2. Chloé & Mike
‘Het is geweldig!’ Chloé zit midden in een berg rotzooi en dozen. ‘Het is nog
niet allemaal uitgepakt, maar het huisje is echt perfect. En het
studentenleven gaat me sowieso wel bevallen hier.’ Ze graait in een doos
achter zich en haalt er een dik studieboek uit. Specialisatie Literatuur. ‘En de
stof is zoveel interessanter!’ Liam lacht. ‘En ik neem aan dat het ook wel
gezellig is met Mike?’
3. ‘Oh zeker wel. Het is net alsof we een klein gezinnetje zijn zo, zo awsome!’
kirt Chloé vrolijk. Liam grinnikt. ‘Maak het niet te gezellig hoor. Het zal niet
lang duren voor ik ook kom, en dan kan ik zo maar ineens binnen vallen.’
Chloé grijnst. ‘Misschien laat ik je wel helemaal niet binnen dan.’ ‘Misschien
heb ik daar wel helemaal geen boodschap aan.’
4. Liam’s gezicht betrekt. ‘Het is wel saai sinds jij er niet meer bent hoor. Als
Jess er niet is ben ik best wel vriendloos.’ Hij werpt een blik achterom naar
zijn ouders. ‘Pa en ma hebben alle remmen losgegooid, want ze voelen zich
oud ofzo.’ Chloé lacht. ‘Ach, ik denk dat jij het studentenleven wel gaat
waarderen. Het is echt iets voor jou.’
5. Liam grinnikt. ‘Ik wil je ook wel zo snel mogelijk opvolgen. Misschien na
jouw eerste examen ofzo, dan ben ik er wel klaar voor.’ Chloé staat op en
loopt richting de keuken. ‘Hee, uhm, ik denk dat ik ga. Het is tijd voor een
stevige kop koffie, en dan gaan wij verder met schilderen en inrichten hier.’
‘Oke, ik zie je snel, hoop ik dan.’ ‘Tot snel!’
6. Chloé ploft naast Mike op de bank neer en rekt zich luid geeuwend uit. ‘En?’
vraagt Mike. Chloé haalt haar schouders op. ‘Hij verveelt zich kapot thuis, en
ziet het studentenleven wel zitten.’ Mike grijnst. ‘Geef hem eens ongelijk.’ Er
valt een stilte. ‘Dat van die koffie meende ik overigens, ik lust ook wel een
mok.’ Mike steekt zijn tong uit. ‘Dan kun je hem zelf gaan halen.’
7. En Chloé heeft geen woord gelogen. Ze is dol op het studentenleven, en ze is
inderdaad het perfecte stel met Mike. Ze houd van elke minuut dat ze een
klein gezinnetje zijn. Het zijn alle kleine dingen. Het geluid van zijn stem, de
manier waarop hij altijd even komt helpen als ze kookt, alles…
8. En omdat hun college pas ‘s middags begint, kunnen ze tot laat in de
ochtend uitslapen- wat ze allebei heel erg goed bevalt, gezien ze dat in hun
tienertijd niet bepaald konden.
9. ‘Klo, ben je wakker?’ Chloé kruipt in zijn armen. ‘Mhm. Het is nog donker
buiten.’ Mike grinnikt en knuffelt haar stevig. ‘Maar ben je wakker?’ Chloé
glimlacht maar houd haar ogen gesloten. ‘Mhmja.’ Mike lacht. ‘We hebben
de tijd. Slaap maar lekker door.’ Chloé kijkt op. ‘Maar jij bent wel
klaarwakker, wil jij er dan niet uit?’ Mike glimlacht. ‘Ik ga nergens heen, blijf
maar gewoon liggen.’
10. Tegen de tijd dat iedereen helemaal wakker is, is het al helemaal licht
buiten. Moeizaam komen ze uit bed. Chloé zet de bovenkant van het raam
open en schild haar ogen tegen het felle licht. ‘Ugh, al die zon.’ Mike lacht.
‘Je hebt me nooit verteld dat je een vampier was.’ Chloé grijnst. ‘Oh crap, hij
is erachter.’
