2. ARGAZKIGINTZA, OINARRIZKO
EZAUGARRIAK
• Argazkia egitea argiarekin
marraztea da.
• Argazkia egitea aukeraketa
bat egitea da.
• Argazkiak errealitatearen zati
bat irudikatzen du.
• Argazkigintza gure gizartean
oso zabalduta dago.
10. FITXATEGI TAMAINAK
Sentsorea lauki formako sareta bat da.
Honela pixelez osaturiko irudi digitala
lortzen dugu. Saretaren zutabe kopurua eta
errenkada kopurua biderkatuz irudiaren
pixel kopurua, hau da, tamaina jakingo
dugu. Balio hau Megapixeletan ematen da.
MP
Resoluzioa
VGA
Inprimatu daiteken tamaina handiena
1.3
(1280x960)
Argazkien tamaina 9x13 edo 10x15 cm.
2.1
(1600x1200)
Argazkien tamaina 13x18 cm.
3.1
(2048x1536)
Argazkien tamaina DIN A4 edo 18x24 cm.
5.0
(2560x1920)
Argazkien tamaina DIN A3 edo 30x40 cm.
12. EREMU SAKONERA
Eremu-sakonera irudia garbi ikusten den distantzia da.
Elementu nagusia fokuratzean, elementu bera argi ikusten da,
baina atzeko-planoa ez. Eremu-sakonera handitzen baldin
bada, elementu guztiak (gertukoak zein urrunekoak) azalduko
zaizkigu modu argiago batean.
Eremu-sakonera elementu hauen menpe dago:
•Diafragmaren irekiera: argi gutxi dagoenean diafragma
asko irekitzen da, eta zailagoa da fokatzea.
•Foku-distantzia: angelu-handiak eremu-sakonera
handiagoa ematen du.
•Enfokatutako elementuaren eta kameraren arteko
distantzia. Urrunago fokuratzean handitzen da.
13. Zenbat eta diafragma irekiago orduan eta eremu-sakon
txikiagoa.
f/2,8
f/11
Objektiboa mantenduz, hau da, foku-luzera mantenduz,
zenbat eta urrunago fokatu orduan eta handiagoa izango da
fokatuta azalduko zaigun eremua, hots, eremu-sakonera.
Atzean enfokatuta
figura enfokatuta
14. Eremu-sakonera
handia baldin
bada argazkiko
puntu guztietan
enfokatutako
elementuak
egongo dira eta
denek garrantzia
izango dute.
Aldiz, txikia
baldin bada,
elementu bakar
batzuk egongo
dira enfokatuta
eta ondorioz
arreta puntu
batera eramango
dugu.
15. MUGIMENDUA
Obturadorea, sentsorea zenbat denboraz egongo den argia
jasotzen kontrolatzen duen mekanismoa da. Balioak zatiki
moduan azaltzen dira: 1/8, 1/16.....1/1000, Zatiki bakoitzaren
izendatzaileak obturadorearen abiadura adierazten du.
16. SENTIKORTASUNA
CCD sentsorearen sentikortasuna aldagarria da, hau
da,argiarekiko erantzuna argi mota ezberdinen aurrean alda
dezakegu. Sentikortasuna handitu ahala argi gutxiago
beharko dugu argazki bat ateratzeko. Sentikortasuna ISO
eskalan neurtzen da eta bere balioak 100etik 3200 arte
doaz. Sentikortasuna handitzean zarata handitzen da.
17. ESPOSIZIOA
Esposizioak argazkiak jaso duen argi kantitatea
adierazten du. Esposizioa diafragmaren
irekierak, obturadorearen abiadurak eta
sentikortasunak mugatzen dute.
Esposizioa egokia
Gain-esposizioa
Behe-esposizioa
18. FLASH-A
Flash-a erabiltzeko zenbait aholku:
• Flash-ak irismen bat dauka. Hortik urrunago dagoena ez da
aterako argazkian.
• Objekturen bat kameratik hurbilegi baldin badago, argia
islatuko du eta argazkiak gain-esposizioa izango du (erreta).
