Ejercicios sobe la religión romana

1. Vangelis.
Vangelis. Five circles

2. • A aguia traduce as nocións de
paternidade, poderío, vigor e
dignidade. Simboliza a
elevación intelectual pola
altura do seu voo.
• O raio: creador de enerxía,
principio activo,e tamén
destrutor. Nada escapa ao seu
poder. Símbolo do
esclarecemento espiritual, é
así arma do espírito.

3. • A curuxa: simboliza o
coñecemento racional,
laborioso, logrado tenazmente.
Percibe, polos seus hábitos
nocturnos, a luz da lúa,
reflectida do sol.
A éxida: armadura, peto ou
escudo,concíbese como
cargada de potencialidades
fulmíneas: paraliza e anubra.

4. • Bigornia: transmutación
de materiais, tránsito a
estados máis perfectos.
• Fragua: dominio sobre a
natureza. Alquimia.
Maxia derivada do poder
das armaduras forxadas.

5. • O pavo: símbolo solar, pola
súa cola en roda. Hera
distribuíra na súa cola os cen
ollos de Argos, símbolo da
inmortalidade celestial. Pero
tamén é emblema da vaidade.
• A granada: simboliza a
fecundidade e a abundante
descendencia, e a unión.

6. • Lira: símbolo da harmonía,
ideal estético e concepto de
razón, que equilibra e
proporciona tanto accións
como sentimentos e o mesmo
corpo (o apolíneo)
• Arco: emblema da realeza,da
nobreza de sangue, de espírito
e de feitos. Indica a
sublimación dos desexos.

7. • Cuncha: símbolo relacionado coa
auga: fecundidade, sexo, vida.
Pombas: símbolo de carácter
erótico, polo comportamento no
seu apareamento, semellante a
certas manifestacións da
afectividade humana: rulo/rula,
ruliña/o, arrolar.

8. • Tridente: indica o dominio sobre
as augas. Evoca tamén o sol e o
raio e os valores do número tres:
número perfecto que simboliza o
acabado, a perfección, a
complexidade. É a vida que
xorde en progresión dialéctica
cara a plenitude.
• Cabalo: símbolo solar. O cabalo
ve entre as tebras e anuncia
acontecementos felices.
Relacionado coas augas, fai
manar fontes.

9. Instrumentos de acción
cruenta que por si
mesmos non supoñen
unha orientación ética:
serven para atacar ou
defender, para impor a
xustiza ou o desatino.

10. • As as expresan lixeireza,
dilixencia, imaxinación,
intelixencia, velocidade física.
Mediante elas o corpo compensa
a gravidez, corrixe a rudeza,
permitíndolle acadar niveis
superiores.
• O caduceo: alude á
contraposición e harmonización
de contrarios: as serpes
enfrontadas, o ben e o mal.

11. A fecundidade da terra e a
terra mesma. Alude ao
ciclo morte-resurrección,
asociado ao ciclo
vexetativo.
Madurez, sazón, plenitude de
posibilidades, que na
sucesión de estacións
corresponden con verán.

12. • A vide, planta sagrada polas
propiedades do viño, foi
identificada polo antigo
Oriente coa “herba da vida”,
polo tanto, signo da
inmortalidade.
• O viño ten as calidades divinas
de arrebatar e trastornar.

13. Realidade devastadora e
implacable, pero dominada,
imprescindible para a vida
(calor, luz, cocción alimentos,
espantar as feras)
É necesario preservalo para ben
da comunidade.

14. O verde perenne vese como
referencia á eternidade.
A verticalidade lembra o
tránsito da terra ao ceo.
Perdidos de vista estes valores
positivos, xustifícase a
evocación e significado
mortuorio e funerario.

16. Boucher François (1703-1770)
(C) Photo RMN - ©Jean-Gilles Berizzi
Paris, musée du Louvre

25. 1. Pobo romano primitivo era unha comunidade
.............. de familias unidas que profesaban
unidas,
unha relixión ........... : recoñecemento de
espíritos ( .......... ), non de deuses
antropomórficos.
antropomórficos.
2. Cada ............ tiña a súa propia esfera de poder:
un bosque, o paso dun monte, unha fonte:
Silvano, Portumno, Neptuno.
3. Os numina espertan. certo sentimento de
.............. (religio ), pero a súa relación cos
homes é ...............

26. 4. A relixión reducíase a un ...................., fixado nos
seus mínimos detalles, que era importante seguir
e ................ Este cerimonial presentaba un
carácter .............. que obrigaba ............... a quen
ía dirixido”.
5. “A piedade concíbese como a ......... para cos
deuses, é dicir, como a execución o máis exacta
e precisa posible de todo o que lle é debido que
se sabe que será ............, co a fin de predispolos
a ............ o que se espera.
6. O desenvolvemento do seu pensamento relixioso
versa en torno á vida ........... e á vida ................

27. 7. Roma Cidade-Estado: a vella relixión foi
Cidade-
............. ás novas necesidades .............. os
deuses da mitoloxía .............
8. O que está en xogo nun culto público é o .... e o
.......... terreo da comunidade implicada;
considérase que todo acto de culto público
emana da ................ e non dos individuos
9. Os deuses son ............. das comunidades
humanas e han de colaborar no seu ben
10. A relixión pública baséase nesa relación
respectuosa entre a .............. e os deuses”.