1. Εργασία στα Νεοελληνικά Κείμενα<br />Καθ. Μαρία Τσουκανέλη<br />Μαθ. Δεληβάνη Αγνή<br />The diary of Anne Frank<br />Βιογραφία Anne Frank<br /> Η Άννα Φρανκ ήταν μια Εβραία, που γεννήθηκε 12 Ιουνίου 1929, και έζησαν την εποχή που ο Χίτλερ κυβερνούσε τη Γερμανία. Η οικογένειά της διέφυγε στην Ολλανδία, για να ξεκινήσει μια νέα ζωή όπου θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν. Είχε έναν πατέρα, μητέρα, και μια αδελφή που ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη από την ίδια. Ήταν στις Κάτω Χώρες κατά τον χρόνο που γιόρτασε τα 13α γενέθλιά της. Την ημέρα εκείνη έλαβε το καλύτερο δώρο που ο καθένας θα μπορούσε να της δώσει ... ένα ημερολόγιο. <br /> Η Anne είχε ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας, και ήταν ικανοποιημένη με το δώρο. Αντί να εγγράφως quot;
Αγαπητέ Ημερολόγιο», όπως θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος, ονόμασε ημερολόγιό της. Έγραψε στο Kitty ... όπως η ίδια κάλεσε ημερολόγιό της. <br /> Στην πρώτη σελίδα του ημερολογίου της έγραψε το εξής: Ελπίζω ότι θα είμαι σε θέση να σε εμπιστευτώ απόλυτα, όπως δεν έχω ποτέ. Δεν ήταν σε θέση να πράξει κανείς για μένα κάτι στο παρελθόν, και ελπίζω ότι θα είσαι μια μεγάλη υποστήριξη και άνεση για μένα. Άννα Φρανκ <br /> Συνέχισε το γράψιμο στο ημερολόγιό της, δύο ημέρες αργότερα. Έγραψε σε αυτό για πάνω από δύο χρόνια. Η εν λόγω ημερολόγιο έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή και δημοσιεύθηκε σε βιβλία, και είχε μεταφραστεί σε πάνω από 60 διαφορετικές γλώσσες. <br /> Η Anne είχε πολλούς φίλους στην Ολλανδία, και έπαιζε μαζί τους κάθε μέρα. Αυτή και οι φίλες της έπαιζαν φάρσες στους άλλους κατοίκους,έριχναν νερό στο κεφάλι τους πάνω από ένα κτίριο. <br /> Στη συνέχεια, ο Χίτλερ και οι Ναζί εισέβαλαν και κατέλαβαν την Ολλανδία. Οι Εβραίοι έπρεπε να φορούν ένα ειδικό άστρο, έτσι ο καθένας μπορούσε να δει ποιοι ήταν, και είχαν νέους κανόνες για να ζήσουν από αυτούς. Δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν πολλά για οτιδήποτε. Είχαν ακόμη και μια απαγόρευση της κυκλοφορίας. Η οικογένεια Φρανκ συνεχίστηκε με τις ζωές τους μέχρι η Margot διατάχθηκε να πάει σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η οικογένεια της πήγε να κρυφτεί στη σοφίτα πάνω από το γραφείο Όττο Φρανκ. Οι φίλοι τους, τους έφερναν τροφή και κρατούσαν μυστική την κρυψώνα τους. Οι μόνοι που γνώριζαν για την κρυψώνα ήταν ο Βίκτωρ Kugler, Johannes Kleiman, Miep Gies και Bep Voskuijl. Δεν ήθελαν να τους βρει κανένας, γι 'αυτό έπρεπε να κρατήσουν επιπλέον απόλυτη ησυχία. Μοιράστηκαν τη σοφίτα, οπότε ήταν γεμάτη κόσμο. Η Anne έγραφε στο ημερολόγιό της ότι έπρεπε να κρατήσουν τα παράθυρα κλειστά. Μόνο το φως του ήλιου από ένα φεγγίτη έμπαινε μέσα στην σοφίτα. Μισούσε που ήταν παγιδευμένη σ’ αυτό τον μικρό χώρο. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1942 έγραψε: Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καταπιεστικό είναι που δεν μπορώ να βγω έξω, και η σκέψη να μας ανάκαλυψουν και να μας πυροβολήσουν με τρομάζει πολύ. Η Anne πέρασε πολύ χρόνο με τον Peter Van Pel, ένα αγόρι που ήταν στην κρυψώνα μαζί της. Ήταν πολύ κοντά. Η τελευταία καταχώρηση της Anne στο ημερολόγιό της ήταν 1 Αυγούστου 1944. Τρεις ημέρες μετά από αυτό γράφτηκε, η γερμανική αστυνομία βρήκε την κρυψώνα τους, και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το ημερολόγιο είχε μείνει πίσω. Η Margot και η ίδια ήταν αναγκασμένες να εργάζονται σε φρικτές θέσεις εργασίας. Το οξύ έκαιγε τα δάχτυλά τους. Περίπου ένα μήνα πριν οι Εβραίοι απελευθερώθηκαν η Άννα πέθανε από τύφο. Η Margot πέθανε και αυτή μαζί με την Άννα.<br />Περίληψη The Diary of Anne Frank<br />Σελ.48<br />Η Άννα μας σ΄αυτό το απόσπασμα του ημερολογίου της, μας περιγράφει τις σχέσεις της με τους γονείς της. Νιώθει ότι την αδικούν και παίρνουν πάντα το μέρος της αδερφής της, Μαργκότ. Μας λέει πως δεν αγαπάει την μητέρα της και την αδερφή της, παρά μόνο επειδή πρέπει. Όμως με τον πατέρα της νιώθει διαφορετικά. Είναι ο μόνος που της διατηρεί τα τελευταία υπολείμματα οικογενειακού αισθήματος. Τον αγαπάει παραπάνω απ’ όλους γύρω της, αν και ο πατέρας της τις περισσότερες φορές παίρνει όπως η μητέρα της, το μέρος της Μαργκότ. Η Άννα προσπαθεί να του μιλήσει για τα ελαττώματα της μητέρας της, όμως αυτός αρνείται κατηγορηματικά. Η Άννα νιώθει απογοητευμένη και λυπημένη με αυτή τη συμπεριφορά του πατέρα της. Όλα αυτά τα γράφει στο ημερολόγιο της, το οποίο ονομάζει Κίττυ, και υπόσχεται να κάνει υπομονή, να ξεπεράσει τους φόβους της και να κατάπιεί τα δάκρυά της. <br />