Ο ΤΜΗΝΑ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ¨ΡΩΜΝΙΟΣ¨. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ¨ΡΩΜΝΙΟΣ¨ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ. ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ - ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Γραφεῖα Θεσσ/νίκης: Μοναστηρίου 225, Μενεμένη, 54628 τηλ: 2310552207, τηλεομοιότυπο: 2310552209 Γραφεῑα Ἀθηνῶν: Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσματζόγλου 10679, 5ος ὄροφος, τηλ.2106930355 http://www.enromiosini.gr/ http://www.romnios.gr/

1. 7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος, Ἱ. Μονὴ Παντοκράτορος Νταοῦ Πεντέλης, ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΑΞΗΣ Γιάννης Καραθανάσης, Ἄννα - Μαρία Λαζαρίδου, Ὁδοιπορικὸ μὲ Ρωμνιοὺς
στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας Χατζηαποστόλου Ἀνδρονίκης, ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ: Στῆς ἀκρίβειας τὸν καιρό
ἐπαντρεύτηκα κι ἐγὼ... Ματίνας Βαρκάδου-Κουβαρᾶ, Ἡ οἰκογένεια στὴ σύγχρονη κοινωνία Παναγιώτη
Δημακάκου, Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω! Σάββα Παυλίδη, Δύο σύγχρονοι γέροντες διδάσκουν τὴν
ταπείνωση π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Νηστεία, ἡ ὁμοίωση τῶν Ἀγγέλων Μεγάλου Βασιλείου,
Ἡ Ἁγία Εὐφρασία, Ἡ Βάπτισις, Περὶ Βαπτίσματος Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ὁ Πλάτων καὶ ἡ
τυραννία Στυλιανῆς Κουρῆ, «ἂς πιστεύει, καὶ ἂν δὲν θέλει, δὲν τὸν βιάζει κανένας...» Λορεντζάτου
Ζήσιμου, Ἐθνικοὶ Εὐεργέτες: Νικόλαος Παύλου Ζωσιμάς, Τί χρέος ἔχει σήμερα ὁ νέος πρὸς τὴν Ἑλλάδα
Γεωργίου Ρούντα, Ἕνα βίωμα σ’ ἕνα παρεκκλήσι τοῦ Προφήτη Ἠλία Μ.Μ., Τὸ θαῦμα ποὺ ἔσωσε χωριὸ
τῆς Κέρκυρας Ἀναστασίας Κουρῆ, Συνέντευξη σὲ Ρώσους δημοσιογράφους τοῦ Γέροντος Παρθενίου
ΤριμηνιαῖοΝεανικὸπεριοδικὸτοῦΚΕΝΤΡΟΥΕΝΟΤΗΤΟΣΚΑΙΜΕΛΕΤΗΣ-ΠΡΟΒΟΛΗΣΤΩΝΑΞΙΩΝΜΑΣ‘’ΕΝΩΜΕΝΗΡΩΜΗΟΣΥΝΗ’’|2€
Τεῦχος 19-20
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ -ΙΟΥΝΙΟΣ 2015
Ρωμνιός
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΞΗ ΡΩΜΝΙΩΝ
ΝΕΟΤΗΤΟΣ ε.ρω.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015

2. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΝΕΟΤΗΤOΣ
IΔΙΟΚΤΗΤΗΣ-ΕΚΔΟΤΗΣ
«ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ»
ΚΕΝΤΡΟΝ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣ-ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΑΣ
Ἡ ἐπικοινωνία καί συνεργασία μέ νέους
εἶναι ἂμεση ἐπιθυμία καί ἐπιδίωξη τοῦ περιοδικοῦ μας.
Ἐλπίζουμε ὃτι θά ἀνταποκριθεῖτε κομίζοντας προτάσεις καί ἂρθρα.
Ρωμνιός
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Ἰωάννης Καραμῆτρος - Πρόεδρος
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ - ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ
Κατσιαμάνης Δημήτριος
Βασίλας Μιχάλης
ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Κουρῆ Στυλιανὴ
Μιχαήλ Κατερίνα
Πρωτόπαππας Σπύρος
ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ
Παπαδόπουλος Γεώργιος,
Τσαλικίδου Μακρίνα,
Κουρῆ Ἀναστασία
ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ-ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Ἀνανιάδης Γεώργιος
Γραμματεια «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ»
Αἰκατερίνη Δημοτζίκη
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ
Ἰωαννίδου Μαρία - Tηλ. 2310 552719
Καπετάνιου Ἀγγελικὴ - Tηλ. 210 5227967
«ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ»
ΚΕΝΤΡΟΝ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣ-ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΑΣ
Μοναστηρίου 225, 54 628 Μενεμένη-Θεσσαλονίκη,
Τηλ. 2310 55 2207, Τηλεμοιότυπο: 2310 55 2209
ISSN: 1792-9431
http://romnios.gr
e-mail: romnios@enromiosini.gr
http://www.enromiosini.gr
e-mail contact@enromiosini.gr

3. 2
4 Σύναξη Νεότητος...
5 Ἱ. Μονὴ Παντοκράτορος Νταοῦ Πεντέλης
6 ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΑΞΗΣ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015 ΤΟΜΕΩΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
14 Γιάννη Καραθανάση
15 Ἄννας - Μαρίας Λαζαρίδου
16 Ὁδοιπορικὸ μὲ Ρωμνιοὺς
στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας
Χατζηαποστόλου Ἀνδρονίκης
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
19 Στῆς ἀκρίβειας τὸν καιρό ἐπαντρεύτηκα κι ἐγὼ...
Ματίνας Βαρκάδου-Κουβαρᾶ
24 Ἡ οἰκογένεια στὴ σύγχρονη κοινωνία
Παναγιώτη Δημακάκου
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2015
34 Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω!
Σάββα Παυλίδη
36 Δύο σύγχρονοι γέροντες διδάσκουν
τὴν ταπείνωση
Ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος
διηγεῖται...
Λόγοι πατέρων
38 Νηστεία, ἡ ὁμοίωση τῶν Ἀγγέλων
Μεγάλου Βασιλείου
Ἑορτολογικὰ
40 Ἡ ἁγία Εὐφρασία
7η Πανελλήνια Σύναξη
Νεότητος
Ὀρθόδοξη πίστη & βίωμα

4. 3
Ρωμνιός τεῦχος 19-20
Ἡ ἱστορία μας
46 Ὁ Πλάτων καὶ ἡ τυραννία
Στυλιανῆς Κουρῆ
48 «ἂς πιστεύει, καὶ ἂν δὲν θέλει,
δὲν τὸν βιάζει κανένας...»
Λορεντζάτου Ζήσιμου
50 Ἐθνικοὶ Εὐεργέτες
Νικόλαος Παύλου Ζωσιμᾶς
Οἰκογένεια, μιὰ γωνιὰ τοῦ παραδείσου
42 Ἡ Βάπτισις
Φαίδωνος Κουλουλέ
45 Περὶ Βαπτίσματος
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Ἑλληνομνημοσύνη
Νεανικοὶ προβληματισμοί καὶ προκλήσεις
λόγος ἐκ τοῦ κόσμου
52 Τί χρέος ἔχει σήμερα ὁ νέος πρὸς τὴν Ἑλλάδα
Γεωργίου Ρούντα
Ἀληθινὲς ἱστορίες ποὺ διδάσκουν
σχολια-ζωντας
58 Ἕνα βίωμα σ’ ἕνα παρεκκλήσι
τοῦ Προφήτη Ἠλία
Μ.Μ.
60 Τὸ θαῦμα ποὺ ἔσωσε χωριὸ τῆς Κέρκυρας
Ἀναστασίας Κουρῆ
Συνέντευξη
62 Ἀπομαγνητοφωνημένη συνέντευξη σὲ Ρώσους
δημοσιογράφους τοῦ Γέροντος Παρθενίου
64 Σταυρόλεξο

