1. CRÓNICA DO ALUMNADO DE 4º DE PRIMARIA:
O venres 23 de outubro de 2.009 fomos ver ¡MONICREQUES! Os
nenos da clase de 4º de Primaria cóntannos cousas deles:
“O espectáculo gustoume moito. Foi o mellor que vin no colexio.
Había dous monicreques e un estaba moi aburrido porque os dous estaban
metidos nun armario. Un dos monicreques chamábase Matapiollos, e o
outro, que era o que estaba aburrido chamábase Trapos. O seu soño era ser
un neno, e o máis importante era ter pés. Unha polilla concedeulle o seu
desexo e cando saía do armario era un neno e cando entraba era un
monicreque.”Paula Deive Martínez.
“Molaba moito e tamén era moi divertido cando lle mordía un a
outro. Tamén molaba moito a canción. Partínme de risa.” Kevin David
Sanjurjo Villa.
“A Rebelión dos Monicreques foi moi divertido porque tódolos
nenos que foron riron, riron e requeteriron. Cando saimos déronnos unha
bolsa con dous libros.” Rebeca Freijomil Vázquez.
“A función de monicreques organizada pola compañía Matapiollos
gustoume moito. Había uns monicreques que se chamaban Trapos e
Anteollos e unha nena que se chamaba Ofelia. A nena deixou aos
monicreques no armario.” José Carlos Silvar Fernández.
“Un monicreque estaba lendo e outro dicía que estaba aburrido e
berraba por Ofelia.”Sara Mª Castro Suárez.
“Fumos ver monicreques os nenos e nenas de 3º,4º,5º e 6º. Paseino
moi ben con Trapos, Anteollos e Ofelia . Eran moi graciosos.” Silvia Roca
Deibe.
“Gustoume moito porque había monicreques e facían cousas coma
cando . Anteollos lía e Trapos dicía: _Estou aburrido! Estou aburrido! E
logo convertíase en humano. Era a compañía Matapiollos. María Vázquez
Varela.
“Gustoume moito de verdade.” Aitor Rodríguez Faraldo.

2. “Na actuación dos monicreques un chamábase Trapos e outro
Anteollos. Era moi interesante e divertido e paseino moi ben.” Nerea
Cruceiro Gómez.
“Era a compañía Matapiollos e había tres personaxes: Trapos,
Anteollos, que non quería sair do armario, e a nena Ofelia.
Foi divertido e daba moita graza.” Raúl Rodríguez Fernández.
“A actuación de monicreques gustoume moito porque había un que
quería ser un neno de verdade e foi unha polilla e…-Fóra neno, dentro
monicreque-Paseino moi ben.” Diana Caruncho Souto.
“Había dúas personaxes, un neno e un avó. O neno quería divertirse e
veu unha polilla e picoulle. Cando saía do armario era un neno e cando
entraba era un monicreque. Despois a súa dona xogaba con eles a moitas
cousas e pasabano moi ben. Gustoume moito e aprendemos unha canción e
ao final déronnos un libro para facer monicreques de moitos tipos.” María
Primoy Cuenca.
“Vimos uns monicreques. Chamabanse Anteollos e Trapos. Trapos
aburríase e pideulle a unha polilla que fose un neno e…unha, dúas e tres:
converteuse nun neno e xogaron coa imaginación a ir de viaxe polo deserto,
pola selva…Logo Ofelia tivo que ir durmir e nunca máis se aburreu.
Organizouno a compañía Matapiollos.” Lara Gómez Pérez.

3. DESPOIS DE VER “A REBELIÓN DOS MONICREQUES” ALGÚNS
ANIMARONSE E FIXERON O SEU PROPIO MONICREQUE. AÍ VAI
A MOSTRA: