2. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2013 η Στ
τάξη κάλεσε τη συγγραφέα
Πριοβόλου Ελένη στο σχολείο
μας.
3. Θέλαμε να μας μιλήσει για το
πώς έγινε συγγραφέας, για τις
εμπειρίες της δουλειάς της και
για τον τρόπο που ξεκινά να
γράφει, αλλά και να τελειώνει
ένα βιβλίο.
4. Έτσι θα παίρναμε κάποιες ιδέες
για το πώς να γράψουμε και
εμείς την ιστορία για το
πρόγραμμα Comenius «My
Dream European City».
5.
6. Μας είπε ότι αποφάσισε να γίνει
συγγραφέας, καθώς την εποχή
που ήταν μικρή, ήταν δικτατορία
και η ίδια δεν μπορούσε να
εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη
της.
7. Ο δάσκαλος, οι γονείς, ο
χωροφύλακας, ο ιερέας ήταν
αυθεντίες γι΄ αυτήν και γι’ αυτό ό,
τι δεν μπορούσε να πει με λόγια
το έγραφε στο χαρτί.
8.
9. Οι μαθητές έκαναν πολλές
ερωτήσεις για τη δουλειά της, για
τα θέματα που επιλέγει για τα
βιβλία της και πόσο χρόνο
χρειάζεται να γράψει ένα βιβλίο.
10. Το πρώτο της βιβλίο ήταν το
«Γελωτοποιός για κλάματα» το
οποίο έγραψε όταν
εγκυμονούσε το γιο της, στα 21
της χρόνια.
11.
12. Έχει γράψει συνολικά 25 βιβλία :
είκοσι βιβλία για παιδιά και πέντε
βιβλία για ενήλικους.
13. Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο
Αναγνωστών του ΕΚΕΒΙ για το
μυθιστόρημά της «Όπως ήθελα
να ζήσω».
14.
15. Για να γράψει ένα βιβλίο που
απευθύνεται σε ενήλικες
χρειάζεται τρία με τέσσερα
χρόνια, ενώ για τα εφηβικά
χρειάζεται δύο με τρία χρόνια.
16. Επίσης μας μίλησε για τα βιβλία
που διαβάζουμε και πώς πρέπει
να προσέχουμε κατά την
επιλογή τους.
24. Μια ομάδα παιδιών με
διαφορετική καταγωγή βρίσκουν
τα κοινά τους στοιχεία: την
αγάπη τους για τη γνώση και τη
μάθηση, για τη φύση, για τα
άλογα, για τα αστέρια.
25. Έτσι ανακαλύπτουν τις
ομοιότητες των πολιτισμών τους
και τις κοινές καταβολές των
μύθων τους και διεκδικούν όλα
μαζί το μέλλον που τους ανήκει.
27. Ο μικρός Νικολάι από την
Ουκρανία, ένα σπουδαίο ταλέντο
στο βιολί, ονειρεύεται να παίξει
κάποτε στις μεγάλες ορχήστρες του
κόσμου. Λόγω ενός οικογενειακού
προβλήματος
εγκαταλείπει το χωριό του. Το ταξίδι
του είναι γεμάτο δυσκολίες, αλλά
και νότες.
28. Άλλοτε συναντά το φόβο, την αγωνία, τη
σκληρότητα κι άλλοτε την ελπίδα, την
ανθρωπιά, τον έρωτα... Η πίστη του στο
όνειρο γίνεται το σύνθημά του, η
μουσική «κόζατσοκ» από το χορό των
Κοζάκων πλημμυρίζει τις γειτονιές της
Αθήνας και ο Νικολάι γίνεται ο βιολιστής
της πόλης…
30. Η Εύα δεν έχει καμιά διάθεση ν’
αφήσει την Αθήνα και τη
«λατρευτή της κανονικότητα» και
ν’ ακολουθήσει τους γονείς της
σ’ ένα νησί της άγονης γραμμής.
Όλα τής φαίνονται μαύρα...
ώσπου φτάνει στο νησί.
31. Εκεί γνωρίζει τη Ζωή, μιαν
αληθινή καπετάνισσα της ζωής,
και μαζί ταξιδεύουν στο όνειρο,
στη φαντασία, στη μαγεία, στο
παραμύθι και στην περιπέτεια.