5. 4
Κ
αὶ μόνον ἡ ἀνακοίνωση μιᾶς τέτοιας
εὐκαιρίας σὲ προδιαθέτει γιὰ κάτι
ἐξαιρετικὰ εὐχάριστο.
‘’Ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει’’ καὶ ὁ νε-
αρὸς τὸν συνομήλικο καὶ ὁμόδοξό του. Κι
ἐπειδὴ νέοι εἴμαστε πολλοὶ καὶ εἴμαστε πα-
ντοῦ, φροντίζουμε νὰ συναντιόμαστε, ὄχι
μόνο τοπικά, ἀλλὰ καὶ πανελλαδικά.
Ὅσοι ἤδη γνωρίζουμε γιὰ τὸ σωματεῖο,
παίρνουμε τοὺς φίλους μας καὶ τοὺς φίλους
τῶν φίλων μας καὶ κινοῦμε πρὸς τὸ κάλεσμα.
Αὐτὴν τὴ φορὰ προορισμὸς μας εἶναι
ἡ πρωτεύουσα, στὴν καρδιὰ τοῦ χειμώνα,
στὴν ὁποία καταφθάνουμε κατὰ ὁμάδες,
ὁδικῶς καὶ ἀεροπορικῶς, νωρίτερα ἢ ἀργό-
τερα.
Ἦταν ἀστεῖο στ’ ἀλήθεια πῶς ἀπὸ ὥρα
σὲ ὥρα προστίθενταν ὅλο καὶ νέα μέλη στὴν
παρέα καὶ ξεκινοῦσαν ἀπ’ τὴν ἀρχὴ οἱ συ-
στάσεις.
Τί ὄμορφο, πάντως, νὰ βλέπεις κάποιον,
ἴσως καὶ γιὰ πρώτη φορά, καὶ νὰ αἰσθάνεσαι
ἀμέσως τὴν οἰκειότητα καὶ τὴν ἄνεση νὰ
συνομιλήσεις ἐλεύθερα γιὰ οὐσιώδη θέματα.
Ἀσφαλῶς δὲν εἴμαστε ὅλοι ἴδιοι, ἴσως καὶ
ἀνθρωπίνως ἀταίριαστοι, ὅμως ἔστω καὶ ἡ
ἐλάχιστη χάρη Θεοῦ ποὺ τρέφουμε μέσα
μας καὶ ἡ ἀνησυχία μας γιὰ τὸ ἔθνος καὶ γιὰ
τὶς ἐνέργειές μας ὡς μέλη του κατευθύνουν
τὶς συζητήσεις μας.
Ὅσοι... βιαστήκαμε καὶ φτάσαμε νωρὶς
ἀπὸ τὶς πρῶτες μέρες, κάνουμε μιὰ χαλαρὴ
βόλτα στὰ γύρω μέρη. Τὴν ἑπομένη συγκε-
ντρώνεται ἡ πλειοψηφία τῶν συμμετεχόντων
καὶ τὸ πρόγραμμα ξεκινᾶ!
Ρωμνιός
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
Σύναξη Νεότητος...

6. 5
Κ
υριακὴ 8 Φεβρουαρίου 2015, ἡμέρα
χειμωνιάτικη ἀλλὰ ἡλιό-
λουστη καὶ λαμπερή,
ἀνεβαίνουμε γιὰ νὰ λειτουρ-
γηθοῦμε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Πα-
ντοκράτορος Νταοῦ Πεντέλης.
Ἡ εἴσοδος στὸ καθολικό
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἐπιβλητική,
προσκυνοῦμε τὰ λείψανα τῶν
Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Πατέρων
τῆς Μονῆς Νταοῦ Πεντέλης
ποὺ μαρτύρησαν περὶ τὰ τέλη
τοῦ 17ου αἰώνα μ.Χ., κατὰ τὴν
ἐποχὴ ποὺ Ἀλγερινοὶ πειρατὲς λεηλατοῦσαν
τὰ παράλια μέρη.
Καθόμαστε ἥσυχα στὶς θέσεις μας, νόμιζες
πὼς ἔψελναν ἄγγελοι, ὅταν ἔκπληκτος ἀντίκρι-
ζες ὀρθόδοξες μοναχές.
Ἀφοῦ μετὰ τὴν ἀπόλυση πήραμε μὲ τάξη
τὸ ἀντίδωρο, κατεβήκαμε στὴν
αἴθουσα ποὺ ὑπάρχει κάτω ἀπὸ
τὸ καθολικό, ὅπου ἀκολούθησε
ἐκδήλωση, ἀφοῦ πρῶτα οἱ φιλό-
ξενες μοναχὲς μᾶς παρέθεσαν
πρωινό.
Μετὰ τὴν ἐκδήλωση ἄρχισαν
οἱ εἰσηγήσεις τοῦ συνεδρίου στὸ
καθολικό, πραγματικὰ δὲν ἤθε-
λα νὰ τελειώσουν ποτὲ, καὶ γιατί
ἦταν πάρα πολὺ ἐνδιαφέρου-
σες οἱ εἰσηγήσεις ποὺ ἀκούσα-
με ἀλλὰ καὶ γιατί ὅλα αὐτὰ τὰ
ἀκούγαμε σὲ ἕναν τόπο ἁγιασμένο ἀπὸ τὴν
ἔκδηλη παρουσία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εἴθε ὁ
θεὸς νὰ δώσει νὰ ξαναπᾶμε.
Ρωμνιός
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος Νταοῦ Πεντέλης

7. 6
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
Ὅ
πως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ τὸν Φε-
βρουάριο τοῦ
2015 ἡ νεότητα
τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης,
διοργάνωσε τὴν καθιερω-
μένη Πανελλήνια Σύναξή
της. Ἀφορμὴ ἀλλὰ καὶ θέμα
τῆς συνάξεως αὐτῆς ἦταν
ὁ ρόλος καὶ ἡ λειτουργία
τῶν Ἱερῶν καὶ Ἁγιασμέ-
νων Θεσμῶν τῆς Οἰκο-
γένειας καὶ τοῦ Γάμου.
Νέες καὶ νέοι ἀπὸ ὅλη τὴν
Ἑλλάδα ἦλθαν στὴν πόλη
τῶν Ἀθηνῶν τὸ Σαββατο-
κύριακο τῆς 7ης καὶ 8ης
Φεβρουαρίου 2015 καὶ
ἐπισκέφθηκαν τὴν Ἱερὰ
Μονὴ Παντοκράτορος Τ.Α.Ω. Πεντέλης, ἡ
ὁποία φιλοξένησε στοὺς χώ-
ρους τῆς ἐκδήλωση αὐτή. Ἡ
ἐξαιρετικὴ, ὁμολογουμένως,
ἄρτια καὶ συγκινητικὴ ὑπο-
δοχὴ, τὴν ὁποία ἐπεφύλαξε
ἡ Ἡγουμένη καὶ οἱ μοναχὲς
σὲ ὅλους τοὺς ὀργανωτὲς
καὶ παρευρισκόμενους,
ἦταν βασικὸ στοιχεῖο γιὰ
τὴν ὁμαλὴ καὶ ἐπιτυχῆ ἔκβα-
ση τῆς συνάξεως αὐτῆς.
Ὁ σκοπὸς ἦταν οἱ πα-
ρευρισκόμενοι νὰ ἀνταλ-
λάξουν ἰδέες, προβληματι-
σμούς, σκέψεις καὶ ἀπόψεις,
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΑΞΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015
ΤΟΜΕΩΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ

8. 7
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
δίδοντας συγχρόνως ἐλπίδα καὶ λύσεις μέσα
ἀπὸ τὴν Ἑλληνορθόδοξη Πατερικὴ παράδοσή
μας στὰ σύγχρονα προβλήματα τῶν θεσμῶν
τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ γάμου.
Οἱ εἰσηγητὲς τίμησαν μὲ τὴν παρουσία
τους τὴν ἐκδήλωση καθότι μὲ τὶς εἰσηγή-
σεις τους μπόρεσαν νὰ δώσουν ἕνα ὑγιὲς
πλαίσιο προβληματισμοῦ. Εἰδικότερα, οἱ
δύο ὁμιλητὲς ἦταν α) ἡ κα
Βαρκάδου - Κουβαρᾶ Ματί-
να ( ἐκπαιδευτικὸς ) μὲ θέμα
εἰσηγήσεως: «Στῆς ἀκρίβειας
τὸν καιρὸ ἐπαντρεύτηκα καὶ
ἐγὼ « καὶ β) ὁ κος Δημακά-
κος Παναγιώτης (ὁμότιμος
καθηγητὴς ἀγγειοχειρουρ-
γικῆς τοῦ Πανεπιστημίου
Ἀθηνῶν) μὲ θέμα εἰσηγήσε-
ως: «Ἡ οἰκογένεια στὴ σύγ-
χρονη κοινωνία».
Ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὅμως ἡ
ἐν λόγῳ Πανελλήνια σύναξη
ἀποτέλεσε καὶ μία εὐκαιρία,
ὥστε νὰ ἀνταμώσει ἡ μεγάλη παρέα τῆς Νε-
ότητος τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης καὶ νὰ
ἑδραιώσει ἀκόμη περισσότερο τοὺς ἰσχυ-
ροὺς δεσμοὺς φιλίας, οἱ ὁποῖοι τὴ συνέχουν.
Πληθώρα νέων Ρωμνιῶν ἀπὸ διάφορα μέρη
τῆς Ἑλλάδος, συναντήθηκαν τὸ Σάββατο 7
Φεβρουαρίου στὴν Ἀθήνα καὶ ξεναγήθηκαν
στὸ ἱστορικὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν.
Σημεῖο συναντήσεως καὶ
ἐνάρξεως τῆς ξεναγήσεως
ἦταν ὁ σταθμὸς τοῦ μετρὸ
τῆς Ἀκροπόλεως. Γεμάτοι
χαμόγελο καὶ χαρά ὅλοι
οἱ Ρωμνιοί συναντήθηκαν
ξανὰ καὶ ἀμέσως ἕνα ὄμορ-
φο αἴσθημα πλημμύρισε τὶς
καρδιὲς ὅλων.
Πρώτη στάση τῆς ξενά-
γησης ἦταν ὁ Ἱερὸς Ναὸς
Ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος
εἶναι γνωστὸς καὶ ὡς «Πα-
ρακκλήσι». Εὑρίσκεται στοὺς
νοτιοανατολικοὺς πρόπο-
δες τῆς Ἀκρόπολης, ἐπὶ τῆς

9. 8
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
ὁδοῦ Ἐπιμενίδου, σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ
τὸ Μνημεῖο τοῦ Λυσικράτους. Ἐντοιχισμέ-
νη πλάκα, δίπλα στὴν εἴσοδο τῆς ἐκκλησίας,
ἀναφέρει πὼς διακόνησε κάποτε σ’ αὐτὴν
τὴν ἐκκλησία ὁ Ἀθανάσιος Διάκος. Ἑορτάζει
στὶς 26 Ὀκτωβρίου. Εἶναι παρεκκλήσιο τοῦ
Ἁγίου Νικολάου Ραγκαβᾶ.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ δρόμος μᾶς ὁδήγησε ἐκ
νέου στὸν πεζόδρομο τῆς Διονυσίου Ἀεροπα-
γίτου. Λίγο πιὸ πέρα, καθὼς ἡ παρέα διέσχι-
ζε τὸν πεζόδρομο, ἡ ξενάγηση συνεχίστηκε
στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος
Σοφίας καὶ τῶν τριῶν θυγατέρων της, Πίστης,
Ἐλπίδας καὶ Ἀγάπης, οἱ ὁποῖες μαρτύρη-
σαν τὸ 122 μ.Χ. στὴ Ρώμη ἐπὶ αὐτοκράτορος
Ἀδριανοῦ. Στὸν Ἱερὸ αὐτὸ Ναὸ ἑδράζεται
καὶ τὸ Μερόπειον Φιλανθρωπικὸ Σωματεῖο.
Ἀξιομνημόνευτο εἶναι ἐπίσης τὸ γεγονὸς ὅτι
σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο εἶχε τὴν οἰκία
του ὁ περίφημος Νεοπλατωνικὸς Φιλόσοφος
Πρόκλος ὁ Λύκιος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ 450 μ.Χ.
ἕως καὶ τὸ 485 μ.Χ. διετέλεσε Διευθυντὴς τῆς
Πλατωνικῆς Σχολῆς τῶν Ἀθηνῶν.
Ἀκολούθως, ἡ διαδρομὴ συνεχίστηκε στὴν
εἴσοδο τοῦ Ὠδείου τοῦ Ἡρώδου τοῦ Ἀττικοῦ,
τὸ ὁποῖο εὑρίσκεται στὴ νοτιοδυτικὴ πλαγιὰ
τῆς Ἀκροπόλεως. Χτίστηκε τὸν 2ο αἰώνα μ.Χ.,
πρὸς τιμὴν τῆς συζύγου του Ἀσπασίας Ἀννί-
ας Ρηγίλλης, ἡ ὁποία πέθανε τὸ 160 μ.Χ.. Τὸ
ὠδεῖο ἦταν στεγασμένο μὲ ξύλινη ὀροφὴ καὶ
μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας φιλοξενεῖ πληθώρα
μουσικῶν, θεατρικῶν καὶ χορευτικῶν ἐκδηλώ-
σεων ἀπὸ σχετικοὺς φορεῖς ὅλου τοῦ κόσμου.
Ἔπειτα τὸ ἑπόμενο σημεῖο τῆς ξεναγήσε-
ως ἦταν ὁ Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου
Λουμπαρδιάρη ἢ Βομβαρδιάρη.
Τὸ ἐπίθετο Λουμπαρδιάρης (Κανονιέρης)
συνδέεται μὲ τὴν παράδοση τῆς σωτηρίας

