5. E porque temos algunhas
experiencias semellantes
Por exemplo…
6. Que a vida é un fío que pode
romper en calquera momento
Alá en Monterrei en Val de Laça,
a Violante vi beira de un río
tan fermosa, en verdá, que quedei frío
de ver alma inmortal en mortal maça.
De un alto e lindo corpo a seda laça
a pastora sacaba fío a fío,
quando lle dise: - “Morro, corta o fío”
- “Vólveo, non cortarei, seguro pasa”.
- “¿E como pasarei, se eu acá quedo?
Se pasar –respondí- non vou seguro
que este corpo, sen alma, morra cedo”.
- “Coa miña, que levas, te aseguro
que non morras pastor” – “Pastora hei
medo;
o quedar me parece máis seguro.
7. Un camiño…
Camiño, camiño longo,
camiño da miña vida,
escuro e triste de noite,
triste e escuro de día…
¡camiño longo
da miña vida !
Vereda, vereda torta
en duras laxes aberta,
arrodeada de toxos,
crebada polas lameiras…
¡vereda torta, ti onde me levas!
(Ramón Cabanillas)
8. …para moitos demasiado curto.
Ese vento de seda é o tempo que pasa.
Soñades a doce primavera de antano
nesa frol que refrexa o seu van no negro pozo dos vosos ollos?
Le temps s'en va!
(Álvaro Cunqueiro)
Daquela souben que un domingo
dun tempo afastado
tentaría eu evocar, deixar o cadro
dos que daquela terían marchado
e dos que quedamos
pero xamais
faremos outra vez esa excursión
ó mesmo Entrimo de setembro
(Helena de Carlos)
Tempus fugit!
9. Un camiño que o amor pode
truncar…
A dona que eu amo e teño por señor
mostrádema, Deus, se vos en pracer for,
se non, dádeme a morte.
A que teño eu por lume destes ollos meus
e por que choran sempre, mostrádema, Deus,
se non, dádeme a morte.
Essa que vós fixestes mellor parecer
de cantas sei, ai Deus!, facédema ver,
se non, dádeme a morte.
Ai, Deus! que ma fixestes máis ca min amar,
mostrádeme onde poida con ela falar,
se non, dádeme a morte.
(Bernal de Bonaval)
Morte de amor
10. ...ou pode axudar a percorrer
Chamo á porta do amor na noite escura
E está o teu corazón coa luz prendida
A túa man socórreme a ferida
E cúrame o teu labio a desventura.
(Avilés de Taramancos)
Se algunha vez eu debo partir como Odiseo
prefiro voltar sempre vencido a Compostela.
Non me importa a derrota se ti me identificas.
Se algunha vez eu debo marchar como Teseo
non ha ser artemisa fluxo do meu Sarela.
Non me importa ser lama se ti me purificas.
(Miro Villar)