μαθητική εργασια

1. ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΜΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

2. Α σταυροφορια
• Τα επίσημα σταυροφορικά στρατεύματα ξεκίνησαν από τη Γαλλία και την Ιταλία σε διαφορετικούς χρόνους τον
Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 1096, με πρώτο τον Ούγο του Βερμαντουά και τον κύριο όγκο του στρατού χωρισμένο
σε τέσσερα τμήματα να ταξιδεύουν χωριστά προς την Κωνσταντινούπολη. Συνολικά οι δυτικές δυνάμεις ίσως να έφταναν
τους 100.000 ανθρώπους,
• Oι στρατιές των σταυροφόρων πολέμησαν για πρώτη φορά κατά των Τούρκων στη μακρά Πολιορκία της Αντιόχειας,
• Ο Βοϊμόνδος του Τάραντα ηγήθηκε μιας πετυχημένης αντεπίθεσης του σταυροφορικού στρατού και νίκησε το στρατό
του Κερμπογκά στις 28 Ιουνίου. Ο Βοϊμόνδος και οι άνδρες του διατήρησαν τον έλεγχο της Αντιόχειας, παρά την
υπόσχεσή του στο Βυζαντινό αυτοκράτορα. Το μεγαλύτερο μέρος του επιβιώσαντος σταυροφορικού στρατού βάδισε
προς τα νότια, πηγαίνοντας από τη μία πόλη στην άλλη κατά μήκος της ακτής, φθάνοντας τελικά στα τείχη της
Ιερουσαλήμ στις 7 Ιουνίου 1099 με ένα μόνο τμήμα των αρχικών του δυνάμεων.
• Εβραίοι και Μουσουλμάνοι αγωνίστηκαν μαζί για να υπερασπιστούν την Ιερουσαλήμ έναντι των Φράγκων εισβολέων. Οι
σταυροφόροι μπήκαν στην πόλη στις 15 ιουλίου 1099. Προέβησαν σε σφαγή των απομενόντων Εβραίων και
Μουσουλμάνων αμάχων και λεηλάτησαν ή κατέστρεψαν τα τζαμιά και την ίδια την πόλη. Ως συνέπεια της Α΄
Σταυροφορίας δημιουργήθηκαν τέσσερα σταυροφορικά κράτη : η Κομητεία της Έδεσσας, το Πριγκιπάτο της Αντιόχειας, η
Κομητεία της Τρίπολης και το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ.

3. Β σταυροφορια
• Η νέα σταυροφορία κηρύχθηκε από διάφορους , αλλά κυρίως από το Βερνάρδο του Κλερβό. Γαλλικός και
Νοτιογερμανικός στρατός αντίστοιχα βάδισαν προς την Ιερουσαλήμ το 1147 ξεκινώντας μια αποτυχημένη προληπτική
πολιορκία της Δαμασκού. Όμως μια ομάδα Βορειοευρωπαίων σταυροφόρων στάθμευσε στην Πορτογαλία, συμμάχησε
με τον Πορτογάλο Βασιλιά Αλφόνσο Α΄ και ανακατέλαβε τη Λισαβόνα από τους Μουσουλμάνους το 1147και να
καταλάβει την πόλη Τορτόζα την επόμενη χρονιά ενώ οι βασιλιάδες, τόσο της Γαλλίας όσο και της Γερμανίας, είχαν
επιστρέψει στις χώρες τους χωρίς αποτέλεσμα.

4. Γ σταυροφορια
• Οι Μουσουλμάνοι πολεμούσαν επί μακρόν μεταξύ τους, αλλά τελικά ενώθηκαν υπό το Σαλαντίν, που δημιούργησε
ενιαίο ισχυρό κράτος και συνέτριψε εύκολα τους διασπασμένους σταυροφόρους το 1187 και ανακατέλαβε την
Ιερουσαλήμ στις 29 Σεπτεμβρίου 1187. Οι νίκες του Σαλαντίν συγκλόνισαν την Ευρώπη.. Στις 29 Οκτωβρίου ο Πάπας
Γρηγόριος Η΄ εξέδωσε παπική βούλα, εξαγγέλλοντας την Γ΄ Σταυροφορία.
• Για να ανατρέψουν την απώλεια της Ιερουσαλήμο Φρειδερίκος Α΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (β.
1152-1190) της Γερμανίας, ο Βασιλιάς Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας (β. 1180-1223) και ο Βασιλιάς Ριχάρδος Α΄ (ο
Λεοντόκαρδος) της Αγγλίας (β. 1189-1199) οργάνωσαν όλοι δυνάμεις. Ο Φρειδερίκος πέθανε καθ' οδόν και λίγοι από
τους άνδρες του έφθασαν στους Αγίους Τόπους. Οι άλλοι δύο στρατοί έφτασαν αλλά ταλανίζονταν από πολιτικές
διενέξεις. Ο Φίλιππος επέστρεψε στη Γαλλία, αφήνοντας πίσω του το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών τουΟ Ριχάρδος
απέσπασε το νησί της Κύπρου από τους Βυζαντινούς το 1191. Ανακατέλαβε στη συνέχεια την πόλη της Ακρας μετά από
μακρά πολιορκία. Ο στρατός των σταυροφόρων προέλασε νότια κατά μήκος της Μεσογειακής ακτής, νίκησε τους
Μουσουλμάνους κοντά στο Αρσούφ, ανακατέλαβε την πόλη-λιμάνι της Γιάφας και μπορούσε να δει την Ιερουσαλήμ,
αλλά προβλήματα ανεφοδιασμού τους ανάγκασαν να τερματίσουν τη σταυροφορία χωρίς να την καταλάβουν..

