2. »†Ç¹ÃÑ¡ÅÙ¡ÊÑ¡ËÅÒ´
ลขสทธิ์ © วรนุช ภักติยมงคลกุล
ิ ิ
สงวนสทธตามพระราชบญญตลขสทธิ์ พ.ศ. 2537
ิ ์ิ ั ัิิ ิ
แต่งโดย เพทายสีฟา
้
พสจนอักษร ธารทิพย์ ประจักษ์บรรจง
ิู ์
ปก ลิงโก้สตาร์ เวสปิ อาริโอ้
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 2

3. คํานํา
ไม่ว่าจะผ่านกี่ยคกี่สมัย กีฬาก็จะถูกขนานนามว่าเป็ น ‘ยาวิเศษ’ ทําให้
ุ
มนุษยน์มีพลานามัยแข็งแรง นํามาซึงความกล้ าหาญ ความมีไหวพริ บที่ดี การ
่
สร้ างสรรค์ในความคิด ก่อสติและสมาธิ นําไปสู่ความเชื่อมันในตัวเอง และยังดึง
่
ภาวะผู้นําที่อยูในตัวของแต่ละคนให้ โดดเด่นขึ ้นมา
่
อีกทัง กีฬ าก็ยังถูกยกย่องให้เ ป็นสื่อกลาง การเชื่อมโยงประเพณี และ
้
วัฒนธรรมในแต่ละฟากทวีปของสังคมมนุษย์ ที่ช่วยสร้ างสรรค์ให้ มีนํ ้าใจ แม้ กระ
ทงหลอมรวมความร้ ูสกให้ผกพนจนเกิดเป็นความรัก
ั้ ึ ู ั
นวนิยายเรื่ องนี ้ ผู้เขียนขอดึงมนต์เสน่ห์ของกีฬาเทนนิส ที่พรหมลิขิตได้
ให้กามเทพแผลงศร โดยใช้ลกเทนนิสเป็นสื่อนํา ‘หวใจ’ อีกทงยงเอาไปส่งถึงมือ
ู ั ั้ ั
หญิงสาว โดยมีชายหนุ่มที่เป็ นเจ้ าของลูกสักหลาด ขอตังหน้ าตังตาป่ วนกันซึ ้งๆ
้ ้
หน้าอีกด้วย
เมื่อความรักเป็นสิ่งที่ทุกคนตามหา บางครัง ก็ทําราวกับว่าจะไม่มี วัน
้
หมด บางคราก็คิดว่าร้ ู จักคําๆ นีดี แต่กลับกลายเป็นหยิบคว้าความว่างเปล่า
้
ทั ง ๆ ที ่ไ ม่ ต้ อ งใช้ เหตุ ผ ลที ่ร ายล้ อมอยู่ ม ากมาย เพี ย งแค่ ข อสั ญ ญาณของ
้
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 3

4. ความร้ ูสก ท่ีจะตอบความหมายของทกๆ อยางท่ีอยบนเส้นชีวต
ึ ุ ่ ู่ ิ
เหมือน ‘ความรั ก’ และ ‘เกมกี ฬา’ ท่ี จะต้ องเดิมพันด้วยความเสี่ยงอัน
มากมาย และ ‘หัวใจ’ ของความสําเร็ จอันยิ่งใหญ่ ก็อยู่ที่ร้ ูคณค่าของคําว่า ‘แพ้ ’
ุ
หรือ ‘ชนะ’
ผ้ เขียนขอกราบขอบพระคณมารดาผ้ ูให้กําเนิด ขอขอบคุณเวปเด็กดีที่
ู ุ
เป็ นสื่อกลางและให้ โอกาสสําหรับผู้เขียน สุด ท้ ายขอขอบคุณทุกๆ ความรู้ สึก ที่
เป็ นแรงใจให้ มงมัน ก้ าวเดินต่อไป บนเส้ นทางตัวอักรษรนี ้
ุ่ ่
นิยามของผู้เขียน 'อกษร' ทุกตัวเสมือนดาบสองคม จึงเป็ นหน้ าที่ของ
ั
'นกเขียน' ที่ต้องถ่ายทอดด้ วยจิตสํานึกในความรับผิดชอบต่อสังคม หาก ‘อักษร’
ั
ตวใดส่งผลกระทบต่อบางแง่ บางมุม ในความร้ ู สึกของผ้ ูอ่าน ‘ผ้ ูเขียน’ ขอน้ อม
ั
รับคาตชมไว้แตเ่ พียงผ้ เู ดยว
ํ ิ ี
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 4

5. สื่อกามเทพ
การแข่ง ขัน เทนนิส ระดับโลก ย่อมไม่พ ลาดท่ี จ ะมี นก เทนนิส มากหน้ า
ั
หลายตาเข้ าร่ วมชิงชัย เพื่อเก็ บคะแนนสะสมไว้ สําหรับอันดับมื อวางของโลก
พร้ อมๆ กับ ดึงดูดผู้คนให้ เข้ ามาร่ วมเป็ นพยาน ไม่ว่าจะเป็ นนักข่าว ผู้สนับสนุน
ต่างๆ อีกทังคลื่นลูกหลัง ท่ีกําลงจะก้าวเข้ามาในวงการลกสกหลาดนี ้
้ ั ู ั
สนามเทนนิสส่ีเหล่ียมผืนผ้ าอย่ภายใต้ หลังคาขนาดใหญ่ ถ้ามองจากทาง
ู
ด้ านบนลงไป ก็เหมือนเป็นมนต์เสนห์ชวนให้หลงใหล เพราะเจ้ าลูกสักหลาดสีเขียว
่
อ่อน ที่กําลังกระดอนข้ ามตาขาย จากการออกแรงหวดผ่านหน้าแร็ กเก็ต 1ของสอง
่ 0
นักกีฬาหนุมรูปร่างแข็งแรง ซึ่งโดดเด่นอยูคนละฝั่ งสนาม สง่างามในชดนกเทนนิส
่ ่ ุ ั
ท่ีออกแบบได้ อย่างลงตัวกับสรี ระ
แนวแถวที่นงบนอฒจนทร์ เตมไปด้วยผ้ คนที่กําลังชมการแข่งขัน และอยู่
ั่ ั ั ็ ู
ทามกลางบรรยากาศท่ีล้ นระทึก เมือเกมแข่งขันกําลังขับเคี่ยวกันแต้ มต่อแต้ ม ซึ่ง
่ ุ ่
ต้ องอาศัยสมาธิจาก ‘ความเงียบ’ ในสนาม เพื่อให้ นกเทนนิสท่ีกําลงตีลก สร้ าง
ั ั ู
1 ไม้เทนนิส
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 5

6. จังหวะได้ อย่างสมบูรณ์
การโต้ ใส่กนอย่างเหนือชัน ได้ สร้ างความตื่นเต้ นให้ กบผู้ชมบนอัฒจันทร์
ั ้ ั
โดยแต่ละสโตรค 2นน ดึงให้ทุกใบหน้าหนตามลูกเทนนิสอย่างพร้อมเพรียง จน
1ั้ ั
มองดคล้ายถกสะกดจากมนตของเจ้าลกกลมๆ เลกๆ ในสนาม
ู ู ์ ู ็
‘ตกๆ’
ึ
เสียงลูกเทนนิสกระทบพื ้นสนาม...ทุกคนตบมือให้ กับฝ่ ายได้ แต้ ม เป็ น
มารยาทที่ดีของผู้ชม
บรรยากาศในสนามแข่งขนยงสนุกและตื่นเต้น เพราะเหมือนได้ล้ ุนอยู่
ั ั
กับเกม และได้ เห็นฝีมือของนักเทนนิสคนโปรด
กรรมการตัดสินที่นงอยู่บนเก้ าอี ้สูงตรงกลางริ มสนาม ก็กําลังขานแต้ มที่
ั่
ฝ่ายเสิร์ฟ เพิ่งจะตวัดโฟรแฮนด์วินเนอร์ 3 สวนกลับจากท้ ายคอร์ท 4ของตัวเอง ไป
2 3
ลงปลายเส้นของอีกฝ่าย
นัก เทนนิ ส ทัง สองเดิ น กลับ มานัง ที ่เ ก้ า อี ริ้ ม สนาม เป็ นกติ ก าการพัก
้ ่
ระหว่างเกมในแต่ละเซต 5 เพ่ือจะได้ รวบรวมสมาธิ ทบทวนการเล่นในเกมท่ีผ่าน
4
มา อีกทังเตรียมวางแผนการรับและรุกในเกมต่อไป
้
เม่ือการแข่งขันกลับมาดําเนินต่อ ภายใต้ ความรวดเร็ วของฝีเท้า ที่ต้อง
อาศยความแข็งแรงของร่ างกาย เพ่ือการตอส้ ในแตละสโตรคของเกม ท่ีกําลงวด
ั ่ ู ่ ั ั
ใจซึง กัน และกัน อี กทัง ต้ องอาศัยปฏิ ภ าณไหวพริ บที่ เ ฉี ยบคม สํ าหรับแก้ เ กม
่ ้
เฉพาะหน้ าที่จะเกิดขึ ้นเพียงเสี ้ยววนาที
ิ
2 การตีลกู
3 การตีลกตามหน้ามอและได้แต้ม
ู ื
4 สนาม
5 การแขงขนเทนนิสจะแบงออกเป็นเซต แต่ละเซตจะแบงเป็นเกม
่ ั ่ ่
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 6