10. 9
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
τοῦ ναοῦ ἀπὸ θαῦμα τὴν παραμονὴ τῆς
γιορτῆς τοῦ Ἁγίου, γύρω στὰ 1640-1650,
ὅταν ὁ Τοῦρκος φρούραρχος τῆς Ἀκρόπο-
λης Γιουσούφ, θανάσιμος ἐχθρὸς τῶν Χρι-
στιανῶν καὶ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, θέλησε τὴ
στιγμὴ τῆς δοξολογίας νὰ φονεύσει ὅλους
ὅσους εὐρίσκοντο στὸν Ἱερὸ Ναὸ γιὰ νὰ τι-
μήσουν τὸν Ἅγιο Δημήτριο. Ἑτοίμασε τότε ὁ
ἀγὰς ὅλα τὰ κανόνια του ἀλλὰ καὶ τὸ μεγάλο
κανόνι του τὴν Λουμπάρδα, τὰ ὁποῖα εἶχε
τοποθετήσει ἐπάνω στὴν ἀκρόπολη καὶ πε-
ρίμενε νὰ ἀνοίξει πῦρ κατὰ τῶν Χριστιανῶν.
Ὁ Θεὸς ὅμως ὕστερα ἀπὸ μεσιτεία τοῦ
Ἁγίου, τὴν ὥρα ἀκριβῶς τῆς πυροδοτήσεως,
ἔριξε κεραυνὸ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὁ ὁποῖος
κατέστρεψε τὴν πυριτιδαποθήκη, τὰ κανόνια,
τὰ Προπύλαια τῆς Ἀκρόπολης καὶ φόνευσε
τοὺς πυροβολητές, τὸν ἴδιο τὸν Γιουσοὺφ-
Ἀγὰ καὶ τὴν οἰκογένειά του, ὅπως ἀφηγεῖται
καὶ ὁ περιηγητὴς Σπόν.
Τὸ ἀρχικὸ κτίσμα στὸ πέρασμα τῶν αἰώ-
νων ἔχει ὑποστεῖ πολλὲς ἀλλαγές, ἐνῷ ἡ
σημερινή του μορφὴ ὀφείλεται στὴν ἀνα-
κατασκευὴ τῆς μεταβυζαντινῆς φάσης τοῦ
ναϋδρίου ἀπὸ τὸν Δημήτρη Πικιώνη.
Πρὶν ἀπὸ πεντακόσια χρόνια, πρὶν ἀπὸ
τὸ ἔτος 1454, ὁ νεοφανὴς Μάρτυς Ραφαὴλ
χρημάτισε ἐφημέριος τοῦ ἐν λόγῳ Ναϋδρί-
ου. Μαρτύρησε μαζὶ μὲ τὸν Νικόλαο καὶ τὴν
Παρθενομάρτυρα Εἰρήνη τὴν 9η Ἀπριλίου
στὸ χωριὸ Θερμή τῆς νήσου Λέσβου. Εἰδικὴ
ἀκολουθία καὶ παρακλητικὸς Κανόνας τῶν
Ἁγίων συντάχθηκε στὶς 3-2-1964. Οἱ Ἅγιοι
ἑορτάζουν τὴν Τρίτη τῆς Διακαινησίμου.
Εἰκόνες τῶν ἁγίων Ραφαὴλ καὶ Νικολάου
ὑπάρχουν μέσα στὸ Ναΰδριο. Λέγεται ὅτι
καὶ ὁ ἃγιος Νεκτάριος χρημάτισε Ἱερεὺς στὸ
Ναΰδριο αὐτό.
Ἡ συνέχεια τῆς διαδρομῆς δὲν θὰ μπο-
ροῦσε νὰ εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀνάβαση μέσῳ
τοῦ ὄμορφου ἀλσυλλίου στὴν κορυφὴ τοῦ
λόφου τῶν Μουσῶν, ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκεται τὸ
μνημεῖο τοῦ ποιητῆ Μουσαίου καὶ τὸ μνημεῖο
τοῦ ἀρχαίου Ἀστεροσκοπείου - Φιλοπάππου,

11. 10
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
μέρος τὸ ὁποῖο προσφέρει μία πανοραμικὴ
θέα ὅλης τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, μὲ κύρια
σημεῖα τὸν Λόφο τοῦ Λυκαβηττοῦ μὲ τὸν
Ἅγιο Γεώργιο, τὴν Ἀκρόπολη καὶ τὸν Παρ-
θενώνα, τὸν Ὑμηττὸ , τὴν Πάρνηθα, τὴν Πε-
ντέλη καὶ τὸ Ποικίλλον ὂρος. Ὁ Φιλόπαππος
ἦταν διάδοχος τοῦ θρόνου τῆς Κομμαγηνῆς,
ἑνὸς μικροῦ βασιλείου στὴν περιοχὴ ποὺ σή-
μερα διασχίζεται ἀπὸ τὰ σύνορα Συρίας-
Τουρκίας.
Ἡ πανοραμικὴ θέα τῆς πόλεως τῶν
Ἀθηνῶν, τὴν ὁποία προσφέρει τὸ σημεῖο
αὐτό, ἔκανε τὴν παρέα τῶν Ρωμνιῶν νὰ τα-
ξιδέψει νοερὰ σὲ διάφορους χρόνους τῆς
ἱστορίας, μέσα ἀπὸ σχόλια καὶ συζητήσεις.
Ὁ καιρὸς βοήθησε πολύ, ὥστε ἡ ματιά μας
νὰ μπορεῖ νὰ φθάσει μέχρι τὴν Αἴγινα, τὴ
Σαλαμίνα, τὴν Παρνηθα, τὸν Λυκαβηττό, τὴν
Πεντέλη καὶ τὸν Ὑμηττό, σαρώνοντας ὅλο τὸ
λεκανοπέδιο.
Ὁ ἀπέναντι λόφος ὅμως ἦταν ἐκεῖνος
ὁ ὁποῖος καὶ μᾶς τράβηξε πιὸ πολὺ τὴν
προσοχή. Ὁ Ἄρειος Πάγος. Ὁ γνωστὸς λό-
φος, στὸν ὁποῖο ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος, μίλησε πρὸς τοὺς Ἀθη-
ναίους τὸ 51 μ.Χ. καὶ τοὺς φανέρωσε ὅτι ὁ
Ἄγνωστος Θεός, τὸν ὁποῖο λάτρευαν καὶ τὸν
ὁποῖο ὡς ἀναγκαιότητα εἶχαν προσεγγίσει
οἱ φιλόσοφοι, ἦταν Ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκεῖ οἱ Ἀθηναῖοι ἄκουσαν γιὰ πρώτη φορά
ὅτι ἡ Ἀνάσταση τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων
εἶναι μία πραγματικότητα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χρι-
στός εἶναι ὁ δρόμος πρὸς τὴν Αἰώνιο Ζωή.
Ἐκεῖ ἦταν τὸ σημεῖο, ὅπου ἡ ἀρχαία Ἑλλη-
νικὴ Φιλοσοφία δικαιώθηκε μέσα ἀπὸ τὴν
Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Διδασκαλία , ὅπου ὁ
Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς μεταστοιχειώθηκε καὶ
ὁλοκληρώθηκε, βίωσε τὴν ἀποστολή του. Ἐκεῖ
ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα μὲ τὸ Αἰώνιο καὶ Ἄκτιστο
Φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἐκεῖ στὸν Λόφο τοῦ Ἀρείου Πάγου, ὅπου
ἦταν τὸ πρῶτο δικαστήριο τῶν Ἀθηναίων,

