2. Het kleine huisje van de familie Montaq word in de
nacht van vrijdag op zaterdag een klein beetje groter.
Een klein beetje maar, niet heel veel, maar de
verandering is toch welkom.

3. Voor Nils en Lynn word er een klein kinderkametje van
4x4 gebouwd, dat is voor Brooke en Nick ook fijn, als
de kinderen wakker worden en ze slapen, worden ze
minder snel wakker.

4. Ook de badkamer heeft nu een muur, Brooke en Nick
waren het er over eens dat dat toch plezieriger
douchen was.

5. Vermoeid zitten Brooke en Nick aan tafel. Het is
midden in de nacht. Misschien een raar moment, zou
je zeggen, maar voor hen is het een normaal ritueel
geworden. 'S nachts wakker worden, met dank aan de
tweeling, niet meer in slaap komen, koffie zetten en
dan 's ochtends weer aan het werk. Het is uitputtend.

6. Er klinkt gehuil van een baby uit de kinderkamer. Al
snel word de stem bijgevallen door de tweede. “Ik ga
wel.” mompelt Brooke. Nick kleed zich aan en komt
haar dan toch helpen. Met de tweeling is dat wel zo
handig.

7. Na het flesje stoppen de ouders hun tweeling een voor
een in bad. Ze houden van hun kinderen, daar niet
van, maar soms is het heel vermoeiend, zoals nu.

8. Na het bad en een schone luier word de tweeling weer
op bed gelegd, waar ze bijna meteen in slaap vallen.
Oranje zonlicht kruipt door de ramen. De zon komt op.
Het word ochtend. Weer een nacht voorbij.

9. Nog een nieuwe aanwinst voor de familie is de
geldboom. Tijdens het werken bij een van haar vele
banen, dit keer in de wetenschap, vroeg een collega
aan Brooke of het wat was om dat te testen. Met
goede verzorging zou de boom geld afstaan. Brooke,
die wist dat hun kapitaal steeds tot duizend simdollar
steeg en daarna weer daalde, nam dit verzoek met
open armen aan.

10. Tijdens het ontbijt, en tevens de slaap van de tweeling,
heeft Brooke naar een ander baantje gezocht. Ze vond
iets heel geschikts. “Nick? Ik heb een baantje
gevonden in de dans. Dat wou ik al sinds ik klein was,
maar het probleem is dat de werktijden waarmee ik
begin, samenvallen met jouw werktijden.”

11. “Ik meld me voor vandaag wel ziek.” besluit Nick,
resoluut. “Weet je dat zeker?” vraagt Brooke. Nick
knikt. “Natuurlijk, jij en de tweeling gaan voor mij.”
Brooke glimlacht bij die woorden. “Fijn.”

12. Er klinkt opnieuw gehuil uit de kinderkamer. “Ik ga wel.”
meld Nick. Zodra hij binnenkomt vult een stank zijn
neusgaten. “Jullie hebben wel je best gedaan he?” Het
word beantwoord met gehuil.

13. Als Nick Nils verschoont heeft, klinkt er getoeter van
twee carpools. Brooke zwaait hem gedag en stapt
vrolijk de carpool in, maar Nick vloekt. Hij heeft zich
nog helemaal niet ziekgemeld! Snel legt hij Lynn op de
tafel neer en pakt de telefoon op.

14. Zijn baas is altijd heel vriendelijk, een wat oudere man,
die verstand van het leven heeft. Maar helaas, nu gaan
zijn vrouw en kinderen even voor. Hij zet zijn meest
krakende, zieke stem op en toetst het nummer in.
“Dag meneer.”
“....”
“Ik voel me niet zo lekker.” (hij kucht even, om zijn
woorden kracht bij te zetten.)
“....”
“Weet u het zeker?”
“....”
“Dank u wel. Overmorgen ben ik er weer.”
“....”

