Όπλα και οπλικά συστήματα στο ανατολικό μέτωπο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου
•Als PPTX, PDF herunterladen•
0 gefällt mir•957 views
Τον πόλεμο αυτόν θα τον κέρδιζε όποιος αξιοποιούσε αποτελεσματικότερα τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη βιομηχανία. Ο ανταγωνισμός ήταν αδυσώπητος σε όλους τους τομείς, από τα απλά ατομικά όπλα μέχρι τα πυροβόλα όπλα και μέχρι τα βαριά τεθωρακισμένα. Τελικά οι "Τίγρεις" ηττήθηκαν από τα "Ιωσήφ Στάλιν"...
Empfohlen
Weitere ähnliche Inhalte
Was ist angesagt?
Was ist angesagt? (20)
Kürzlich hochgeladen
Kürzlich hochgeladen (18)
Όπλα και οπλικά συστήματα στο ανατολικό μέτωπο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου
- 1. ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
- 2. ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ Messerschmitt Bf 109 (γερμανικό) Ήταν ένα από τα πρώτα σύγχρονα μαχητικά της εποχής του, με σημαντικές καινοτομίες όπως μονοκόκ κατασκευή, κλειστό κουβούκλιο πιλότου και πτυσσόμενους τροχούς. Η πρώτη του πτήση έγινε το 1935 και μέχρι το 1945 που σταμάτησε η παραγωγή του, κατασκευάστηκαν περίπου 34.000 αεροπλάνα, ενώ μεγάλος αριθμών Bf 109 εξαγόταν σε άλλες χώρες. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε παραγωγή αεροπλάνο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και κυκλοφόρησε σε περισσότερες από 40 εκδόσεις κατά τη διάρκεια παραγωγής του.
- 3. Γιακ-9 (Γιάκοβλεφ, σοβιετικό) Μονοκινητήριο μαχητικό της Σοβιετικής Ένωσης, το μεγαλύτερο σε παραγωγή κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με περίπου 17.000 αεροπλάνα και 15 διαφορετικές εκδόσεις σε ρόλους μαχητικού, ελαφρού βομβαρδιστικού (Yak-9B) και συνοδευτικού. Το πρώτο Γιακ-9 χρησιμοποιήθηκε το 1942 στη μάχη του Στάλινγκραντ.
- 4. Пе-2 (Πετλιακόφ, σοβιετικό) Πρόκειται για Σοβιετικό βομβαρδιστικό, με μεγάλη συμμετοχή κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατασκευάστηκαν πάνω από 11.000 Пе-2 κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικό, ευέλικτο και ανθεκτικό και χρησιμοποιήθηκε ως βομβαρδιστικό, μαχητικό και αναγνωριστικό. Το πρώτο Пе-2 πέταξε στο τέλος του 1940 ενώ, συμμετείχε στις Σοβιετικές αεροπορικές δυνάμεις σε επιχειρήσεις μετά το 1941.
- 5. ΤΟΥΦΕΚΙΑ KAI ΟΠΛΟΠΟΛΥΒΟΛΑ ППШ-41 (ΠΠΣ-41, σοβιετικό) Ένα θαύμα μαζικής παραγωγής, το ΠΠΣ-41 ήταν απλό στην κατασκευή (κατά την διάρκεια του πολέμου τα εργοστάσια παρήγαγαν 3000 όπλα την ημέρα) και απλό στη χρήση. Από το χειμερινό πόλεμο με τη Φινλανδία ως την υπεράσπιση του Στάλινγκραντ, τα σοβιετικά στρατεύματα αντιμετώπιζαν τους εχθρούς τους σε στενότερη επαφή, καθιστώντας χρήσιμα τα τουφέκια δράσης με κοχλία. Ήταν εφοδιασμένα με ένα τύμπανο περιοδικό, με 71 γύρους, και έδωσε υπεροχή στους Σοβιετικούς στις μάχες εκ του συστάδην. Το ΠΠΣ-41 ήταν τόσο αποτελεσματικό, που ο Κόκκινος στρατός εξόπλισε ολόκληρα συντάγματα και μεραρχίες με αυτό.
- 6. Karabiner 98 Kurz Ήταν ένα από τα τελευταία προϊόντα στη μακρά σειρά των πολεμικών τουφεκιών Mauser. Παρόλο που συμπληρώνεται από ημι- και πλήρως αυτόματα όπλα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, παραμένει το κύριο γερμανικό τουφέκι μέχρι το 1945.
- 7. ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ ΚΑΤΙΟΥΣΑ Η Κατιούσα (για τους γερμανούς «τα όργανα του Στάλιν») αποτέλεσε ένα από τα καλυτέρα όπλα του πολέμου. Ήταν ο χειρότερος εφιάλτης των Γερμανών, που δεν μπορούσαν να τα σταματήσουν. Κάθε φορτηγό μπορούσε να ρίξει έως και 18 ρουκέτες, χωρίς να χρειαστεί να οπλιστεί από το πλήρωμα. Χρησιμοποιήθηκε από τις αρχές του πολέμου έως και τα τέλη του και παραμένει ακόμα ενεργό στον ρωσικό στρατό.
