้ Header file ชื่อ stdio.h โดยใช้คำสั่ง printf() เพื่อแสดงผลข้อมูลให้ปรากฎลนจอภาพคอมพิวเตอร์ และคำสั่ง scanf() เพื่อรับข้อมูลจากแป้นคีย์บอร์ด<br /> ภาษา C++ รับและแสดงผลข้อมูลจาก Header file ชื่อ iostream.h โดยใช้คำสั่ง cout เพื่อแสดงผลข้อมูลให้ปรากฎบนจอภาพคอมพิวเตอร์ และคำสั่ง cin เพื่อรับข้อมูลจากแป้นคีย์บอร์ด<br />ฟังก์ชัน printf()เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแสดงผลข้อมูลออกทางจอภาพ มีรูปแบบดังนี้<br />printf(control, argument)<br />เช่น printf(“i = %d ”,i); จะสังเกตว่า ภายใน “ “ จะมีเครื่องหมาย % อยู่ซึ่งเราจะเรียกว่า Format Codeซึ่งจะเป็นตัวกำหนดให้ข้อมูลที่อยู่ในตำแหน่งหลังเครื่องหมาย , แสดงออกมา โดยจะมีความหมายดังตาราง<br />ลองมาดูตัวอย่างจากโปรแกรมต่อไปนี้ครับ<br />อธิบายโปรแกรม จากโปรแกรมนี้เราจะกำหนดตัวแปรออกเป็นชนิดต่างๆ 4 ชนิด แล้วกำหนดค่าเริ่มต้นให้กับตัวแปรเหล่านั้นแล้วให้แสดงผลลัพธ์ที่ตัวแปรเหล่านั้นเก็บไว้ออกมาทางจอภาพโดยใช้ฟังก์ชัน printf() และจะต้องคำนึงถึง Format Code ด้วย<br />printf(quot;
a = %cquot;
,a); --------------> ใช้ %c เพราะ a เป็น charprintf(quot;
x = %dquot;
,x); --------------> ใช้ %d เพราะ x เป็น intprintf(quot;
y = %fquot;
,y); --------------> ใช้ %f เพราะ y เป็น float (ทศนิยม)printf(quot;
z = %fquot;
,z); --------------> ใช้ %f เพราะ z เป็น double (ทศนิยม)<br />นอกจากนั้นการแสดงผลลัพธ์ที่เป็นจุดทศนิยมเราสามารถกำหนดได้ว่าจะให้มีทศนิยมกี่ตำแหน่งโดยการกำหนดที่ Format Code ดังตัวอย่างต่อไปนี้<br />printf(quot;
y = %.2fquot;
,y); --------------> ใส่ค่า .2 หมายถึง แสดงทศนิยม 2 ตำแหน่งprintf(quot;
z = %.3fquot;
,z); --------------> ใส่ค่า .3 หมายถึง แสดงทศนิยม 3 ตำแหน่ง<br />ฟังก์ชัน scanf()เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแสดงผลข้อมูลออกทางจอภาพ มีรูปแบบดังนี้<br />scanf(control, argument)<br />ฟังก์ชัน scanf จะมีลักษณะคล้ายกับ printf โดยเราจะต้องใส่ Format Code ไว้ในเครื่องหมาย quot;
quot;
และระบุตัวแปรที่จะมารับข้อมูลจากผู้ใช้ที่ป้อนเข้ามา โดยจะต้องมี & นำหน้าตัวแปรที่เราต้องการใส่ค่าเสมอ ยกเว้นตัวแปรที่เป็นอะเรย์ ลองมาดูตัวอย่างจากโปรแกรมต่อไปนี้ครับ<br />อธิบายโปรแกรม จากตัวอย่างมีการประกาศตัวแปร คือ a เป็นตัวแปรชนิด int ถัดมาเป็นการแสดงคำพูด Enter number : ที่หน้าจอ จากนั้นฟังก์ชัน scanf() จะทำงานโดยการรอรับข้อมูลจากผู้ใช้ให้เราพิมพ์ตัวเลขจำนวนเต็มใส่ลงไป ตัวเลขที่เราพิมพ์ลงไปนั้นจะถูกเก็บไว้ที่ตัวแปร a แล้วจึงแสดงผลลัพธ์ของตัวเลขนั้นอีกครั้งที่จอภาพ<br />scanf(quot;
