4. Com estan canviant les demandes laborales
Canvis en les tasques de la força laboral
Les competènciess més fàcils d’ensenyar i avaluar són també
més fàcils de digitalitzar, automatitzar i externalitzar, però també
Manual rutinaria
són les d’ús cada cop más infrequent
65
Promedio según el tipo de
60 Manual No-rutinaria
tarea medido en base a la
distribución percentil de
55
Cognitiva Rutinaria
50
Analítica No-rutinaria
1960
45
Interactive No-rutinaria
40
1960 1970 1980 1990 2002
Fuente : Levy & Murnane (2005)
10. Intensitat i varietat
limitades a l’aula
100%
100%
90%
90%
80%
80%
70%
70%
60%
60%
50%
50%
40%
40%
30%
30%
20%
20%
10%
10%
0%
0%
OECD average Denmark Korea Spain
OECD average Denmark Korea Spain
No time 0-30 mins 30-60 mins 60 mins or more
No time 0-30 mins 30-60 mins 60 mins or more
Ciències Idiomes
(ús setmanal) (ús setmnL)
11. La segona fractura digital
Resultats prova PISA 2006 Ciències
3.00
2.500
Canvi en els nivells de competències
2.00
1.500
1.00
.500
.00
Inicio equivalente efecto SES efecto TIC
Sin capital de base Con capital de base
25. Activitats típiques a classe
Q
Which three of the following do you do most often in class?
Copy from the board or a book 52%
Listen to a teacher talking for a long time 33%
Have a class discussion 29%
Take notes while my teacher talks 25%
Work in small groups to solve a problem 22%
Spend time thinking quietly on my own 22%
Have a drink of water when I need it 17%
Talk about my work with a teacher 16%
Work on a computer 16%
Listen to background music 10%
Learn things that relate to the real world 10%
Have some activities that allow me to move around 9%
Teach my classmates about something 8%
Create pictures or maps to help me remember 7%
Have a change of activity to help focus 7%
Have people from outside to help me learn 4%
Learn outside in my school’s grounds 3%
Source: Ipsos MORI (2008)
Base: All pupils (2,417)
26. Formes d’aprendre preferides
In which three of the following ways do you prefer to learn?
In groups 55%
By doing practical things 39%
With friends 35%
By using computers 31%
Alone 21%
From teachers 19%
From friends 16%
By seeing things done 14%
With your parents 12%
By practising 9%
In silence 9%
By copying 8%
At a museum or library 5%
By thinking for yourself 6%
From others 3%
Other 1%
Base: All pupils (2,417) Source: Ipsos MORI (2008)
31. Suport i
incentius
Avaluació
Visió amb
models i
recursos
32. Com avançar?
%
TALIS Average
70
60
50
40
30
20
10
0
Teaching ICT teaching Student Instructional Subject field Student Content and Student Teaching in a Classroom School
special skills discipline and practices counselling performance assessment multicultural management management
learning needs behaviour standards practices setting and
students problems administration
Areas are ranked in descending order of the international average where teachers report a high level of need
for development.
Source: OECD. 2009
33. Un ejemplo
Subject: Una escuela unitaria
From: Angel Fernández
To: Pedró, Francesc
Date Sent: 21/11/2011 11:05:59
Respetado Sr. Pedró:
Me permito dirigirme a usted -sin mucha esperanza en que estas líneas sean objeto de su
tiempo- para agradecerle su artículo publicado en El País, del 21 de noviembre titulado La
tecnología y la educación: una dosis de realismo.
Soy el director de una pequeña escuela pública y unitaria en una zona rural de la Comunidad
de Madrid. Una escuela donde los alumnos de los distintos cursos de la Educación Infantil y
Primaria comparten la misma aula. A mis 50 años de edad, comencé mi labor de maestro
siendo muy joven, pero abandoné muy pronto mi condición de funcionario del Ministerio de
Educación -por aquel entonces aún no existían las comunidades autónomas en España-, para
dedicarme al desarrollo de software educativo. Durante más de 20 años mi labor en la
empresa privada estuvo centrada en la realización de productos y servicios dirigidos a
docentes y alumnos hispano-hablantes, y el fruto de este trabajo se vio reflejado en diferentes
premios nacionales e internacionales alrededor de lo que con precisión Seymour Papert
denominó tecnologías contemporáneas, en contraposición a las "nuevas tecnologías".
Como resultado de la explosión de la burbuja de internet, antesala de la actual crisis
económica mundial, en el 2001 volví a mis clases después de una excedencia de más de 20
años. Volví a clase. Y la única diferencia que encontré en el aula fue mi propio ordenador
portátil. Si dejé de ser maestro fue principalmente porque necesitaba que alguien valorara mi
trabajo, necesitaba encontrar incentivos, contar con gente que compartiera mi pasión por la
tecnología aplicada a la educación. No me considero un evangelista, sino alguien que se siente
profundamente responsable de su labor como maestro de escuela. Fui un privilegiado durante
mis años en la empresa privada, y uno de los primeros en España en descubrir internet, y en
imaginar un mundo por descubrir, por participar, por compartir. Pero sigo estando solo, aún
más que antes. El único argumento de aquellos que se plantean dudas acerca de la utilización
de los ordenadores en el aula es su propio desconocimiento, su propio temor a aquello que
desconocen, y que intuyen como peligroso, inútil, o perjudicial para el desarrollo íntegro del
individuo: las maquinitas que emboban a los niños.
El Ministerio de Cultura ha tenido a bien elegirnos -gracias, como siempre, a mi dedicación
mucho más allá de mi horario laboral-, como ganadores del Premio Nacional Crearte 2011,
una iniciativa encaminada a promover la creatividad en colegios financiados con fondos
públicos. Ni siquiera los responsables de la delegación de educación en la Comunidad de
Madrid se han dirigido a nosotros para felicitarnos. Lo único que me exigen, para poder cobrar
la miseria del sexenio, es la asistencia a cursos de nuevas tecnologías. De nada sirve contarles
que tengo sobrada experiencia en todo eso, porque no hay nadie que me escuche. Toda
aquella formación que no esté coordinada por la Comunidad de Madrid no es puntuable. Como
comprenderá, no voy a perder mi tiempo asistiendo a cursos de Power-Point (mis alumnos de
10 años lo usan perfectamente).
Después de tantos años, de tanta pasión, la situación sigue siendo la misma. Necesito, como
todo el mundo, que me digan que hago bien mi trabajo. En mi nómina no se reflejará, pero
estaría muy bien que alguien dedicado al servicio público -en el ámbito de la comunidad
autónoma, en el nacional o en el internacional-, echara un vistazo a nuestro proyecto, y me
dedicara algún halago.