- 8. Dora (γερμανικό) Το Ντόρα, μετά το Schwerer Gustav, ήταν το δεύτερο βαρύ οπλικό σύστημα του γερμανικού πυροβολικού που κατασκευάστηκε κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επρόκειτο για υπέρ-βαρύ σιδηροδρομικό κανόνι, προσαρμοσμένο και αυτό σε ειδική κατασκευή προκειμένου να κινείται πάνω σε σιδηροτροχιές, ακριβώς όπως το Schwerer Gustav, το οποίο είχε προηγηθεί σε κατασκευή. Στάλθηκε και αυτό στο ανατολικό μέτωπο και συγκεκριμένα στη μάχη του Στάλινγκραντ. Το πυροβόλο όπλο έφθασε εκεί, 15 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης, στα μέσα Αυγούστου του 1942. Ήταν έτοιμο να βάλει στις 13 Σεπτεμβρίου του 1942, αλλά αποσύρθηκε γρήγορα, όταν κινδύνεψε να περικυκλωθεί από τους Σοβιετικούς. Όταν οι Γερμανοί άρχισαν την υποχώρησή τους, πήραν το Ντόρα μαζί τους και το κατέστρεψαν λίγο πριν το τέλος του πολέμου, για να μην πέσει στα χέρια του Κόκκινου Στρατού.
- 9. ΑΥΤΟΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΠΥΡΟΒΟΛΑ StuG III (γερμανικό) Το StuG III (Sturmgeschütz) ήταν το μεγαλύτερο σε παραγωγή γερμανικό θωρακισμένο όχημα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά την διάρκεια του πολέμου, οι Γερμανοί παρήγαγαν πάνω από 10.000 τέτοια άρματα σε πολλές εκδόσεις. Χρησιμοποιούσε το σασί του Panzer III κι ένα πυροβόλο 75 χιλιοστών, ζύγιζε 24 τόνους, είχε μήκος 6.85 μέτρα και πλήρωμα 4 ανδρών. Η θωράκιση του ήταν 80 χιλιοστά στο μπροστινό μέρος, είχε μέγιστη ταχύτητα 40χλμ/ώρα και ακτίνα δράσης 155 χλμ. Η εμπειρία των Γερμανών κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο έδειξε πως κατά την διάρκεια των επιθέσεων των στρατιωτών, δεν υπήρχε δυνατότητα προσβολής οχυρωμάτων, καθώς το πυροβολικό ήταν δυσκίνητο και σε μεγάλη απόσταση από τους στρατιώτες. Όλες οι εκδόσεις της σειρά StuG αποδείχθηκαν πολύ επιτυχείς, κυρίως ως καταστροφείς αρμάτων.
- 10. СУ-122 Ένα από τα σημαντικότερα αυτοκινούμενα πυροβόλα της Σοβιετικής Ένωσης την περίοδο 1942-1943. Κατά την διάρκεια του πολέμου οι Σοβιετικοί το βελτίωσαν προσθέτοντάς του ισχυρότερο κινητήρα καθώς και ισχυρότερο πυροβόλο. Χρησιμοποιήθηκε και κατά την διάρκεια της επιχείρησης Μπαγκρατιόν. Αποσύρθηκε επίσημα από τον Κόκκινο Στρατό στις αρχές τις δεκαετίας του 1950.
- 11. ΑΝΤΙΑΡΜΑΤΙΚΑ Panzerschreck (Πάντσερσρεκ, γερμανικό) Το Πάντσερσρεκ ήταν ένας επαναχρησιμοποιούμενος εκτοξευτής αντιαρματικών πυραύλων διαμετρήματος 88 χιλιοστών για ελαφρύ πεζικό και αναπτύχθηκε από τους Γερμανούς κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1944 όταν οι Γερμανοί αντιμετώπισαν τα νέα άρματα των Σοβιετικών όπως το Τ-34, διαπίστωσαν οτι χρειάζονται ένα πιο αποτελεσματικό αντιαρματικό όπλο από το Panzerbüchse 39, που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε. Συνδυάζοντας τη χρήση υψηλής εκρηκτικότητας ύλης, δημιούργησαν το Panzerfaust το οποίο ήταν αποτελεσματικό εναντίον των αρμάτων των Συμμάχων, αλλά δεν είχε αρκετή εμβέλεια όπως το αμερικανικό Bazooka. Ακόμα και οι Σύμμαχοι προτιμούσαν να χρησιμοποιούν τα Πάντσερσρεκ που είχαν πάρει από τους Γερμανούς αντί των δικών τους ελαφρών αντιαρματικών.
