3. ~ Jade ~In Meanderweg, iets buiten het centrum van Rivierbloesemheuvel, waren de vonken al lang gesprongen. Ja, tussen mijn vriend Nathan en mij. Het was al liefde op het eerste gezicht tussen ons.
4. “Zeg Nathan.” merkte ik iets ineens op, “ik heb een visschotel klaargemaakt. Wil je ook een bordje, nu je hier bent?” Daar leek Nathan mee akkoord te gaan. “Daar zeg ik geen nee tegen, lieveling.”
5. Aan tafel zou van eten er niet veel in huis komen. We keken alleen maar liefkozend naar elkaar en wreven elkaars handjes. Het groot bewijs dat we toch niet zonder elkaar kunnen. Met Nathan leek wel de hemel op aarde, hij was de enige persoon bij wie ik gelukkig kon voelen.
6. Twintig minuten later waren de borden – ondanks ons geflirt – leeg. Bij Nathan kon zijn klein stukje vis niet meer in. “Zal ik je helpen afwassen?” stelde Nathan voor. Ik grinnikte. Vroeg hij dat hij wou helpen? Komaan, dat was typisch vrouwenwerk. Oké, om hem niet te ‘kwetsen’… “Graag.” glimlachte ik fijn.
7. Als Nathan alle borden had samen gezet en wou afwassen, ontdekte hij dat er geen gootsteen was maar een afwasmachine. “Jade.” riep hij over zijn schouders, “waarom moet ik afwassen? Er is een afwasmachine.” Ik bloosde fel, er kwam een felrode kleur op mijn beide wangen. “Oh sorry, vergeten.” fluisterde ik.
8. Nathan grinnikte. “Dat is toch niet zo erg?” Hij trok me zachtjes van de stoel en knuffelde me, “denk jij wat ik denk?” Eerst begreep ik hem niet maar nadat hij een tijdje aan mijn kleding begon te prutsen, wist ik meteen hoe laat het was. “Ik wil het graag maar…” hakkelde ik.
9. “Wel dan?” concludeerde Nathan al snel, “dan mogen we geen tijd verliezen.” “Ja maar…” liet ik hem stoppen, “ik was eigenlijk van plan om naar mijn zus te gaan en…” Daarna kon ik mijn zin niet meer verder af maken. Hij wist al meteen wat ik wou zeggen. “Goed dan.” zuchtte hij, precies tegen zijn zin, “dan gaan we naar je zus.” Ik glimlachte tevreden en drukte nog eens zacht met mijn lippen op de zijne.
10. Voordat ik me wou klaarmaken, ging de telefoon al. “Met Jade Vreven?” Aan de lijn hoorde ik mijn zus Jessica. “Ah, Jessica. Ja, we gingen net vertrekken naar jou. Ja, mijn vriend komt ook mee.” Ondertussen staarde ik naar Nathan, die naar me grijnsde toen ik ‘mijn vriend komt ook mee’ zei.
11. ~ Jessica ~Tegen vier uur ‘s middags, ging uiteindelijk de deurbel. Zelfs de deurbel liet Emilie niet wakker worden, die haar roes op de bank uitsliep. “Doe even normaal, mens.” mopperde ik wanneer ik haar zie.
12. Ik deed de deur open en voor mijn ogen stond een prachtig koppel te glinsteren, van vreugde én – niet vergeten – liefde. Jade met haar minnaar, ze had goed gekozen. “Wel?” grijnsde Jade quasi streng, “je kon sneller de deur opendoen.” Ik lachte verlegen. “Och, sorry. En wie is hij naast jou?” Jade draaide zich snel om naar haar vriend. “Jessica, dit is Nathan Loix. Nathan, dit is Jessica.”
13. “Aangenaam, Nathan.” begroette ik Jade haar aanwinst vriendelijk. Verder zwijmelde ik helemaal weg dat ik niemand hoorde. “Aangenaam, Jessica.” zei Nathan terug, maar ook hem hoorde ik niet. Wat een knappe man, wat een sensuele stem… Euh, Jessica! Wakker worden! Dit kon ik niet maken tegenover Jade. Nathan was van haar, niet van mij. “Nu, ik kan jullie niet binnenlaten. Emilie slaapt in de woonkamer en is behoorlijk lastig.”
14. “Euh, Emilie…” Nathan keek ongemakkelijk naar mij, “je hond?” Jade lachte zachtjes. “Was dat maar waar. Nee, dat is haar vriendin die bij haar woont.” verbeterde ze hem en keek vervolgens minachtend toe. Jade en Emilie kwamen nooit goed overeen, ze konden elkaar niet uitstaan, “maar het is niet erg. Het is nu zomer. Wat dacht je om naar het zwembad te gaan?” stelde Jade voor.