%dquot;
,&a); --------------> %d เป็นการระบุรูปแบบของตัวแปรที่จะมารองรับค่า, &a คือ ตัวแปรที่จะมารับค่า<br />สำหรับฟังก์ชัน printf() และ scanf() นั้นจะเป็นฟังก์ชันพื้นฐานที่จะใช้กันบ่อยๆ ในภาษา C เราควรฝึกใช้งานให้คล่องนะครับ ส่วนใน C++ ฟังก์ชันทั้ง 2 นี้จะถูกเปลี่ยนแปลงไปและการใช้งานก็ต่างกันนิดหน่อยซึ่งผมจะยังไม่กล่าวถึงในตอนนี้นะครับ<br />การเขียนโปรแกรมให้ได้ผลลัพธ์ต่างๆ ตามที่เราต้องการนั้นสิ่งที่ขาดไม่ได้อีกอย่างหนึ่งคือ เงื่อนไขและการตัดสินใจของโปรแกรม ซึ่งผมจะมากล่าวถึงเรื่องการสร้างเงื่อนไขของโปรแกรมเพื่อให้โปรแกรมของเราดำเนินไปตามขั้นตอนตามความต้องการของเรา<br />คำสั่ง ifเป็นคำสั่งที่ใช้ในการตรวจสอบเงื่อนไขว่าเป็นจริงหรือเท็จ โดยถ้าเป็นจริงจะไปทำงานในกลุ่มคำสั่งที่เรากำหนดไว้ และถ้าเป็นเท็จก็จะไปทำงานอีกจุดหนึ่งซึ่งเป็นทางเลือก อีกทางหนึ่งในโปรแกรม ผมจะแบ่งรูปแบบของคำสั่งออกเป็น 3 แบบ คือ แบบเงื่อนไขเดียว (simple if) ,แบบ 2 เงื่อนไข (if…else) และแบบซ้อน (nested if)<br />1 .แบบเงื่อนไขเดียว (simple if) มีรูปแบบดังนี้ เราจะเห็นรูปแบบในการเขียนของคำสั่งนี้นะครับ โดยเงื่อนไขในวงเล็บนั้นจะเป็นประโยคทางตรรก ถ้าตรวจสอบแล้วเป็นจริงก็จะเข้ามาทำงานในกลุ่มคำสั่งที่เรากำหนด ไว้ในขอบเขตของเครื่องหมายปีกกา แต่ถ้าเป็นเท็จก็จะข้ามไปทำส่วนต่อไปของโปรแกรมทันทีตามภาพดูจากแผนภาพจะเห็นว่าเมื่อเงื่อนไขเป็นจริงจะวิ่งมาตามลูกศรเข้ามาทำตามกลุ่มคำสั่งที่เรากำหนด แต่ถ้าเงื่อนไขเป็นเท็จก็จะ วิ่งข้ามมาที่คำสั่งถัดไปซึ่งก็คือส่วนต่อไปของโปรแกรมที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคำสั่ง if นั่นเอง รูปแบบนี้เป็น simple if นะครับ ลองมาดูตัวอย่างที่เป็นโปรแกรมกันเลยครับอธิบายโปรแกรม จากโปรแกรมจะีประกาศตัวแปรไว้ 3 ตัวคือ x = 8 , y = 2 และตัวแปร z คำสั่ง if มีเงื่อไข ว่า x มากกว่าหรือเท่ากับ y ถ้าเงื่อนไขเป็นจริงจะเข้ามาทำคำสั่งภายในเครื่องหมายปีกกาทันที คือให้หาค่าของ x-y และแสดงผลออกมา แต่ถ้าเงื่อนไขเป็นเท็จจะข้ามาทำส่วน ต่อไปของโปรแกรมคือ หาค่าของx+y และแสดงผลออกมา เมื่อรันโปรแกรมนี้แล้วจะได้ผลลัพธ์คือ z = 6 และ z = 10 ครับ ให้ลองเปลี่ยนค่าx ให้น้อยกว่าค่า y ดูนะครับ แล้วลองรันโปรแกรมดูใหม่ครับว่าผลออกมาจะเป็นอย่างไร ?