Reflexión sobre o amor.

1. Ana Domínguez López
Ana Freire Dapena1º
Bach F.

2. O amor é un dos aspectos máis
importantes na nosa vida e está
presente nas nosas
conversacións.
Hai innumerables películas e
cancións sobre amores felices e
desgraciados. Innumerables
veces, as bágoas ou a emoción
embárgannos por razóns de
amor.

3. A palabra amor, foi motivo de
confusión a raíz da gran diversidade
de significados que se lle atribuiron.
Na actualidade podemos recopilar unha
definición de amor que tan só é un
conxunto de palabras escritas nun
dicionario:
“Sentimento intenso cara a alguén
baseado na atracción sexual e no
afecto.”

4. Sen embargo despois de moitos
anos aínda non se chegou a unha
definición concreta do amor.
Cada persoa considérao dunha
maneira diferente basándose na
súa cultura, época, experiencia
persoal, ...

5. Aínda que todas as culturas se basan
nesta definición profundizan de
xeitos moi diversos dependendo do
lugar e da época na que nos
atopemos.
Algúns perpetúan en mitos, outros
mesmo o consideran como unha
epidemia.
Incluso os gregos , inventaron o mito
de Cupido para explicar o inexplicable
do amor.

6. Mitololoxia grega
Na mitoloxia grega existian tres sexos: o masculino estaba
representado polo sol, o feminino pola terra e o que estaba
entre eles dous era a lúa. Xuntos eran arrogantes e
fortes, e non prestaban atencíón as criticas dos deuses.
Entonces Zeus (padre de todos os deuses) encontrouse
baixo un gran dilema: non podia facelos desaparecer, pero
tampouco podia permitir que estos se burlaran dos deuses
máximos.
Foi así como decidiu facer do home un ser mais débil:
partiu en dous a cada ser da raza humana convertíndose
nunha raza mais débil e ao mesmo tempo mais útil xa que
ao multiplicarse estos tamen se multiplicarian os
sacrificios.
O home entonces quedou cortado en dous.
Pero sucedeu que cada parte anhelaba á outra, de modo
que sentía a necesidade de ter que estar xuntos, asi que
as dúas partes de cada persoa tenderon a abrazarse,

7. O deus que representa o amor na mitoloxía Grega é Eros.
E nun segundo plano, Afrodita, deusa de beleza e do
amor.
Despois de que Crono cortase os xenitais a Urano. E
foran logo levados polo piélago durante moito tempo. O
seu redor, xurdia do membro inmortal unha branca
escuma e no medio dela naceu una doncela xa adulta,
Afrodita. Por este feito esta deusa é dunha xeración
anterior á de Zeus.

8. Eros era o deus do amor, aínda que na actualidade coñécese
mais co seu nome romano, Cupido.
Nas primeiras etapas da mitoloxia grega deciase que era fillo de
Caos e que encarnaba a harmonia e a creatividade, pero logo,
coincibiuse como fillo de Afrodita e víase como un apaixonado
mozo que sempre estaba acompañado por Poto e Hímero (o
deseo).
Eros tiña un irmán xemelgo chamado Anteros.
Eros acababa de nacer cando Zeus, coñecedor das súas
capacidades como seductor e mentireiro, ademáis de maligno,
mandou que lle fixese desaparecer.Afrodita ocultouno no mais
profundo dos bosques e foi amamantado por leóns e tigres.
Cando creceu, construíu un arco de fresno e con madeira de
ciprés construíu as súas peligrosas frechas entreandose con elas
disparando aos animais. Represéntase como un mozo alado,
lixeiro, belo, cos ollos vendados e cun arco de plata e frechas cas
que iba namorando aos deuses e homes cos que se topaba.

9. Eros

10. Nesta cultura, tamén influíron
historias ou mitos da antiga época
relacionados con este tema, nos que
se contaban os feitos acontecidos
aos
deuses
e
demáis
seres
mitoloxicos, que non se chegan a
confirmar, coñécense como mitos, e
no amor destacamos o
de «Eurídice e Orfeo».

