ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

1. Ο ΜΙΚΡΟ΢ ΠΡΙΓΚΙΠΑ΢ ΚΑΙ Η
ΑΛΕΠΟΥ.

2. 1.Ποιές ομοιόηηηες και ποιες διαθορές παραηηρείηε ανάμεζα ζηο
απόζπαζμα και ζηα παραδοζιακά παραμύθια ποσ γνωρίζεηε ; Στολιάζηε
ειδικόηερα μια ειδικόηηηα και μια διαθορά ποσ ενηοπίζαηε.
Τόςο οι παραδοςιακού παιδικού μύθοι όςο και το εκςυγχρονιςμϋνο αυτό παραμύθι
διαθϋτουν ςυμβολιςμούσ και παραμυθιακούσ , πλόθοσ προςωποποιόςεων και
μεταφορών καθώσ και φανταςτικών καταςτϊςεων που αγγύζουν τη νεανικό ψυχό
και προςελκύουν την προςοχό των αθώων μυαλών. Υπϊρχουν και ςτα δύο
κεντρικού όρωεσ και δευτεραγωνιςτϋσ που περιβϊλλουν τουσ πρώτουσ και
εξυπηρετούν την πλοκό και την εξϋλιξη του μύθου. Αποςκοπούν αμοιβαύα ςτο να
διδϊξουν και να περϊςουν ςτουσ αναγνώςτεσ ηθοπλαςτικϊ μηνύματα με
ψυχαγωγικό τρόπο.
Το ςυγκεκριμϋνο παραμύθι, όμωσ, εύναι αμιγώσ ςυμβολικό και περνϊ βαθύτατα
μηνύματα ςτα παιδιϊ-αναγνώςτεσ που πρϋπει να βρύςκονται ςε μεγαλύτερη
ηλικύα από αυτό ςτην οπούα απευθύνονται οι περιςςότερεσ παραδοςιακϋσ
παιδικϋσ διηγόςεισ. Πραγματεύεται ςτο μεγαλύτερο μϋροσ του τα θϋματα τησ
φιλοπατρύασ και τησ μελαγχολύασ του αποχωριςμού ενόσ ανθρώπου από τον τόπο
του αλλϊ και τησ αναγκαιότητασ και τησ ωφελιμότητασ τησ κοινωνικοπούηςησ του
ατόμου ςε νεαρό ηλικύα· νοόματα που γύνονται περιςςότερο αντιληπτϊ από
εφόβουσ και όχι από νόπια, τα οπούα αποτελούν τουσ βαςικούσ αποδϋκτεσ των
πατροπαρϊδοτων παραμυθιών.
Οι ςυνεχεύσ και εκτενεύσ διϊλογοι, που απαρτύζουν το ςυγκεκριμϋνο παραμύθι,
μπορούν να εντυπωςιϊςουν και να εκπληρώςουν το διδακτικό ρόλο τουσ μόνο
όταν ερμηνευτούν από ϊτομα που χρηςιμοποιούν αυτό το μϋςο για τισ
καθημερινϋσ ςυνεννοόςεισ τουσ, δηλαδό από παιδιϊ που πληςιϊζουν ό βρύςκονται
όδη ςτην εφηβεύα ό από ενόλικουσ που εξακολουθούν να αναζητούν την αλόθεια
ςτισ ανθρώπινεσ ςχϋςεισ . Άρα, οι παραδοςιακϋσ παιδικϋσ ιςτορύεσ και το μοντϋρνο
παραμύθι του Μικρού πρύγκιπα παρουςιϊζουν πολλϋσ ομοιότητεσ ωσ προσ τη
δομό και το βαθύτερο ςτόχο τουσ, αλλϊ διαφϋρουν ςημαντικϊ ςτη βαςικό
θεματολογύα τουσ και ςτο κοινό ςτο οπούο απευθύνονται.

