1. RESUMO TEMA 4 LINGUA GALEGA NETEX SEXTO
As palabras homónimas son as que se pronuncian e se escriben da mesma forma, pero
non posúen o mesmo significado (lima froito – lima ferramenta). Poden ser:
*homófonas (se teñen distinta grafía v/b, h/h ) balor/valor ; ai, hai
*homógrafas (escríbense igual e teñen distintos significados) papa comida bebé / Papa
POESÍA: pode ter rima asonante (só se repiten vogais a partires da última vogal tónica
casa-cara) ou consonante (repítense todos os sons a partires da última vogal tónica
xouba/rouba)
Os versos que non riman, dicimos que quedan libres.
Tamén se miden (contar as sílabas). Se unha palabra remata por vogal e a seguinte
comeza por son vocálico, entón contamos unha soa sílaba (sinalefa).
O verso é de arte menor cando ten 8 sílabas ou menos. Na rima poñemos letra minúscula.
O verso é de arte maior cando ten 9 ou máis sílabas. Na rima poñemos letra maiúscula.
O adxectivo son as palabras que indican as calidades ou estados dos substantivos.
Acompañan aos substantivos e concordan en xénero e número con eles: follas novas
Fórmanse engadindo sufixos e prefixos a substantivos. Algúns dos sufixos son: -ento
(pegañento), -oso (espazoso), -ado(respectado), -ivo (incisivo), -udo (sisudo)...
Graos do adxectivo: forma de expresar as súas distintas «intensidades».
1. Grao positivo: ofrece información sen aumentala nin diminuíla: chuvia intensa
2. Grao comparativo: compara calidades de dous elementos. Pode ser:
• De igualdade. Fórmase cos adverbios tan, tanto, tanta e coa conxunción como/coma
Eu son tan alto coma ti.
Diante dos verbos úsase como: A cadela é tan rápida como dixeran.
Diante dos pronomes úsase coma: A cadela é tan rápida coma nós.
Nos demais casos pode usarse como ou coma.
• De superioridade. Fórmase co adxectivo máis e os relativos do que, ca, que.
Emprégase do que antes dos verbos: O agasallo é máis caro do que esperabamos.
Emprégase ca diante dos pronomes min, ti, el, ela, nós, vós, eles, elas: É máis boa ca el.
Empréganse ca ou que, indistintamente, nos demais casos:
Algúns adxectivos teñen formas especiais para o comparativo de superioridade:
bo – mellor malo – peor grande – maior pequeno - menor
• De inferioridade: fórmase co adverbio menos e os relativos do que, ca, que.
Emprégase do que diante dos verbos: A boneca é menos fermosa do que pensaba.
Emprégase ca diante dos pronomes min, ti, el, ela, nós, vós, eles e elas:
Emprégase ca ou que, indistintamente, nos demais casos.
3. Grao superlativo. Atribúe unha calidade no seu grao máis alto respecto dos demais.
Constrúese de dúas formas:
• Con moi + adxectivo. As atraccións son moi divertidas para os nenos.
• Adxectivo rematado en -ísimo/a. As atraccións son divertidísimas para os nenos.
O acento diacrítico
O acento diacrítico é aquel que lle poñemos ás palabras que se escriben igual para poder
diferencialas. Estas palabras teñen distinto significado e tamén poden ter distinta pronuncia.
Escribir correos electrónicos.
1.- Pon o til diacrítico nas palabras que o precisen.
Nos temos que marchar axiña, xa nos avisaron na casa.
Dame a carteira que está enriba da mesa.
Aínda non e inverno e xa vai moito frío.
A miña irmá vive fora de Galicia, pero ven todos os anos pasar aquí as vaca- cións.
Algunhas persoas so ven a palla no ollo alleo.
Vos sempre queredes mais, mais eu xa non vos fago caso.
Fixo un no no amalló do zapato.
As seis iremos a festa que organizan as nosas veciñas. El da seis euros para o agasallo; ti
canto das?. Dame moito do del porque e moi bo home. Teño unha amiga que vive na Terra
Cha, xa cha presentarei. Ese home vivía so no monte e durmía so un carballo. El quería gañar
mais cartos, mais por mor da crise dixéronlle que non lle podían aumentar o soldo. O
xogador do Friol déronlle unha patada e estiveron a punto de romperlle un pe. Aí ven o
paspán do teu curmán; seguro que as túas irmás non o ven porque ven camiñando ben
pegado o valado. A miña nai coceu o sábado e fíxome unha bola de mazás, que estaba
riquísima, despois de comela fixen unha bola de neve.
