2. Wat vooraf ging…
• Fiona en Diana trouwden meteen. Ze wouden een kind adopteren maar
door financiële redenen mocht dat niet.
• Brian bleef de familie aldoor stalken, tot de grote ergernis van Fiona. Zo
erg dat ze hem begon aan te vallen.
• Yoran had een beurs in de wacht gesleept. Even later haalde hij de top
van zijn carrière en hield nog een beurs.
• Brian stierf in een brand in zijn huis, samen met zijn kersverse
echtgenote Jessica Dorrestein.
• Fiona probeerde nog een keer naar het adoptiebureau te bellen en met
succes!
• Yana groeide op tot tiener en haar liefde voor ballet werd nog groter.
• Grietje, het adoptiekindje, had een blauwe huidskleur maar ondanks
dat werd ze onmiddellijk aanvaard in het gezin.
• Yana vergat haar huiswerk te maken. Omdat ze al druk had met school
en werk en ze wou nog eens weggaan, liet ze haar huiswerk aan haar
broer over waarvoor hij zich moest ziek melden.
• Yana leerde in de Starbucks de jonge student Florence kennen. Het
klikte meteen tussen de twee.
• Yoran vertrok naar de universiteit, het was hoog tijd voor hem!
3. Yoran
Met alle geluk was Yoran uiteindelijk op de universiteit aangekomen. Met
een vies gezicht keek hij naar de kleding die hij aanhad.
“Een kamer huren, een specialisatie zoeken en dan andere kleren kopen.”
dacht hij.
4. Nadat hij een kamer had gehuurd, zocht hij op de computer een perfecte
specialisatie die bij hem stond. Uiteindelijk was het ‘psychologie’ geworden,
later kon hij van specialisatie veranderen.
5. Meteen rende Yoran naar de dichtbij zijnde winkelcentrum. Hoe hij op dat
moment eruit zag, kon niet door de beugel.
“Wel weinig keuze voor de mannen. Maar hey, er is toch tenminste iets voor
mij!” dacht hij bij zichzelf.
6. Nadat hij zijn gekozen kledingstuk had gepast, was hij meteen verkocht.
“Ja, die koop ik toch gewoon!”
7. Met de andere studenten kwam Yoran heel goed overeen. Vooral met
Shirley Kleinsma.
8. Nadat Yoran terug in het studentenhuis was aangekomen, begon hij meteen
aan zijn paper, terwijl de andere medestudenten ook voor hun schoolwerk
bezig waren.
9. Met de medestudenten die ook met Yoran in dezelfde studentenhuis
woonden, kwam hij ook heel goed overeen. Dat was een teken dat Yoran
meteen aanvaard werd. Daar was Yoran natuurlijk heel blij mee.
11. Yoran nam in de cafetaria een snelle hap macaroni. Emma zat aan dezelfde
tafel ook macaroni te eten. Meteen sloeg ze een babbeltje met Yoran aan.
“Je bent hier nieuw, toch?”
“Ja, inderdaad.”
12. “Oh, ik ook. Dan ben ik toch niet alleen.” giechelde het meisje verlegen,
“mijn naam is Emma Vos.”
“Oh Emma, mooie naam heb je!” complimenteerde Yoran waarbij het
meisje bloosde, “ik ben Yoran Cameron.”
13. “Oh, Yoran.” knikte Emma, “het klinkt best stoer.”
Yoran lachte. Hij vond het grappig dat Emma zoiets zei. “Dat kan zijn. Zo
stoer als de naam ben ik niet, hoor.”
14. Na het slaan van vele babbels met medestudenten, vond Yoran het hoogst
tijd om zijn slaap in te halen. Morgen was immers weer een drukke dag.
15. De volgende ochtend zat Yoran deze keer alleen aan tafel met een bord
pannenkoeken voor zijn neus. Alle andere studenten waren waarschijnlijk al
vertrokken naar hun college.
“Heb ik geluk dat ik deze namiddag pas mijn college heb.” dacht hij.
16. Toen Yoran ging onderzoeken en naast een student ging zitten, stond de
student grommend op en liep weg.
“Die is met zijn verkeerde been uit het bed gestapt.” dacht Yoran en verder
trok hij van niets aan.