33. Έκανα τέσσερα λάθη στην ορθογραφία
και η μαμά με τιμώρησε αυστηρά. Εγώ
όμως, αντί της τιμωρίας, έκανα έναν
πίνακα ζωγραφικής με τον τίτλο
«Καράβια στον ουρανό κι αστέρια στη
θάλασσα». Η μαμά θέλει να γίνω
γιατρός σαν τον κύριο Φαρμακώνη.
Όμως εγώ θέλω να γίνω ζωγράφος.
34. Η δασκάλα μου δεν καταλαβαίνει τις
ζωγραφιές μου, γι' αυτό μου βάζει οκτώ
στη ζωγραφική. Είμαι η Βικτώρια και
κανένας δεν πίστευε ότι θα γίνω
ζωγράφος, μέχρι που πήρα το πρώτο
βραβείο στο διαγωνισμό ζωγραφικής
36. Ο Σκιούπι δεν είναι ένα παιδί
συνηθισμένο. Γεννήθηκε κλόουν. Κι
ο πατέρας του, ο Ιωνάθαν, κλόουν
είναι, αλλά για το γιο του θέλει κάτι
πιο σταθερό. Θέλει, ας πούμε, να
γίνει κολόνα σ' ένα σπίτι.
37. Στους ανθρώπους που αγάπησε
τους έκανε του κόσμου τ' αστεία, για
να δει το χαμόγελο ν' γεννιέται στα
πρόσωπά τους. Μόνο που κάποτε
χρειάστηκε κι εκείνος έναν κλόουν
για να τον διασκεδάσει λιγάκι. Τον
βρήκε;
39. ... Μέσα στις σελίδες του βιβλίου
ζωντανεύουν οι περιπέτειες της
μικρής Μυρρίνης: η ανακάλυψη
του Οροπέδιου του Μπλε
Φεγγαριού, οι ζήλιες των
συμμαθητριών της, τα παιχνίδια
της, η αγάπη της για τον
Κωνσταντίνο.
40. Κι είναι αυτή η αγάπη που τη
γιατρεύει για το ότι δεν γνώρισε
ποτέ τη μητέρα της...
42. Ο Μύρων είναι το πιο
μικροκαμωμένο παιδί όχι μόνο στην
τάξη του, αλλά και σε ολόκληρο το
γυμνάσιο. Καθημερινά προσπαθεί
να προστατέψει τον εαυτό του,
όπως και οι συμμαθητές του, από
τη συμμορία των "Σκαθαριών" που
βασανίζει τους πάντες στο σχολείο.
43. Του αρέσει να μένει μόνος στα
διαλείμματα και να αφοσιώνεται στις
σκέψεις του. Όμως η άφιξη μιας νέας
μαθήτριας, της Λούνα, θα γίνει η
αρχή για ν' αλλάξουν όλα...
45. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας
τρυφεράκανθος που ζούσε στο
λιβάδι με τα στάχυα, τις κόκκινες
ανεμώνες και τα τριφύλλια. Είχε
φίλο του τον ήλιο που τον ξυπνούσε
το πρωί. Το φεγγάρι που τον
νανούριζε με τον αυλό του τις
νύχτες.
46. Τον αγέρα που του τραγουδούσε γλυκά
και μια γέφυρα-ουράνιο τόξο για να
σεργιανάει στον ουρανό. Δεν είχε όμως
φίλους τ' άλλα ζωντανά του λιβαδιού,
που τον περιγελούσαν επειδή ήταν
διαφορετικός και διασκέδαζαν μαζί του.
Έτσι ο τρυφεράκανθος μια μέρα ζήτησε
από το ξωτικό του δάσους να γίνει
ακανθόχοιρος για να πληγώνει όποιον
τον πειράζει.
47. Τότε όμως άρχισαν οι περιπέτειές
του, γιατί ο ακανθόχοιρος που ήταν
τρυφεράκανθος κι εξακολουθούσε
να έχει τρυφερή ψυχή έχασε τους
φίλους του και ήρθε αντιμέτωπος με
μεγαλύτερη μοναξιά...