12. 11
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
στὰ βορειοδυτικά της Ἀκροπόλεως, μετὰ τὸ
κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, οἱ πρῶτοι
οἱ ὁποῖοι πίστεψαν ἦταν ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ
Ἀρεοπαγίτης καὶ ἡ Ἀθηναία Δάμαρις.
Ἡ στιγμή κατὰ τὴν ὁποία ἡ παρέα διά-
βαζε τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς
τοὺς Ἀθηναίους, ὁ ὁποῖος εἶναι τοποθετη-
μένος σὲ μεταλλικὴ πλάκα στὴ βάση τοῦ
βράχου, ἦταν μοναδική. Ὅλοι νιώσαμε ἕνα
ἰδιαίτερο δέσιμο, μιὰ χαρὰ καὶ ἕνα ἀεράκι, τὸ
ὁποῖο ἐρχόταν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη νὰ μᾶς
δώσει δύναμη νὰ συνεχίσουμε καὶ στὸ μέλλον
τὸν ἀγώνα μας καθὼς καὶ νὰ μεταφέρουμε
αὐτὸ τὸ Ἀναστάσιμο μήνυμα σὲ ὅλα τὰ μήκη
καὶ πλάτη τῆς γῆς.
Μετὰ ἀπὸ τὴν ἀνάβασή μας στὸν βράχο
τοῦ Ἀρείου Πάγου ἡ διαδρομὴ μας συνεχί-
στηκε πρὸς τὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Ἐλισσαί-
ου στὸ Μοναστηράκι, δίπλα στὴν ἀρχαία Ρω-
μαϊκὴ Ἀγορὰ καὶ πολὺ κοντὰ στὴν ὁμώνυμη
πλατεία Μοναστηρακίου. Στὸ ἐκκλησάκι αὐτό
λειτουργοῦσε ὁ μεγάλος ἃγιος Νικόλαος ὁ
Πλανᾶς καὶ ἐκκλησιαζόταν ὁ Παπαδιαμάντης
καὶ ὁ Μωραϊτίδης.
Συνεχίζοντας καὶ ἔχοντας ἀφήσει γιὰ τὴν
ἑπόμενη φορά ἕνα σωρὸ ἄλλα μεγάλα προ-
σκυνήματα, ἱστορικὰ σημεῖα καὶ μνημεῖα ὁ
περίπατός μας ἔληξε στὸν Ὀρθόδοξο Κα-
θεδρικὸ Ναὸ τῶν Ἀθηνῶν, στὴ Μητρόπολη,
στὸν Ἱερὸ Ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου
καὶ στὸν διπλανὸ μικρὸ ναὸ - τὴ μικρὴ Μη-
τρόπολη, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀφιερωμένος στὴν
Παναγία τὴ Γοργοεπήκοο καὶ τὸν ἅγιο Ἐλευ-
θέριο.
Πρόκειται γιὰ ἕνα πολὺ σημαντικὸ μνη-
μεῖο στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ πολλὲς ἀπό-
ψεις. Ἡ κατασκευὴ του ξεκίνησε τὸ 1842 καὶ
ὁλοκληρώθηκε τὸ 1862, ἐνῷ ὁ διπλανὸς ναός,
ἡ λεγόμενη μικρὴ μητρόπολη, κατασκευάστη-
κε στὶς ἀρχὲς τοῦ 13ου αἰώνα, ἐνῷ σύμφωνα
μὲ ἄλλες πηγὲς τὸν 12ο μὲ 11ο αἰώνα, ἐνῷ
ἄλλοι ἰσχυρίζονται ὅτι κτίστηκε τὸν 8ο αἰώνα.
Στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Μητροπόλεως φυλάσ-
σονται τὰ σκηνώματα δύο μεγάλων Ἁγίων

13. 12
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ
μορφῶν τῆς πίστεώς μας, οἱ ὁποῖες ἀποτε-
λοῦν χαρακτηριστικὰ παραδείγματα πρὸς
μίμηση γιὰ κάθε ἄνθρωπο, ὅπως φυσικά ὅλοι
οἱ Ἅγιοι καὶ ὅλες οἱ Ἁγίες. Στὸν Ἱερὸ αὐτὸ
Ναὸ, λοιπόν, εὑρίσκονται τὰ ἱερὰ σκηνώ-
ματα τῆς ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας καὶ
τοῦ ἐθνομάρτυρα τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου
τοῦ Ε’. Ἡ παρέα τῶν Ρωμνιῶν προσκύνησε
τὰ δύο αὐτὰ ἱερὰ σκηνώματα ἀναλογιζόμε-
νη τὸν τρόπο ζωῆς τῶν δύο αὐτῶν Ἁγίων,
τὸ σθένος καὶ τὸ πύρωμα τῆς ψυχῆς τους.
Μετὰ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ στὸν προαύλιο χῶρο τῆς
Μητροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν θαυμάσαμε τὸ
ἐντυπωσιακὸ ἄγαλμα τοῦ Κωνσταντίνου Πα-
λαιολόγου, τοῦ τελευταίου Αὐτοκράτορα τῆς
Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, καὶ φέραμε στὴ
μνήμη μας ὅλα ἐκεῖνα τὰ συγκλονιστικὰ γε-
γονότα, τὰ ὁποῖα ἀναφέρει ἡ ἱστορία καὶ
ποὺ διαδραματίστηκαν τὴν περίοδο ἐκείνη
στὴν Ἁγία Σοφία τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

