2. Als Flora de volgende morgen wakker word, wrijft ze de slaap uit haar ogen. Eindelijk heeft ze weer eens lekker geslapen nadat haar ouders zijn verongelukt. Ze zet haar voeten op de grond en rekt zich uit. Ze glimlacht en staat op.

3. Als ze even later langs de slaapkamer van Giel loopt voelt ze voorzichtig of de deur op slot zit, als ze de klink naar beneden drukt en de deur opengaat stapt ze naar binnen. Hij ligt nog te slapen en ze kijkt hoe de bobbel onder het dekbed rustig op en neer gaat. Met een grote glimlach blijft ze even staan.

4. Als ze een geluid hoort en de deken beweegt, maakt ze zich snel uit de voeten. Giel gaat rechtovereind zitten. 'Flora?' zegt hij, hij dacht toch echt dat er iemand in zijn slaapkamer stond, als hij om zich heen kijkt staat er alleen niemand. Hij haalt zijn schouders op en stapt zijn bed uit.

5. In haar slaapkamer heeft Flora net haar kleren aangetrokken, voor de spiegel schudt ze haar hoofd. 'Welke domme koe, gaat er dan ook in de slaapkamer van een slapende man staan.' mompelt ze, ze had Giel wel horen roepen toen ze net de slaapkamer uit was. Ze veegt een paar blonde plukken van haar voorhoofd en bekijkt zichzelf daarna keurend.

6. Als ze haar slaapkamer uitloopt, komt Giel net de zijne uit, in zijn pyjama. Flora kijkt naar zijn spieren en zwaait dan. 'Goeiemorgen.' zegt hij als ze langs elkaar lopen, langzaam verdwijnt hij de badkamer in. Flora kijkt hem na en bijt op haar lip, het gevoel wat ze krijgt als ze Giel ziet heeft ze nog nooit gehad.

7. Als ze door het raam naar haar moestuin kijkt ziet ze dat het onkruid in de nacht de kans heeft gekregen om te groeien. Ze loopt naar beneden en gaat aan het werk, ze trekt het onkruid ruw uit de grond, zo hoeft ze even niet aan Giel te denken. Door de regen van gisteren zijn plantjes een beetje gegroeid en met een glimlach van oor tot oor gaat ze door met onkruid wieden.

8. Giel heeft ondertussen ontbijt gemaakt, hij zet de bordjes op het tafeltje op de veranda, het is nog warm en misschien de laatste dag van het jaar dat het warm genoeg is om buiten te eten. Mijmerend kijkt hij het tuintje rond, zijn blik blijft op Flora hangen. 'Kom je eten?' roept hij. Ze knikt. 'Eerst even mijn handen wassen.' zegt ze als ze hem haar handen laat zien.

9. 'Ik ga zo even in de krant kijken, of er leuke banen instaan. We kunnen moeilijk overleven van alleen vis en tomaten...' zegt Giel als Flora bij hem aan tafel is komen zitten. 'Doe dat.' zegt ze, het komt er botter uit als ze verwacht had en ze voelt zich meteen schuldig. 'Ik bedoelde het niet zo...' mompelt ze snel. 'Het maakt niet uit.' zegt hij. Maar tijden de rest van het ontbijt is het angstvallig stil.

10. Giel heeft de krant uit de brievenbus gehaald en is meteen naar de vacaturepagina gegaan. Snel gaan zijn ogen langs de banen, maar er zit niks voor hem tussen. Allemaal kantoorbanen, hij wil iets met avontuur, iets waar hij geen ellenlange vergaderingen voor hoeft uit te zitten of eindeloze verslagen moet typen.

11. In haar slaapkamer heeft Flora wat warmere kleren aangetrokken. Ze voelde wel dat Giel het erg vond dat ze zo bot tegen hem had gedaan. Ze bijt net zolang op haar lip tot ze de metalige smaak van bloed proeft. Als ze even naar haar spiegelbeeld kijkt ziet ze de frons op haar voorhoofd, verdrietig loopt ze de slaapkamer uit.

12. 'Gadverdamme.' mompelt ze als ze buitenkomt en de regen met bakken uit de hemel komt, daar gaat haar middag fijn tuinieren, want de planten hebben nu geen water meer nodig. Ze besluit toch maar door te zetten en loopt door het modderige gras naar haar moestuin.