7. ลูกสักหลาดวิ่งข้ามตาข่ายอีกครัง จากการตีแบ๊ คแฮนด์วินเนอร์ 6ผ่าน
้ 5
คู่แข่ง ที่ขยับขึนมากดดน อยู่ตรงหน้าเนต 7 ก่อนที่เจ้ าลูกกลมๆ จะม้วนลงตรง
้ ั 6
ปลายเส้ นพอดิบพอดี หากเสียงค้ านจากกรรมการ ทําให้คนที่ควรจะได้แต้มยืน
เท้าเอวอยกลางสนาม
ู่
ไซอา เมซิ ส นักเทนนิ สหนุ่มลูกครึ่ งกรี ซฝรั่ง เศสส่ง สัญญาณขอดูภาพ
เพื่อยืนยันแต้ มของตวเอง แต่เหมือน ‘โชคร้ าย’ ท่ีมีบางอยาง ทําให้ ภาพเกิดสะดุด
ั ่
และการโต้เถียงก็เริ่มต้ นขึ ้น ทามกลางผ้ ชมท่ีกําลงสงสัยกับแต้ มสําคัญเช่นกัน
่ ู ั
‘ฮอฮาๆๆๆ’
ื
เสียงดงจากแนวแถวอฒจนทร์ด้านหน้า หลายคนทําสญญาณมือให้เห็น
ั ั ั ั
วาลกลงเส้น พร้อมๆ กบตะโกนบอกกรรมการ
่ ู ั
นักเทนนิ ส หนุ่ม เดิ น ไปหากรรมการที่นัง บนเก้าอีสูง เหมื อนเขากําลัง
่ ้
เจรจาขออะไรสกอยาง กอนจะเดนกลบมายืนใกล้เก้าอี ้น่งพก
ั ่ ่ ิ ั ั ั
‘ปั งๆๆๆ’
เสียงทุบแร็ กเก็ตกับพื ้นสนามดังลัน ซึ่งคนทุบก็ตงใจที่จะระบายอารมณ์
่ ั้
โมโหเตมท่ี ทําให้ ลกเทนนิสที่ถืออยูในมือหลดตามแรงทบของตวเองไปด้ วย
็ ู ่ ุ ุ ั
คนหงุดหงิดยังสบถเสียงใส่กรรมการอย่างอารมณ์เสียสดขีด หากก็ส่าย ุ
สายตามองหาลูกเทนนิสที่เกรงว่าจะลอยไปอด ‘ใคร’ อย่างไม่ได้ ตงใจ เพราะท่ีน่ง
ั ั้ ั
ติดสนามตรงด้ านหน้ า เป็ นท่ีเฉพาะแขกพิเศษ ผู้สนับสนุนหลัก สื่อต่างๆ รวมถึง
โค้ ชและทีมงาน
ชายร่ างใหญ่สงวยนังกอดอกมองนิ่งไปท่ีคนทุบไม้ พลางส่ายหน้ านิดๆ
ู ั ่
ให้ กบเกมนี ้ อยางเข้าใจความร้ ูสกของคนโชคไมดี
ั ่ ึ ่
6 การตีลกโดยหนหลงมอออกนอกตวและได้แต้ม
ู ั ั ื ั
7 ตาข่ายที่ขงอยูตรงกลางสนาม
ึ ่
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 7

8. ลําโพงกําลงประกาศปรับแต้ ม แต่เมื่อนกกีฬาหนมยังไม่ยอมหยุดโวยใส่
ั ั ุ่
กรรมการ ทําให้เกมต้ องยุตทนที เหตจากนกกีฬาโดนไลออกจากการแขงขน
ิ ั ุ ั ่ ่ ั
แม้คนทบไม้ท่ีถกไลออกจากการแขงขนจะหงุดหงิดอย่างสุดขีด หากก็ยง
ุ ู ่ ่ ั ั
พยายามมองหาลูกเทนนิสที่ทําหลุดมือไป ก่ อนจะสะดุดกับเจ้ าลูกสักหลาดสี
เขียวออนท่ีอยในมือเรียวบางของผ้ หญิงคนหนึง ซงน่งอยไมไกลจากกลมทีมงาน
่ ู่ ู ่ ่ึ ั ู่ ่ ุ่
ไม่มีใครสนใจลูกบอลเล็กๆ ที่หลุดออกจากสนามไป เพราะกําลังเสี ย
อารมณ์ ที่การแข่ ง หยุด ลง มี แ ต่นัยน์ต ากลมสวยท่ี ยัง มองแต่ลูกเทนนิส ในมื อ
ควบคู่กับอาการตกใจระคนตื่นเต้น พอเรี ยวปากบางคลี่ยิมออกมา ก็ทําให้นัก
้
หวดหนุมนิ่งงัน ก่อนจะแสร้ งหนกลบไปสนใจสมภาระของตัวเองที่ม้านัง
่ ั ั ั ่
ทว่า ...ความร้ ู สึ กแปลกๆ ท่ี พุ่ง เข้ ามาปะทะ คล้ า ยแรงจัง หวะของลูก
สกหลาด ไม่แค่นน...หากยัง รู้ สึกได้ ว่ามนกําลง กระดอนไปกระดอนมา แข่งกับ
ั ั้ ั ั
จังหวะแรงเต้ นของ ‘หวใจ’ ท่ีทําให้ เขาต้ องหันไปมองรอยยิ ้มนนอีกครัง...
ั ั้ ้
แนวแถวของเครื่ องออกกําลัง กายในห้ องพักนักกีฬ า ท่ามกลางเสี ยง
อึกทึกจอแจด้ านนอกของผู้สื่อข่าวที่ม าดักรอนักเทนนิส หนุ่ม โดยคาดหวัง คํา
ชี ้แจงเล็กๆ น้ อยๆ หรื อมากกว่านัน เพ่ือนําไปพาดหวข่าวหน้ าหนงสือพิมพ์กีฬา
้ ั ั
ในวนรุ่งขึ ้น
ั
หลังเดินออกมาจากเกมเจ้าปัญหาเมื่อครู่ ร่างสูงเปรียวก็เข้ ามายืนใช้
ความคดอยในห้องนี ้ ก่อนจะน่งลงบนเคร่ื องออกกําลงกล้ามเนื ้อใกล้ตว
ิ ู่ ั ั ั
ใบหน้ าชายหนุมนิ่งแบบมีเสน่ห์ สอดรับกับดวงตาสีเขียวเข้ม และผมสน
่ ั้
หยักศกสีนําตาลอ่อน เขากําลง เรียกสติทบทวนตัวเอง โดยเฉพาะต้ องทําใจให้
้ ั
ยอมรับกับเหตการณ์ทีเกิดขึ ้น ทังๆ ที่ เห็นว่าลูกนนลงบนเส้น พอหางตาเห็นเงา
ุ ่ ้ ั้
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 8