14. 13
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
Τελευταῖος σταθμὸς γιὰ τὸν ἡμερήσιο
ἐκεῖνο περίπατο ἦταν ὁ Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγί-
ου Νικολάου στὸ Κου-
κάκι, ὅπου ὁ ἐφημέριος
τοῦ Ἁγίου Δημητρίου
Λουμπαρδιάρη καὶ οἱ
ὑπόλοιποι πατέρες μᾶς
προσέφεραν μὲ πολὺ
ἀγάπη τὸν χῶρο στὸ
ἀρχονταρίκι, ὥστε νὰ
παρακολουθήσουμε τὸ
ὀπτικοακουστικὸ ὑλικὸ
- ὁδοιπορικὸ ἀπὸ τὴν
ἐκδρομὴ τῆς Νεότητος
τῆς Ἑνωμένης Ρωμη-
οσύνης τὸ 2014 στὸν
Ἰταλικὸ Νότο καὶ στὰ
Ἑλληνόφωνα χωριὰ τῆς
Κάτω Ἰταλίας, ὅπου ἡ
Ἑλληνορθοδοξία εἶναι
ἀκόμη ζωντανή.
Ὁμολογουμένως, ὅλη
αὐτὴ ἡ ἡμέρα ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀνταμώσα-
με στὸν πεζόδρομο τῆς Διονυσίου Ἀεροπαγί-
του καὶ μέχρι τὴν προβολὴ τοῦ ὁδοιπορικοῦ
τῆς νεότητος στὴν Κάτω Ἰταλία μᾶς γέμισε μὲ
ἕνα σωρὸ αἰσθήματα, σκέψεις, ἰδέες καὶ τὸ
κυριότερό μᾶς γέμισε μὲ δύναμη καὶ σθένος
ψυχικό. Μᾶς ἔκανε νὰ νιώσουμε τὴν εὐθύ-
νη, τὴν ὁποία ἔχουμε ὡς νέοι ἄνθρωποι, νὰ
διατηρήσουμε ζωντανὴ τὴν Πίστη μας στὸν
Τριαδικὸ Θεό. Αὐτὸ τὸ βίωμα εἶναι ἐκεῖνο τὸ
ὁποῖο ἀκριβῶς μᾶς κάνει νὰ νιώθουμε Ἕλλη-
νες Ρωμνιοὶ στὸ διάβα τῶν αἰώνων. Αὐτὸ τὸ
φρόνημα καὶ βίωμα εἶναι ποὺ μᾶς κάνει νὰ
νιώθουμε ὅτι τὸ παρὸν ἑνώνεται μὲ τὸ πα-
ρελθὸν καὶ τὸ μέλλον σὲ μιὰ αἰώνια στιγμή.
Ἐκεῖ, στὸ Αἰώνιο Τώρα, ἑνώνονται οἱ κόποι,
οἱ ἔγνοιες, ὁ πόνος καὶ οἱ προσευχὲς ἑκα-
τομμυρίων ἀνθρώπων ποὺ ἑνώθηκαν μὲ Τὸν
Θεὸ καὶ ἔγιναν Ὅλοι Ἕνα μέσα Στὴν Ἀγάπη
Του. Αὐτὸ εὐχόμαστε καὶ ἐμεῖς νὰ εἶναι τὸ
«τραγούδι» τῆς ζωῆς μας!

15. 14
«Ε
ἶναι πραγματικὰ δῶρο Θεοῦ
σὲ μία δύσκολη ἐποχὴ νὰ μπο-
ροῦν νὰ ἔρχονται σὲ ἐπικοινω-
νία νέοι ἀπὸ διαφορετικὰ μέρη τῆς Ἑλλά-
δας, ἀλλὰ μὲ τὶς ἴδιες ἀνησυχίες καὶ ἀνα-
ζητήσεις. Ἄγνωστοι οἱ περισσότεροι με-
ταξὺ μας συγκεντρωθήκαμε στὴν Ἀθήνα
καὶ στὶς δύο αὐτὲς ἡμέρες διαπιστώσαμε
ὅτι «μιλᾶμε τὴν ἴδια γλώσσα», «κινούμαστε
στὸ ἴδιο μῆκος κύματος». Δηλαδὴ σκοπὸς
μας εἶναι νὰ προβάλλουμε τὶς ἀξίες μας,
τὸ καλὸ μὲ καλὸ τρόπο, σταθερὰ καὶ ἀθό-
ρυβα.
Εἶναι μεγάλη βοήθεια καὶ παρηγοριὰ
νὰ γνωρίζεις ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι νέοι
ποὺ κάνουν τὸν ἀγώνα γιὰ τὴ σωτηρία
τους καὶ ταυτόχρονα ἐνδιαφέρονται γιὰ
τὸ γενικότερο καλό. Δὲν ἀγωνιζόμαστε
μεμονωμένα, ἀλλὰ μὲ συνεργασία καὶ ὅσο
τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς θὰ προσπαθοῦμε νὰ
ἀλλάξουμε τὰ πράγματα πρὸς τὸ καλύτε-
ρο.»
Γιάννη Καραθανάση
Ἀ
θήνα... Ἡ πρωτεύουσα τῆς χώ-
ρας μας. Τολμῶ νὰ πῶ πὼς δὲν
μὲ ἐνθουσιάζει ὁ τρόπος ποὺ
προβάλλεται στὰ μέσα. Ἐνῷ ἡ πλειοψη-
φία τῶν εἰδήσεων ἀναφέρεται στὴν Ἀθή-
να, κάθε ἄλλο παρὰ ἑλκυστικὴ τὴν κα-
θιστοῦν στὸ κοινό. Τὴν εἶχα ἐπισκεφτεῖ
καὶ παλιότερα, μὰ ἦταν ἕνα σύντομο
πέρασμα. Τούτη τὴ φορὰ ὅμως θὰ μοῦ
μείνει ἀξέχαστη...
Ἒνιωσα πὼς βρίσκομαι σὲ μία ἄλλη
Ἀθήνα, μὲ γραφικὰ σοκάκια, ἠρεμία,
ἱστορία καὶ παράδοση. Μύριζε παντοῦ
Ἑλλάδα!!! Ἡ παρέα πάνω κάτω γνωστή,
σίγουρα μὲ καινούριους ἀνθρώπους νὰ
τὴν ἐμπλουτίζουν, ἀλλὰ μὲ τὸ ἴδιο ἑλλη-
νορθόδοξο πνεῦμα. Περιηγηθήκαμε
στὴν Πλάκα... Τί μέρος εἶναι αὐτό...!!!
Ἂν καὶ φανατικὴ Θεσσαλονικιά, μοῦ
ξεφεύγει αὐθόρμητα ἡ σκέψη ποὺ εἶχα
στὸ μυαλὸ πὼς σ’ αὐτὴν τὴν Ἀθήνα θὰ
ἤθελα νὰ ζήσω... Ὄμορφα, παλιὰ κτί-
ρια, ρυθμοὶ φυσιολογικοί, ἄνθρωποι
χαμογελαστοὶ μὲ διάθεση γιὰ κουβέντα.
Μὲ ἐντυπωσίασε τὸ μικρὸ ἐκκλησάκι τοῦ
Ἁγίου Δημητρίου (μᾶλλον κουβαλᾶμε
παντοῦ πάνω μας τὴ συμπρωτεύου-
σα),μιὰ ὄαση ὀρθοδοξίας. Μιλήσαμε μὲ
κάποιους ἀνθρώπους ἐκεῖ ποὺ ἔδειξαν
νὰ χαίρονται βλέποντας τὴ συντροφιά
μας.
Τί νὰ πῶ, θὰ καταντήσω γραφική,
συνέχεια σχολιάζω τὴν πανέμορφη δι-
αδρομὴ κι αὐτὴν τὴν ἄλλη Ἀθήνα ποὺ
μᾶς ἔδωσαν τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσου-
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος

16. 15
με. Στὴν πορεία τῆς μέρας περάσαμε ἀπὸ
τὸν Ἃγιο Δημήτριο τὸν Λουμπαρδιάρη,
ἕναν ἐξίσου ὄμορφο ναὸ ποὺ παρόλο ποὺ
ἦταν κλειστός μᾶς χάρισε τὴ φιλοξενία του.
Κάποιοι ἀπὸ τὴν παρέα
μᾶς εἶπαν δύο λόγια γιὰ
τὴν ἱστορία του καὶ στὴ
συνέχεια προχωρήσαμε
πρὸς τὶς φυλακὲς τοῦ
Σωκράτη, ὅπου κι ἐκεῖ
ἀκούσαμε σημαντικὰ
ἱστορικὰ στοιχεῖα.
Τὸ ἀπόγευμα, μετὰ
τὴ μικρὴ βόλτα στὸ
Μοναστηράκι, παρα-
κολουθήσαμε στιγμιό-
τυπα ἀπὸ τὴν περσινὴ
ἐκδρομὴ τῶν Ρωμνιῶν
στὴν Κάτω Ἰταλία. Πα-
ρόλο ποὺ δὲν ταξίδεψα
μαζί τους, ἔβλεπα τὴ
χαρὰ ζωγραφισμένη στὰ
πρόσωπά τους. Ἦταν
ξεκάθαρο πὼς μοιρά-
στηκαν ὄμορφες στιγμές, ἔκαναν καινού-
ριες φιλίες καὶ ἀνυπομονοῦσαν γιὰ τὴν
ἑπόμενη ἀντίστοιχη εὐκαιρία.
Τὴν ἑπόμενη μέρα, μετὰ τὸν ἐκκλησι-
ασμὸ στὴ μονὴ Νταοῦ Πεντέλης κι ἔπειτα
ἀπὸ τὸ γενναιόδωρο κέρασμα τῆς ἀδελ-
φότητας, παραβρεθήκαμε στὴν ἐκδήλω-
ση, ἡ ὁποία ἦταν καὶ τὸ κύριο κίνητρο τῆς
ἐκδρομῆς μας. Οἱ ὁμιλίες ποὺ ἀκούσαμε
ἦταν κάτι παραπάνω ἀπὸ διδακτικές. Σὲ
ἀφύπνιζαν τὰ λόγια καὶ οἱ ἐμπειρίες ποὺ
παρατέθηκαν. Εὐκαιρία πρὸς προβλημα-
τισμὸ δόθηκε πιστεύω σὲ κάθε νέο παντρε-
μένο, ἀρραβωνιασμένο, μὲ σχέση ἢ χωρίς.
Ἄλλωστε εἶναι δεδομένο πὼς ὅση δουλειὰ
κάνεις μὲ τὸν ἑαυτό σου τὰ
χρόνια ποὺ εἶσαι ἐλεύθερος
θὰ ἀντανακλαστεῖ καὶ στὸν
ἔγγαμο βίο. Ἒνιωσα πραγ-
ματικὰ εὐλογημένη γιὰ τὴν
εὐκαιρία πού μοῦ δόθηκε
νὰ ἀκούσω τόσο ὄμορφα
λόγια. Γιατί, ὅπως ἐπισήμα-
νε καὶ ἡ μία ὁμιλήτρια «Οἱ
ἀντιξοότητες τοῦ βίου δὲν
μποροῦν νὰ γίνουν ἐμπόδιο
στὸ νὰ ἀνθίσει μία γλυκιά,
τρυφερή, ἀγαπητικὴ σχέση
ἀνάμεσα σὲ δύο ἀνθρώ-
πους. Ὅσο κι ἂν προσπα-
θήσουμε, δὲν νομίζω ὅτι θὰ
μπορέσουμε νὰ ἀποδείξου-
με ὅτι σήμερα οἱ συνθῆκες
εἶναι δυσκολοτέρες ἀπὸ
αὐτὲς ποὺ ἔζησαν οἱ πρό-
γονοί μας σὲ περιόδους πολέμου, κατοχῆς
κτλ.»!!!
Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ γιὰ τούτη τὴν
ἐμπειρία μου. Εὔχομαι σὲ ὅλους νὰ δοθεῖ
ἡ εὐκαιρία νὰ συμμετέχουν σὲ ἀντίστοιχες
ἐκδηλώσεις καὶ κάθε φορὰ νὰ φεύγουμε ὅλο
καὶ πιὸ γεμάτοι. Νὰ παίρνουμε κουράγιο
καὶ νὰ συνεχίζουμε τὸν ἀσταμάτητο ἀγώνα
μας μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ!!
Ἄννας - Μαρίας Λαζαρίδου
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος

17. 16
Σ
τὶς μέρες μας ἡ γνωριμία μὲ ἄλλους
ἀνθρώπους ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴ βο-
ήθεια τῶν ποικίλων μέσων ἐπικοινω-
νίας καὶ δικτύωσης γρήγορα, εὔκολα καὶ
σὲ ὁποιοδήποτε μέρος τοῦ πλανήτη. Σοῦ
ἔχει συμβεῖ ὅμως νὰ γνωρίσεις πρώτη φορὰ
πολλοὺς ἀνθρώπους καὶ παράλληλα νὰ νιώ-
σεις οἰκεῖα σὰν νὰ τοὺς ἤξερες γιὰ πολὺ
καιρό; Ἦταν, πράγματι, φοβερὸ πῶς σὲ
μία μεγάλη πόλη ὅπως ἡ Ἀθήνα κατάφεραν
νὰ φτάσουν τόσοι νέοι ἀπὸ διαφορετικὰ
σημεῖα τῆς χώρας. Τί ἦταν αὐτὸ ὅμως ποὺ
μᾶς ἔκανε ὅλους γνώριμους; Ὅπως συνειδη-
τοποιήσαμε ἀργότερα, ἦταν ὁ ἴδιος στόχος!
Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν πίστη μας καὶ τὸ ἐνδια-
φέρον γιὰ τὴν πατρίδα καὶ τὶς ἀξίες μας.
Ἡ ἀμηχανία ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετώπιζες
στὴν ἀρχή, γρήγορα ξεπεράστηκε μὲ τὸ
φιλικὸ κλίμα καὶ τὴν καλὴ διάθεση γιὰ μιὰ
περιήγηση στὰ μνημεῖα τῆς πόλης.
Ἡ πολιτισμικὴ ὀμορφιὰ τῆς πόλης, ἡ
ὑπερηφάνεια ποὺ βίωνες γιὰ τὸ ἑλληνικὸ
πνεῦμα, ἡ εὐλογία ἀπὸ τὰ προσκυνήματα
δημιουργοῦσαν μία ἐσωτερικὴ χαρὰ ποὺ
ἤθελες νὰ τὴ μοιραστεῖς μὲ τοὺς γύρω σου.
Στὰ πρόσωπα ὅλων διέκρινες μιὰ ξενοιασιὰ
ἀλλὰ καὶ ἀνυπομονησία γιὰ αὐτὸ ποὺ θὰ
ἀκολουθήσει. Μοῦ πέρασε ἀπὸ τὸν νοῦ ἡ
σκέψη πὼς, ὅταν περνᾶς ὄμορφα, ὁ χρόνος
κυλᾶ πιὸ γρήγορα, γι’ αὐτὸ κοίταξα τὸ ρο-
λόι μου ἐλπίζοντας νὰ ὑπάρχει διαθέσιμη
ὥρα γιὰ περισσότερες ἐμπειρίες.
Τὸ πρόγραμμα, ἂν καὶ ὀργανωμένο μὲ
δραστηριότητες, κυλοῦσε ἤρεμα, χωρὶς νὰ
μᾶς ἀγχώνει ὁ χρόνος. Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια
τῆς ἐκδρομῆς προσπαθοῦσα νὰ τραβήξω
φωτογραφίες. Ὄχι μόνο γιὰ νὰ μείνουν σὰν
ὑλικὸ ἀπὸ μιὰ ἐκδρομὴ, ἀλλὰ περισσότερο
γιατί ἤθελα νὰ κρατήσω αὐτὲς τὶς εἰκόνες
μέσα μου. Γιὰ παράδειγμα, ὅταν ὅλοι μαζὶ
ἀνεβαίναμε τὸ βράχο τοῦ Ἀρείου Πάγου.
Σκεφτόμουν πὼς κάποτε ἐδῶ οἱ Ἀθηναῖοι
ἔφεραν τὸν ἀπόστολο Παῦλο ζητώντας νὰ
μάθουν ποιὰ εἶναι ἡ καινούρια αὐτὴ διδα-
σκαλία ποὺ κηρύττει… «δυνάμεθα γνῶναι
τὶς ἡ καινὴ αὓτη ἡ ὑπό σοῦ λαλουμένη
διδαχή; ξενίζοντα γὰρ τινα εἰσφέρεις εἰς
τὰς ἀκοὰς ἡμῶν· βουλόμεθα οὖν γνῶναι,
τί ἂν θέλοι ταῦτα εἶναι». Προσπαθεῖς νὰ
συνειδητοποιήσεις ὅσο μπορεῖς τὸ μέρος
καὶ τὴ σημασία του στὴν Ὀρθοδοξία μας.
Παράλληλα αἰσθάνεσαι εὐγνώμων πού σοῦ
δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ βρεθεῖς καὶ νὰ ζήσεις
γιὰ λίγα λεπτὰ ἐκείνη τὴ στιγμὴ βλέποντας
τὴν ἀπέραντη θέα στὴν ὁποία ἠχοῦσαν
τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονε-
στέρους ὑμᾶς θεωρῶ. διερχόμενος γὰρ καὶ
ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὗρον καὶ
βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, ἀγνώστῳ Θεῷ.
ὃν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγὼ
καταγγέλλω ὑμῖν. ὁ Θεὸς ὁ ποιήσας τὸν
κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρα-
νοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειρο-
ποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν
ἀνθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός
τινος, αὐτὸς διδοὺς πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
Ὁδοιπορικὸ
μὲ Ρωμνιοὺς στὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας
Χατζηαποστόλου Ἀνδρονίκης

