11. Η πεξγακελή γλσξίδεη πιαηηά δηάδνζε θαη
γξήγνξα θαζηεξώλεηαη σο ην θαη’εμνρήλ
πιηθό γξαθήο. Γελ είλαη ηπραίν ην γεγνλόο
όηη θαη επί ησλ ρξόλσλ ηνπ Γθαίηε ε
πεξγακελή είρε επξύηαηε δηάδνζε, ηέηνηα
ώζηε ν κεγάινο απηόο
ζπγγξαθέαο, δηαθξίλνληάο ηελ από ηα
ππόινηπα γξαθηθά πιηθά, ηεο αθηέξσζε ηνπο
επόκελνπο ζηίρνπο:
«…με μία
πεογαμημή, γοαμμέμη, συοαγισμέμη,
είμαι υάμτασμα πξρ όλξι τξ τοξμάζξρμ,
στημ πέμα κι όλα ξ λόγξπ λεπ πεθαίμει
και τξ κεοί και τξ πετσί ενξρσιάζξρμ»
12. ΣΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟ ΒΤΖΑΝΣΙΟ
Σν εηιεηάξην ή εηιεηό
Σο ειλητάριο ήταν γνωστό από τους
αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους, οι οποίοι
το κατασκεύαζαν από πάπυρο και το
ονόμαζαν κύλινδρο. Σο ειλητάριο στη
Βυζαντινή εποχή ήταν από ορθογώνιο
κομμάτι παπύρου, περγαμηνής ή χαρτιού
το οποίο τυλιγόταν γύρω από έναν άξονα σε
κάθετη ή σπανιότερα σε οριζόντια
διεύθυνση . Ο αναγνώστης όταν διάβαζε το
κείμενο ξετύλιγε λίγο λίγο με το αριστερό
χέρι και το ξανατύλιγε με το δεξί. Από τα
ρήματα ειλείν και ανελίσσειν που δηλώνουν
ακριβώς αυτή την κίνηση ο τύπος αυτός
του βιβλίου ονομάστηκε ειλητάριο.
13. Ο θώδηθαο
Σο ειλητάριο δεν ήταν πρακτικό, για αυτό
το λόγο από τον 3ο αι. μ. Φ. και έπειτα οι
Βυζαντινοί κατασκεύασαν ένα δεύτερο
τύπο βιβλίου, τον κώδικα στον οποίο
έγραφαν μεγάλα κυρίως κείμενα, όπως η
Βίβλος Ο κώδικας, τύπος που επικράτησε
ως σήμερα, αποτελείται από
μεγάλα, κομμάτια χαρτιού ή
περγαμηνής, διπλωμένα δύο φορές στα
δύο, τα λεγόμενα τετράδια το τέλος όλα
τα τετράδια δένονταν σε τόμο.