15. Daarna loopt hij terug naar de commode. “Zo meisje,
en nu eindelijk maar eens rustig jou verschonen.” Zijn
baas vond dat hij niet zo lekker klonk, en dat hij
gisteren er ook al vermoeid uitzag (wat nog waar was
ook, vond Nick) en dat hij vandaag maar thuis moest
blijven. Morgen was trouwens sowieso zijn vrije dag.

16. Het enige wat hij de rest van de dag doet is
opruimen, voor de tweeling zorgen en eten.
Aan het eind van de middag is hij doodop.
Moe valt hij in slaap.

17. Als Brooke even later thuiskomt ziet ze dat alles
schoon is en iedereen slaapt. Ze glimlacht. Nick heeft
goed voor alles gezorgd. Haar werk was erg
vermoeiend, ook al was ze nu nog maar aerobics
instructrice, zelf moest ze natuurlijk al die bewegingen
ook uitvoeren. Ze was er ongekend moe van
geworden, zodat een andere medewerker het
uiteindelijk van haar overnam.

18. Vlug stapt ze onder de douche. Achter haar wordt
Nick wakker. “Wat ben je vroeg thuis. Je bent toch
niet ontslagen?” Brooke lacht, “Nee, gelukkig niet.
Het werd van me overgenomen. Zullen we de
tweeling maar naar de taart brengen?” Nick knikt
stilletjes.

19. Na een flesje voor de tweeling verschuift Nick de
eettafel. Het aanrecht is niet groot genoeg om de
tweeling naast elkaar op te laten groeien, maar zo zijn
ze toch bij elkaar in de buurt. Brooke pakt de taarten
uit de koelkast.

20. Het is zover, de tweeling word peuter. Het is zo snel
gegaan, vind Brooke.

21. Als een ware tweeling worden Nils en Lynn door hun
ouders tegelijk de lucht in gegooid, om als peuters
veilig in hun armen te landen.

22. Zodra Nils en Lynn peuter zijn, wankelen ze naar
elkaar toe. Echt een heuse tweeling.

23. Dat de tweeling is opgegroeid tot peuter, wil niet
zeggen dat ze nu rustiger zijn. Ze zijn op de gekste
tijden moe. Midden in de nacht, vroeg in de ochtend...
En meestal niet tegelijk.

24. Ook hun karakter komt nu verder naar voren. Als Lynn
iets wil, weet ze absoluut hoe ze dat duidelijk moet
maken. Huilen en schreeuwen, heel hard. Nils
daarentegen wacht rustig tot zijn ouders even komen
kijken. Of hij wacht totdat ze zijn zusje op komen
halen, dat kan ook.

25. Naast de psychische opvoeding, is er natuurlijk ook de
fysieke opvoeding. Woordjes moeten aangeleerd
worden, potjes bijten niet enzovoorts. Maar de grootste
uitdaging voor Brooke en Nick is wel... het leren lopen.

26. Nils pikt het vrij snel op, maar Lynn weet nog niet
helemaal zeker wat nu slimmer is; kruipen of lopen.
Brooke en Nick doen het met plezier en even later
blijft toch ook Lynn staan.

27. Brooke leest een boek. Tijd voor ontspanning. Ze
zucht. Dat had ze wel nodig, de laatste tijd.

28. Voorzichtig gluurt Brooke over de rand van haar boek.
Lynn en Nils zijn rustig aan het spelen. De speeltafel is
echt een uitkomst. Ze zijn uren bezig.

29. Nick komt naast haar liggen. “Het is gewoon weer
perfect.” verzucht hij. Brooke knikt. Daarna betrekt
haar gezicht. “Even naar de wc.” piept ze.

30. Als Brooke de kamer weer binnenkomt heeft ze een
fleurige jurk op kniehoogte aan. Nick kijkt eerst
verbaasd, ze ging immers naar de wc, maar daarna
vormt er een glimlach om zijn lippen. Ze is weer
zwanger.

31. Tot de volgende keer!