13. Ze knielt en plukt de verdorde blaadjes tussen de tomatenplantjes uit. Ze voelt hoe dikke druppels op haar vallen maar het maakt haar niks uit, in haar tuintje voelt ze zich heerlijk. Ze gooit de verdorde blaadjes in de compostbak, binnenkort hoeft ze niet eens kunstmest meer te betalen. Vrolijk fluit ze een liedje.

14. Als het iets minder hard begint te regenen, loopt ze naar het schuurtje om haar hengel te pakken. Ze gooit het uit in de vijver, vroeger vond ze niks aan vissen. Eigenlijk nog steeds niet, maar zoals Giel al heeft gezegd, ze heeft talent. En dat wil ze niet de kop in drukken. Met een glimlach staart ze naar het water.

15. Even later komt ook Giel naar buiten, in zijn jas en met een hengel. 'Je tuin ziet er mooi uit.' zegt hij zacht. Flora glimlacht. 'Jij ook.' mompelt ze. 'Wat zei je? Ik verstond je niet.' zegt Giel terwijl hij aas aan zijn hengel vastmaakt. 'Niks.' zegt ze met een rood hoofd. Ze kan zichzelf wel voor haar kop slaan. Ze richt haar aandacht snel weer op het water.

16. Even later voelt ze iets aan haar hengel trekken snel haalt ze hem binnen. Een bruine laars hangt aan haar hengel en Flora kijkt met een vies gezicht naar de algen die er vanaf druipen. 'Gadverdamme.' zegt ze als ze de laars nog eens goed bekijkt. Giel moet lachen en ze kijkt hem hoofdschuddend aan.

17. Als ze hem aan de kant gooit om hem weg te gooien, ziet ze hoe Giel ook een laars binnenhaalt. Maar niet alleen een laars, maar ook een bronzen onderscheiding in vissen. Nu is het haar beurt om te lachen. Giel werpt haar een boze blik toe maar dat maakt haar niks uit. 'Nu hebben we een paar, misschien kun jij ze aan.' giechelt ze. 'Ik heb tenminste een paar laarzen.' lacht Giel.

18. 'Ik ga koken.' zegt Flora als het donker begint te worden. In de keuken haalt ze de ingrediënten voor spaghetti uit de koelkast. Ze begint met het snijden van de paprika. 'Giel, dek jij de tafel?' roept ze naar buiten. Ze hoort geen antwoord maar als Giel even later de keuken binnenkomt en borden en bestek uit de kasten pakt, vat ze het maar op als een ja.

19. 'Smakelijk.' zegt Flora als ze op haar plek zit. 'Je kunt heerlijk koken.' mompelt Giel. Ze grinnikt. 'Dat zeg jij maar.' lacht ze. Giel kijkt haar quasi verontwaardigd aan. 'Hoe durf jij aan mij te twijfelen.' Giel lacht, even eten ze in stilte. Ze genieten allebei van de laatste warmte die langzaam weg lijkt te vloeien en heel diep in hun hart weten ze dat ze ook wel een beetje van elkaar genieten.

20. 'Floor, ik vond de afgelopen dagen enorm gezellig.' mompelt Giel. 'Ik ook.' zegt Flora verlegen. 'En ik moet zeggen, dat wat ik ooit over je heb gedacht helemaal niet waar is.' gaat ze verder. Hij lacht en neemt een hap van zijn spaghetti. 'Wat dacht je dan over me?' vraagt hij. 'Dat je een enorme kwal was, of arrogant.'

21. 'Dat ben ik allebei niet.' mompelt hij. 'Dat weet ik, maar tot gisteren had ik je maar een keer eerder gezien, en dan weet je niet wat je van iemand moet denken.' Giel knikt. 'Ik zag trouwens dat je tuintje er heel mooi bij stond.' Flora voelt zich rood worden. 'Dankje, ik wilde dat de planten er net zo mooi bij stonden als vroeger bij mijn ouders.'

22. Als Giel naar de keuken is om de afwas te doen merkt ze dat er alweer onkruid is gegroeid bij de planten. Ze staat op en begint meteen om de klavertjes en al het andere afval uit de grond te plukken. Na een tijdje veegt ze het zweet van haar voorhoofd, er staat veel onkruid, heel veel onkruid.

23. Als Giel het huis uitkomt ziet hij de blaadjes onder de bomen liggen, hij pakt een hark en begint om van alle losse blaadjes een mooie hoop te maken. 'Jezus, wat een enorm rotwerk.' mompelt hij na een tijdje. Flora lijkt hem niet te horen, helemaal verzonken in haar plantjes is ze onkruid uit de grond aan het trekken.