9. จากร่างใหญ่ท่ีเข้ามายืนอยใกล้ ๆู่
“เฟรม” ไซอาทักทายเบาๆ พลางพยายามตังสติ ดึงตัวเองออกมาให้ พ้น
้
จากอารมณ์สบสน ั
โค้ ชนํ าภาพรี เพลย์ 8การแข่งขนมาเปิ ดที่ โทรทัศน์ในห้ อง ขณะภาพกําลัง
7 ั
เลื่อนขึ ้นไปบนอัฒจันทร์ ก็เห็นทุกสายตาของคนดูจ้องอย่างลุ้นระทึก เสียงตบมือดง ั
ขึ ้นในเกมท่ีเขาได้แต้ม ไมตางกบเสียงให้กําลงใจในขณะท่ีเขาเพล่ียงพลํ ้าเสียแต้ม
่ ่ ั ั
พอมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ ้นในสนาม ซึ่งก็เป็นช่วงเวลาที่มืดแปด
ด้ าน ผสมปนเปไปด้วยความสับสน เขาก็ยงเห็นคนดตะโกนให้กําลังใจ ซึงตรง
ั ู ่
ข้ามกบตวเอง ท่ีเป็นฝ่ายลืมนกถงความบากบนของตนไป
ั ั ึ ึ ่ั
นกเทนนิสหน่มหลบตาหวนทบทวนแรงบนดาลใจ ตงแตวนท่ีเร่ิ มจบไม้
ั ุ ั ั ั้ ่ ั ั
เทนนิส ‘ความฝั น’ ท่ี จ ะยื น บนสนามเทนนิส ระดั บโลก และวันที่ไ ด้สัมผัส ถ้ วย
แชมปเยาวชน
์
การก้าวเข้าสู่ถนนของการแข่งขันเอทีพีทัวร์ 9 ซึ่งเป็ นจุดเริ่ มต้ นของนัก
8
เทนนิสอาชีพ ในการก้ าวไปแข่งขันในระดับมาสเตอร์ 10 และในจดสงสดของระดบ
9 ุ ู ุ ั
แกรนสแลม 11 หากภาพฝั นร้ ายที่คอยตามหลอกหลอนมาตลอดห้ าปี ก็มกจะทํา
10 ั
ให้ เขาขาดสมาธิและจุดยืนอยูเ่ สมอ รวมถึงเกมที่เพิ่งผ่านไป
“รู้ ตวหรือเปล่า นายทําให้คนดตกใจ ทังสนามเงียบยิ่งกว่าตอนแข่งขัน
ั ู ้
ปกติซะอีก” โค้ ชเอ่ยขึ ้นอย่างให้ ข้อคิดมากกว่าที่จะกล่าวตําหนิ เพราะเข้ าใจถึง
ความร้ ูสกของลกศษย์ ณ สถานการณ์ตรงนน
ึ ู ิ ั้
8 เทปการแข่งขันที่เอามาดูซํ ้า
9 การแขงขนเทนนิสทวไประดบโลก
่ ั ั่ ั
10 การแขงขนเทนนิสโลก 9 รายการใหญ่
่ ั
11 การแขงขนเทนนิสโลกระดบใหญ่ที่สด 4 รายการ
่ ั ั ุ
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 9

10. “ผมเดนไปหากรรมการบอกให้ เล่นเกมนันใหม่”
ิ ้
“กรรมการคุมเกมคงไม่เห็นจริ งๆ” เฟรมพยายามปลอบ
“ผมก็ไมอยากให้ ใครๆ คิดว่า...ผมร้ ายกาจอยางไมมีเหตผลเหมือนกัน”
่ ่ ่ ุ
“แล้ วอยดๆ ทําไมถงฟิวส์ขาดได้ ละ”
ู่ ี ึ ่
“ไม่ร้ ูเหมือนกัน” ชายหนมสายหน้า พลางถอนใจเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ ้นอีก
ุ่ ่
“ทกครังท่ีขอดรีเพลย์ 12 ก็ไม่เคยคาดหวงอะไรมากนัก รู้ แต่ว่าต้ องมีสมาธิอยู่กับ
ุ ้ ู
11 ั
เกมตลอดเวลา แต่ก็ไม่ร้ ู วาทําไมถงอารมณ์เสียได้ขนาดนน”
่ ึ ั้
“นายกดดัน เพราะคะแนนกําลังเบียดกับคูแข่ง” ่
“อาจจะใช่” ก่อนจะเอ่ยอย่างแปลกใจกบตวเอง “เกมกดดันแบบนี ้ ก็ใช่
ั ั
ว่า...ไม่เคยเจอ” เขาหันไปมองใบหน้ าโค้ ชสูง วัย พลางผ่อนลมหายใจเบาๆ “ผม
ไมเ่ คยร้ ูสกวาอารมณ์ตวเองจะหดหูได้ ขนาดนี ้ ผมขอโทษกับเรื่ องที่เกิดขึ ้น”
ึ ่ ั ่
“ไซ...ในสนามนายต้ องมีสมาธิให้ มาก ต้ องคุมอารมณ์ให้ อยู่ อย่าใจร้ อน
ฉันเข้ าใจความรู้ สึกของนาย” พูดพลางถอนใจอย่างทําอะไรมากไปกว่านีไ้ ม่ได้
แล้ ว “เอาละ...ตอนนี ้...นายมีเร่ื องต้องทํากอน” พอบอกลูกศิษย์เสร็จ ก็ชําเลืองไป
่ ่
ทางประตห้องพก ู ั
“พวกนกขาว” ไซอาเปรยแกมเบื่อหน่าย
ั ่
“นายคงต้ องออกไปบอกพวกเขา ว่าเกิดอะไรขึน...” เฟรมเตือนอย่าง
้
เข้าใจสถานการณ์ พลางพยักหน้ านิดๆ
“แค่เรื่ องในเกม ผมตอบได้ อยู่แล้ ว เห็นนักข่าวอดนึกถึงพวกที่มาวุ่นวาย
จะขอทําอัตชีวประวัติผมไม่ได้” ยังบนแกมหงุดหงิด ก่อนจะถามอย่างเพิ่งนึกขึ ้น
่
ได้ “ตอนทุบไม้ ลูกเทนนิสดันหลุดมือ มันไม่ได้ลอยไปอดใครใช่หรื อเปล่าครับ”
ั
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 10

11. นํ ้าเสียงคนถามแกมวตกไมอยากให้มีเร่ื องอีก
ิ ่
“ไม่ทนมีใครสนใจ เพราะกําลังโห่กรรมการ ทีมงานบอกว่า...ที่นงตรงนัน
ั ั่ ้
เป็ นของสื่อ ผ้ ูหญิงที่ได้ลูกเทนนิสของนายไป มาจากวินเนอร์แมกกาซีน” เฟรม
นกอะไรบางอยาง “ถ้ าจําไมผด...แมกกาซีนนี ้เคยมาขอพบ...”
ึ ่ ่ิ
ไซอาหลับ ตาลงอี ก ครั ง เขาต้ อ งการตัด ภาพความวุ่ น วายในสนาม
้
ทังหมดออกไป และกลับมาตังสติเตรี ยมตอบข้ อสัมภาษณ์ของนักข่าวที่จะต้ อง
้ ้
ระดมตงคาถาม โดยเฉพาะความร้ ูสกในขณะนี ้
ั้ ํ ึ
เสี ย งจอแจของเหล่ า นั ก ข่ า วภายในห้ องรั บ รองใหญ่ ที ่กํ า ลั ง แย่ ง
สัมภาษณ์นกเทนนิสหนุ่ม ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ ้นในสนาม โดยมีโค้ ชสูงวัยคอยให้
ั
กําลงใจอยข้างๆ
ั ู่
“ผมขอโทษกับเรื่ องที่เกิดขึ ้น”
ความร้ ูสกของนกกีฬาคนหนงที่เพิ่งโดนไล่ออกจากสนาม โดยเฉพาะการ
ึ ั ่ึ
ถูกยัดเยี ยดให้ พ บกับความพ่ายแพ้ แบบไม่มี สิ ท ธ์ิ อุท ธรณ์ ย่อมไม่อยากตอบ
คําถามอะไรมากมาย ยิ่ง ได้ยิน เสี ยงชัตเตอร์ ดังควบคู่กับ แสงแฟตช ย่ิ ง สร้ าง
ความร้ ูสกกดดนมากมาย
ึ ั
แต่การเป็ นนกกีฬาระดับนี ้ ก็ เหมือนเป็นคนสาธารณะ แม้จะไม่ได้โดด
ั
เด่นถึงขนเป็นมือวางติดอนดบต้นๆ ของโลก หากก็ต้องควบคุมอารมณ์ รวมทัง
ั้ ั ั ้
ทาทางตอหน้าส่ือมวลชน เพื่อไม่ให้ ถกโจมตีในเรื่ องความไม่มีมารยาทกับสงคม
่ ่ ู ั
“ผมไม่อยากพาดพิงถึงใคร แต่...ถ้ าระบบการทํางานของทัวร์ นาเมนต์มี
ประสิทธิภาพกวานี ้ ผมก็เชื่อว่า...ตัวเองก็ไม่มีข้อข้ องใจ ที่จะยอมรับคําตัดสินตรง
่
นัน” ไซอากําลงให้สมภาษณ์
้ ั ั
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 11