11. Ze laat zich op haar knieën vallen en klauwt met haar handen wanhopig
naar de lucht. ‘Aaaah, neee, al het zonlicht, ik moet- neee- aaah!’ roept ze
uit. Mike komt niet meer bij van het lachen. Chloé lacht vrolijk met hem
mee. ‘Nou, ik vind dat ik kan zeggen dat doodgaan een interessant begin van
de dag is.’
12. Grinnikend komt ze overeind. Mike grijnst. ‘Oh Klo, wat hou ik toch van je.’
Chloé trekt haar wenkbrauwen op. ‘Maar Mike, dat weet ik toch.’ Ze lachen.
‘Had je niet beter specialisatie drama kunnen kiezen.’ Plagend geeft Chloé
hem een duwtje. ‘Breng me nou niet aan het twijfelen.’
13. Na een vluchtig ontbijt –cornflakes, want hé, bij iets ingewikkelders vliegt
het huis misschien nog in de fik ook, zoals Mike vrolijk opmerkte- is het toch
echt al tijd om naar college te gaan.
14. De dagen worden langzaam routine, en naast een hoop duidelijke
voordelen…
15. …krijgen ze ook te maken met een paar duidelijke nadelen. En langzaam
komt het eerste examen steeds dichterbij.
16. ‘Hee Klo, wat doe jij zo laat nog in de woonkamer?’ Geschrokken kijkt Chloé
op. ‘Sorry, heb ik je wakker gemaakt?’ Er klinkt een lichte paniek in haar
stem. Mike glimlacht. ‘Ik kon niet slapen. Maar serieus, het is vier uur ‘s
nachts.’ ‘Juist!’ piept Chloé. ‘Over zes uur hebben we examen, en ik ken het
allemaal niet, ik weet niet alles over Shakespeare, ik weet niet alles over
Charles Dickens, ik ga het niet halen, ik red het niet!’ gilt ze paniekerig
terwijl ze wanhopig in haar boeken begint te bladeren.
17. Mike gaat naast haar op de grond zitten, slaat de boeken dicht, en legt zijn
arm om haar schouder. ‘Je leert al dagen achter elkaar, je hebt je paper af en
je hebt altijd je huiswerk gemaakt, Klo, je kent het echt wel.’ ‘Shakespeare
leefde van 1564 tot 1616, toch?’ negeert Chloé Mike’s woorden. Mike lacht.
‘Weet ik veel, ik studeer geen literatuur. Kom, je hebt er ook niets aan als je
midden in je proefwerken in slaap valt.’
18. Chloé laat zich door hem overeind hebben en zucht. ‘En daar heb weer gelijk
in. Maar ik wil gewoon niet meteen een onvoldoende halen voor mijn eerste
examen.’ Mike glimlacht en omhelst haar. ‘Dat ga je ook niet doen, je kent
het hartstikke goed, Klo.’
19. En natuurlijk krijgt Mike gelijk. Voor hun eerste examen krijgen beiden een
10+. En naarmate het semester vordert, en ze tweedejaars worden, krijgen
ze wederom een 10+.
20. Mike trekt Chloé op het gras en slaat een arm om haar heen. ‘Ik ben zo trots
op ons, we zijn eindelijk geen miezerige eerstejaars meer.’ Chloé lacht. ‘Alsof
dat zo erg was. Maar ja, ik ben wel blij dat we de eerste twee examens
achter de rug hebben, dat was wel stressvol genoeg.’
21. Mike knuffelt haar. ‘Maar nu kunnen we weer eventjes rustig aan doen.’
Chloé grinnikt en legt haar hoofd op zijn borst. ‘Dat ligt eraan, we moeten
nog wel even door hoor.’ Mike grijnst. ‘Maar nu nog niet. Laten we vanavond
uit eten gaan ofzo.’ Voetstappen komen hun kant op. ‘En ook hallo allemaal.’
Mike kijkt verbaasd op. ‘Wat doe jij hier?’
22. Hoofdhuis
Daniël kijkt toe hoe de carpool wegrijd en zucht. Nou, dat was het dan weer.
