1. El Arzobispo
de Santiago de Compostela
Carta Pastoral no Día do Seminario. Marzo 2011
O sacerdocio, don de Deus
Queridos diocesanos:
O Día do Seminario ofréceme a oportunidade de escribirvos, referíndome aos nosos
seminaristas que se preparan para ser os futuros sacerdotes. Esta reflexión faise máis urxente
canto maior é a necesidade dos chamados ao ministerio sacerdotal, recordándovos que "o
sacerdote é un regalo de Deus para o mundo" e pedíndovos a vosa colaboración no fomento
das vocacións ao sacerdocio.
O sacerdote, regalo de Deus
Un sacerdote que vive con autenticidade o seu ministerio sacerdotal, é un regalo para a
sociedade en xeral e para os cristiáns en particular. A identidade presbiteral encontra a súa
mellor expresión na caridade pastoral que "pon na igrexa aos sacerdotes como servidores
autorizados do anuncio do Evanxeo a toda criatura e como servidores da plenitude da vida
cristiá de todos os bautizados" (PDV 15). Isto maniféstase no desempeño das actividades
especificamente eclesiais, edificando e acompañando á comunidade eclesial no medio dos
problemas e desafíos idénticos ao resto de persoas que compoñen a sociedade na que faise
presente a Igrexa. É responsabilidade do ministro ordenado conducir a comunidade cristiá de
modo que esta chegue a ser verdadeira "luz do mundo" (Mt 5,16). O sacerdote a través da súa
existencia concreta, o seu estilo de vida, os seus xestos e palabras, contribúe a desvelar o rostro
trinitario de Deus, translucindo na súa actitude sacerdotal misericordia, hospitalidade, entrega,
e rezando polo mundo no medio da súa conflitividade inherente. "En compañía de Cristo e dos
irmáns, calquera sacerdote pode encontrar as enerxías necesarias para poder atender aos
homes, para facerse cargo das necesidades espirituais e materiais coas que se encontra, para
ensinar con palabras sempre novas, que veñen do amor, as verdades eternas da fe das que
tamén teñen sede os nosos contemporáneos".
Necesidade de sacerdotes
Sentimos a urxente necesidade de sacerdotes aínda que no medio da nosa situación
relixiosa e cultural algúns pensan que o ministerio sacerdotal é cousa do pasado. Así, o
sacerdote é visto como un "funcionario" por algúns bautizados non practicantes. Para outras
persoas, indiferentes en materia de relixión, carece de significación pública algunha. Os
membros doutras relixións considérano un representante oficial da Igrexa. Pero non é menos
certo que os cristiáns practicantes, con diversos graos de compromiso apostólico, consideran o
sacerdote como guía espiritual, mediador do encontro sacramental entre Deus e o home, e
animador da comunidade, dos ministerios e dos carismas que a constitúen.
Neste horizonte contamos con algúns mozos recios e arriscados que decidiron dicirlle si
o Señor á chamada á vocación sacerdotal, conscientes de que como nos di o Papa, "onde o home
xa non percibe a Deus, a vida queda baleira; todo é insuficiente. O home busca despois refuxio
no alcohol ou na violencia, que cada vez ameaza máis á xuventude. Deus está vivo. Creounos e,
polo tanto, coñécenos a todos. É tan grande que ten tempo para as nosas pequenas cousas: "Ata
os pelos da vosa cabeza están contados". Deus está vivo, e necesita homes que vivan para El e
que o leven aos demais. Si, ten sentido ser sacerdote: o mundo, mentres exista, necesita
sacerdotes e pastores, hoxe, mañá e sempre".

2. El Arzobispo
de Santiago de Compostela
Proceso de formación dos seminaristas
O Papa na súa carta aos seminaristas escribía: "Quen queira ser sacerdote debe ser sobre
todo un "home de Deus", como o describe san Paulo (1 Tm 6,11)... Por iso, o máis importante no
camiño cara ao sacerdocio, e durante toda a vida sacerdotal, é a relación persoal con Deus en
Xesucristo. O sacerdote non é o administrador dunha asociación, que intenta mantela e
incrementar o número dos seus membros. É o mensaxeiro de Deus entre os homes. Quere
levalos a Deus, e que así creza a comuñón entre eles. Por isto, queridos amigos, é tan importante
que aprendades a vivir en contacto permanente con Deus”.
Despois de referirse á Eucaristía, como o centro da nosa relación con Deus e da
configuración da nosa vida xa que a participación nela nos fai cristiáns entregados totalmente
ao servizo dun mundo máis fraterno, recorda a necesidade de frecuentar o sacramento da
Penitencia porque en canto perdoados, podemos perdoar, e recoñecer a nosa fraxilidade nos
axuda a ser máis tolerantes e comprensivos coas debilidades dos demais. Tamén é necesario
fixar a atención sobre a importancia da formación humana. "Os anos de Seminario deben ser
tamén un período de maduración humana. Para o sacerdote, que deberá acompañar a outros no
camiño da vida e ata o momento da morte, é importante que conseguise un equilibrio xusto
entre corazón e mente, razón e sentimento, corpo e alma, e que sexa humanamente íntegro.
Neste contexto, sitúase tamén a integración da sexualidade no conxunto da personalidade. A
sexualidade é un don do Creador, pero tamén unha tarefa que ten que ver co desenvolvemento
do ser humano". Entre as calidades que deben caracterizar a todo sacerdote hai que ter en conta
"o sentido positivo e estable da propia identidade viril e a capacidade de relacionarse en forma
madura con outras persoas ou grupos de persoas; un sólido sentido de pertenza, fundamento
da futura comuñón co presbiterio e dunha responsable colaboración co ministerio do Bispo". É
no Seminario onde se ha de ir forxando esta personalidade, aprendendo cos outros e dos outros,
enriquecéndose mutuamente coas calidades de cada un, e preparándose para servir a mesma
Igrexa, ao mesmo Señor. Coidar a vida espiritual e testemuñar persoal e comunitariamente
unha vida de amizade con Cristo é un factor de primeira orde na promoción vocacional
Exhortación final
Queridos diocesanos, preocupémonos de fomentar as vocacións ao sacerdocio e
apoiemos os nosos seminaristas coa oración asidua, o afecto cordial e a colaboración económica,
favorecendo o proceso da súa formación para que saiban dar razón da esperanza cristiá no
ministerio sacerdotal ao que foron chamados. Encomendando estas intencións ao Apóstolo
Santiago, ao patriarca san Xosé e á Virxe María, saúdavos con todo afecto e bendice no Señor,
+ Julián Barrio Barrio,
Arcebispo de Santiago de Compostela.
+Julián Barrio Barrio,
Arzobispo de Santiago de Compostela