Programowanie języka

Blog juniora.pl https://juniora.pl/blog-inf-24.html
facebook: https://www.facebook.com/sklepjuniora/
Artykuł zredagowany przez Sklep Juniora
mail: sklep@juniora.pl, tel. 502 520 566
PROGRAMOWANIE JĘZYKA
wersja DEMO
Blog firmowy sklepu juniora.pl

Słowo „programowanie" kojarzy się przede wszystkim z kodowaniem, tworzeniem i testowaniem
programów komputerowych. W przypadku programowania języka, też tak jest. Terapeuta niczym
programista koduje, tworzy i testuje język w umyśle dziecka, które z różnych powodów nie mówi
lub ma opóźniony rozwój mowy. Robi to zgodnie z etapami rozwoju mowy zdrowego dziecka.
Początek drogi to słuchanie od 10 do 20 minut dziennie płyt programu słuchowego „Słucham i
uczę się mówić”. Małe dziecko lub całkowicie niemówiące zaczyna od „Samogłosek i
wykrzyknień” oraz „Wyrażeń dźwiękonaśladowczych”. Nagrania tej serii są specjalnie
przygotowane, mają wydłużone komputerowo brzmienia spółgłosek, co pozwala dokładnie
usłyszeć wszystkie dźwięki, dlatego maluch musi słuchać nagrań w słuchawkach. Kiedy tylko
zaczyna powtarzać usłyszane dźwięki, wprowadzamy nagrania z rzeczownikami.
Równolegle z programem słuchowym rozpoczyna się programowanie „minimalnego kodu
komunikacyjnego” .

PROGRAMOWANE JĘZYKA wersja DEMO
RZECZOWNIKI w MIANOWNIKU:
Wprowadzamy kilka rzeczowników, potrzebnych do naszej komunikacji z dzieckiem, z jego
najbliższego otoczenia. Są to przeważnie rzeczowniki z grup (pól semantycznych) takich jak
pokarmy, członkowie rodziny, zabawki, zwierzęta.
Do ćwiczeń programowania języka wykorzystujemy przedmioty lub desygnaty zabawkowe.
Przykłady nauki pierwszych rzeczowników, tu grupa zabawki i pytanie: CO?
- Co? Miś
- Co? Auto
– Co? Lala

Jeżeli dziecko potrafi pracować z obrazkami, to mogą one służyć do utrwalenia i urozmaicenia
ćwiczeń. Wprowadzamy jednocześnie zapis - czytanie globlane.

Nauka rzeczowników z dyktafonem (początek naszej nauki 07.2014 r.).

Członkowie rodziny i pytanie: KTO?
Ćwiczenia z obrazkami:

CZASOWNIKI
Po opanowaniu kilku rzeczowników bardzo ważne jest nauczenie także kilku prymarnych
(pierwszych, podstawowych) i potrzebnych dziecku do komunikacji czasowników. Dzięki temu
zaczyna ono mówić pierwsze zdania.
Uczymy nazw czynności, pokazując je dziecku na sobie lub za pomocą przedmiotów.
Ważne, by nauczyć, że jeden rzeczownik łączy się z wieloma czasownikami i jeden czasownik z
wieloma rzeczownikami.
Miś śpi.
Dziadzia śpi.
Ola śpi. Ola siedzi. Ola jedzie. Ola pije.

Prymarne czasowniki:

Uczymy rozumienia pytań.
CO ROBI? SIEDZI. KTO? TATA.

Kolejnym krokiem jest odmiana rzeczownika w DOPEŁNIACZU. Pytanie: CZEGO NIE MA? KOGO
NIE MA?

Przybywa rzeczowników, czasowników, stale prowadzimy program słuchowy (kolejne częśći
"Słucham i uczę się mówić") i wprowadzamy rzeczowniki w BIERNIKU.
CO JE? CO PIJE?

Inne ćwiczenia

I kolejno: CO MYJE? CO WYCIERA? CO BOLI? CO DAJE? CO RYSUJE? CO KUPUJE? CO
ZAKŁADA? CO POKAZUJE?

W słowniku dziecka nadal przybywają nowe rzeczowniki, czasowniki, dochodzi odmiana
rzeczownika w MIEJSCOWNIKU i pytanie:GDZIE?

