2. «Ով էնպես սուտ ասի, որ ես
ասեմ՝ սուտ է, իմ
թագավորթյան կեսը կտամ
նրան»։
3. — Կպատահի՛,— պատասխանում է
թագավորը։— Իմ պապն էլ մի
— Թագավորն ապրած կենա,
չիբուխ ուներ, մի ծերը բերանին էր
իմ հերը մի դագանակ ուներ, որ
դնում, մյուս ծերը մեկնում,
էստեղից մեկնում էր, երկնքում
արեգակիցը վառում։
աստղերը խառնում։
4.
5. — Ներողությո՛ւն, թագավո՛ր, — Հա՜, լավ ես արել,
ես վաղ պիտի գայի, ուշացա։ — ասում է թագավորը,
Երեկ շատ անձրև եկավ, — բայց լավ չէիր
կայծակները տրաքեցին, կարկատել. էս առավոտ
երկինքը պատռվեց, գնացել էի մի քիչ անձրև թափվեց։
կարկատելու։
6.
7. — Դո՞ւ ինչ ես ուզում,
ա՛յ մարդ,— հարցնում է
— Ինձ մի կոտ
թագավորը։
ոսկի ես պարտ,
եկել եմ տանեմ։
8. — Մի կոտ ոսկի՞,—Սո՛ւտ ես
— Թե որ սուտ եմ ասում, ասում, ես քեզ ոսկի չեմ
թագավորությանդ կեսը տուր։ պարտ։