12. ดวงตาสีเขียวเข้ มมองแมตช์รีเพลย์ทีจอบนกล้ องของบางสํานักข่าว ซึ่ง
่
กําลงถายทอดสด ควบคกบบทสมภาษณ์ของเขา เพื่อให้ ทกมุมของโลกได้ รับรู้ถึง
ั ่ ู่ ั ั ุ
ความเคลื่อนไหวในวงการเทนนิส
“ผมขอโทษ...สําหรับแมตช์ที่จบอย่างรวดเร็ ว และทําให้ คนที่กําลังดูการ
แข่งขันผิดหวัง” นํ ้าเสียงทอดตํ่าในขณะเอ่ยถึงขอผิดพลาดของตัวเอง
ไซอาพยายามคิดว่าควรจะพูดอะไรอี ก หากความรู้ สึกกดดันเริ่ มดิ่งลง
เรื่ อยๆ เพราะเหมือนเขากําลงถกคนทังโลกประชาทัณฑ์ถึงความผิด โดยที่ตวเอง
ั ู ้ ั
ไมมีหลกฐานอะไรจะใช้ แก้ ตาง
่ ั ่
ชายหนุ่ม รู้ แต่ว่าเริ่ มไม่อยากจะนั่ง อยู่ที่ นี่ เพราะรู้ สึกว่าตัวเองเหมื อน
จํ าเลยเข้า ไปทุก ที ในขณะที่ร่ างสูง เปรี ยวลุกขึน จากเก้ าอี ้ เสี ยงฮื อฮาในห้ อ ง
้
สมภาษณ์ก็ดงขึ ้น
ั ั
“ข่าวใหม่...มีแมตช์รีเพลย์จากกล้ องส่ือส่งเข้ ามา” เสียงตะโกนมาจาก
นกขาวหน้ าห้ อง
ั ่
“น่ี ไ ง...ภาพนี .้ ..ลู ก ลงเส้ นพอดี ” คนพู ด เหมื อ นได้ เฉลยกั บ แมตช์
คลมเครือ “ใครส่งคลิปมา” เสียงตะโกนถามตอๆ กน
ุ ่ ั
แมตช์รีเพลย์ของกล้ องนนถูกนําขึ ้นบนจอภาพ เพื่อให้ทกคนได้ นําเสนอ
ั้ ุ
ข่าวในอีกมุมสนาม ซึ่งเหมือนเป็ นหลักฐานที่ช่วยแก้ ตาง ให้ กบนักเทนนิสหนุ่มที่
่ ั
กําลงจะถกลงโทษจากส่ืออยางหนก
ั ู ่ ั
“วนเนอร์แมกกาซีน” เสียงตะโกนตอบกลบมาดงไมแพ้กน
ิ ั ั ่ ั
ชื่ อที่ ได้ ยินย่อมทําให้นักเทนนิส หนุ่มสะดุดอีกครัง เขานึกถึงหญิงสาว
้
ตรงท่ีนงของส่ือ โดยเฉพาะตอนยิ ้มให้กบเจ้าลกสีเขียวออน
่ั ั ู ่
ไซอาอดยิ ้มนิดๆ บนมุมปากไม่ได้ ก่อนจะผ่อนลมหายใจยาวๆ ออกมา
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 12

13. เหมือนอยากเตอนตวเองในเรื่ อง ‘ความร้ ูสก’ แปลกใหม่
ื ั ึ
ท่ามกลางการแข่งขันเทนนิสที่พร้ อมจะกระชากทุกความรู้สึกของทุกคน
ในสนาม หากมนต์เสน่ห์แห่งเกม ก็กําลังก่อตัวเงี ยบๆ จากเหตุการณ์ ที่เกิดขึน ้
เหมือนกําลังทําหน้ าที่ ‘ลิขิต’ ให้ ‘หวใจ’ เดนทางมาพบกน...
ั ิ ั
อนาคตที่รออยูเ่ บื ้องหน้ า ไม่มีใครสามารถคาดการณ์และให้ คําตอบได้ ย่ิง
เป็ นความร้ ู สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ ้น และยงมาพร้ อมกับเหตุการณ์ที่
ั
ไมได้ คาดฝั น...
่
อากาศยามเช้ าสดชืนแจ่มใส หมอกบางๆ แตะแต้ มแนวทัศนียภาพเมือง
่
คลาสสิคขนาดใหญ่ของประเทศออสเตรีย หากผ้ ท่ียืนอยู่หลังหน้ าต่างกระจกใส
ู
บานใหญ่ บนห้ องน่งเลนของห้ องชุดหรูในโรงแรมมีระดบ กําลังถอนใจเบาๆ จาก
ั ่ ั
การดเู กมรีเพลย์ท่ีเกิดขึ ้นเม่ือวาน
เฟรมทบทวนเกมที่เกิดขึ ้น เพราะนกเทนนิสหน่มอยู่ในความรับผิดชอบ
ั ุ
ของเขา ตงแตยงเป็ นนักเทนนิสเยาวชนของประเทศ
ั้ ่ ั
ห้าปีก่อนทังเขาและชายหนุ่มได้ สัมผัสถึงการสูญเสียร่วมกัน จากเหตุ
้
ระเบิดในร้านอาหารที่ยังหาหลักฐานอะไรไม่ได้ ทําให้ เพื่อนที่สนิทที่สุดต้ องจบ
ชีวตลงพร้อมกับภรรยา ซึงก็คือบุพการี ของนักเทนนิสหนุมคนนี ้
ิ ่ ่
“เห็นป่ ะ...ลูกลงตรงเส้นพอดี แต่ภาพดนมาเสียตอนท่ีไซขอด”
ั ู
แมรี่ เป็ นแม่ทนหัวดูแลนักเทนนิสหนุ่มมาตังแต่เกิด ร่างท้ วมกําลังยืนเท้ า
ู ้
เอวอยูไม่ไกลจากรี เพลย์ที่เพิ่งจบไป
่
“ชางพอดบพอดซะเหลือเกิน” ประชดอยางให้ร้ ูวาเข้าข้างกันขนาดไหน
่ ิ ี ่ ่
“แมร์ ...ห้ ามพูดแบบนี ้ต่อหน้ าไซล่ะ” เฟรมหันไปปราม
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 13

14. “รู้ หรอกน่ะ” ปลายเสียงตวัด “นักเทนนิสต้ องมีความพร้ อมต่อเหตุการณ์
เฉพาะหน้ าเสมอ ฉนอยากร้ ูนกวาจะต้องพร้อมรับสภาพถกโกงคะแนนต่อหน้ าต่อ
ั ั ่ ู
ตาแบบนี ้อีกนานแค่ไหน”
“เร่ ื องมันสุดวิสัย” เสียงกังวานบอกสน หากก็ร้ ู ว่านี่คืออีกหนึ่งบทเรียน
ั้
ของลกศษย์ตนเองเช่นกัน
ู ิ
“อยากจะรู้ นกว่าเครื่ องมันรวนเองจริ งหรื อเปล่า” หญิ งสูงวัยยังอดสงสัย
ั
ไม่ได้
“มันผ่านมาแล้ วนา” เฟรมพยายามให้เพ่ือนตวเองสงบอารมณ์
่ ั
“กรรมการเฮงซวย” ขอดาแถมอีกหนอย ่ ่
เฟรมหัวเราะเบาๆ พลางส่ายหน้ านิ ด ๆ อย่างที่ ร้ ู ว่ายากนัก ที ่จ ะให้ ผ้ ู
เสมือนมารดาของนักเทนนิสหนุม หยุดพูดแบบไมมีคาฝากทิ ้งท้าย
่ ่ ํ
‘ก๊ อกๆๆ’
เสียงเคาะแทรกจงหวะการสนทนา
ั
ผ้ สูงวยทงสองหันไปทางต้นเสียง ซึ่งก็เห็นเจ้าของมือกําลังเอาปากกา
ู ั ั้
แกล้ งเคาะกบโต๊ะวางแจกน กอนท่ีคนทงสองจะเล่ือนสายตาขึ ้นไปมอง
ั ั ่ ั้
พอเห็ น ใบหน้ าเรี ยวสวยท่ี ม าพร้ อมกั บ รอยยิ ม สดใส ควบคู่ กั บ
้
อากปกิริยาท่ีดเู หมือนว่าจะแค่แวะมาทักทายรับอรุณ มากกว่าที่จะเข้ ามาร่วมวง
ั
สนทนา
“ยยไอร์...มานี่เลยนะ” แมรี่ เรียก พลางก้าวเข้าไปฉดข้อมือไว้ทนที
ั ุ ั
ไอรดาปลิวตามแรงดึงของหญิงสูงวัย พลางปิ ดปากหาวไปด้ วย ก่อนจะ
อมยิ ้มอยางร้ ูสาเหตของคนท่ีอารมณ์เสียรับยามเช้า
่ ุ
“แมร์ คะ...ไอร์เพิงมาถึงเมื่อคืน ยังง่วงๆ งงๆ อยู่เลยค่ะ ” คนจะโดนไล่
่
เลียงแกล้ งหาเหตุผล
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 14