- 12. ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ Panzer 3 (γερμανικό) Πρόκειται για ένα άρμα μεσαίας κατηγορίας βάρους 23 τόνων, πληρώματος 5 ανδρών και μέγιστης ταχύτητας 40 χλμ./ώρα, του οποίου η παραγωγή ξεκίνησε το 1939 και χρησιμοποιήθηκε εκτενώς κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Από το 1939 που ξεκίνησε η παραγωγή του μέχρι και το 1943 που σταμάτησε, κατασκευάστηκαν περίπου 6.000 άρματα αυτού του τύπου Αρχικός στόχος των Γερμανών ήταν να χρησιμοποιηθεί ως το κυρίως άρμα των γερμανικών δυνάμεων, καθώς τεχνολογικά υπερτερούσε από τα εχθρικά άρματα αυτής της εποχής.
- 13. Panzerkampfwagen VI Ausf. B «Tiger II» (Τίγρης 2, γερμανικό) Η κατασκευή και σχεδίασή του ακολουθούσε την ίδια με αυτή του Tiger 1, αλλά ήταν πιο εντυπωσιακή σε χαρακτηριστικά. Βαρέως τύπου, ζύγιζε 69 τόνους, είχε κινητήρα 690 ίππων, θωράκιση από 100 έως 180 χιλιοστά και ήταν εφοδιασμένο με πυροβόλο 88 χιλιοστών. Επίσης, αρχικά ήταν ανώτερο όλων των συμμαχικών αρμάτων. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως στο Ανατολικό Μέτωπο.
- 14. T-34 (σοβιετικό) Ήταν το άρμα με την καλύτερη θωράκιση, οπλισμό και κινητικότητα για το μέγεθός του. Ζύγισε 26.5 τόνους, είχε πλήρωμα τεσσάρων ανδρών, μέγιστη ταχύτητα 53 χλμ/ώρα και στις πρώτες του εκδόσεις είχε ένα πυροβόλο 76.2 χιλιοστών, το οποίο αργότερα αντικαταστάθηκε από ένα 85 χιλιοστών. Θεωρήθηκε το πιο αποτελεσματικό και ικανό άρμα των Σοβιετικών. Με συνολική παραγωγή 84.000 αρμάτων την περίοδο 1940 έως 1958, όταν και σταμάτησε η παραγωγή του και με μεγάλο αριθμό εξαγωγών σε άλλες χώρες, είναι το μεγαλύτερο σε παραγωγή άρμα κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και το δεύτερο σε παραγωγή άρμα όλων των εποχών.
- 15. KΒ-2 (σοβιετικό) Σχεδιάστηκαν το 1938 και η παραγωγή τους έγινε τα έτη 1940-1941. Συνολικά κατασκευάστηκαν περίπου μόνο 300 τέτοια άρματα καθώς λόγω του βάρους τους ήταν αρκετά δυσκίνητα και η παραγωγή τους ακριβή. Τον πρώτο καιρό του πολέμου και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Χειμώνα, ο προκάτοχος του ΚΒ-2, το ΚΒ-1 αποδείχτηκε σχεδόν άτρωτο τόσο στα Φινλανδικά αντιαρματικά, όσο και στα πρώτα γερμανικά Πάντσερ. Τότε το ΚΒ-1 τροποποιήθηκε, με αλλαγή του πυργίσκου με έναν αρκετά μεγαλύτερο και αντικατάσταση του πυροβόλου Φ-34 76.2 χιλιοστών με ένα ολμοβόλο 152mm. Ήταν τόσο αποτελεσματική η θωράκισή τους, που τα γερμανικά αντιαρματικά ήταν ανίκανα να τα σταματήσουν. Ο μόνος τρόπος να τα καταστρέψουν ήταν με βομβαρδισμό από πυροβόλα ή αεροπλάνα. Κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Μπαραμπαρόσα, στη Λιθουανία στις 23 Ιουνίου 1941, ένα και μόνο ΚΒ-2 κατόρθωσε να καθηλώσει την 6η Μεραρχία των Γερμανών και να καθυστερήσει την επέλαση της προς το Λένινγκραντ για μια ολόκληρη μέρα.
- 16. ИС (ΙΣ – Ιωσήφ Στάλιν) Η σειρά βαρέων αρμάτων ΙΣ αναπτύχθηκαν από τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 1944. Το βασικό μοντέλο της σειράς ήταν το ΙΣ-2, το οποίο αντικατέστησε το ΙΣ-85. Κατά τη διάρκεια του πολέμου κατασκευάστηκαν πάνω από 2.000 τέτοια άρματα.
- 17. Ομάδα εργασίας: Παναγιώτης Καλογεράς Σωτήρης Σορώτος Δημήτρης Τσότρας Ιάκωβος Χιώτης Υπεύθυνος καθηγητής: Νίκος Καρδούλιας