5. Δ΄ Σταυροφορία
• Η Δ΄ Σταυροφορία δεν έφθασε ποτέ στους Αγιους Τόπους έγινε το όχημα για τις πολιτικές φιλοδοξίες του Δόγη Ερρίκου
Δάνδολου είδε μια ευκαιρία να επεκτείνει τις κτήσεις της Βενετίας στην Εγγύς Ανατολή, Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ ξεκίνησε
τη στρατολόγηση για τη σταυροφορία το 1200, με κηρύγματα σε Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία, αν και οι περισσότερες
προσπάθειες έγιναν στη Γαλλία.
• Οι σταυροφόροι συνήψαν συμφωνία με τους Βενετούς για στόλο και προμήθεια για να τους μεταφέρουν στους Αγιους
Τόπους, αλλά δεν είχαν να πληρώσουν.Συμφώνησαν να εκτρέψουν τη σταυροφορία στην Κωνσταντινούπολη και να
μοιραστούν ότι θα μπορούσε να λεηλατηθεί ως αμοιβή. Ο Ιννοκέντιος εξοργίστηκε και αφόρισε τους σταυροφόρους
• Οι σταυροφόροι αντιμετώπισαν περιορισμένη αντίσταση κατά την αρχική τους πολιορκία της Κωνσταντινούπολης,
καταπλέοντας τα Δαρδανέλια και παραβιάζοντας τα θαλάσσια τείχη.Αλέξιος Δ΄ Άγγελος τραγγαλίστηκε μετά από ένα
ανακτορικό πραξικόπημα, στερώντας τους την επιτυχία τους, και αναγκάσστηκαν να επαναλάβουν την πολιορκία τον
Απρίλιο του 1204. Τη φορά αυτή πόλη και οι εκκλησίες λεηλατήθηκαν και μεγάλος αριθμός πολιτών σφαγιάστηκε. Οι
σταυροφόροι ανταμείφθηκαν, μοιράζοντας την Αυτοκρατορία σε Λατινικά φέουδα και Ενετικές αποικίες.

6. Ε΄ Σταυροφορία
• Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ κήρυξε το ξεκίνημα μιας νέας σταυροφορίας το 1217, μαζί με τη σύγκληση της Δ΄ Συνόδου του
Λατερανού το 1215. H πλειοψηφία των σταυροφόρων ήρθε από τη Γερμανία, τη Φλάνδρα και τη Φρισία, μαζί με ένα
μεγάλο στρατό από την Ουγγαρία υπό το Βασιλιά Ανδρέα Β΄ και άλλες δυνάμεις υπό το Δούκα Λεοπόλδο ΣΤ΄ της
Αυστρίας.
• Οι δυνάμεις του Ανδρέα και του Λεοπόλδου έφθασαν στην Ακρα τον Οκτώβριο του 1217, αλλά δεν κατάσφεραν πολλά
πράγματα και ο Ανδρέας επέστρεψε στην Ουγγαρία τον Ιανουάριο του 1218. Μετά την άφιξη περισσότερων
σταυροφόρων, ο Λεοπόλδος και ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ Ιωάννης της Βρυέννης πολιόρκησαν τη Δαμιέτη (στην
Αίγυπτο), που τελικά κατέλαβαν το νοέμβριο του 1219. Περαιτέρω προσπάθειες του παπικού λεγάτου Πελάγιου, να
εισβάλει ενδότερα στην Αίγυπτο δεν είχαν αποτέλεσμα.
• Αποκλεισμένοι από δυνάμεις του Αγιουβίδη Σουλτάνου Αλ-Καμίλ, οι σταυροφόροι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο
Αλ-Καμίλ επέβαλε την επιστροφή της Δαμιέτης και συμφώνησε οκταετή ανακωχή και οι σταυροφόροι εγκατέλειψαν την
Αίγυπτο.