15. “ไซรักเธอเหมือนพี่สาว มีหรื อ...เรื่ องแบบนี ้จะไม่รีบบอกให้ เธอรู้ยะ” แมร่ ี
ขุนคนที่แกล้ งหลิ่วตาไปทางโค้ ชสงวย
่ ู ั
หญิงสาวหวเราะเบาๆ เมื่ อเห็นเฟรมกําลังส่ายหน้าอย่างปลงๆ ก่อนที่
ั
เธอจะยิ ้มล้อเลียนคนท่ีกําลงเตรียมเอาเร่ื องเธออยตรงหน้า
ั ู่
“เสียงทบไม้ไม่ใช่ดงแค่ในสนามอย่างเดียว แต่ยงดังออกมาถึงข้ างนอก
ุ ั ั
เพราะรีเพลย์ที่ช่วยแก้ ตางให้ ไซ ป่ านนี ้ทางฝ่ ายจัดการของทัวร์ นาเมนต์ คงกําลัง
่
ทําหนังสือขอโทษมาทางเรา” ไอรดารีบรายงาน เพราะยังไม่อยากโดนลูกหลง
จากเกมนอกสนามตอนนี ้
“ดีมาก...ฉันรู้ แล้ วล่ะว่าทําไมไซถึงรักเธอมาก” คนได้ คําตอบอารมณ์ ดี
ขึ ้นมาทันที
ไอรดาหัวเราะเบาๆ กับใบหน้ าที่เรี ยกได้ ว่ากําลังยิ ้มอย่างถูกใจ ก่อนจะ
หันไปทางชายสงวยท่ียืนอยไมไกล
ู ั ู่ ่
“เฟรมคะ...รายการแข่งขันที่สวิสเซอร์แลนด์ ผ้ ูจดที่นั่นส่งจดหมายมา
ั
เชิญเราค่ะ”
“เจ้ าตัวอยากไปหรื อเปล่า” เฟรมหนจากหน้าต่างมาถาม ก่อนจะถาม
ั
เผื่อไปถึงเรื่ องอื่นด้ วย “แล้ วเรื่ องที่ใครต่อใครมาขอเขียนหนังสือชีวประวัติของไซ
เป็ นยังบ้ าง”
“เรื่ องแข่งที่สวิต ไอร์ยงไม่ได้คยกับไซ ส่วนเร่ ื องหนงสือ มีหลายท่ีอยาก
ั ุ ั
ได้เรื่องของไซ แต่ไซเพิ่งฝากให้ ไอร์ปฏิเสธไปค่ะ เพราะไม่ชอบให้ ใครมายุ่งเร่ ื อง
ส่วนตัว” หญิงสาวตอบอย่างเข้ าใจเรื่ องราวดี ก่อนจะหันไปทางหญิงสูงวัย
“แมร์ จ๊ะ...ป่ านนี ้พอหนมเลือดร้ อนยังฝั นไม่เลิกอีกหรื อ”
่ ุ่
“ป่ านนี ้ คงเก็บไปฝั นต่อบนเครื่ องบินแล้ ว”
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 15

16. ไอรดาเลิกคิ ้วอย่างแปลกใจ ก่อนจะชําเลืองมองคิ ้วหนาๆ ของชายสูงวัย
ควบคูกบเสียงถอนใจ เหตุเพราะนักเทนนิสหนุมหาเรื่ องมาให้ อีกแล้ ว
่ั ่
“เรื่ องในสนามเพิงจะจบไป คราวนี ้...จะไปทําให้ ประเทศไหนเดือดร้ อน”
่
เฟรมถามเผื่อจะได้ ตงรับทัน ั้
แมร่ ี หนไปยิ ้มให้ หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้วย เสมือนเป็นคําตอบกลายๆ พลาง
ั
เอียงหน้ านิดๆ อย่างให้ ร้ ูวา ‘ประเทศ’ นี ้หญิงสาวต้ องค้ นเคยเป็นอยางดี
่ ุ ่
“เออ...” ไอรดารู้เลยวากําลงเข้าตว
่ ่ ั ั
“งันคงไม่ต้องบอกแล้ วว่าใคร...จะต้ องไปตามพ่อหน่มเลือดร้ อน” เสียง
้ ุ
แกมขอร้องหญิงสาวท่ีกําลงทําหน้าเม่ือย
ั
“เฟรมให้ คนอื่นไปแทนไอร์เถอะค่ะ” หญิงสาวค้ านเสียงออย ่
“แน่ใจหรื อว่า...ถ้ าสงคนอ่ืนไป ไซจะยอมกลบ อาทิตย์หน้ าเรามีแข่งตอท่ี
่ ั ่
ปารี ส ถ้ ามีใครเห็นเจ้ าตัวไปเดินอยู่ที่นน ต่อให้ แถลงข่าวแก้ ตวยังไง ก็ไม่มีทางที่
ั่ ั
ใครจะเช่ื อ...ไปตามกลับมาทีเถอะ” เฟรมทวนรายการของนักเทนนิสหน่ม แต่ ุ
นํ ้าเสียงในประโยคสดท้ายจงใจบอกหญิงสาว
ุ
“ค่ะ” จํายอมด้วยเหตผลทงหมด ุ ั้
ไอรดาหวนนึกถึงวันที่เดินทางออกมาจากประเทศไทย เธอต้ องเก็บความ
ทรงจําที่ ‘หวานชื่น’ และ ‘เจ็บปวด’ มาด้ วย ตอนนันเธอบอกกับตัวเองว่าจะใช้
้
เวลาที่เหลืออยู่ให้ กับงานในอนาคต โดยที่จะไม่หวนกลับไปแตะต้ องกับ ‘ความ
รัก’ อีกเลย
แมรี่ มองใบหน้ าหญิงสาวคราลูก พอเห็นประกายตาในดวงตาสวยหม่น
ลง ก็อดไมได้ท่ีจะเข้าไปโอบไหลบางอยางปลอบโยน
่ ่ ่
“เรื่ องมันผ่านมาห้าปีแล้ว” ปลอบสาวน้อย “อีกอย่าง...ประเทศไทยก็
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 16

17. ไม่ใช่เล็กๆ การท่ีจะเจอคนบางคน ก็ไม่ใช่เรื่ องง่ายๆ ซักหน่อย” ห่วงใยแกมให้
กําลงใจ ั
“ค่ะ” หญิงสาวรับคํา ก่อนจะเอ่ยขึ ้นบ้ าง “ไอร์ ...คงไม่โชคร้ ายขนาดนัน ้
หรอกค่ะ ก็อย่างที่แมร์ ว่าแหละประเทศไทยไม่ใช่เล็กๆ และถึงแม้ จะเจอกัน เขา
คงวิ่งหนีไอร์ไปก่อนที่ไอร์จะทันได้ เห็นเขาซะด้ วยซํ ้า” พยายามตอบอย่างไม่อยาก
ใสใจมากนก
่ ั
“รี บไปรี บกลับนะ อยู่ที่นี่มีแต่ตาแก่ วันๆ ทําแต่หน้ ายักษ์ ยืนเหมือนผนัง
ห้ อง คอยดนะ...ไซกลับมาเมื่อไรเวลาซ้ อมน็อกบอร์ ด 13จะให้ มาอัดใส่กําแพงแถว
ู 12
นี ้” แมรี่ เหน็บใส่เพื่อนวัยเดียวกัน
ไอรดายิมกว้ างให้ กับคิ ้วหนาที่ขมวดใส่คนค่อนขอด ก่อนท่ีเธอจะแอบ
้
ถอนใจเบาๆ กับเรื่ องของตัวเอง เหตุเพราะวันเวลาที่ไกลจากแผ่นดินเกิด ซึ่งตอน
นัน เธอต้ อ งเก็ บ ‘หัวใจ’ มาให้ ไ กลจาก ‘ความรั ก ’ ที่แ ตกสลายไปพร้ อมๆ กับ
้
ถ้อยคาบอกลา
ํ
หมอกบางๆ ยามเช้ าปะปนกับเส้ นบางๆ ของสายฝนจากท้ องฟา ทําให้ ้
ทัศนียภาพในรันเวย์ของสนามบินแปลกตา ยิ่งมองจากช่องหน้ าต่างของที่นงชัน ั่ ้
ธุร กิ จ บนเครื ่ อ งบิน โดยสารขนาดใหญ่ ยิ ่ง เหมื อนอยู่ท่า มกลางมนต์ ข ลัง ของ
ธรรมชาติ ท่ีพร้อมจะยืนเคยงข้างมนษย์ ยามท่ีต้องการความนงสงบ
ี ุ ่ิ
ธาวริ ณกําลังสนใจความสวยงามที่อยู่ด้านนอก จนเหมือนถูกดึงออกไป
จากเสียงฝีเท้าในช่องทางเดินใกล้ๆ ก่อนจะสะด้ งนิดๆ จากเสียงแหลมปี๊ดของ
ุ
ภาษาสากล ซงลอยมาจากแถวท่ีนงด้านหลงของชนธุรกิจ จนทําให้ ต้องชะเง้ อไป
่ึ ่ั ั ั้
13 การตีลกให้กระทบกบกําแพง
ู ั
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 17