3. 2. Για ποιο λόγο ο πρίγκιπασ λυπήθηκε όταν είδε τον
ανθιςμένο τριανταφυλλόκηπο; Πώσ αντιμετώπιςε τελικά την
αρχική ςτενοχώρια του;


Όταν αντύκριςε τον ανθιςμϋνο τριανταφυλλόκηπο , ο πρύγκιπασ ϋνιωςε
μεγϊλη απογοότευςη που εύδε πολλϊ λουλούδια όμοια με το μονϊκριβό
του ϊνθοσ ςτην πατρύδα του. Αιςθϊνθηκε να καταρρύπτονται όλα τα
μϋχρι τότε πιςτεύω του, κλονύςτηκε η αφοςύωςό του ςτο λουλούδι του
και ϊρχιςε να αναθεωρεύ την αφιϋρωςό του ςε αυτό αλλϊ και την
προςωπικό του μοναδικότητα. Μετϊ από τη ςυζότηςό του, όμωσ, με την
αλεπού, αντιλόφθηκε πωσ η ξεχωριςτό αξύα κϊθε πλϊςματοσ προ-κύπτει
από το δϋςιμό του με κϊποιο ϊλλο ον, από τα αιςθόματα και τη ςχϋςη που
αναπτύςςει με τουσ γύρω του μϋςω τησ κοινωνικότητασ και τησ
αφοςύωςησ που προςφϋρεται αμοιβαύα μεταξύ τουσ και που
επιτυγχϊνεται με υπομονό και υποχωρόςεισ από τισ δύο πλευρϋσ.
Έτςι, ςτο τϋλοσ του αποςπϊςματοσ απευθύνεται ςτα ϊλλα τριαντϊφυλλα
επιςημαύνοντασ τη μοναδικότητα τησ ςχϋςησ του με το δικό του
λουλούδι, γιατύ ϋχει διαθϋςει χρόνο και αιςθόματα βαθιϊ ςτη φροντύδα
του και αυτό τον κϊνει να νιώθει ςπουδαύοσ και ξεχωριςτόσ. Το ύδιο
ακριβώσ του επιβεβαιώνει και η αλεπού, όταν ςυναντιούνται για να
αποχαιρετιςτούν , αφού πλϋον ϋχουν αποκτόςει ιςχυρό δεςμό φιλύασ
μεταξύ τουσ, όπωσ εκεύνη με το λουλούδι του.

4. 3.
Τι ρόλο παίζει ςτο απόςπαςμα η αλεπού; Σχολιάςτε την
επίδραςη που έχει ςτο μικρό πρίγκιπα.

Ο ρόλοσ τησ αλεπούσ ςτο παραμύθι εύναι καταλυτικόσ ωσ προσ την
ωρύμανςη του πρύγκιπα και τη ςυνειδητοπούηςη από μϋρουσ του τησ αξύασ
τησ κοινωνικότητασ και τησ ανϊπτυξησ ιςχυρών δεςμών με εκπροςώπουσ
του ϊμεςου περιβϊλλοντόσ του. Μϋςα από τη ςυζότηςη με την αλεπού και
από τη διαδικαςύα τησ εξημϋρωςόσ τησ, που τόςο επύμονα του ζητούςε να
τησ αςκόςει, αντιλόφθηκε πλόρωσ τη ςημαςύα τησ φιλύασ και τησ
αφοςύωςησ, που εύχε αρχύςει να αμφιςβητεύ, γιατύ μϋχρι τότε την εύχε
τοποθετόςει ςε ονειροπόλεσ και αςταθεύσ βϊςεισ.

Συνειδητοπούηςε πωσ το ςυναιςθηματικό δϋςιμο με τον πληςύον
προκύπτει από την προςωπικό εναςχόληςό του (με δικό του
πρωτοβουλύα) με τα όντα που τον περιβϊλλουν και όχι από επιφανειακούσ
παρϊγοντεσ που φαινομενικϊ του προςδύδουν κύροσ και ςπουδαιότητα,
όταν ςυνδϋεται με κϊποιον· όπωσ εύναι η εξωτερικό εμφϊνιςη.

Από τη ςυνομιλύα του με την αλεπού βγόκε πιο ώριμοσ και κερδιςμϋνοσ,
αφού αφενόσ ςιγουρεύτηκε για την αγϊπη του προσ το λουλούδι του ςτην
πατρύδα του και αφετϋρου ϋκανε μια καινούργια αληθινό φιλύα ςτη γη,
την ύδια την αλεπού.