15. Naar het zwembad? Ik herhaalde haar zinnetje enkele keren in mijn hoofd. Dan bedoelde ze… dat wij in ons zwemkledij aan het zwembad chillen en genieten van de zwoele zomer, met Nathan erbij? Het verhaal werd nog mooier. “Dat klinkt goed.” glimlachte ik, “Nathan, je hebt goed gekozen.”
16. “Daar mag je heel zeker van zijn.” reageerde Nathan en pakte Jade liefdevol vast. Het lag bij me nogal moeilijk, als ik iemand zag die aan mijn bloedeigen zus prutste. Ach, daar deed hij niets verkeerds mee, het was liefde. Liefde. Ze hadden iets wat ik niet had. Jade keek vervolgens kort naar mij. “Komaan, haal je zwemspullen!” commandeerde ze me en flirtte verder met haar ideale man. Ik lachte groen. Mijn zwemspullen halen, dat zou ik maar eens doen…
17. Een halfuurtje stappen naar het zwembad waren we toch goed geraakt. Het leek een zeer gezellige plek uit, waar we toch konden amuseren. Er waren niet veel mensen. Ideaal genoeg om van de zwoele warme zomer te genieten.
18. Jade had haar mooiste bikini al aangetrokken en een plek voor ons drieën ingenomen. “Ik hoop dat dit zomerse weer voor de hele vakantie blijft.” hoopte Jade. Ik grijnsde. De zon misschien wel, voor mij mocht het iets kouder zijn. Het was nu rond de 35°C, gewoon om ziek van te worden als ik gewoon mijn kledij wou aan houden. Met mijn bikini aan viel het nogal mee.
19. “Wie mag ik in het zwembad duwen?” daagde Nathan uit. Ik nam al afstand van hem, evenals Jade. “Waag het niet, jij.” wees ze streng naar hem toe. Daarna draaide hij zich naar mij om. “Jij, Jessica?” Oh nee, het begon al… Jade klapte enthousiast in haar handen. “Ja Jessica!” riep ze vrolijk uit. Wat bezielde haar? Had ze geen problemen mee als haar vriend aan haar zus zou prutsen? Misschien was ze blij dat haar Nathan goed met de familieleden kon omgaan, vooral met mij. En daarbij, het was maar voor één keer en voor de fun!
20. Nadat ik mijn schouders had opgehaald en het toeliet, tilde Nathan me op en hing me boven het zwembad. “Het is koud, ik waarschuw je.” knipoogde hij uitdagend naar me toe. Ik voelde al warmte in me. Ik keek naast zijn hoofd, richting Jade. Ze las haar tijdschriften en genoot van haar cocktail, dus ze zag ons niet bezig zijn. “Koud is goed, zeker met die warmte.” grimaste ik.
21. Het duurde niet lang of ik plonsde al in het ijskoude zwembad. Anderzijds deed het bitterkoude water, die mijn lichaam rillingen gaf, heel deugd met zo’n hittegolf van 35°C.
22. Na tiental minuten bleef het water steeds bitterkoud en ik hield het niet langer uit, dat ik doodgewoon uit het zwembad stapte.
23. Mijn ogen richtten op de twee ligstoelen, waar Jade en Nathan normaal van het zomerse weer zouden genieten. Nu opeens waren die twee weg. Ik keek in het rond: bij de snackbar of de waterpijp, daar waren ze ook niet. Heel schoon, weggaan zonder iets te zeggen.
24. Ik vroeg aan alle voorbijgangers, of ze een gespierde man met bruin haar en een slanke vrouw met blond haar samen hadden gezien. Van de antwoorden die ze gaven, werd ik niet veel wijzer tot iemand zei dat die twee naar het toilet waren gegaan. Ik bedankte die iemand vriendelijk en liep naar die toilet…
25. Toen ik de deur open deed, lette ik even niet op of ik struikelde over iets. Of iemand, toen ik wenkte naar twee mensen die aan het vrijen waren. Twee keer raden wie dat waren. Jade en Nathan.
26. Mijn eigen zus deed me zoiets weer aan. Ergens met haar vriend een plekje uitzoeken om te vrijen, terwijl ze best wist dat haar lieve zus mee was gekomen. Zo egoïstisch dat ze was, ze dacht alleen aan haar eigen doelen en de rest liet ze stikken. Och, ik durfde te wedden dat ze morgen voor de deur zou staan om te smeken of ik haar wel niet kon vergeven. Ik wou hier geen seconde langer blijven dus ik maakte me klaar om naar huis te gaan. Wanneer ik uit de douches kwam, was het paar al weg.
27. Een hele tijd wandelen tot mijn huis en ik was er veilig gekomen. Toen ik de deur open deed, mijn handtas aan de kant zette en dan mijn ogen richtten naar de keuken, stond ik verbaasd met mijn open mond. Emilie, die een heerlijke dichtgeschroeide meerval aan het klaarmaken was. Emilie en koken? Dat was een vreemde combinatie.