11. Eurídice e Orfeo.
Eurídice era unha ninfa e a esposa de Orefeo.
Orfeo amaba profundamente á súa bela esposa. Unha
vez, na que Euridice camiñaba nun dos seus paseos que
acostumaba a dar por un prado de Tracia, foi vista por
Arsisteo, quen prendado inmediatamente dela,
perséguea para facela súa. Ela escapa con gran
velocidade e medo, pois o seu corazón só lle pertence a
Orfeo. Na súa huída, Eurídice é mordida por unha
serpe e morre.
Orfeo, desconsolado, inúndase entre lágrimas e a súa
desesperación non encontra consolo, polo que toma a
arriesgada decision de ir buscar á súa dulce e amada
esposa ao inferno, onde se encontraba o Deus Hades, o
deus do inframundo.

12. Co seu dóce canto e as súas poesías, Orfeo logrou
conmover a Caronte, quen lle deixa atravesar o río
Estigia, límite entre o mundo dos vivos e dos mortos.
Despois, tamen cas súas habilidades artisticas,
Orfeo logra convencer a Perséfone e a Hades que lle
permita levarse a Eurídice.
As divindades subterráneas aceptan que a leve, pero
Orfeo debe prometer que non intentará ver á súa
esposa ata que ela vexa á luz do sol.
Entón, segundo o convido, Eurídice segue a Orfeo no
camiño cara á luz, e no momento en que estaban a
piques de abandonar as escuras profundidades, Orfeo
tivo dúbidas.

13. Así, empezou a pensar na posibilidade de que
Perséfone o enganara e que Eurídice non viñese tras
el, polo que non puido soportar a tentación e volveuse
para mirala e corroborar que ela viña con el.
Cando isto ocorreu, Eurídice foi arrastrada por unha
forza irresistible outra vez cara ao Hades. Orfeo,
desesperado, intenta ir de novo a rescatar á súa
amada, pero esta vez Caronte non llo permite.
Orfeo regresou á Terra só e desamparado e mantivo
fidelidade á súa esposa ata a súa morte.

14. Tamén os filósofos gregos desta epoca fixeron a
súa reflexion sobre o amor, e compre destacar a un
dos grandes filósofos, Platón, do que provén o
concepto
«amor platónico».
A teoría do amor platónico, tan famosa como
fermosa, é a das almas que poden recoñecerse como
complemento porque xa se tiveron e volveron aquí a
buscarse.
É unha especie de amor eterno pois esa persoa que
amaches estará contigo por toda a eternidade e na
continuidade do tempo e o universo!
(Sen importar que che separes dela por algunha
razón).
O verdadeiro amor é universal, é a forza que move
ao mundo, a que nos permite crear novas cousas.

16. Mitololoxia exipcia
Para os exipcios a vida non tiña sentido sen o
amor. E este era considerado tanto por homes e
mulleres, como unha paixón íntima ligada á maxia
viva e real. Desde as húmidas beiras do Nilo, ao
máis árido e seco do deserto do Sinaí, os
sentimentos razoábanse como seres animados,
como pertencentes aos dun xogo de forzas
Infinidade de textos, esculturas e gravados de
máxicas.
todas as épocas, son os fieis testemuños da
grandeza do amor no Antigo Exipto. E esta emoción
era de carácter máxico. O que daba a lugar que
existisen multitude de encantamentos e fórmulas
máxicas, para solicitar aos deuses a correspondencia
no amor do ser querido.

17. Para os exipcios a vida non tiña
sentido sen o amor. E este era
considerado tanto por homes e
mulleres, como unha paixón íntima
ligada á maxia viva e real.
Desde as húmidas beiras do Nilo,
ao máis árido e seco do deserto
do Sinaí, os sentimentos
razoábanse como seres animados,
como pertencentes aos dun xogo
de forzas máxicas.

18. Hathor
era o nome da deusa
exipcia do amor, a alegría e o canto.
Esposa de Horus (iniciador da
civilización exipcia), tamén lla
considera patroa da música e os
ebrios. Representa a embriaguez, o
amor, a fertilidade e o pracer. Isto
débese a que antigamente Hathor era
unha besta sanguinaria sen control. O
deus Ra (divos do sol) sentiu un
profundo desexo de tela consigo, de
modo que enviou a uns mensaxeiros ás
terras de Nubia para convencela de
que se mudase a Exipto, país da
alegría e o bo beber. Esta convencida
trasladouse alí, perdendo a súa
salvajez e convirtiendose en puro xúbilo
Hathor era representada por unha muller con longos cornos
e risa.
de vaca que acollen unha gran esfera simbolizando o sol