Wprowadzamy pierwsze PRZYIMKI: DO, W, NA.
GDZIE CHOWA? DO LODÓWKI. DO PRALKI.
GDZIE JEST? W LODÓWCE. W PRALCE.
GDZIE JEST?
NA ŁÓŻKU. NA STOLE. NA SZAFIE.
Następny krok i rzeczownik w NARZĘDNIKU. Pytanie: CZYM?

…a także: przymiotniki, przysłówki, zaimki, liczebniki, spójniki - bywa, że zaczynają pojawiać się w
mowie dziecka samoistnie (tak było w przypadku Franka).

...i rzeczowniki w CELOWNIKU: O KIM? O CZYM
Wielokrotność powtórzeń pokazuje dziecku zasadę użycia, dlatego zawsze, na każdym etapie
wymagane jest powtarzanie, aż do spontanicznego nazywania - zgodnie z regułą: powtarzam,
rozumiem, nazywam.
W ten sposób zaprogramowany, zakodowany i przetestowany język w umyśle dziecka jest przez
nie używany, a nabyte minimum gramatyczne wystarczy do porozumiewania się.

ZADAWANIE PYTAŃ
Dlaczego jest ważne?
„Bez umiejętności rozumienia i samodzielnego stawiania pytań dziecko nie może zbudować
systemu językowego i rozwijać pozostałych funkcji poznawczych." (prof. J.Cieszyńska)

ZADANIA RODZICÓW, OPIEKUNÓW
Programowanie ma marne szanse na powodzenie bez udziału rodziców dziecka.
Bardzo ważne, by najbliższe dziecku osoby starały się mówić do niego nieco wolniej, prostymi,
krótkimi zdaniami. Ulubione książeczki, które mają zbyt trudny tekst możemy "dostosować" do
aktualnego poziomu mowy dziecka lub w taki sposób opowiadać, o tym, co jest na obrazkach.
Zadaniem rodziców jest również nauczenie dziecka słuchania w słuchawkach programu „Słucham i
uczę się mówić” i codzienne słuchanie nagrań, a nie jest to łatwe, zwłaszcza na początku.

Kolejną rolą jest prowadzenie Dziennika Wydarzeń. To rodzaj pamiętnika dziecka - „ (..) tekst
powstający w dzienniku jest zawsze indywidualny, rozgrywa się w czasie rzeczywistym, buduje
intencjonalność, to wszystko w znacznym stopniu ułatwia przyswajanie gramatyki” (prof.
Cieszyńska). Można wklejać do niego zdjęcia, bilety wstępu, bilety autobusowe, listki i inne
pamiątki. My rysujemy, to co się wydarzyło. Franek uwielbia swój dziennik.
(kilka stron Dziennika Wydarzeń Franka, rys. mojego autorstwa)
Poza tym w trakcie różnych, wspólnych zabaw tematycznych, rodzice mogą pokazywać, nazywać,
pytać, wydawać polecenia i nakłaniać dziecko do zadawania pytań.

Warto podjąć ten trud. :)
Pamiętajmy: "To co nazwane istnieje."
Miłej zabawy!
Aleksandra Lashmann z synkiem Frankiem.
Opis teoretyczny na podstawie:
- książki prof. Jagody Cieszyńskiej-Rożek, „ Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju
dzieci”, str. 324-336, Wydawnictwo Omega Stage Systems – Jędrzej Cieszyński,
- notatek ze szkolenia z panią dr Zdzisławą Orłowską-Popek - szkolenie CMK "Programowanie
języka dla dzieci z zaburzeniami komunikacji (niesłyszących, autystycznych, z afazją)
- Rysunki z zeszytu w kratkę oraz "Co wyciera?" i "Jaki?Jaki?Jakie?" wykonane dla Frania przez
Zuzannę Ślifierz ;).
Materiały do ćwiczeń PROGRAMOWANIA JĘZYKA można znaleźć na Juniora.pl w
dziale Programowanie języka

Programowanie języka

Empfohlen

Empfohlen

Weitere ähnliche Inhalte

Ähnlich wie Programowanie języka

Ähnlich wie Programowanie języka (6)

Programowanie języka