17. Toen de telefoon rinkelde, één van de studenten het opnam en vervolgens
Yoran riep – omdat er iemand voor Yoran belde – nam hij de telefoon over
en hoorde dat zijn professor hem belde. Hij had eigenlijk zijn moeder of
Yana verwacht…
“Vergeet niet dat je college hebt vandaag.” vertelde de professor. Geërgerd
sloeg Yoran de telefoon neer. Een raar volkje, die leerkrachten en professors
18. In de cafetaria moest Yoran een opdracht voor hij naar zijn college vertrok
nog maken. Hij draaide zijn hoofd heel schuin naar rechts en zag Emma voor
zijn neus staan. Maar na één seconde nam ze snel de benen. Wat had ze de
laatste tijd? Wat wou ze van hem?
19. Zo ging het een paar dagen verder, tot Yoran vroeg in de ochtend zijn
examens moest afleggen en daarvoor moest hij zelfs om vijf uur opstaan.
“Stomme examens. Hoe lang is dat eigenlijk al geleden?” mopperde hij.
20. Yoran kon wel klagen dat hij hiervoor vroeg moest opstaan en daardoor zich
slecht voelde en ondanks dit alles… hij werd officieel tot studiebol benoemd
vanwege zijn cijfer! Yeah!
21. Natuurlijk stond het paperwerk voor Yoran weer te wachten. Hij ging er
tegen aan, zeker met dik tegen zijn zin.
22. Yoran zag een schone jongedame langs het studentenhuis lopen en deze
keer liet hij zijn kans blijkbaar niet liggen. Hij stelde zich meteen voor.
“Hallo, mijn naam is Yoran Cameron. Mag ik weten hoe je heet?”
23. “Mijn naam is Harriët Nuffigman.” stelde de jonge studente zich ook voor.
Zo ging het een tijdje verder: Yoran en Harriët vermaakten zich met hun
gepraat en gelach.
24. Het bleek dat Harriët in een studentenvereniging zat en dat ze meteen
terug moest trekken. Yoran kreeg alweer een telefoontje, deze keer van
Uma, tot zijn grote verbazing.
“Euh ja, ik stel me momenteel goed, ja.”
25. “Wablief? Of ik je een kans wil geven? … Sorry hoor, je hebt je kans gehad
maar je hebt het verknalt. Ik zit nu op het unief.”
Zonder dat Uma nog een woord kon uitbrengen, sloeg Yoran de telefoon
neer. Als tiener hem afwijzen en daarna heel later telefoneren om een kans
te vragen. Dat dacht ze maar…
26. Yoran moest nog zijn opdracht afmaken en natuurlijk waren er
medestudenten die hem wouden afleiden. Ondanks alles raakte zijn
opdracht toch uiteindelijk af. En natuurlijk was Emma in dezelfde ruimte…
27. En hoe sommige medestudenten echt als de pest stonken, dat verstond
Yoran ook niet.
“Van hygiëne kennen ze niets, zeker?” zuchtte hij.
28. Zo ging het dagen verder tot Yoran zijn volgende examen voor de deur
stond die met succes verliep. Opnieuw met het hoogste cijfer en dus mocht
hij door naar het volgende jaar.
29. Fiona, Diana, Yana,
Grietje & Otis
Yana kwam eindelijk thuis aan. Het was een verschrikkelijke moeilijke dag
geweest; ze kon haar hoofd in de lessen niet bij zich houden en kreeg
daardoor dikwijls klachten van de leerkrachten.
30. Grietje en haar ouders daarentegen liep alles op wieltjes. Grietje haalde
steeds een tien op al haar rapporten die ze tot nu toe gehad had en met
haar ouders ging het ook uitstekend!
31. Niet alleen op school maar ook op het werk ging het niet zo vlotjes met
Yana. Het kwam alleen omdat ze met haar hoofd bij een speciaal iemand
zat. Ja, bij Florence. Florence en nog eens Florence, ze kon sinds gisteren
aan niets en niemand anders denken. In de verte zag ze haar mobieltje
liggen…
32. Florence kon geen contact nemen met Yana. Ah nee, hij had haar mobiele
nummer niet, zij had die van hem.