<br />สำหรับคำสั่งประเภท simple if นั้นใช้งานได้ง่ายเพียงสร้างเงื่อนไขขึ้นมาเพื่อให้มันทำงานเวลาที่เงื่อนไขเป็นจริง แต่ถ้าเรามีทางเลือกมากกว่าหนึ่งทางเราควรจะเปลี่ยนไปใช้คำสั่งที่เหมาะสมขึ้นซึ่งผมจะพูดถึงคำสั่งif..else<br />เขียนโปรแกรมภาษาซีด้วย Turbo C<br />ขั้นที่ 1 ก่อนอื่นต้องดาวน์โหลดโปรแกรม TC เป็นลำดับแรก ผู้เขียนอนุมานว่าผู้อ่านไม่มีประสบการณ์ในการติดตั้ง TC ดังนั้นหากท่านสามารถติดตั้งได้เอง โปรดข้ามหัวข้อนี้ไป เพื่อเข้าสู่เนื้อหาที่ Advanced มากขึ้น เริ่มต้นโดยให้ผู้อ่านเปิดโปรแกรม Windows Explorer และคลิ๊กที่แถบ URL ด้านบน พิมพ์คำว่าhttp://www.sptc.ac.th/nprotech/articles/C0001/TC.zip ดังภาพต่อไปนี้<br />ขั้นที่ 2 เมื่อพิมพ์ URL ครบแล้วให้ท่านกด Enter หนึ่งครั้งเพื่อ Download File TC.zip ซึ่งจะปรากฎผลลัพธ์ดังนี้- ถ้าท่านต้องการเปิดไฟล์ คลิ๊ก Open - ถ้าต้องการบันทึกไฟล์ คลิ๊ก Save - ถ้าต้องการยกเลิกการดาวน์โหลดคลิ๊ก Cancel- ถ้าต้องการข้อมูลมากกว่านี้ คลิ๊ก More Info<br />ขั้นที่ 3 เลือก Save และคลิ๊กลูกศรชี้ลง ตลอดจนเลือก ไดวร์ C: ดังภาพต่อไปนี้ผู้เขียนต้องการให้ท่านเลือกไดเร็คทอรี่เพื่อเก็บไฟล์เอาไว้ที่ C:เพราะว่าภายในโปรแกรมดังกล่าวนี้ ได้ทำการตั้งค่าพารามิเตอร์ต่าง ๆ เกี่ยวกับการคอมไพล์ไว้ในไดเร็คทอรี่ C:C ดังนั้น หากท่านขยายไฟล์ผิดตำแหน่ง จะทำให้ไม่สามารถคอมไพล์ได้ วิธีแก้ทำได้โดยการปรับเปลี่ยนที่เมนู Directory ให้ตรงกับไดเร็คทอรี่ที่ท่านได้เก็บไฟล์ไว้ยังตำแหน่งที่ท่านต้องการ แต่ถ้าท่าน ทำตามวิธีที่ผู้เขียนแนะนำ ท่านไม่ต้องทำการปรับแก้ค่าตัวเลือกใด ๆ ผู้เขียนจะกล่าวถึงรายละเอียดส่วนนี้ในบทต่อ ๆ ไป ตอนนี้ต้องการให้ผู้อ่านสามารถคอมไพล์โค๊ดภาษาซีได้เท่านั้น ดังนั้นท่านควรปฏิบัติตามแนวทาง ที่ได้แสดงเอาไว้ในบทความชุดนี้อย่างเคร่งครัด เว้นเสียแต่ท่านเข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนกำลังอธิบายนี้แล้ว จึงสามารถดูผ่าน ๆ ได้อย่างรวดเร็ว<br />ขั้นที่ 4 เริ่มต้นการดาวน์โหลด ภาพด้านล่างนี้ แสดงการดาวน์โหลดไฟล์ ขณะนี้ เครื่องที่ผู้เขียนใช้งานอยู่บนระบบ LAN จึงสามารถโหลดไฟล์ดังกล่าวด้วยความเร็วสูงกว่าการโหลดด้วย Modem ธรรมดา สังเกตที่อัตราการ Transfer rate ที่ 31.0KB/Sec หากเป็นโมเดมธรรมดาจะอยู่ที่ประมาณ 5 KB/Sec<br />ขั้นที่ 5 เมื่อดาวน์โหลดเสร็จแล้วคลาย Zip ไฟล์ TC.zip ที่โหลดมาแล้วด้วยการคลิ๊กขวา ดังภาพต่อไปนี้สังเกตว่าไฟล์ที่เราโหลดมานั้นมีชื่อว่า TC.zip ผู้เขียนต้องการให้ท่าน Save เอาไว้ที่ไดรว์ C:และคลายZip ออกไปไว้ที่โฟล์เดอร์ C:C<br />ขั้นที่ 6 ดับเบิ้ลคลิ๊กโฟลเดอร์ C:C ไฟล์ที่คลาย Zip เรียบร้อยแล้วจะเก็บไว้ที่โฟล์เดอร์ C:C และภายในไดเร็คทอรี่ดังกล่าวจะประกอบด้วยโฟล์เดอร์ C:CNCLUDE และ C:CIB รายละเอียดส่วนนี้จะกล่าวถึงอีกครั้งในบทหลัง ๆ แต่ตอนนี้ให้ท่านเข้าใจเพียงว่า ภายในโฟล์เดอร์ ทั้งสองจะเก็บไฟล์ ที่มีนามสกุล .H และ .LIB เอาไว้ในโฟล์เดอร์ทั้งสองตามลำดับ<br />ขั้นที่ 7 เรียกให้ Turbo C ทำงานโดยคลิ๊กที่ไฟล์ TC ดังภาพต่อไปนี้ ความจริงในขั้นตอนนี้ผู้อ่านสามารถคลิ๊ก Start > Run และพิมพ์คำว่า C:CC.EXE จากนั้นกดแป้น Enter ซึ่งจะให้ผลเช่นเดียวกับขั้นตอนนี้ กล่าวคือเรียกให้ Turbo C ทำงานและพร้อมจะเขียนโปรแกรมและคอมไพล์ต่อไป<br />ขั้นที่ 8 เมื่อไฟล์ TC.EXE ถูกเรียกให้ทำงานจะปรากฎผลลัพธ์ดังนี้ ภาพด้านล่างนี้เป็นหน้าจอของโปรแกรมTC ถ้าผู้อ่านต้องการให้โปรแกรมแสดงผลเต็มจอ สามารถกดแป้น Alt + Enter (กด Alt ค้างไว้ แล้วตามด้วย Enter หนึ่งครั้ง) จะเป็นการสลับไปมาระหว่างโหมด Full Screen กับโหมด Windows และในทำนองเดียวกัน ถ้าต้องการสลับกลับมายังโหมดวินโดวส์ธรรมดา ให้กด Alt + Enter ได้เช่นเดียวกัน<br />ขั้นที่ 9 พิมพ์โค๊ดภาษาซี ในขั้นตอนนี้ผู้อ่านจะต้องกด Esc ซ้ำ ๆ สักสองสามครั้งเพราะว่า กำลังอยู่ในสถานะการเลือกเมนู การกด Esc จะทำให้กลับมายังจอภาพที่ใช้ในการแก้ไขโค๊ด จากนั้นผู้อ่านจึงเริ่มต้นพิมพ์โค๊ด ตามตัวอย่างด้านล่างนี้<br />ขั้นที่ 10 ทำการคอมไพล์ด้วยการกด Alt + R แล้วกด Enter หนึ่งครั้ง ขั้นตอนนี้อาจจะกด Ctrl + F9 จะปรากฎผลเช่นเดียวกัน ในขั้นตอนนี้เรายังไม่ได้บันทึกไฟล์เป็น Helloworld.c ดังนั้นผลลัพธ์ที่ได้จะสร้างไฟล์ชื่อว่า noname.exe ซึ่งก็จะให้ผลลัพธ์อันเดียวกัน ขั้นตอนต่อไปจะแสดงการบันทึกแฟ้มข้อมูล<br />ขั้นที่ 11 ออกจากโปรแกรม TC โดยการกด Alt + Q หรือกด Alt + F และเลื่อนลูกศรมาที่ Quit ให้ผลเช่นเดียวกัน เนื่องจากเรายังไม่ได้บันทึกแฟ้มข้อมูล เมื่อทำการออกจากโปรแกรม คอมไพล์เลอร์จะถามว่าต้องการบันทึกซอร์สโค๊ดหรือไม่ ให้ตอบตามความต้องการของท่าน ในกรณีตัวอย่างนี้เราจะบันทึกไฟล์เก็บไว้ในชื่อ helloworld.c<br />ขั้นที่ 12 ก่อนที่จะจบการทำงานโปรแกรมภาษาจะถามเราเกี่ยวกับการบันทึกไฟล์ ถ้าปรารถนาจะบันทึกให้กด Yes อย่างที่ได้กล่าวไปแล้วในขั้นตอนนี้ ผู้อ่านจะบันทึกหรือไม่บันทึกขึ้นอยู่กับตัวท่านเอง แต่บทความนี้สำหรับผู้เริ่มต้น เราจะบันทึกไฟล์ชื่อ helloworld.c ดังนั้นกด Y เพื่อบอกคอมไพล์เลอร์ว่า เราต้องการบันทึกซอรส์โค๊ด<br />ขั้นที่ 13 ตั้งชื่อไฟล์ว่า helloworld.c จากนั้นกดแป้น Enter หนึ่งครั้ง เนื่องจาก TurboC 2.0 สนับสนุนการตั้งชื่อไฟล์ระบบเก่า คือตั้งได้ 8 ตัว และนามสกุล 3 ตัว ดังนั้น จะเกิดการตัดคำอัตโนมัติให้เหลือเพียงคำว่าhellowor.c แทนที่จะเป็น helloworld.c<br />ขั้นที่ 14 ในขั้นตอนที่ผ่านมาเราได้คอมไพล์โค๊ดภาษาซีเสร็จแล้วต่อไปต้องการรันโค๊ดใน DOS Prompt ขอให้ท่านเลือก Start > Run ในขั้นตอนนี้ท่านผู้อ่านสามารถคลิ๊ก Start > Run และพิมพ์คำว่าC:Coname.exe ซึ่งจะให้ผลเร็ว และจะปิดวินโดวส์ไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเราจึงควรจะออกไปที่ DOS Prompt ด้วยการพิมพ์คำสั่ง