De derde keer al dat hij ontslagen was. Misschien was een baan in het
onderwijs dan toch niets voor hem, ook al was het zijn levenswens. Hij had
het zo vaak geprobeerd… En toch had hij echt het juiste gedaan, hield hij
zichzelf voor. De vrouw waarvoor hij inviel had de kinderen enkel snoep
gevoerd en hun cijfers vervalst, in plaats van les te geven. En dat had dan de
prijs voor leraar van het jaar gekregen!
23. Hij loopt naar binnen en ploft op de bank. Dan was het toch volledig juist
geweest om naar de directeur te stappen? Wat had hij anders kunnen doen,
de kinderen gewoon snoep geven en verder niets doen? Dat die vrouw
toevallig goed bevriend was met de directeur en daar thee aan het drinken
was, om vervolgens hem de schuld te geven, had hij toch ook niet kunnen
weten?
24. Hij hoort de voetstappen van zijn zoon de kamer inkomen, maar kijkt niet
op. ‘Is het weer zo ver?’ Daniël haalt zijn schouders op. ‘Het was niet mijn
schuld,’ herhaalt hij. Liam glimlacht. ‘Oh pa, voel je er niet zo schuldig om,
het is niet alsof je echt een gezin moet onderhouden ofzo, we redden het zo
ook prima.’
25. ‘Maar het is mijn levenswens.’ Liam grist de krant van tafel af. ‘Oké, als het
dan zo belangrijk voor je is. Je moet echt in de krant kijken voor je depressief
word.’ Daniël vouwt de krant open en kijkt recht op een vacature voor
invallende leraar. Hij lacht. ‘Liam, zeg dat dan meteen.’ ‘En me die lol
besparen? Dacht het even niet hé.’ Hij grijnst breed en ploft voor de tv.
26. Even later komt Noëlle thuis. Ze werpt een blik op de krant die opgerold op
de grond ligt en zucht. ‘Is het weer zo ver?’ Liam knikt. ‘Oh Liam, laat je
vader toch niet telkens zo schrikken, hij word ook weer een dagje ouder.’
Liam grijnst. ‘Moet dat, zo’n grote schok is het nou ook weer niet.’ Noëlle
glimlacht.
27. ‘Mam, mag ik naar de universiteit?’ Geschrokken kijkt Noëlle hem aan. ‘Wat,
nu?’ Liam schud zijn hoofd. ‘Nog niet, maar wel snel. Ik ben hier gewoon op
uitgekeken, ik wil ook het studentenleven in.’ Noëlle zucht. ‘We kunnen het
je moeilijk ontzeggen, je zus mocht ook.’ Ze werpt een blik naar de keuken.
‘Waar is je vader?’ Liam haalt zijn schouders op. ‘In de tuin de planten
snoeien geloof ik.’
28. Noëlle loopt de tuin in. ‘Liam wil ook.’ Daniël kijkt achterom. Ze hadden het
er pas over gehad, dus hij wist precies waar het over ging. Hij zucht. ‘We
hadden het kunnen verwachten.’ Noëlle haalt haar schouders op. ‘Hij is
jonger dan Klo toen ze ging.’ Liam schud zijn hoofd. ‘Maar het scheelt niet
veel.’
29. ‘Maar-’ Daniël slaat zijn armen om haar heen. ‘No, ooit gaat hij toch willen.
Hij profiteert van het pad dat Chloé vrijgemaakt heeft. En het is toch logisch,
toen ik naar de universiteit ging was ik nog jonger.’ Noëlle glimlacht
schuldbewust. ‘Ik ook.’ Daniël grinnikt.
30. Noëlle zucht. ‘We worden oud.’ Daniël grinnikt. ‘Iedereen word oud, zo’n
groot probleem is het niet. We moeten onze kinderen toestaan kennis te
vergaren,’ zegt hij zangerig. Noëlle lacht. ‘Wat wijs van je.’
31. Zo komt ook Liam in de dagen die erop volgen voor de beslissing te staan die
zijn zus al genomen heeft: Wat mee te nemen? Hij hoeft niet voor veel
meubels te zorgen, want hij is van plan om in een studentenhuis te trekken.