24. Even later loopt hij naar haar toe. Met een glimlach om zijn lippen kijkt hij hoe ze te werk gaat. Wat is ze toch mooi. Ze heeft alles wat hij zich maar in een vrouw kan wensen maar toch durft hij de stapt niet te nemen. In zijn vorige relaties, had hij niet het gevoel wat Flora bij hem opwekt en hij weet totaal niet wat hij ermee aanmoet.

25. 'Wat sta je naar me te kijken?' vraagt Flora met haar zachte warme stem. Giel schrikt op uit zijn gedacht. 'Dat je er mooi uitziet als je hard werkt.' mompelt hij. Een stralende glimlach breekt door op het engelengezicht van Flora, ze veegt haar handen af aan haar broek en kijkt hem nog even stralend aan. 'Dankje.' zegt ze.

26. 'Ik heb eigenlijk altijd al willen leren tuinieren.' mompelt Giel. Flora lacht. 'Dat meen je niet.' grinnikt ze. 'Dat meen ik wel.' zegt hij met een stalen gezicht. 'Haal dan maar een zak compost uit het schuurtje.' zegt ze. 'Ze liggen op de plank boven de werkbank.' Giel knikt en komt even laer terug met een zak compost. 'En strooi dat nou maar op de aarde.' grinnikt Flora.

27. Flora doet wat zaadjes in de grond en harkt er wat aarde overheen. Giel kijkt haar onbeholpen aan en probeert dan precies hetzelfde, een hoop aarde spat op. Maar alle zaadjes liggen wel onder een laagje aarde. Vrolijk schud Flora haar hoofd. Ze vind het geweldig dat Giel zich zich voor haar inzet. Maar ze wil ook niet dat hij teveel doet om het haar naar haar zin te maken.

28. 'Kun je het alleen?' vraagt ze, als ze het zakje met de zaden aan hem geeft. Hij knikt en pakt het aan. Voorzichtig stopt hij de zaadjes in de grond en gooit er aarde overheen. 'Goed zo, en nu moet je het eigenlijk nog water geven. Maar volgens mij gaat het nog regenen vannacht.' Giel knikt en kijkt naar de bewolkte lucht boven hem.

29. 'Je deed het goed voor een eerste keer.' zegt Flora lachend. 'Dankje, misschien dat ik een vorig leven boer ben geweest...' ze rolt met haar ogen. 'Of je hebt gewoon een verborgen talent, dat bestaat ook.' lacht ze. Giel grinnikt. 'Bedankt voor de leuke dag.' mompelt hij. 'Je klinkt net alsof we afscheid moeten nemen.' mompelt ze. 'Ik ga zo wel naar bed, dus tenzij je bij me wilt komen liggen...' zegt hij lachend.

30. Flora glimlacht en voelt dan twee warme, sterke armen die om haar heen worden gelegd. Even blijft ze als een plank staan, maar dan ontspant ze zich en slaat haar armen ook om zijn schouders heen. Ze snuift zijn geur op en voelt zich enorm veilig in zijn armen. Het is een gevoel dat ze nooit meer los wil laten.

31. Ook Giel ontspant zich, het lichaam van Flora is warm en hij zou het liefst zijn lippen op de hare drukken, maar hij is bang dat ze hem dan afwijst. Hij trekt haar iets dichter naar haar toe en streelt haar onhandig over haar rug. 'Slaap lekker.' fluistert ze zachtjes in zijn oor. Dan laten ze elkaar los.

32. Als Giel zijn pyjama heeft aangetrokken laat hij zich nog even op de stoel in zijn kamer zakken. Hij wrijft over zijn kaak. Waarom is hij in godsnaam bij Flora gaan wonen, hij wist dat ze mooi was, maar dat ze zo'n gevoel in hem los zou maken. Als hij haar nu zou vertellen dat hij verliefd is zou ze hem dan het huis uitzetten of hem vol op de mond zoenen en zeggen dat het wederzijds is. Hij zucht en stapt in bed.

33. In de slaapkamer naast de zijne is Flora ook op haar stoel neergestreken. Ze denkt aan de omhelzing, het voelde zo veilig, zo vertrouwd. Ze had het idee dat hij meer wilde, maar ze durfde het niet te vragen. Ze had zijn warme lippen graag op de hare gevoeld, maar had het niet gedurfd. Ze maakt de lamp uit en gaat in haar bed liggen.

34. Tot de volgende update!