“Ik ga eens een compromis sluiten. Als ik mijn huiswerk gedaan kan
krijgen…” Ze blikte nog een keer naar haar mobieltje, “dan mag ik naar
Florence bellen!”
33. Weer in de universiteitsbuurt, niet bij Yoran maar bij Florence Thibault, liep
hij door het huis rond van de zenuwen.
“Waarom belt Yana nu niet?” dacht hij, op het moment dat zijn mobieltje
afgaan. Het was een onbekende nummer, toch nam Florence op.
“Hallo?”
34. Toen Yana zijn zware maar sensuele stem aan de lijn hoorde, kreeg ze een
warm gevoel van binnen. Maar hallo, ze kon toch niets met iemand die
volwassener was dan haar beginnen?
“Ah, hallo euhm…” Yana hield zich kalm en toch kwam het stroef over. Hoe
stom! “Ja, het is met Yana hier.”
35. “Yana!” bracht Florence het verrast uit. Eindelijk! Die prachtmeid van
gisteren in de Starbucks belde hem,
“wat een verrassing! Ik maakte me al zo’n zorgen. Hoe is het met je?”
36. “Alles is oké. Ik heb het alleen druk met school en werk. Sorry dat ik jou zo
laat opbel.”
Stom, stom, stom! Hoe kon Yana zo stom zijn om zo’n lullekoek te verkopen?
37. “Ach, maakt toch niet veel uit, lieverd.” Florence besefte later wat hij gezegd
had. Dat is echt ‘not done’ om Yana een koosnaampje te geven, een meisje
die hij net een dag kende,
“euh, sorry voor… ja, dat van lieverd is mijn bedoeling niet, het was eruit
voor ik het wist.”
38. “Nee, het is niet erg hoor!” lachte Yana het weg. Ongelooflijk, Florence
noemde haar ‘lieverd’, ze zou op elk moment flauwvallen.
“Heb je zin om iets voor vanavond af te spreken?” stelde hij voor. Dat zou
Yana zo graag willen! Alhoewel, het was al zo laat en dan was er nog
school…
39. “Ik popel echt zo om jou te zien, Florence, echt waar!” hoorde hij het aan de
lijn. Er verscheen een glimlachje op zijn gezicht, alhoewel hij voelde dat er
een ‘maar’ kwam…
“Maar ik kan nu niet weg, ik heb werk voor school. Maar morgenavond kan
ik en wil ik je wel zien, of iedereen het wil of niet.”
40. “Morgen is prima! Om zeven uur bij mijn thuis?” bleek Florence hiermee
akkoord te gaan. Morgenavond was gepaster, dan had ze toch niets te doen
of beter: dan moest ze niets doen.
“Oké, tot morgen dan! Dag!” Meteen hing Yana de telefoon op.
41. Meteen trok Yana haar balletpak aan, deed haar haar in een dotje en
vervolgens deed ze de warming-up met een brede glimlach op haar gezicht.
Morgen de eerste date! Ze wou al dat het nu morgenavond was…
42. “Hallo!” hoorde Yana iemand roepen. Het was haar moeder Fiona die in
haar zicht verscheen, “ik wou iets met je bespreken in verband met
morgenavond.”
43. “Morgenavond?” herhaalde Yana. Ze voelde het al: van haar verwachte date
moest ze niets meer verwachten.
“Ja, Yana. Morgen ben ik namelijk jarig en wil ik een feest geven.”
44. “Maar ma…” Yana liep er naar toe, “kon je dat niet eerder gezegd hebben?
Ik heb morgen afgesproken met…” Boem, Yana had het al bijna uitgefloept.
Haar moeder zou het nooit accepteren, zeker niet als haar dochter met een
ouder iemand uitging.
“Oh dus, je bent al bezet.”
45. “Je moet het begrijpen. Ik zag dat echt niet aankomen en…”
“Maak je niet zo druk.” Fiona probeerde haar dochter in haar armen vast te
houden, “ik groei morgen op en we stellen het feest uit tot de dag erna. Dan
kan je morgen gerust met je vriendin uitgaan.”
Oh yes, Fiona dacht dat Yana met een vriendin ging. Ach, haar moeder
moest niets weten over haar ‘verhouding’ met Florence.
“Oh bedankt, ma!”
46. Wanneer iedereen in bed lag en alle lichten in huis uit waren gegaan, kreeg
de familie Cameron destijds een onverwacht, onaangenaam bezoek…
47. Het was de inbreker die op miljoenen schatten had gerekend. Helaas
mislukte zijn plan want de politie was net op tijd om hem in te rekenen, en
terecht!
48. Ondanks dat de afgelopen nacht geen gewone nacht was geweest, konden
de familieleden toch rustig uitslapen voor de dag voor het weekend. Met
een big smile op haar gezicht stapte Yana de bus in, alleen zij wist waarom…
49. Tegen de middag kwam Yana terug van school – die ondertussen al
rechtstreeks naar haar werk was gegaan. Paar uurtjes later kwam haar
moeder met haar vrouw en haar adoptiezusje terug thuis. Fiona kreeg als
enige een vette promotie!
50. Een feest voor deze avond zat er helaas niet in. Fiona wou gewoon
opgroeien – tegen haar zin dan nog wel – Voor Yana zich zou aankleden –
met zo’n lamapak wou ze niet bij Florence verschijnen – en ging vertrekken,
wou ze haar moeder eerst zien opgroeien…
51. Diana schrok zich rot als ze haar echtgenote als oudere zag, zo vreemd en
anders…
“Zucht… leuk is anders.” Fiona kon niet meer recht. Ze zag overal rimpels, op
haar armen en op haar gezicht voelde ze ook zo’n paar.
52. Toen Fiona zich even later een make-over had gegeven, kon ze steeds niet
geloven van wat ze in de spiegel zat. Het leek alsof Fiona pas gisteren
gestrand was in Long Beach. Wie weet, stond de 10G Challenge al meteen
op. Hoe bizar.
53. Fiona schrok zich rot als de deur van de badkamer openging. Het was Yana
maar… moest ze niet weg?
“Nog een gelukkige verjaardag, mama!” Yana gaf haar moeder een knuffel,
“ik weet dat je denkt wat ik hier nog doe. Maar ik wou je zien opgroeien.”
54. “Oh, dat is lief van je. Het was nochtans niet nodig geweest.” Maar Yana
dacht juist het tegendeel.
“Oké, nu ga ik echt vertrekken. Anders kom ik nog te laat.”
“Oké, wees voorzichtig meisje.” Fiona streelde over Yana haar wang. Ze
namen nog afscheid voor Yana vertrok…
55. Met de taxi vertrok ze naar de universiteitsbuurt waar Florence op dat
moment woonde. De taxi was zo slim om Yana één kilometer verder van
huis te zetten. Geërgerd versnelde ze haar looppassen op weg naar
Florence’s huis.
“Aangekomen! Oh, ik ben nu al zo laat…”
56. Florence voelde dat Yana al aangekomen was en stond bij de deur meteen
paraat.
“Yana, eindelijk! Je bent zo laat.”
“Ja, sorry maar…” Ze gaf hem snel een kus op zijn wang, “er was iets thuis
dus.”
57. “Ah, ik snap het. Maar zo laat ben je ook weer niet, juist tien minuten te
laat.”
Yana was al meteen opgelucht, “ik heb drank klaarstaan. Wijn of
champagne?”
Ze slikte al meteen door haar keel. “So? Je wil er direct invliegen? Euh, heb
je geen frisdrank of zo iets klaarstaan?”
58. “Eén glaasje wijn of champagne kan toch geen kwaad, zeker?”
Yana aarzelde eerst maar toch ging ze op zijn aanbod in.
“Nou ja, oké dan. Eén glas wijn dan.” Toen ze binnen wou gaan en Florence
vervolgens ook, raakte hij – per ongeluk – haar hand al en meteen kreeg hij
een warm gevoel van binnen, wat ook zo was bij Yana.
59. Florence schonk twee glazen rode wijn uit. Hij gaf één glas aan Yana en
vervolgens ging hij naast haar zitten op de bank.
“Je woont hier euh… klein.” zei ze.
“Ja, ik ben hier maar voor een paar jaar, tot ik afgestudeerd ben. Binnen
zo’n paar dagen heb ik mijn examens al.”
60. “Waar ga je dan daarna wonen, na je studies? Terug naar je thuisstad?”