28. “Oké Jessie.” zuchtte Emilie, “ik heb heel het huis ondersteboven gezet voor jou. Het bleek dat jij niet thuis was en jij hebt niets gezegd. Nu ineens voor het avondeten kom jij thuis.” Ik zuchtte boos. Nee, niet om Emilie die zich ‘te ongerust’ maakte maar om Jade die deed alsof ik er gewoon niet was, door met haar vriendje in de openbare toiletten te vrijen. Jade had toch aan mij kunnen denken… “Alhoewel, je hebt geen geweldige dag gehad.” mompelde Emilie, wanneer ze mijn boze uitdrukking zag.
29. “Niet echt.” mopperde ik kortaf, “voor ik wegging, lag jij te slapen en ik wou je niet wakker maken. Jou kennende zou daarna agressief worden.” Emilie glimlachte klein, terwijl ze met haar handen in de meerval zat. “Ach, dat is waar. Waar was je naartoe geweest?” vroeg ze.
30. Diep zuchtend – nog een keer van woede – plofte ik neer op de bank. “Oké, oké.” bleef Emilie nog zeuren, “je hebt geen zin om te praten. Oké, het is goed. We praten later daarover, hou hier aan.” Ze had eindelijk door dat ik geen behoefte had aan een praatje.
31. Na een halfuurtje op rust komen, stond Emilie haar zelfgemaakte meerval al op tafel. Net voor ik een stukje kon binnenkrijgen, begon Emilie weer over daarjuist. “Vertel nu maar wat er gebeurd is.” drong ze nog steeds aan.
32. Het had geen zin meer om Emilie te laten stoppen met aandringen, dus ik deelde mijn verhaal dan maar. “Oké, Emilie. Het zit dus zo…”
33. “Deze middag stond Jade voor de deur, samen met haar vriend Nathan. Ik kon het niet maken om die twee binnen te laten want je zat nog op de bank te slapen. We hadden afgesproken om naar het openlucht zwembad te gaan.”
34. “We hadden het heel gezellig. Het weer was heel zomers en vooral warm. Nathan was een echte uitdager, dat hij me zelfs wou optillen en in het zwembad wou gooien voor de fun. Hiermee leek Jade geen problemen te hebben, ze wist toch we alleen plezier wouden maken. Ik kon dit echter niet maken tegenover haar, ik had me wel genoten.”
35. “Toen ik weer bovenop kwam en uit het zwembad ging, zag ik niemand meer op de plek waar Jade en Nathan normaal zaten. Ik zocht hun overal, zonder succes. Toen ik te horen kreeg dat die twee naar het toilet waren gegaan, nam ik daar een kijkje en ik zag dat ze vreeën. Zomaar in het openbaar. Ik was zo nijdig, omdat Jade egoïstisch was en…”
36. ‘Het verhaal’ werd steeds spannender, toch durfde ik midden in het verhaal te stoppen. Emilie brandde nogal van nieuwsgierigheid. “En… wat?” Ze had een neiging om me door elkaar te schudden tot ik een woord zei. “Ik zag vooral groen van jaloezie. Nathan is een knappe man en…”
37. “Je wilt hem!” maakte Emilie het af. Ik keek haar verbaasd aan. Ik, Nathan willen? Was Emilie van boven op haar hoofd gevallen dat ze op dit absurd idee kwam? “Nee, ik wil hem niet! Ik was vooral jaloers omdat ik zelf niemand heb.” probeerde ik het uit te leggen, maar ze leek vastbesloten. “Ik ken je langer als vandaag, Jessica. Weet je het nog op de middelbare school?”
38. “Je was jarenlang verliefd op Simon. Ik was ook verliefd op hem maar ik wou dit je gunnen, als beste vriendin. Toen had ik acties onder genomen om jullie bij elkaar te brengen, jammer liep dat anders uit. Simon vond je niet meer dan een toffe meid, hij was verliefd op mij. Omdat ik ook op hem was hadden we maar een relatie. Zolang bekeek je me niet meer en ik was er kapot van. Op een moment besefte ik dat vriendschap belangrijker was dan liefde en ik liet Simon vallen, speciaal voor jou. Altijd had ik gedacht dat dit de beste keuze was. Ook zonder Simon kon als beste vriendinnen door het leven gaan.”
39. “Ben je daar weer met je oude koeien?” probeerde ik dit grappig op te nemen. Emilie daarentegen bleef serieus zijn. “Je bent gewoon verliefd op Nathan, dat is alles. Misschien draait het anders uit dan vroeger, wie weet.” meende Emilie. Na enkele happen van meerval gaf ik het eindelijk toe. Van het eerste moment dat ik Nathan zag, was ik meteen verkocht. Zijn mooie ogen, zijn gespierd lijf. Alles om de ideale man te zijn. “Voor je me gaat uitdagen: oké, ik ben op Nathan. Maar zeg hier niets over tegen Jade en Nathan.”
