2. Aveiro to miejscowość
w Portugalii, leżąca
w dystrykcie Aveiro,
w regionie Centrum
w podregionie Baixo Vouga
przy ujściu rzeki Vouga
do Laguny Aveiro
(Ocean Atlantycki).
Wielką atrakcją niemal całego
miasta są elewacje domów
wyłożone ceramicznymi
płytkami azulejos.
Miejscowość otrzymała prawa
miejskie w 1759 r.
Jest siedzibą gminy o tej
samej nazwie.
33. Azulejo to cienkie ceramiczne
płytki, najczęściej kwadratowe,
pokryte nieprzepuszczalnym
i błyszczącym szkliwem.
Powierzchnia azulejo jest jedno
lub wielokolorowa, gładka lub
z fakturą.
Płytek azulejo używano jako
elementów mozaik składających
się z wielu, czasem ponad kilku
tysięcy elementów, pokrywających
całe ściany, oraz jako oddzielnych
kompozycji dekoracyjnych.
34.
35. Motywy wykonywane z azulejo miały
postać scen historycznych,
mitologicznych, ikonografii
religijnej, oraz całej gamy
elementów dekoracyjnych zarówno
geometrycznych jak i roślinnych.
Mozaiki bardzo często pokrywały
całe ściany i podłogi w pałacach,
ogrodach, kościołach, klasztorach, a
także mieszkaniach czy miejscach
użyteczności publicznej.
Azulejo stały się czymś więcej niż
tylko atrakcyjnym elementem
dekoracyjnym.
Wykonane z taniego materiału płytki
stanowiły najlepszy sposób na
podniesienie estetyki budynków, a
także nadanie im niepowtarzalnego
wyglądu, a przede wszystkim
zapewnienia higieny wnętrz.
36.
37. Płytki azulejo o bardzo różnych kształtach i kolorystyce stały się najbardziej
charakterystycznym środkiem wyrazu i najbardziej ekspresyjnym rodzajem
sztuki, głównie portugalskiej, rozwijanym i używanym przez ponad pięćset lat,
ale także sztuki hiszpańskiej choć w mniejszym stopniu.
38.
39.
40.
41.
42. Wytwarzane są z mieszaniny dwóch części
żółtek jaj i jednej części cukru. Masa może
być umieszczana w małych, drewnianych
beczułkach (barricas) z ręcznie malowanymi
scenami marynistycznymi lub w otoczce z
chleba typu opłatkowego w kształcie ryb
i owoców morza.
-to tradycyjne portugalskie słodycze
z regionu miasta Aveiro,
43. Ovos moles, podobnie jak wiele
portugalskich słodyczy, wywodzą się od
produktów wytwarzanych w przeszłości
przez zakonników z klasztorów, które
istniały w Portugalii do początków XIX
wieku – dominikanów, franciszkanów i
karmelitów. Po likwidacji zgromadzeń w
1834 roku pozostały po nich manufaktury
oraz część świeckiego personelu.
44.
45. Oprac. na podst. WEB jokoretsinaMuz. Mariza–Fado Curvowww.rotfl.com.pl