Hij kan later altijd nog wel een huisje op de campus huren.
32. En dan gaan de dagen veel sneller dan iedereen wil, en komt de dag van het
vertrek aan. Daniël sluit Liam in zijn armen. ‘Veel succes jongen. Kijk uit voor
de koe-mascotte’s, feest niet alleen, leer ook, en-’ hij houd een bestraffende
vinger op. ‘Geen cheerleaders. Blijf maar gewoon bij die Jess van je.’ Liam
glimlacht. ‘Dat klinkt simpel.’
33. Noëlle zucht en omhelst Liam ook. ‘Doe maar gewoon geen domme dingen,
oké?’ Liam grinnikt. ‘Dat zal wel lukken. Ik zal je jullie meteen bellen, en
jullie mogen snel eens op bezoek komen, goed?’ Buiten toetert een taxi.
34.
35. Door het raam kijken Daniël en Noëlle toe hoe de taxi wegrijd. Noëlle begint
zachtjes te huilen. ‘Nou, dat was het dan, onze taak zit erop.’ Daniël
glimlacht en slaat zorgzaam een arm om haar heen. Ook bij hem wellen
tranen op, maar het lijkt hem slimmer om dat niet te laten merken. ‘Ach,
denk maar zo, als Liam straks trouwt, en Chloé zwanger is, zullen ze toch
eerst langs ons moeten.’ ‘Oh god, laat dat nog maar heel lang duren.’ Ze
lachen. Daniël drukt een kus op haar lippen.
36. Liam
Chloé kijkt kort naar de afgetrapte gympen en weet al wie er voor haar staat
voor ze ook maar opkijkt. Ze grijnst en kijkt op. ‘Dat was snel.’ Hij grijnst
terug. ‘Wat een interessante begroeting Mike, ik voel me echt geweldig
welkom nu.’
37. Chloé komt moeizaam overeind en glimlacht vrolijk naar Liam. ‘Wat heb je
met pa en ma moeten doen voor je nu al naar de uni mocht, ze gemarteld?-
Oh god, ze leven nog wel toch?’ Liam lacht. ‘Het was makkelijker dan je zou
denken hoor.’ Opgewekt klopt hij haar op haar schouder. ‘Jij hebt de weg al
voor me vrijgemaakt.’
38. Mike komt tussen hen instaan legt een arm op Liams schouder. ‘Onze kleine
eerstejaars hier kan het hier wel overleven, toch?’ Chloé grijnst. ‘Zeker.’
Liam’s gezicht betrekt. ‘Noem me niet zo.’ Chloé wrijft door Liam’s haren.
‘Ach, ons kleine jochie wil niet dat we hem pesten, laten we niet gemeen
zijn, Mike.’ Liam steekt zijn neus de lucht in en loopt weg.
39. ‘Hoe lang ben je eigenlijk al hier?’ Liam grijnst tevreden. ‘Ik ben net
aangekomen, ik dacht, ik ga even bij mijn lieve zusje langs. Maar ik zal wel
weer gaan.’ Chloé glimlacht. Ze kent haar broer veel te goed. ‘Goed dan,
kom maar even binnen voor een kop koffie, we kunnen wel een gaatje voor
je maken.’
40. Authors notes:
En toen was iedereen naar de uni. Wat worden ze toch snel groot *snif*
Goed, ik heb geen rondleidingen gegeven, want ik kreeg het nergens leuk ingepast
ofzo (oke, eigenlijk gingen ze met zijn allen uit eten, en dan zouden ze het erover
hebben, maar als Liam belde kon hij alleen Jess meenemen, en als Mike of Klo belde,
konden ze alleen elkaar meenemen, dus, goed dan, dan maar geen leuk etentje, ik
pas wel zoiets koels in de volgende update in ofzo O.o), maar ik neem aan dat jullie
wel willen zien hoe alles ingericht is. En zo niet, nou-nou dan niet. Maar ik heb foto’s
en ze zitten in deze powerpoint dus bekijk ze :]