18. มองท่ีมาของเสียง
“เอ๊ ะ...พดไมร้ ูเร่ื องหรือไง” เสียงแหลมตวาดใส่แอร์ โฮสเตส
ู ่
นัยน์ตากลมสวยเห็นหน่มรูปร่างสง เปรียว แม้ เขาจะยืนหันหลังมา แต่ก็
ุ ู
เห็นว่าเขาใส่หมวกแก๊ ป อีกทังยังสะพายเปใบย่อมๆ อยู่ด้วย โดยมีแอร์ โฮสเตส
้ ้
สาวกําลังยืนทําหน้ ายุ่งยากอยู่ใกล้ ๆ เพราะหญิงฝรั่งสูงวัยรูปร่างอ้ วน แต่งหน้ าสี
จด ท่ีน่งอยริมหน้าตาง กําลงลอยหน้าใสอยางไมสนใจกบการขอความร่วมมือ
ั ั ู่ ่ ั ่ ่ ่ ั
“มาดามค่ะ...ผู้ โดยสารทุกคนจะมีที่นงของตัวเอง รบกวนด้ วยค่ะ” คนท่ี
ั่
ทําหน้ าที่บนเครื่ องบินขอร้ องอย่างสุภาพ
“ฉันมาก่อน ฉันจะนังตรงนี ้” ่
“ขอโทษค่ ะ ที่ นั่ง ตรงนี เ้ ป็ นของคุณ ผู้ช ายคนนี ”้ แอร์ โ ฮสเตสสาวยัง
พยายามบอก
ผ้ โดยสารที่นงอยู่เกือบเต็มบนชนธุรกิจ ตางชําเลืองมองต้นเสียงที่แสดง
ู ั่ ั้ ่
เจตจํานงจะนังตรงนัน ทังๆ ที่ร้ ูวาที่นงตนเองอยูตรงไหน
่ ้ ้ ่ ั่ ่
“ฉันจะนังริ มหน้ าต่าง เอาที่นงห้ องนักบินมาแลกสิ แล้ วฉันจะเปลี่ยนให้ ”
่ ั่
แหม่มสงวยร่างอ้ วนยื่นข้ อเสนออย่างไม่สนใจ
ู ั
แอร์ โฮสเตสได้ แต่ทําหน้าปันยาก พลางมองหาหัวหน้าของตนเอง แต่
้
เสียงท้ มลกก็ขดขึ ้นกอนอยางเข้าใจสถานการณ์
ุ ึ ั ่ ่
“ไม่เป็นไรครับ...ถ้ าต้ องแลกกับที่ นั่ง ห้ องนักบิน ผมยอมไปนั่ง ตรงอื่ น
ดีกว่า เดี๋ยวมลภาวะเสี ยงจะไปก่อกวนกัปตัน ทําให้ เครื่ องรวนขึ ้นมา คนอื่นจะ
ลําบากไปด้ วย อีกอย่าง...ถ้ าต้ องตายเพราะเครื่ องบินตก ผมก็ไม่อยากได้ เพื่อน
ร่วมชะตากรรมแบบนี ้”
แหม่มสงวยยงทําหน้าไม่สนใจ ก่อนจะหนกลบไปสนใจวิวทิวทศน์นอก
ู ั ั ั ั ั
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 18

19. หน้าตาง พลางสงเสียงหวเราะอยางถกใจ กบทศนียภาพด้านนอก
่ ่ ั ่ ู ั ั
ไซอาขมวดคิ ้วใส่ พร้ อมกับ ส่ายหน้ าให้ อย่างระอากับมารยาทของคนที่
เข้ ามานังในห้ องผู้โดยสารระดับนี ้ ก่อนจะมองหาที่นงใหม่ เขาเดินมาหยุดตรงที่
่ ั่
นงตอนหน้าริมทางเดิน พลางเหลือบมองไปทางที่นั่งริ มหน้ าต่าง ที่มีหญิงสาว
ั่
กําลงหันไปสนใจทิวทัศน์อยูก่อน
ั ่
“ผมนังตรงนี ้ก็แล้ วกัน” บอกพร้ อมกับหันไปทางแอร์โฮสเตสให้หมดห่วง
่
กับเรื่ องของเขา
“ขอบคณมากคะ” แอร์ โฮสเตสบอกอย่างเกรงใจ
ุ ่
ชายหนมเอาเปกบหมวกใส่ไว้ ในที่เก็บของด้ านบน ก่อนจะทิ ้งตัวลงบนที่
ุ่ ้ ั
นง พลางบนเบาๆ ด้วยภาษาท่ีเรียนร้ ูมาเป็นบางคา
่ั ่ ํ
“ผ้ หญิง...เหมือนมนษย์ตางดาว”
ู ุ ่
พอสิ ้นคําบ่นก็ได้ ยินเสียงหวานหัวเราะเบาๆ
“ยงไงฉันก็เป็นผ้ ูหญิง ถ้าจะให้เป็นมนุษย์ต่างดาว ก็ขอแบบดีๆ หน่อย
ั
นะคะ” ธาวริ ณตอบด้ วยภาษาสากลกึ่งปรามกึ่งเย้ า เรี ยวปากบางสีสวยยิ ้มนิดๆ
อย่างเข้ าใจความหมาย และเห็นใจในความรู้สกของคนอารมณ์เสีย ึ
ใบหน้ ามีเสน่ห์หนไปมองเต็มตา เขาเห็นใบหน้ าสวยที่มีดวงตากลมโตสี
ั
นํ ้าตาลเข้ มเปล่งประกายสดใส รอยยิ ้มบางๆ นัน กําลังทําให้ เวลาในนี ้หยุดนิ่งไป
้
ชั่วขณะ โดยเฉพาะมีบางอย่างเคยคุ้น เหมือนเป็ นมนต์ขลังของการได้ พบกับคน
ท่ีทําให้ความร้ ูสกบางอยางแนชด ึ ่ ่ั
‘หวใจ’ ที่แข็งแกร่งและมุงมันในเกมเทนนิสมาตลอด กําลังถูกพรหมลิขิต
ั ่ ่
นําพา ‘ความออนโยน’ เข้ามากอกวนอยใกล้ๆ
่ ่ ู่
“ไมทนคดวาจะมีคนไทยอยตรงนี ้...ผมขอโทษ” เสียงท้ มห้วนทอดลง
่ ั ิ ่ ู่ ุ
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 19