Start > Run และพิมพ์ CMD ซึ่งคำสั่ง CMD จะมีสำหรับวินโดวส์ NT และ2000 และ XP เท่านั้น ไม่สามารถใช้คำสั่ง CMD ในวินโดวส์ที่ต่ำกว่าที่กล่าวมาได้ ดังนั้นถ้าเป็นระบบปฏิบัติการตัวเก่า ท่านต้องเปลี่ยนมาพิมพ์คำว่า Command เต็ม ๆ แทนคำว่า CMD<br />ขั้นที่ 15 พิมพ์คำสั่ง cmd เพื่อไปยัง Dos Prompt ดังที่ได้กล่าวไปแล้วคำสั่ง CMD ใช้ได้เฉพาะใน NT, 2000 และ XP เท่านั้น ถ้าจะให้ทำงานได้ในระบบปฏิบัติการรุ่นเก่าต้องพิมพ์คำว่า Command แทน CMD<br />ขั้นที่ 16 ได้ผลลัพธ์ดังต่อไปนี้ คำสั่ง CMD จะเป็นโปรแกรมที่บอกให้ระบบปฏิบัติการรับคำสั่ง DOS เหมือนในระบบเดิม เพียงแต่ว่า CMD ต่างจาก Command ตรงที่เราสามารถใช้ลูกเล่นต่าง ๆ ได้ เช่นใช้คำสั่ง cd in* ซึ่งจะหมายถึงเข้าไปในไดเร็คทอรี่อะไรก็ได้ที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า win เป็นต้น ซึ่งแท้จริงเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพของ Command ให้ดีขึ้นนั่นเอง นอกจากนั้น CMD ยังสามารถ ใช้เมาส์ลากตัวอักษรบริเวณที่เราต้องการแล้วคลิ๊กขวา เพื่อคัดลอกข้อความนั้นเอาไปยังคลิปบอร์ด ได้อีกด้วย หรือถ้าคลิ๊กลงบนพื้นที่Console ก็จะหมายถึงการวางข้อความที่อยู่ในคลิปบอร์ดลงในพื้นที่ Console เป็นต้น รายละเอียดส่วนนี้ศึกษาได้จากคู่มือการใช้งานคำสั่ง CMD ใน Online Help ของวินโดวส์<br />ขั้นที่ 17 พิมพ์คำสั่ง cd c เพื่อเข้าไปยังไดเร็คทอรี่ TC จากนั้นพิมพ์คำว่า HELLOWOR.EXE เนื่องจากTC2.0 สนับสนุนการตั้งชื่อไฟล์เพียง 8 ตัว ดังนั้นจะมีชื่อเพียง HELLOWOR เท่านั้น ผลลัพธ์ของการExecute จะให้ผลคือคำว่า Hello World ปรากฎบนจอภาพคอมพิวเตอร์<br />ขั้นที่ 18 ผลลัพธ์ของการคอมไพล์จะปรากฎคำว่า Hello World ปรากฎบนจอภาพคอมพิวเตอร์ ขอให้ ท่านผู้อ่านระลึกไว้ว่า ขณะนี้เรากำลังเรียนรู้ตัวอย่างการคอมไพล์ด้วย Turbo Cในหัวข้อต่อไป เราจะศึกษาเกี่ยวกับการคอมไพล์ภาษาซีด้วยไมโครซอฟต์วิชวลซีพลัส ๆ (Visual C++)<br />.H คืออะไรกันแน่<br /> อืม .H เรียกอีกอย่างว่า Header File หมายถึงไฟล์ที่อยู่ส่วนบนของประโยค main() ประกาศเอาไว้ เพื่อเรียกใช้คำสั่งที่ถูกจัดเก็บไว้ใน Header file นั้น ๆ<br />ภายในภาษา C มาตรฐานจะมี Header File มีทั้งหมด 15 ไฟล์ ดังต่อไปนี้<br />assert.hctype.herrno.hfloat.hlimits.hlocale.hmath.hsetjmp.hsignal.hstdarg.hstddef.hstdio.hstdlib.hstring.htime.h<br /> นอกจากนั้นภายใน Header แต่ละตัว จะประกอบด้วยคำสั่งต่าง ๆ ดังรายละเอียดต่อไปนี้ (สำหรับผู้เริ่มต้น ขอให้อย่าพึ่งสนใจรายละเอียดของ ชุดคำสั่งทั้งหลาย ผมเพียงต้องการสรุปให้ท่านเห็นอย่างชัดเจน ในเบื้องต้นเท่านั้นว่าภายใน Header File หรือไฟล์ซึ่งมีนามสกุล .H ประกอบด้วยฟังก์ชั่นต่าง ๆ ดังที่แสดงไว้ในรายละเอียดด้านล่างเท่านั้น ส่วนรายละเอียดและตัวอย่างการใช้งานเราจะได้ศึกษาในบทถัด ๆ ไป)<br />1 assert.