• Barrualdeetan koloreen itxura aldatzen du eta itzal gogorrak
azaltzen dira. Beraz bere erabilpena ez da gomendagarria.
• Barrualdeetan elementu guztiak distantzia berdinera jarri
behar dira, bestela atzeko planoko elementuek beheesposizioa izango dute (argirik gabe).
• Kontrargian elementuak argitzeko oso tresna erabilgarria
da.
19. FUNTZIONAMENDU MODUAK
• P, automatikoa programatua. Kamerak barnean duen
fotometroak emandako informazioa eta guk aukeratutako
foku-distantzia kontutan hartuta automatikoki EV balioa
egokitzen du.
• A, automatikoa diafragma-irekieraren lehentasunarekin.
Diafragma aukeratzen da eta kamerak desarra abiadura
egokiena aukeratzen du. Modu hau fondoak enfokatuta nahi
direnean aukeratzen da.
• S, automatikoa obturadorearen abiaduraren
lehentasunarekin. Erabiltzaileak desarra-denbora aukeratzen
du eta kamerak diafragma egokitzen du. Mugimendua duten
argazkietan erabili ohi da.
• M, manuala. Balio guztiak erabiltzaileak aukeratzen ditu.
20. Erretratu modua
Eremu-sakonera txikia
erabiltzen da,
pertsonaiarenak ez diren
elementuak desenfokatzeko.
Kirolak modua
Desarra-denbora txikiak
erabiltzen ditu mugimenduan
dauden irudiak izozteko.
Paisai modua
Eremu-sakonera maximoa
erabiltzen da elementu guztiak
enfokatuta ateratzeko eta
perspektibaren sentsazio
handiena lortzeko.
21. Makro modua
Eremu-sakonera oso txikia
erabiltzen du eta desarra
denborak handitu. Beraz
eskuaren mugimenduek
eragin handia dute. Oso
gertutik enfokatzeko
erabiltzen da.
Gaueko erretratua modua
Flasha erabiltzen du
gertuko elementuak
argiztatzeko. Obturazioabiadura mantsoa
erabiltzen du atzekoplanoa beltza ez
ateratzeko, beraz kontuz
eskuaren
23. FORMATUA
Konposizioaren aldetik sinplea izan behar du. Argazkian
interes gune bakarra egon behar du. Argazkia ahalik eta
distantziarik txikienenik aterako da.
Enkoadraketa horizontala
lasaitasuna,
mugimendu eza eta
oreka adierazten du.
Enkoadraketa
bertikala
Enkoadraketa zeiharra
Indarra eta trinkotasuna
adierazten du. Erretratuak
egiteko aproposena da gure
proportzioekin bat
datorrelako.
Dinamikoa eta
indartsua da.
27. Plano ertaina: Gerritik gora
erakusten du gorputza.
Pertsonaiak protagonismoa
hartzen du eta ingurukoak
ez du garrantzirik.
Pertsonaiaren aurpegiaren
espresioa ikusten da. Bi
pertsonen erretratua egiteko
ere egokia da.
Lehen planoa: aurpegia eta
sorbaldak hartzen ditu.
Izaera psikologikoa eta
espresiboa du.
Pertsonaiaren keinuen
bidez bere emozioak eta
sentimenduak agerian utzi
nahi ditu.
28. Lehen lehen planoa:
aurpegi osoa hartzen du;
kokotxetik kopetaraino. Batez
ere keinu-informazio gehien
dituzten parteak hartu bahi
ditu, hau da, begiak eta
ahora. Lehen planoa baino
indartsuagoa da, emozioak
transmititzeko.
Xehetasun planoa:
elementu jakin batzuk
bakarrik hartzen ditu.
Beste plano mota batekin
azpimarratu ezin
daitezkeen elementuak
hartzen ditu. Normalean
elementu horrek balio
sinbolikoa dauka.
