SKENA E JETES DHE PRAPASKENAT E POLITIKES. SHENIME ANALITIKE TE NJE REGJISORI
Aleksander Moisiu
1.
2. Te dhena per Jeten e tij
Aleksander Moisiu lindi ne qytetin e Durresit me 2
prill të vitit vitin 1879 dhe vdiq më 23 mars të
vitit 1935 në Vjenë. Prinderit e aktorit te shquar
shqiptar ishin nga vende te ndryshme te Shqiperise. I
ati nga Kavaja ndersa e ema ne ate kohe ndodhej ne
jug te Italise. Me bashkimin e prinderve te tij aktori e
kaloi pothuaj gjithe rinine e tij ne qytetin e Durresit
dhe me pas ne Tirane duke u larguar ne moshen 20-
vjecare nga Shqiperia per t'u zhvendosur se bashku
me nenen dhe dy motrat e tij ne Vjene te Austrise.
3. Fillimet e veprimtarise
se Aleksander Moisiut
Në moshën 19 vjeçare shkon në Vjenë, ku me
ndihmën e Jozef Kainc iu përkushtua aktrimit.
Më1898 e nisi karrierën e vet si kompars (aktorë që
luajnë rol të vogël) në Burgtheatër. Pastaj vijuan
angazhime në teatër në Pragë dhe Berlin. Në Berlin
Aleksandër Moisiu u pranua në seminarin e Max
Reinhardt me të cilin shkoi në turne në Petersburg
(1911). Atje u dallua për rolin e Edipit. Pas këtij
suksesi ai u angazhua në shumë vende të Evropës
dhe Amerikës Veriore.
4. Fusha e veprimit të Moisiut përmblidhte të gjithë spektrin e
literaturës evropiane të teatrit, duke filluar që nga tragjedia
antike greke e deri te koha moderne. Shumë të njohura u bënë
interpretimet e tij të Hamletit, të Edipit, të Jedermann dhe të
Fedja në veprën e Leon Tolstoit “Kufoma e gjallë”. Ai luajti po
ashtu edhe rolet kryesore në premierat e pjesëve teatrale të
Hauptmann-it (“Der weiße Heiland“), të Wedekind-it
(“Frühlings Erwachen”) dhe të Hofmannsthal-it
(“Jedermann”).
Në vitin 1920 ishte i pari që në Lojërat Festive
të Salzburgut (Salzburger Festspiele) luajti rolin kryesor në
“Jedermann”.
Moisiu vlerësohej shumë nga publiku i tij për shkak të zërit të
tij të bukur si dhe për angazhimin e tij emocional. Ai llogaritej
sidomos në vitet para fillimit të Luftës së Parë Botërore si një
nga aktorët më të mëdhenj në hapësirën gjermanofolëse. Në
periudhën mes dy luftërave ishte shumë kohë në turne. Në
Berlin aktronte në këtë kohë vetëm si mysafir. Stili i tij i
aktrimit llogaritej këtu si i vjetëruar dhe nuk mund të matej më
me zhvillimet teatrore si ai i ekspresionizmit, apo teatri politik i
Brecht-it apo i Piscator-it.
5. Prej vitit 1910 e deri më 1935 mori pjesë në 10 produksione të
filmave, 8 prej tyre ishin filma pa zë.
Në vitin 1935, pak kohë para vdekjes së tij, Moisiu kërkoi
shtetësinë e Shqipërisë si dhe atë të Italisë. Shqipëria refuzoi
këtë kërkesë, kurse Italia ia dha shtetësinë Moisiut, kur ai ishte i
shtrirë në shtratin e vdekjes.
Ai vdiq më 23 mars të vitit 1935 në Vjenë. Ai është i varrosur në
varrezat e komunës së Morcote-së, pranë qytetit Lugano në
kantonin e Tessin-it në Zvicër.
Moisiu sot adhurohet dhe respektohet sidomos në Shqipëri si
një ndër aktorët më të mëdhenj të vendit, edhe pse ai që nga
rinia e tij më nuk e vizitoi Shqipërinë. Shkolla e aktrimit
në Tiranë, Universiteti i Durresit, Shkolla e mesme e
pergjithshme në Kavajë dhe teatri i Durrësit e mbajnë emrin e
tij.
Gruaja e tij Maria Moisiu ishte nga Vjena. Aleksander Moisiu
është stërgjyshi i aktorit Gedeon Burkhard (ndër të tjera i
njohur me rolin e tij kryesor në serinë “ Komisar Rex”).
6. Citate per Moisiun
"Zëri, mimika dhe gjestet e Moisiut shfaqin diçka unike,
diçka e cila nuk ishte parë asnjëherë në skenën botërore të
artit." - Franc Kafka, shkrimtar i njohur botëror
"Hamleti është shkruar për Moisiun dhe Moisiu ka lindur
për të interpretuar Hamletin, vetë ai." - Max Brod
"Unë gjeta te Moisiu aktorin e vërtetë që kërkoja." - Max
Reinhard, regjisor dhe reformator i skenes gjermane
"Nepermjet interpretimit te rolit te Hamletiti, Moisiu fitoi
dashurine e shikuesit francez." - Andre Antuan, reformist
i teatrit francez
7. Filmografia
Moisiu si Princ Kalaf, Deutsches Theater, Berlin, dhjetor 1911
"Das Schwarze Los", 1913
"Die Augen des Ole Brandis", 1913
"Kulissenzauber", 1915
"Sein einziger Sohn", 1915
"Pique Dame", 1918, me Johanna Terwin
"Der Ring der drei Wünsche", 1918
"Erborgtes Glück", 1919, me Käthe Dorsch
"Der Junge Goethe", 1919, me Käthe Dorsch
"Zwischen Tod und Leben", 1919, me Maria Zelenka
"Figaros Hochzeit", 1920, Figaro, me Hella Moja, Eduard von
Winterstein, Vera Schwarz, Gertrude Welcker
"Die Nacht der Königin Isabeau", 1920, mit Fritz Kortner,
"Kean", 1921, Kean, me Camilla Horn
"Die Königsloge", 1929, Edmund Kean, me Camilla Horn
"Lorenzo de Medici", 1935