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />assert() <br />2 ctype.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />isdigit()isupperislowerisalphaisprintisalnumisspacetouppertolower<br />3 errno.h ประกอบด้วยมาร์โครและอ็อบเจ็คดังต่อไปนี้<br />EDOMERANGEerrno<br />4 float.h ประกอบด้วยรายละเอียดต่าง ๆ ดังนี้<br />FLT_RADIXFLT_ROUNDSFLT_DIGFLT_EPSILONFLT_MANT_DIGFLT_MAXFLT_MAX_10_EXPFLT_MAX_EXPFLT_MINFLT_MIN_10_EXPFLT_MIN_EXPDBL_DIGDBL_EPSILONDBL_MANT_DIGDBL_MAXDBL_MAX_10_EXPDBL_MAX_EXPDBL_MINDBL_MIN_10_EXPDBL_MIN_EXP<br />5 limits.h ประกอบด้วยรายละเอียดต่าง ๆ ดังนี้<br />CHAR_BITCHAR_MAXCHAR_MININT_MAXINT_MINLONG_MAXLONG_MINSCHAR_MAXSCHAR_MINSHRT_MAXSHRT_MINUCHAR_MAXUCHAR_MINUINT_MAXULONG_MAXUSHRT_MAX<br />6 locale.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />setlocalelocaleconv <br />7 math.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />acosasinatanatan2coscoshsinsinhtantanhexpfrexpldexploglog10modfpowsqrtceilfabsfloorfmod<br />8 setjmp.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />setjmplongjmp <br />9 signal.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />signalraise <br />10 stdarg.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />va_startva_argva_end<br />11 stddef.h ประกอบด้วยรายละเอียดต่าง ๆ ดังนี้<br />ptrdiff_tsize_tNULLoffsetofwchar_t<br />12 stdio.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />clearerrfclosefeofferrorfflushfgetposfopenfreadfreopenfseekfsetposftellfwriteremoverenamerewindsetbufsetvbuftmpfiletmpnamprintfscanffgetcfgetsfputcfputsgetcgetchargetsputcputcharputsungetcperror<br />13 stdlib.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />atofatoiatolstrtodstrtolstrtoulcallocfreemallocreallocabortatexitexitgetenvsystembsearchqsortabsdivlabsldivrandsrandmblenmbstowcsmbtowcwcstombswctomb<br />14 string.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />memchrmemcmpmemcpymemmovememsetstrcatstrncatstrchrstrcmpstrncmpstrcollstrcpystrncpystrcspnstrerrorstrlenstrpbrkstrrchrstrspnstrstrstrtokstrxfrm<br />15 time.h ประกอบด้วยฟังก์ชั่นดังต่อไปนี้<br />asctimeclockctimedifftimegmtimelocaltimemktimestrftimetime<br />