30. Angelu pikatua: Pertsonaia
goitik jasotzen du. Batzuetan,
motiboaren kokapena dela eta
angelurik logikoena da. Baina
beste askotan nahita egiten da
pertsonaia minimizatu, txikitu
edota gutxiesteko. Ikuslea
pertsonaia baino goragoko
posizio batean dagoenez,
berak hauskortasunaren eta
gutxiagotasunaren itxura
ematen du.
31. Angelu kontrapikatua: kamerak pertsoaia behetik hartzen
du. Normalean jendea horrela ikusten ez dugunez,
adierazpen balio handiko angulazioa da: pertsonaia handituta
azaltzen da ikuslearekiko. Pertsonaiaren potentzia,
nagusitasuna eta garaipena adierazten ditu.
32. Angelu zenitala: angelu pikatu absolutua da. Kamerak
lurrarekin angelu zuzena osatzen du eta beherantz
enfokatzen du. Espazioen argazkiak egiteko erabiltzen da.
33. Nadir angelua: angelu kontrapikatu
absolutua da.
Lurraren arraseko angelua edo
zizare angelua: kamera lurrean
jartzen da eta neurriz gaineko
irudi handiagotua jasotzen du.
Angelu zentzugabea: Kamera
okertzean horizonteko lerroa
koadroarekiko paralelo izateari
uzten dio eta ondorioz oreka
ere galtzen du. Desoreka
adierazteko erabili daiteke
edota enkoadraketa
berriztatzaile bat.
35. SINPLETASUNA
•Konposizioaren aldetik SINPLEA izatea
komeni da, horretarako interes gune bakarra
egon behar da.
•Argazkia ahalik eta distantziarik txikienetik
ateratzea komeni da.
36. ENKOADRAKETA OREKATUA
• Argazkia egiterakoan kontuan izan behar dugu arreta galaraziko
duten elementurik ez zartzen. Hobe da espazioa hutsik ustea nahiz
eta horrela isolamendu eta bakardade sentsazioak areagotzen diren.
•Enkoadraketa orekatua: ikus-masak beraien artean neutralizatuta
daude.
•Oreka motak:
+ Oreka estatikoa: simetrian, errepikapenean, egituretan,
elementuen armonian, espazioaren zatiketa erregular berdinetan,...
Oreka eta gelditasun sentsazioa ematen du.
+ Oreka dinamikoa: ikus-masen konpentsazioan, kontrasteetan,
lerro zuzen eta kurbatuetan, elementuen aniztasunean,... oinarritzen
da. Mugimendu sentsazioa adierazten du.
37. HERENEN ERREGELA
Honen arabera espazioa bertikalki eta horizontalki hiru zati
berdinetan banatzean, irudizko zuzen hauen elkargunean indar
bereziko eremuak sortzen dira. Horrela interesgune bereziak dira.
39. HODEIERTZAREN LEGEA
Paisaia bat egiterakoan konposizioa hobetzeko irudia, mentalki,
hiru zati berdinetan banatzen da eta hodeiertza goiko edo
beheko lerroan jarri. Horrela beheko lerroan jartzen denean
zeruari garrantzia ematen zaio eta goikoan jartzen denean lurrak
hartzen du lehentasuna.
40. LERRO NAGUSIAK
Irudi bateko lerro nagusiak ikuslearen interesa argazkiko eszenan
zehar bideratzeko erabiltzen dira. Lau motatakoak izan daitezke:
horizontalak, bertikalak, zehiarrak eta kurbatuak. Interesgarrienak,
irudiari ematen dioten dinamismoagatik, lerro zehiarrak eta S
formakoak dira.
Argiak jarraitzean gure
begirada eszenaren
amaieraraino doa.
Hesiaren lerroa
jarraitzean gure
begiek irudia
diagonalki
zeharkatzen
dute irudiaren
erdira iritziz.
41. BEGIRADA ETA MUGIMENDUA
Pertsona baten begiradak lerro zuzen nagusi bat deskribatzen du eta
argazkilariak begirada hori nabarmendu eta errespetatu behar du.
Begiradaren eta mugimenduaren norabidearen arabera espazioa libre
utzi behar da.