7. ΣΤ΄ Σταυροφορία
• Ο Αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄απέπλευσε από το Μπρίντιζι τον Ιούνιο του 1228 και αποβιβάσθηκε στο Σεν-Ζαν ντ' Ακρ
το Σεπτέμβριο του 1228, μετά από μια στάση στην Κύπρο. Δεν υπήρξαν μάχες,
• Συνέχεια αυτής της Σταυροφορίας ήταν η προσπάθεια του Βασιλιά Θεοβάλδου Α΄ της Ναβάρρας το 1239 και 1240, που
είχε αρχικά κυρυχθεί το 1234 από τον Πάπα Γρηγόριο Θ΄, για να οργανωθεί τελικά τον Ιούλιο του 1239, στο τέλος μιας
ανακωχής. Εκτός από το Θεοβάλδο συμμετείχαν ο Πέτρος του Ντρε, ο Ούγος, Δούκας της Βουργουνδίας και άλλοι Γάλλοι
ευγενείς. Εφθασαν στην Ακρα το Σεπτέμβριο του 1239 και, παρά μία ήττα το Νοέμβριο, ο Θεοβάλδος συνήψε μια
συνθήκη με τους Μουσουλμάνους, που επέστρεφε εδάφη στα σταυροφορικά κράτη, αλλά προκάλεσε μεγάλη
δυσαρέσκεια μεταξύ των σταυροφόρων. Ο Θεοβάλδος επέστρεψε στην Ευρώπη το Σεπτέμβριο του 1240. Επίσης το 1240
ο Ριχάρδος της Κορνουάλης, νεότερος αδελφός του Βασιλιά Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας, φόρεσε το σταυρό και έφθασε στην
Ακρα τον Οκτώβριο. Στη συνέχεια εξασφάλισε την επικύρωση της συνθήκης του Θεοβάλδου και έφυγε από τους Αγιους
Τόπους το Μάιο του 1241 για την Ευρώπη.

8. Ζ΄ Σταυροφορία
• Το καλοκαίρι του 1244 μια δύναμη Χωρεσμίων εφόρμησε και κατέλαβε την Ιερουσαλήμ Οι Φράγκοι ενωνοντας τις
δυνάμεις τους συντάχθηκαν σε μάχη στη Λα Φορμπί της Γάζας. Ο σταυροφορικός στρατός και οι σύμμαχοί του
ηττήθηκαν κατά κράτος μέσα σε σαρανταοκτώ ώρες από τη φυλή των Χωρεσμίων
• Βασιλιάς Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας οργάνωσε μια σταυροφορία, αφού φόρεσε το σταυρό το Δεκέμβριο του 1244,
κηρύσσοντας και στρατολογώντας από το 1245 ως το 1248. Οι δυνάμεις του Λουδοβίκου απέπλευσαν από τη Γαλλία το
Μάιο του 1249 και αποβιβάσθηκαν κοντά στη Δαμιέτη στην Αίγυπτο στις 5 Ιουνίου. Περιμένοντας μέχρι το τέλος της
πλημμύρας του Νείλου, ο στρατός βάδισε στο εσωτερικό το Νοέμβριο και το Φεβρουάριο βρισκόταν κοντά στη
Μανσούρα. Eκεί όμως ηττήθηκαν και ο Λουδοβίκος συνελήφθη ενώ υποχωρούσε προς τη Δαμιέτη. Ο Λουδοβίκος
αφέθηκε ελεύθερος αντί 800.000 βυζαντίων (χρυσά νομίσμστα) και συμφωνήθηκε μια δεκαετής ανακωχή. Ο Λουδοβίκος
πήγε στη συνέχεια στη Συρία, όπου παρέμεινε μέχρι το 1254, εργαζόμενος για να παγιώσει το βασίλειο της Ιερουσαλήμ
και κατασκευάζοντας οχυρώσεις.

9. Ναΐτες Ιππότες (Templars)
• ο τάγμα αυτό ιδρύθηκε στον απόηχο της Α' Σταυροφορίας, το 1118 μ.Χ με σκοπό να βοηθήσει το
χριστιανικό νεοϊδρυθέν Βασίλειο της Ιερουσαλήμ να διατηρηθεί ενάντια των μουσουλμάνων γειτόνων του
και να εξασφαλίσει την ασφαλή και ελεύθερη προσέλευση του μεγάλου αριθμού των Ευρωπαίων
προσκυνητών που συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ, μετά την κατάκτησή της από τους Σταυροφόρους. Το
όνομά τους παραπέμπει στο ιστορικό αρχηγείο τους που βρίσκεται σε ένα τμήμα του Όρος του Ναού στην
Ιερουσαλήμ, περιοχή που ονομαζόταν Templum Salomonis. Η ονομασία αυτή πιθανολογείται ότι
προέρχεται από το γεγονός ότι στο Όρος του Ναού βρισκόταν ο περίφημος Ναός του Σολομώντα που
χτίστηκε περίπου το 950 π.Χ. και που αργότερα καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε αρκετές φορές. Το τμήμα
αυτό οι Ιππότες του Ναού μετονόμασαν σε Templum Domini, δηλαδή «Ναό του Θεού».

10. Μια εργασία του Σωκράτη Παπαβασιλείου
• Πήγες
• https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%
81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82#.CE.92
.CE.84_.CE.A3.CF.84.CE.B1.CF.85.CF.81.CE.BF.CF.86.CE.BF.CF.81.CE.AF.C
E.B1_.281147-1149.29
• https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%90%CF%84%CE%
B5%CF%82_%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%
82