13. Το καταδρομικό « Έλλη »
( Βυθίστηκε από ιταλική τορπίλη
στις 15 Αυγούστου 1940 )
14.
15.
16. ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ
•
•
•
" Η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημάς να ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες,
μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν την παράδοσιν τμημάτων του
Εθνικού εδάφους.
Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και κατά την ιδίαν αυτής
βούλησιν και ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της θα
ήρχιζε την 6ην πρωινήν.
Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρεσβευτήν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ'
εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της
Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
•
Έλληνες
Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της
ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος θα
εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά μας
και τας ιεράς μας παραδόσεις. Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την
ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών
.
32. Κατά την διάρκειαν της ημέρας ιταλικαί
δυνάμεις ποικίλης ισχύος εξηκολούθησαν
προσβάλλουσαι ημετέρας δυνάμεις,
αμυνομένας σθεναρώς.
Αγών ενετοπίσθη επί μεθορίου γραμμής.
Παρά της εχθρικής αεροπορίας εβλήθησαν
στρατιωτικοί τινές στόχοι άνευ ζημιών.
Βόμβαι ριφθείσαι επί της πόλεως Πατρών
έσχον θύματα εκ του αμάχου πληθυσμού».
«
47. Πορεία προς το μέτ
Ξημερώνοντας τ’ Αϊ-Γιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να
κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες.
Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από
Χειμάρρα ως Τεπελένι, λόγω που εκείνοι πολεμούσανε από την πρώτη μέρα
συνέχεια κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω από τον άλλο, ίδια
τυφλοί, με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου φορές εκαταβούλιαζε
ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω καθώς μες στην
ψυχή μας.
Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε
κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία
εμοιραζόμασταν τη σταφίδα.
Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με
λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό,
κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο.
Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και
πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και
μας βάλουμε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια
κι όπως το ’χε συνήθειό του στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερνές και σκόλες, μήτε
αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο
βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα.
Ύστερα και γιατί ολοένα πιο συχνά τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε απ’ τ’ άλλο μέρος
να ’ρχονται οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα
φορεία οι νοσοκόμοι με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα
στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο.
Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι,
αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα… Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε
ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την
πίσσα του βυθού ή το θειάφι. Όι, όι μάνα μου, όι, όι μάνα μου…
127. Ο ΓΛΕΖΟΣ & Ο ΣΑΝΤΑΣ
ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ
ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
128.
129.
130.
131. Υπήρχε ένα 14χρονο παιδί που το εθαύμαζα πολύ.
Ήταν εκπληκτικός καβαλάρης. Το παιδί αυτό μ’ έμαθε να
ιππεύω από πολύ μικρός. Όμως, το παιδί, με πρόσχημα
το βόσκημα των αλόγων, συναντούσε κρυφά τους
αντάρτες. Έγινε σύνδεσμός τους. Κάποιος το πρόδωσε
και οι Γερμανοί το έπιασαν. Το έδειραν άγρια. Το παιδί
φορούσε ένα σακάκι του παππού του και προσπαθούσε
να καλύψει το πρόσωπό του με τα φαρδιά μανίκια του
σακακιού.
Με άλλους συγχωριανούς, το οδήγησαν σ’ ένα χωράφι
για εκτέλεση. Το παιδί ήταν κοντό. Βρήκε ένα κοτρόνι
και πάτησε για να μην υστερεί σε ύψος από τους
άνδρες.
Ύστερα έπεσε. Άψυχο ναι, νικημένο όχι!
Σαράντος Καργάκος
132. Η ανατίναξη της γέφυρας του
Γοργοπόταμου (Εθνική Αντίσταση)