5. 4.
Πώσ και γιατί παρουςιάζει η αλεπού τη διαδικαςία του
ημερώματοσ ςτο μικρό πρίγκιπα; Πιςτεύετε ότι τον βοήθηςε να
καταλάβει τι είναι το «ημέρωμα» και πώσ γίνεται;



Η αλεπού επιμϋνει ςτο απόςπαςμα να την εξημερώςει ο πρύγκιπασ ,
γιατύ και η ύδια ϋχει ανϊγκη από ϋναν πολύτιμο φύλο και εκεύνοσ οφεύλει
πια να αντιληφθεύ το ουςιαςτικό νόημα του ςυναιςθηματικού δεςύματοσ
με πλϊςματα τησ επιλογόσ του και να αποβϊλλει επιτϋλουσ την
ανεδαφικό και ςυγκεχυμϋνη ϊποψη που ϋχει περύ μοναδικότητασ του
ατόμου και των ςχϋςεών του. Μπαύνει, λοιπόν, ςτη διαδικαςύα να εξηγεύ
με απόλυτη υπομονό και ςαφϋςτατο τρόπο τη ςημαςύα του
«ημερώματοσ» διευκρινύζοντασ από την αρχό ότι πρόκειται για τη
δημιουργύα δεςμών φιλύασ και όχι για την αυθαύρετη επιβολό του ενόσ
μϋρουσ ςτο ϊλλο.
Μϋςα από την προςπϊθεια προςϋγγιςησ των δύο πλευρών,
αντιλαμβϊνονται και οι δύο πωσ απαιτούνται υπομονό, θϋληςη,
αμοιβαύεσ υποχωρόςεισ και ειλικρινό αιςθόματα για να επιβιώςει η
ςχϋςη αυτό , που με τον καιρό προςφϋρει ςτισ δύο πλευρϋσ
ςυναιςθηματικό πληρότητα, χαρϊ, αςφϊλεια και την πολυπόθητη από
όλα τα πλϊςματα του κόςμου αύςθηςη μοναδικότητασ.
Το ευγενϋσ πεύςμα και η αςτεύρευτη ηπιότητα τησ αλεπούσ οδηγεύ ςτην
ψυχικό του ωρύμανςη τον πρύγκιπα, που παύει πια να αμφιςβητεύ τον
εαυτό του και τουσ δεςμούσ που ϊφηςε ςτην πατρύδα του και που,
φεύγοντασ από τη γη, ϋχει αποκτόςει ϊλλη μύα ουςιαςτικό και πιςτό
φύλη.

6. 5.
Τι νόημα έχει το «μυςτικό» τησ αλεπούσ: «μόνο με την καρδιά
βλέπεισ καλά. Την ουςία δεν τη βλέπουν τα μάτια»;

Το απόςταγμα τησ κοςμοθεωρύασ και τησ φιλοςοφύασ τησ αλεπούσ ϋρχεται
να αποκαλυφθεύ ωσ μυςτικό από την ύδια ςτον πρύγκιπα ςτο τϋλοσ του
αποςπϊςματοσ. Αυτό δεν εύναι τυχαύο, γιατύ το ςοφό ζώο επϋλεξε να
‘εξημερώςει’ την ϊγνοια του πρύγκιπα και να ‘εξημερωθεύ’ η δικό τησ ψυχό
από την αγνότητα του παιδιού αυτού πρώτα και ύςτερα να του εκφρϊςει
λεκτικϊ τη ςημαντικό τησ ςυμβουλό.

Τότε θεώρηςε πωσ όταν ϋτοιμοσ ο πρύγκιπασ να αντιληφθεύ το μεγαλεύο
τησ ψυχόσ, και το βϊθοσ των ςυναιςθημϊτων από τα οπούα προκύπτουν οι
ειλικρινεύσ ςχϋςεισ. Η επιφϊνεια των καταςτϊςεων, η εξωτερικό τουσ
εμφϊνιςη δεν εξαςφαλύζει την αλόθεια παρϊ την αληθοφϊνεια που
ςυγχύζει το νου και περιπλϋκει τουσ δεςμούσ των ϋμβιων πλαςμϊτων
μεταξύ τουσ.

7. Γαζό Ζωό
 Κρανιώτη Μαργαρύτα