19. Mitololoxia hindú
A filosofía oriental presenta unha
aproximación ao amor espiritual diferente da
occidental: O sufrimento en si mesmo non é
o que nos fai virtuosos, senón que é un
medio para alcanzar a virtude, de tal modo
que achegarse á iluminación ou o nirvana
implica o cesamento paulatino do sufrimento
e o aumento do gozo.
O deus que representaba o amor, o sexo e a
luxuria chámase Kamadeva. O seu nome
Kama significa desexo sexual, ou luxuria,
mentres que deva significa deus. Dise que o
coñecido libro KamaSutra foi inspirado por

20. Kamadeva
Adóitaselle representar como
un home alado, novo e
fermoso. Ten un arco de
cana de azucre (con abellas
pousadas sobre el) e as súas
frechas están decoradas con
cinco tipos de flores
fragantes. A corda está
feita con abellas enganchadas
entre si.
O seu nome kama significa :
desexo sexual e deva: deus
A súa compañeira é a
primavera (cos seus símbolos:
un cucú, un papagaio, abellas,

21. Na mitoloxia hindu, encontramos moitas lendas e
contos que falan do amor. Entre eles, destacaremos a
máis antiga historia romántica do hinduismo, a historia
entre Nala e Damayanti.
NALA E DAMAYANTI
A historia é sobre o amor entre Nala,un rei tan fermoso
como os deuses, e Damayanti a princesa mais fermosa
de todas. Ambos oíran falar do outro e das súas
calidades, Nala escoito tantos halagos sobre a princesa
que non paraba de pensar nela e terminou namorándose.
Un día no castelo Nala viu cruzar cun cisne que lle dixo
que faría de mensaxeiro para el e iría á terra de
Damayanti a declararlle o seu amor. En resposta
Damayanti anuncio que ía elixir a un esposo, todos os
reis do mundo asistiron á cerimonia igual que todos os
deuses que decidiron que a princesa debería casar cun
deles.

22. Un día Nala atopouse cun trasgo, Naga, este díxolle
que se poña un manto vermello que lle fará o home
mais feo da terra e que vaia traballar no cortello
dun rei e que o destino uniralle con Damayanti. E
nese momento poderase quitar o seu manto e
mostrarse en todo o seu resplandor.
Damayanti decide volver escoller un esposo pensando
que Nala estaba morto.
Pero Nala vai en
compañía do seu
novo rei e no
momento que chega
libérase do manto e
móstrase en toda a
súa beleza, e
abrázanse.
Recupera o seu
antigo reino , do
que cedeu a metade
ao seu irmán.

23. No momento de decidir Damayanti comezou a camiñar
cara a Nala pero en resposta os deuses transformáronse
en Nala. Damayanti rógalles que tomen a súa forma
natural para poder ver ao Nala que de verdade ama e
eles acceden.
Pero o deus da vinganza Kali non perdoou a Nala e únese
co irmán enteco e envexoso Puskara.
Kali que controla a boa e a mala sorte axuda a Puskara
a gañarlle todas as súas riquezas ao seu irmán nun xogo
de dados.
Nala e Damayanti
durmiron na intemperie
unha noite pero Nala
foise porque quería que
Damayanti volva ao
castelo do seu pai.

24. Mitololoxia Celta
A mitoloxía celta cóntanos que o deus do
amor chamábase Angus Og. De orixe
irlandesa, este deus era chamado tamén Mac
Oc (que significa novo fillo) e tiña o poder de
namorar as parellas co seu canto. Este era
representado con catro paxaros sobre a súa
cabeza, símbolo dos seus bicos. A mitoloxía
conta que o deus namorouse dunha doncela en
soños, e non parou ata atopala en vida.
Cando Angus deu con ela, chamouna polo seu
nome e ela converteuse en cisne. O seguiuna
no lago e xuntos cantaron belas harmonías.
Dise que todos os que escoitaron a estes
namorados cantar, durmiron por tres días e

25. Mito: Diarmuid e Grania
O amor de Diarmuid e Grania é un relato medular
do ciclo irlandés sobre o heroe Finn MacCumhal e
os seus guerreiros, os Fianna.
Grania, filla do Gran Rei de Irlanda, estaba
prometida a Finn, pero durante a voda, namórase
perdidamente do seu sobriño Diarmuid, quen tiña
un lunar de amor na súa fronte o cal facíao
irresistible. Grania enfeitiza a Diarmuid, polo cal
o non ten outro remedio que seguila e converterse
no seu amante.