20. ธาวริ ณเลิกคิ ้วนิดๆ เม่ือได้เห็นใบหน้าชายหนุ่มใกล้ๆ เธอจําเขาได้ ทนที
ั
‘ไซอา เมซิ ส นักเทนนิ สหนุ่มลูกครึ่ งกรี ซฝรั่งเศส’ หญิงสาวนึกในใจ
หญิ งสาวหัน กลับไปนอกหน้ าต่าง เพราะเครื่ องบินกํ าลังเคลื่ อนที่ อี ก
อยางเธอไม่อยากให้ เขารู้สกแย่กบเหตุการณ์เมื่อครู่ ก่อนจะรู้สึกถึงการยกตัวขึ ้นสู่
่ ึ ั
ท้องฟาอยางราบเรียบของเจ้านกเหลกท่ีกําลงจะพากลบบ้าน
้ ่ ็ ั ั
เวลาผ่านไปเกื อบครึ่งชัวโมง หลังจากเครื่ องบินขึ ้นจากรันเวย์เรี ยบร้ อย
่
แล้ ว
“พ่ีพลอยคะ” เสียงเรียกดงอยไมไกล
ั ู่ ่
เจ้ าของชื่อหนไปทางคนเรียก ก่อนจะยิ ้มสวยส่งให้กบแอร์โฮสเตสสาว ที่
ั ั
กําลงเข้ามาบริการผ้ โดยสารบนที่นงชันนี ้
ั ู ั่ ้
“อ้ าว...กวาง...ไมคดวาจะเจอกนบนเท่ียวบนนี ้”
่ ิ ่ ั ิ
“ดี ใจจัง เลยที่เ จอพี่ กวางขอยื ม นามบัตรพี่ ไ ด้ มัยคะ กวางจะจดที ่อ ยู่
้
เพราะอยากจะส่งของไปเซอร์ ไพร์ สพี่เพชรท่ีทํางานสักหน่อย” แอร์ โฮสเตสสาว
เอยขอ่
“ได้ สจ๊ ะ” หญิงสาวบอกพลางหานามบตรสงให้แอร์โฮสเตสสาว
ิ ั ่
“พ่ีพลอยจะรับเนื ้อหรือไกคะ” ่
“เนือจ๊ ะ” ธาวริ ณยิ ้มสวยส่งให้ หญิ งสาวรุ่ นน้ อง พลางชําเลืองมองชาย
้
หนุมที่นงกอดอกหลับตาอยูข้างๆ ก่อนจะได้ ยินเสียงแอร์ โฮสเตสถามอย่างสุภาพ
่ ั่ ่
ด้ วยภาษาสากล
“เนื ้อหรือไกดคะ”
่ ี
ไซอาลืมตาขึ ้นมองหญิงสาวตรงหน้ า พลางขมวดคิ ้วใส่อย่างขุ่นๆ ย่ิงได้
ยนเสียงแหลมๆ ลอยมาจากทางด้ านหลัง ซึ่งฟั งคล้ ายจะไม่ถกใจกับอาหารที่เพิ่ง
ิ ู
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 20

21. ได้ รับ ยงทําให้หวคิ ้วขมวดมนหนกขึ ้น
่ิ ั ุ่ ั
“จะเป็ นเนื ้อหรื อไก่...รสชาตอาหารของสายการบนก็แยอยแล้ว ยงมาเจอ
ิ ิ ่ ู่ ั
มลภาวะทางเสียงแถวนี ้เป็นพษอีก คณคดวาผมควรจะต้องทํายงไง...”
ิ ุ ิ ่ ั
“เออ...” แอร์โฮสเตสสาวอึ ้ง อย่างไม่ร้ ูจะตอบชายหนุมยังไงเหมือนกัน
่ ่
“ผมขอเนื ้อก็ แล้ วกัน” ยอมเลื อกอาหาร ก่อนจะหันไปคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ผมเลือกตามคุณหรอกนะ...เพราะไม่อยากกินปีศาจไก่หงอนทองปากแดง” ยก
สรรพานามที่เพิ่งคิดได้ ให้ คนทําตัวมีปัญหาทันที
ธาวริณได้ แต่อึ ้งไปนิดหนึง พลางชําเลืองมองคนข้ างๆ เหมือนกัน
่
‘ปากหรื อนน...’ ได้ แต่นกอยูในใจ หากก็อดเห็นด้ วยไม่ได้ เพราะคนที่เพิ่ง
่ั ึ ่
ถูกตังสรรพนามไป ก็มีผมสีทองแถมยังทาปากแดงแปร๊ ดอีกต่างหาก ก่อนจะเห็น
้
เขาเบ้ปาก เพราะเสียงแหลมๆ จากทางด้ านหลังยังไม่หยุดบ่น
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 21

22. ไดพบ
กระเป๋าหลากสี บนเครื่ องสายพานลํ าเลี ยงของท่ าอากาศยาน โดยมี
ผ้ ูโดยสารกําลงยืนรอรับสมภาระของตนเอง ควบคู่กับเสียงประกาศเป็ นระยะๆ
ั ั
จากประชาสมพนธ์ของสนามบน
ั ั ิ
“กระเป๋ าฉันอยู่ไหน ทําไมถึงไม่มีกระเป๋ าของฉัน ใครเอากระเป๋ าของฉัน
ไป” สํ าเนียงสากลรั วเป็นชุด “เจ้ าหน้ าที่อยู่ที่ไหน ฉันจะถามใครได้ล่ะเนี่ย...”
เหลียวซ้ายแลขวาหาคนชวยเหลือ ่
ธาวริณท่ีจดแจงลากกระเป๋าของตนลงมาจากสายพานลําเลียงก่อนแล้ ว
ั
กํ า ลัง เตรี ย มจะลากออกไปด้ า นนอก แต่เ สี ย งแหลมๆ ที ่ดัง เหมื อ นขอความ
ชวยเหลือทําให้อดไมได้
่ ่
“มาดามคะ...กระเป๋ าใบนัน หรื อ เปล่ า ” หญิ ง สาวชี ไ้ ปที ่ร ถเข็ น ซึ ง มี
้ ่
กระเป๋าใบใหญ่วางอยู่
“ใช่...ใช่” หญิงตางชาตเิ อามือทาบบนหน้าอกอยางโลงใจ ก่อนจะชะโงก
่ ่ ่
หน้ าเข้ าไปหอมแก้ มหญิงสาว “ฉันลืมไปว่าเอาไปวางไว้ เอง...แก่แล้ วหลงๆ ลืมๆ
แยจง...ขอบใจมาก”
่ั
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 22

23. หญิ ง สาวยิ ม รั บ รอยแนบบนแก้ มเนี ย น ที ่เ ป็ นธรรมเนี ย มปกติ ข อง
้
ชาวต่างชาติ พลางลากกระเป๋าออกไปด้านนอก ก่อนที่เ ธอจะชะงักกับร่างสูง
เปรียวที่เจตนายืนขวางทาง
“แอร์ บนเคร่ ื องเรียกคณว่า...พลอย...ผมขออนุญาตเรี ยกชื่อคุณแบบนี ้
ุ
บ้ าง” เสียงทุ้มของภาษาสากลทอดลงอย่างอ่อนโยน แต่เน้ นชื่อหญิงสาวได้ อย่าง
ชัดเจน
“คะ?” ธาวริณเงยหน้ามองชายหนมอยางตกใจุ่ ่
“ผมอยากร้ ูจกคณ ผมต้ องทํายังไงบ้ าง” ไซอาถามหญิงสาวตรงๆ
ั ุ
“ฉันว่า...คุณเข้ าใจอะไรผิดหรื อเปล่าคะ” หญิงสาวต้ องรี บตังสติกบคน
้ ั
ตรงหน้ า
“นี่คณ...ผมไม่ใช่คนบ้ า ผมยงมีสติดีอยู่ ท่ีผมถาม...เพราะผมอยากรู้จก
ุ ั ั
คณจริงๆ” ยืนยันเจตนารมณ์ของตนเอง
ุ
“คนสวยใจดของมาดาม” หญิงฝรั่งตะโกนแทรกอยูไกลๆ
ี ่
ไซอาขมวดคิ ้วทันที เหตุเพราะเสียงที่กําลังจะทําลายโสตประสาทอีก
รอบ และเหมือนเจ้าของเสียงจะเป็ นปี ศาจที่คอยตามหลอกตามหลอนไม่จบไม่
สิ ้น เขาหนไปจ้ องเขม็งทางต้ นเสียงที่กําลังเดินมา
ั
“ผมกําลงคยกบคณพลอย กรุณามีมารยาทด้วย” ห้ วนใส่แหม่มสูงวัย
ั ุ ั ุ
“มารยาทอะไร สาวน้ อยคนนี ้ไม่ได้ มากับนาย อย่ามาทําเป็ นเจ้ าของเธอ
หน้ าตาไม่น่าไว้ ใจ...เดี๋ยวมาดามช่วยเรี ยกตํารวจให้ เอามัย” ประโยคสุดท้ ายหัน
้
ไปถามหญิงสาว
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่เป็ นเรื่ องเข้ าใจผิด อย่าให้ ย่งยากเลย” ธาวริณรีบ
ุ
บอก เพราะเธอรู้วาชายหนุมเป็ นใคร และคงไม่ดีแน่ ถ้ าเรื่ องนี ้จะกระทบถึงอาชีพ
่ ่
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 23

