Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό

1. ΛΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι μια τεράστια περιοχή με διαστάσεις μιας χώρας-ηπείρου
(τόσο μεγάλη όσο η Δυτική Ευρώπη). Βρίσκεται στην καρδιά της Αφρικής, με έκταση 2.345.410
km², διασχίζεται από τον ισημερινό και κατατάσσεται στην τρίτη θέση μετά το Σουδάν και την
Αλγερία. Ο πληθυσμός της χώρας είναι 77.000.000 κάτοικοι.
Από το 1976 είναι μέλος της Αφρικανικής Ένωσης. Επίσης είναι μέλος των χωρών της
Κεντροαφρικανικής ένωσης μαζί με το Καμερούν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη
Δημοκρατία του Κονγκό, τη Γκαμπόν, την Ισημερινή Γουινέα, το Σάο Τομέ και το Τσαντ.
Στο οικονομικό πλάνο η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι μέλος της ECCAS (Οικονομική
Κοινότητα των Κρατών της Κεντρικής Αφρικής), μέλος των Αφρικανικών κρατών της περιοχής των
Μεγάλων Λιμνών της Αφρικής και επίσης μέλος της Κοινότητας για την Ανάπτυξη της Νότιας
περιοχής της Αφρικής (SADC). Περιφερειακά, το Μπουρούντι, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και η
Ρουάντα συνθέτουν την Οικονομική Κοινότητα των Χωρών των Μεγάλων Λιμνών (CEPGL).
Το Κονγκό απέκτησε την ανεξαρτησία του στις 30 Ιουνίου 1960 και από τις 20 Σεπτεμβρίου 1960
είναι μέλος του ΟΗΕ. Πρώτη πρωτεύουσα του Κονγκό ήταν η μικρή πόλη Boma στις εκβολές του
ποταμού Κόνγκο. Το 1926 έδωσε τη θέση της στην Leopoldville(σημερινή πρωτεύουσα Κινσάσα).
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, κατοικείται εδώ και 2.000.000
χρόνια. Οι πρώτοι κάτοικοι του Κονγκό ήταν Πυγμαίοι. Τα μεγάλα κύματα της μετανάστευσης των
Μπαντού σε αυτό το μέρος της Αφρικής πραγματοποιήθηκαν κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ , ενώ τα
τελευταία κύματα εμφανίστηκαν στο Κονγκό μεταξύ του 7ου
και 8ου
αιώνα μ.Χ. Οι Πυγμαίοι
περιορίστηκαν στα τροπικά δάση και εκτιμάται ότι αριθμούν σήμερα 100.000 περίπου.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ – ΒΕΛΓΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ
Οι εκβολές του ποταμού Κόνγκο δέχθηκαν την επίσκεψη του Πορτογάλου Diogo Cão ήδη το 1482.
Αλλά μόλις το 1816 μία βρετανική αποστολή με το ομώνυμο πλοίο (Congo) υπό τον James Kingston
Tuckey ανέβηκε τον ποταμό μέχρι την Ισανγκίλα. Ο Χένρυ Μόρτον Στάνλεϋ υπήρξε ο πρώτος
Ευρωπαίος που διέσχισε ολόκληρο το μήκος του ποταμού. Μετά, το 1879 υπηρετώντας τον Βασιλιά
του Βελγίου Λεοπόλδο, ξεκίνησε νέα αποστολή με σκοπό να ιδρύσει μια Βελγική αποικία στην
καρδιά της Αφρικής. Πριν από τον Στάνλεϋ ο Έλληνας γιατρός και εξερευνητής Παναγιώτης Ποταγός
έφτασε στο UELE, το 1872. Το 1878 δημιουργήθηκε στις Βρυξέλλες η επιτροπή μελέτης του Κονγκό
και το 1882 η διεθνής ένωση του Κονγκό(AIC). Από το 1879 έως το 1884, έλαβαν χώρα οι νέες
ανακαλύψεις στη λεκάνη του Κονγκό από τον Στάνλεϋ. Στις 26 Φεβρουαρίου 1885 στο Βερολίνο,
στην συνδιάσκεψη των μεγάλων δυνάμεων αναγνωρίστηκε το Κονγκό ως ανεξάρτητο κράτος,
ιδιοκτησία του Βασιλιά Λεοπόλδου του 2ου
του Βελγίου. Στις 18 Οκτωβρίου 1908, λίγους μήνες πριν
τον θάνατό του, έγινε η προσάρτηση του Κονγκό στο Βέλγιο.
ΦΥΛΕΣ-ΓΛΩΣΣΕΣ
Το Κονγκό κατοικήθηκε από περισσότερες από 350 φυλές και έχει τέσσερις εθνικές γλώσσες :
Κικόνγκο, Σουαχίλι, Λινγκάλα, και Τσιλούμπα. Η Γαλλική είναι η επίσημη γλώσσα της χώρας.
ΕΔΑΦΟΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το έδαφος και το υπέδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό είναι ένα πραγματικό γεωλογικό
«σκάνδαλο» πλούσιο από φυσικούς πόρους:
Πράγματι, βρέθηκε στο Κονγκό χαλκός, κοβάλτιο, διαμάντια, χρυσό, ασήμι, ράδιο, γερμάνιο,
τανταλίτης, σίδηρος, μαγγάνιο, ουράνιο, κασσίτερος, ψευδάργυρος, βολφράμιο, τιτάνιο, πολύτιμοι
λίθοι, άνθρακας, πετρέλαιο και φυσικό αέριο μεθανίου στη λίμνη Κίβου.
Το Κονγκό έχει ένα πλούσιο, πυκνό και παρθένο τροπικό δάσος. Τα δάση καλύπτουν το 60% της
εθνικής επικράτειας. Κατέχει επομένως το δεύτερο παγκόσμιο αποθεματικό δασών μετά τον
Αμαζόνιο.

2. Τα νερά του ποταμού Κόνγκο είναι άφθονα και καταλαμβάνουν το 3,5% της έκτασης του κράτους.
Ο ποταμός αποθέτει στον Ατλαντικό Ωκεανό 40 εκατομμύρια λίτρα ανά δευτερόλεπτο.
Από το δυναμικό παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας μόνο το 6% χρησιμοποιείται. Έτσι, το
Κονγκό είναι σε θέση να παράγει και να διανέμει ηλεκτρική ενέργεια για ολόκληρη την Αφρική και
ακόμη πιο πέρα.
Οι Αγρότες κατέχουν πάνω από 80 εκατομμύρια εκτάρια καλλιεργήσιμης γης και η χώρα παράγει
καφέ, τσάι, κακάο, κινίνο (ένα φαρμακευτικό φυτό για την παρασκευή των φαρμάκων κατά της
ελονοσίας, κλπ ...), βαμβάκι, καουτσούκ, καπνό, παπάγια, φοινικέλαιο, μανιόκα, ρύζι, καλαμπόκι,
σιτάρι, μπανάνες, ζαχαροκάλαμα, πατάτες, φιστίκια, φασόλια και όλα τα τροπικά φρούτα:
Αβοκάντο, μάνγκο, παπάγια, ανανά κλπ. Όλα τα είδη των Ευρωπαϊκών λαχανικών αναπτύσσονται με
ευκολία στο Βόρειο και Νότιο Κίβου.
Η εκτροφή των μικρών και μεγάλων ζώων αυξάνεται, ειδικά στις ανατολικές περιοχές, όπου
υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις από φυσικούς βοσκότοπους. Επίσης, υπάρχουν πολλά ψάρια σε
λίμνες και ποτάμια. Καταμετρήθηκαν επίσης 2.000 είδη δέντρων στη Λαϊκή Δημοκρατία του
Κονγκό.
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό έχει σήμερα 200.000 km² προστατευόμενες περιοχές στις οποίες
περιλαμβάνονται 7 εθνικά πάρκα.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Παλαιότερα για να εκπαιδεύσει τη νεολαία, η αποικιακή διοίκηση είχε αναθέσει τη μόρφωση στους
καθολικούς ιεραπόστολους. Σταδιακά και έως το 1960 δημιουργήθηκαν σχολεία, κολέγια και
πολλές τεχνικές και επαγγελματικές σχολές. Το 1954 ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο (Lovanium) στην
Léopoldville (Κινσάσα) στο οποίο λειτουργούσαν πολλά τμήματα.
Τα τελευταία χρόνια συντελέστηκε μεγάλη πρόοδος. Το ποσοστό του πληθυσμού που έχει
πρόσβαση στην στοιχειώδη εκπαίδευση ανέρχεται περίπου στο 80%. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση
στο Κονγό είναι εξαετής και η δευτεροβάθμια τετραετής. Στην εκπαίδευση όπως και στο χώρο της
υγείας, οι ευρωπαικές αποστολές συμπληρώνουν τα κενά της κρατικής παρουσίας.
ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Από το 1960 η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό αποτελεί πλέον ένα κράτος ανεξάρτητο, κυρίαρχο,
δημοκρατικό και αδιαίρετο. Παλαιότεροι πρόεδροι του κράτους του Κονγκό ήταν διαδοχικά οι εξής:
Joseph Kasa-Vubu, Joseph Désiré Mobutu, Laurent-Désiré Kabila. Σήμερα Πρόεδρος της Λαϊκής
Δημοκρατίας του Κονγκό είναι ο κ. Joseph Kabila Kabange. Όσον αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας,
το Κονγκό διαιρείται σε 26 αυτοδιοικούμενες περιφέρειες. Αυτές χωρίζονται περαιτέρω σε
αποκεντρωμένες εδαφικές περιοχές, τις επαρχίες, οι οποίες διοικούνται από τοπικούς φορείς.