26. Tras unha longa persecusión, Finn atopa a
Diarmuid moribundo e ferido por un xabaril. E
aínda que Finn tiña poder suficiente como para
salvalo (cando era neno queimouse o pulgar co
salmón do coñecemento e, como consecuencia,
podía facer que todo o que bebese da súa man
recobrase mocidade e saúde), non pode facelo.
Dúas veces encheu as súas mans con auga e
deixouna escapar entre os seus dedos. Ao
terceiro intento achegouse ata Diarmuid, pero
este xa morrera.
Grania non morre de amor, senón que se
reconcilia con Finn.

27. 14 de febreiro «San
Valentín» é mundialmente o día dos
O 14 de febreiro
namorados. hai diversas teorías que nos
explican o porqué de esta data e non de
outra, nós destacamos 3:

28. Teoría de Valentino
Existen moitos mitos e lendas acerca desta
celebración, fálase dun emperador romano
chamado Claudio III que non cría no amor, dicía
que os soldados namorados e casados non eran
eficientes, polo que prohibiu os casamentos; caso
contrario ao que pensaba un mártir cristián
chamado Valentino.
El dedicábase a casar en segredo parellas
namoradas, feito que lamentablemente o levou á
morte, xa que por non obedecer ordénelas do
emperador foi sacrificado un día 14 de Febreiro
do ano 270.
Posteriormente e en honra a este mártir, a
celebración do Día de San Valentín faise oficial

29. Teoría separación dos
namorados
Doutra banda, esta aquela famosa lenda dunha
parella de mozos namorados que foron separados
pola súa familia, e que como non podían verse
tiveron que demostrarse o seu amor a base de
mensaxes.
Ela acendía unha lámpada que iluminaba a súa
fiestra e o como resposta lle deixaba unha
pedra, finalmente nunha ocasión o sinal non
apareceu e esperando fóra da fiestra da súa
amada, o mozo morre de frío.
A partir de entón e recordando a esta parella
celébrase o 14 de Febreiro como día dos
namorados.

30. Teoría do amor de Cupido
O cupido ou deus do amor tamén fai a súa
aparición nesta data, e do mesmo xeito que os
personaxes anteriores tamén ten a súa historia.
Cupido sentiu o amor nunha nova princesa
chamada psique. Aquel pequeniño co seu arco e
frechas que ao ferir espertaban o amor, tamén
tivo que sufrir ao non poder ver aos ollos á súa
amada por que ela era mortal e o viviría para a
eternidade, pero os deuses se compadecieron de
psique e fixérona inmortal para que así puidese
estar xunto ao seu amado cupido.

31. Opinion persoal
Todos dixemos nalgún punto da nosa vida a frase: “ estou
namorado/a”. Sen embargo podo asegurar que cada unha
desas persoas ten sentimentos totalmente distintos. Por
eso despois de tantos anos non se pode definir o amor,
porque, aínda que o intentáramos cada persoa sacaría un
significado diferente.
Para min eso é o mellor do amor, que cada un o vivimos
dunha maneira distinta, cada un buscamos unha cousa na
persoa á que lle vamos entregar o noso corazón, cada un
pon unhas espectativas no futuro que lle depará ca persoa
da que esta namorada… Só unha cousa esta clara: por moi
distintas que sean as causas do noso amor todo
encontramos algo en común, a felicidade e eso é o máis
importante na vida.
Ana Domínguez López

32. O amor consta, en resumidas contas, dunha
longa historia chea de mitos, crenzas,
deuses… Non é doado definilo nin para nós con
16 anos nin para un ancián e moito menos
comparalo, porque a súa perspectiva será
diferente á nosa, a locura e o descoñecido é o
que nos apaixona, mentres que o ancián
buscará compartir os días
cunha persoa que esté ó seu carón.
Cabe destacar a gran importacia desta mera
palabra “amor” na nosa vida, e porque non,
deixar aberta a súa defición e que cada quen
decida, como definilo creando a súa propia
historia.
Ana Freire Dapena