43. ARGIAREN INTENSITATEA
Argiaren intentsitatea argiaren energia
kantitatea da. Intentsitatea handia denean
eszena argiak izango ditugu (zuritik gertu
dauden koloreak) eta argi gutxi dagoenean
eszena ilunak (beltzetik gertu dauden
koloreak).
Argazkilaria, kameraren diafragmaren
irekiera, desarra-denbora eta sentikortasuna
erabiliz argiaren intentsitatera egokitzen da.
44. ARGIAREN JATORRIA
Argi naturala:
Eguzkiak ematen
duena da. Kalean
gaudenean
aurkitzen dugu.
Mota askotarikoa
izan daiteke eta
aldagarria unetik
unera.
Argi artifiziala:
Eguzkia ez den beste
elementu batzuek
ematen dutena(flash-a,
bonbillak, fokuak,
argizariak,...). Bere
abantaila kontrolatu
dezakegula da.
Giro-argia:
Aurreko bi
moten
nahasketa da.
45. ARGAIREN DIFUSIOA
Argia norabide askotan hedatzen baldin bada difusio handia
du eta foku bakar batetik badator difusio txikia du.
Suabea: leku
askotatik dator
eta norabide
guztietan
hedatzen da.
Eszenak
difuminatuak sortzen ditu. Egusentian,
ilunabarrean eta lainotuta
Gogorra: oso kontzentratuta dago
eta foku bakarretik dator. Kontraste dagoenean horrelako argia
dugu.
handiak sortzen dira. Argi mota
hau egun eguzkitsuetan ere
sortzen da.
46. ARGIAREN NORABIDEA
Aurreko
argia
Argia aurrez aurre joaten
zaio motiboari.
Aurpegiaren zonalde
guztiak argiztatuta
daude. Baina ez dago
itzalik bolumena
markatzeko , beraz irudi
laua da.
Efektu hau argazkia
flasharekin ateratzen
denean gertatzen da.
47. Alboko argia
Argi alde batetik etortzen da. Aurpegia ongi
definituta eta kontrastatuta dauden bi zatitan
banatzen du: alde argiztatua eta itzalean
dagoen zatia.
48. Argi zenitala
Argia goitik beherako norabidea dauka. Modu
naturalean gutxitan sortzen den argi mota da.
Giza-aurpegiarentzat mesede gutxiko argia da,
begietan, sudurrean eta kokotxean sortzen dituen
itzalengatik.
50. Beheko argia
Argia behetik gora bideratzen da. Argi zenitalaren
antzera, mesede gutxi egiten dio aurpegiari itzal
arraroak sortzen dituelako. Irudi kezkagarria eta
mehatxatzailea sortzen du.
51. Hiru puntuko argiztapena
Pertsona bat argiztatzeko, emaitzarik hoberena lortzeko
normalean argi-iturri bat baino gehiago konbinatu behar dira.
Soluzio on bat hiru argi puntu erabiltzea da. Argi nagusiak
aurpegian bolumena lortzeko behar diren argi eta itzal
eremuak finkatzen ditu. Bigarren argi batek itzal gogorrenak
argitzeko erabiltzen da. Eta hirugarrena kontrargian jartzen
da, subjektua atzeko-planotik ezberdindu ahal izateko.
52. ARGIAREN TENPERATURA
Eguneko ordu guztietan argi naturala ez da kolore
berdinekoa; goizean arrosa koloreak ditugu, eguerdian argiak
ez du kolorerik eta ilunabarrean laranja eta gorri koloreak
hartzen ditu.
Argi artifizialarekin antzeko fenomenoak gertatzen dira;
bonbilla normalak horixkak dira eta fluoreszenteek urdin
koloreko argia ematen dute adibidez.
Egunsentian
Eguerdian
Ilunabarrean
53. ppt hau, batez ere, Nafarroako Larraintzar
DBHIkoek argazkigintzari buruz sarean jarri
duten materialean oinarritzen da.
Eskerrik asko!
Erandio, 2013-2014 ikasturtea