24. ของเขา
ความอ่อนโยนอย่างธรรมชาติของเพศหญิง เมื่อหลอมรวมกับนํ ้าใจที่ดี
งาม ยิ ง เพิ ่ม ความประทับใจมากขึ น อี ก อารมณ์ ที่ค วรจะกรุ ่น หนักจากที่โ ดน
่ ้
ขัดจังหวะ เหลือแค่รวนใส่แบบไม่เอาเรื่ อง
“กระเป๋ าของตัวเองยังหาไม่เจอ ถ้ าจะไปตามตํารวจ...น่น...ไปให้ ถูกที่
ู
ตรงนันมีปายแท็กซี่อยู่ด้วย เดี๋ยวจะมีคนหวังดี...พาไปวด” เสียงเข้มลงท้ายด้วย
้ ้ ั
ภาษาท่ีเรียนร้ ูมา
ธาวริ ณ พยายามกลัน หัว เราะ กับ คํ า พูด แปร่ ง ๆ ที ่เ หมื อ นไปแอบจํ า
้
ภาษาไทยมาใช้ โดยเฉพาะท่ีทําให้เจ้าของภาษาต้องพยายามแปลอีกรอบ
“อะไร...แปลวาอะไร” แหม่มสูงวัยขึ ้นเสียงอย่างสงสัย
่
คิ ้วหนาได้รูปขมวดมุ่นใส่หญิ งต่างชาติสูงวัย ขายาวๆ ก้ าวห่างออกไป
อยางไมสนใจท่ีจะตอบคาถาม
่ ่ ํ
“นายจะไปไหน นายยังไม่ได้ ตอบฉนนะ” คนอยากรู้ตามไปตดๆ
ั ิ
“แก้ วหอกเสบ...จะไปหาหมอ” เอานิ ้วแคะหไปด้ วย
ูั ู
ใบหน้ ามีเสน่ห์หนกลับไปทางหญิงสาวอีกครัง คราวนี ้ดวงตาสีเขียวเข้ ม
ั ้
ซอนความหมายบางอยางไว้ กอนจะยิ ้มนดๆ บนมมปาก
่ ่ ่ ิ ุ
ธาวริ ณชะงักกับรอยยกยิมนัน ‘ผมอยากรู้ จักคุณ’ นึกถึงคําพูดของเขา
้ ้
ก่อนจะมองไปทางแหม่มอ้ วนสูงวัย ที่กําลังโบกมือให้ คนมารับทางด้ านนอก เธอ
ได้ แต่ถอนใจเบาๆ พลางส่ ายหน้ านิ ด ๆ กับ เหตุก ารณ์ วุ่น วายเล็ก ๆ ตง แต่บ น
ั้
เครื่ องบินจนถึงตอนนี ้
เมื่อหนึงเหตการณ์ของพรหมลิขิต นําพาให้ ‘หวใจ’ เดินทางมาใกล้ กัน
่ ุ ั
และกําลังเป็ นจุดเริ่ มต้ นของความผูกพัน หากการจะได้ ครอบครอง ‘ความรัก’ อัน
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 24

25. มันคง ย่อมต้ องประสบกับอุปสรรคอันมากมายเช่นกัน
่
ลําแสงอ่อนๆ ของยามเช้า เผยให้เห็นการตกแต่งอย่างมีสไตล์ในห้อง
ทํางานขนาดใหญ่ โดยมีนิตยสารข่าวกีฬาเปิ ดกางเต็มสองหน้ าอยู่บนโต๊ ะทํางาน
และแม้ หวข้ อข่าวจะน่าสนใจแค่ไหน แตหญิงสงวยท่ีอยในห้องกลบต้องตังใจฟั ง
ั ่ ู ั ู่ ั ้
เสียงในสายโทรศพท์ ท่ีเหมือนอยากจะขอเจรจาอะไรบางอยาง
ั ่
“เร่ ื องนี.้ ..ฉันอยากให้เพชรเป็นคนตดสินใจเอง” บอกคนในสาย พร้ อม
ั
กับเอนหลังพิงพนักเก้ าอี ้ พลางลอบถอนใจ แต่ก็ยงฟั งเสียงที่กําลังอยากได้ ความ
ั
ชวยเหลือ
่
“ฉันก็เห็นยัยกวางเหมือนลูกเหมือนหลาน แต่เรื่องนีของลูกๆ ฉันต้อง
้
เคารพการตัดสินใจของพวกเขา” นํ ้าเสียงเนิบเย็นลากตํ่าเน้ นชัด
เสียงเปิ ดประตูห้อง เรี ยกให้ เจ้ าของห้ องมองตาม ก่อนจะส่งยิ ้มให้ ชาย
หนมร่างสงท่ีเดนเข้ามา
ุ่ ู ิ
“ฉันยังไม่รับปากเรื่ องนี ้ แต่จะถามเพชรให้ อีกที” ตอบบทสนทนา พลาง
มองคนที่ยืนอยูหน้ าโต๊ ะ ก่อนจะกดวางสายโทรศพท์มือถือ หลังจากทางนันกล่าว
่ ั ้
ขอบคณและขอรบกวนเวลาเทานี ้
ุ ่
จันทกานต์ถอนใจเบาๆ แต่ส่ง สายตาเตรียมเล่นงานบุตรชายที่ยืนยิม ้
แหยๆ อยูตรงหน้ า เพราะรู้วาต้ องทันได้ ยินหัวข้ อสนทนา
่ ่
“ผมเห็นกวางเหมือนน้ องสาวนะครับ” ชายหนุ่มรี บบอก “และผมก็เคย
บอกกวางไปแล้วด้วย” พดจบก็ต้องถอนใจยาวๆ ออกมา
ู
“คุณมณีพรรณ แกบอกว่าแต่งกันไปก็รักกันเอง” มารดากําลังหนักใจกับ
เร่ื องของบตรชาย ุ
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 25

26. “เป็ นงันไป” บุตรชายบ่น
้
“ฟั งพูดเข้ า” มารดาเอ็ดเบาๆ แต่สายตายังมองนิ่งไปที่บตรชาย “เพชร...
ุ
แม่เข้ าใจความรู้ สึกของลูก แต่นี่มนก็ผ่านมาห้ าปี แล้ ว ลูกไม่คิดจะมองผู้หญิงคน
ั
อื่นบ้ างหรื อ”
ธวิเ ดิ นไปหยุด ตรงหน้ า ต่าง เขามองออกไปยัง แท่ง ตึก ของเมื อ งใหญ่
เหมื อ นอยากจะค้ น หาใครบางคน ที ่เ ขาเฝ ารออย่ า งมี ค วามหวั ง มาตลอด
้
นับตังแต่วนที่เกิดปั ญหามากมาย และทําให้ เขาตัดสินใจผิดพลาดที่สดในชีวิต
้ ั ุ
“ผมร้ ูสกผดกบเร่ื องของไอร์มาตลอด ผมแคอยากพบเธอ”
ึ ิ ั ่
“ถ้ าลกพบเธอ และ...ถ้ า...” มารดากําลงหาคาพดท่ีจะถาม
ู ั ํ ู
“ถ้ าเกิดไอร์แต่งงานแล้ ว ผมจะทํายังไง ใช่มยครับ” ั้
จัน ทกานต์ พ ยัก หน้ า นิ ด ๆ เธอมองใบหน้ าบุ ต รชายอย่ า งห่ ว งใยใน
ความร้ ูสก ึ
“ถ้ าไอร์มีเจ้ าของแล้ ว ผมก็คงทําได้ แค่...ขอโทษ...กับสิ่งที่เกิดขึ ้นทังหมด
้
ผมจะไม่ยื ้อเธอคืนมาจากใคร เรื่ องที่เกิ ดขึ ้นเป็ นเพราะ...ผมเป็ นฝ่ ายปล่อยเธอ
หลดมือเอง”
ุ
ชายหนุ่มเปิ ดเผยความรู้ สึกกับมารดา พลางถอนใจเบาๆ กับความหวัง
ลกๆ วา...ขอโอกาสสําหรับทุกสิ่งทุกอย่างในตัวผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะการรอคนๆ
ึ ่
หนงมาตลอด ‘ความทรมาน’ เป็ นบทลงโทษท่ีได้รับ
่ึ
ก๊ อกๆๆ
เสี ยงเคาะประตูขัดจังหวะการสนทนา ก่อนจะเห็น ร่างบางสวยในชุด
ทนสมยสีสวยก้าวเข้ามาในห้อง
ั ั
“คุณแม่คะ พี่เพชร” เสียงหวานทกทายบคคลทงสองทนที
ั ุ ั้ ั
“ยยพลอย” พ่ีชายทกน้องสาว
ั ั
ป่วนรกลูกสกหลาด / เพทายสีฟ้า
ั ั 26