“Nee.” Florence schudde zijn hoofd, “ik ga in Long Beach wonen, waar de
Starbucks ook is. Weet je nog, de Starbucks? The place to be waar we elkaar
voor het eerst ontmoet hebben?”
61. “Ja, natuurlijk. Het was kei gezellig.”
“Ik heb een beetje rondgelopen in het dorp en het is hier prachtig.”
Yana nam nog een slok van haar wijn. Het smaakte naar meer maar ze bleef
toch op haar hoede, ze moest nog naar huis ook…
“Ach, kon ik maar snel mogelijk naar het unief gaan… In het middelbaar, het
is niet meer te doen.”
62. “Vertrek dit weekend. Ik denk dat je rijp en oud genoeg bent om te gaan
studeren.”
Yana dacht erover na. Dit weekend vertrekken, dat zou fijn zijn. Maar… “Ik
wil wel. Maar waar moet ik dan gaan wonen? Ik heb helemaal niets gepland
eigenlijk.”
“Voor alles een oplossing, meid.”
63. Yana keek hem nieuwsgierig aan. Florence durfde het niet uit te brengen
wat hij op zijn hart had. Stel voor dat Yana dat niet zou willen…
“Heb je het huis hiernaast gezien die te huur was? Je kunt dan naast mij
wonen en we zien dan elke dag. Het is niet echt duur. Of…”
Yana kon al niet meer wachten. “Of wat?”
“Je kunt bij mij intrekken.”
64. Yana kon hier wel vallen van de schok. Zoiets had ze niet verwacht.
“Oh euh, ik vind dat een mooi aanbod, echt waar. Maar ik denk dat ik toch
beter iets ga huren.”
Florence knikte. Dat dacht hij al, hij was toch een beetje teleurgesteld. “Oké,
jouw keuze. Zullen we vast naar mijn bubbelbad hier buiten gaan?”
65. Yana dacht dat het geen goed idee was, aangezien buiten het zo koud was.
Ze bedacht zich op het moment dat ze in het bubbelbad zat, het was lekker
warm.
66. In tegenstelling tot dat ene ontmoeting in de Starbucks en daarjuist in de
woonkamer, zeiden ze niets nu tegen elkaar. Tot Florence natuurlijk zijn
gekke trekken bovenhaalde.
67. Maar opeens kwam Florence dichter bij haar zitten. Yana had het al zo
warm door zijn bubbelbad en dan kwam hij nog vlak naast zitten ook. En het
was niet zomaar dichter, hij sloeg zijn arm rond haar nek, iets wat hij nog
nooit gedaan had bij haar.
68. Het werd steeds zwoeler tussen de twee en Florence deed nog een schepje
bovenop. Hij ging tegenover Yana buigen en zoende haar ineens, geen
kusjes op haar wang maar op haar lippen.
69. Even later besefte hij wat hij gedaan had. Wat moest Yana nu van hem
denken? Hij schaamde zich dood.
“Oh, het spijt me, Yana. Ik… je moet eens weten.” Hij wist zelfs niet eens te
goed wat hij moest zeggen, “je bent sinds onze eerste ontmoeting geen
enkele seconde uit mijn gedachten geweest. Echt waar. Ik denk, nee, ik weet
het zeker. Ik heb gevoelens voor jou.”
70. “Je bent het meisje met wie ik mijn toekomst wil opbouwen en…”
Florence kon verder niet meer uitspreken want Yana snoerde hem bij de
mond, letterlijk dan. Hij dacht dat Yana waarschijnlijk midden in zijn gezicht
een klap zou verkopen of in iets anders trappen. Nee, ze gaf juist het
tegenovergestelde van antwoord.
71. Voor Yana verliep dit zoals ze gehoopt had. Ze was trots op wat ze gedaan
had, op wat ze gehandeld had. Ze had het juist gehandeld, dat vond ze zelf.
“Ik wil je, Florence.” floepte er meteen uit, “dat moet je weten.”
72. “Ik wil je ook. Ik hou van je, Yana.” zei hij daarna.
Iemand zag alles gebeuren. Die iemand was geen onbekende, toch voor
Yana. Yoran was van zijn college onderweg naar huis en toen zag hij dit.
“Dit is mijn zus, ik weet het zeker… en wat moet ze met iemand die
volwassener is dan zij?”