18. 17
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
κατὰ πάντα· ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς αἵματος
πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ
πρόσωπον τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμέ-
νους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίας τῆς κα-
τοικίας αὐτῶν, ζητεῖν τὸν Κύριον, εἰ ἄρα γε
ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὓροιεν, καὶ γε οὐ
μακρὰν ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχο-
ντα. Ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ
ἐσμέν, ὡς καὶ τινες τῶν κὰθ ὑμᾶς ποιητῶν
εἰρήκασι· τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν. γένος
οὖν ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν
νομίζειν χρυσῷ ἢ ἀργύρῳ ἢ λίθῳ, χαράγ-
ματι τέχνης καὶ ἐνθυμήσεως ἀνθρώπου, τὸ
θεῖον εἶναι ὅμοιον. τοὺς μὲν οὖν χρόνους
τῆς ἀγνοίας ὑπεριδὼν ὁ Θεὸς τανῦν πα-
ραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις πᾶσι πανταχοῦ
μετανοεῖν, διότι ἔστησεν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλ-
λει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ,
ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὣρισε, πίστιν παρασχὼν πᾶσιν
ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν».
Ἀκόμη κι ἂν πέρασαν τόσοι αἰῶνες,
ἀκόμη κι ἂν ἡ ὀρθοδοξία εἰσῆλθε στὸν
ἑλληνισμὸ καὶ ρίζωσε βαθιὰ σὲ αὐτὸν τὸν
τόπο, μὲ παρόμοια δίψα σταθήκαμε κι ἐμεῖς
νὰ ρωτήσουμε, ὅπως οἱ πατέρες μας τὸν
ἀπόστολο Παῦλο, ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ νέα
διδασκαλία. Ὁ λόγος του αἰώνιος καὶ τόσο
ἐπίκαιρος, γεμάτος κουράγιο καὶ ἀλήθεια,
ἱκανὸς νὰ στηρίξει τὸν κουρασμένο –ἴσως
καὶ ἀπογοητευμένο- ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς
μας. Τὰ μάτια μου κοιτάζουν τὸν Παρθε-
νώνα, ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα δημιουρ-
γήματα ὄχι μόνο τοῦ ἀρχαίου ἀλλὰ καὶ
τοῦ σύγχρονου κόσμου, καὶ σκέφτομαι τὸ
ἑλληνικὸ πνεῦμα ποὺ τότε ἐρευνοῦσε τὸ
σύμπαν καὶ ἀναζητοῦσε ἀπάντηση μέχρι
καὶ γιὰ τὸ πρόβλημα τοῦ τέλους τῆς ζωῆς.
Φαίνεται ἦταν πρόνοια Θεοῦ ἀπὸ τότε γιὰ
νὰ ὑπηρετήσει ὁ ἑλληνισμὸς αὐτὴν τὴν
ἐνδόμυχη ἀναζήτησή του («Ἕλληνες σο-

19. 18
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
φίαν ζητοῦσιν») καὶ νὰ βρεῖ τὴν ἀπάντηση
ὄχι στὸν περίφημο μύθο τοῦ σπηλαίου, ποὺ
ὁ Πλάτωνας διατύπωσε στὴν Πολιτεία, ἀλλὰ
στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ ὅπου συνάντησε ὁ
ἴδιος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ «ἀνέτειλε τῷ
κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως». Οἱ σκέψεις
αὐτές σοῦ προκαλοῦν ἕνα δέος ἀλλὰ καὶ
μία ζεστασιὰ μέσα σου. Θαυμάζεις τὸ
παρελθόν, νιώθεις ἀγαθὰ αἰσθήματα
γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ καὶ τὴν ἱστορία του
καὶ σκέφτεσαι τὸ λαμπρό του μέλλον ὡς
ἐκλεκτὸ γένος.
Κατεβαίνοντας τὸ Θησεῖο περάσα-
με ἀπὸ τὸ Μοναστηράκι καὶ φτάσαμε
στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν, ὅπου
προσκυνήσαμε τὸ ἅγιο λείψανο τῆς ἁγί-
ας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. Ἡ πίστη, τὸ
χριστιανικό ἦθος καὶ ὁ πόθος τῆς Ἁγίας
νὰ βοηθήσει τὸν λαὸ τὴν ὁδήγησαν ἐπὶ
Τουρκοκρατίας νὰ φτιάξει μοναστήρι
τὸ ὁποῖο ὅμως ἦταν διαφορετικὸ ἀπὸ
τὰ ἄλλα καθὼς μέσα σὲ αὐτὸ λειτουρ-
γοῦσε σχολεῖο, νοσοκομεῖο, γηροκομεῖο,
ὀρφανοτροφεῖο, ἐργαστήρια ἐκμάθησης
ὑφαντικῆς, κεντήματος.
Ἄραγε ἡ ζωὴ τῆς Ἁγίας
ἦταν διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ
σημερινὴ δική μας πραγ-
ματικότητα; Ἀκούγοντας
τὸν βίο της ἀναρωτήθηκα
ποῦ πῆγε αὐτὸ τὸ θάρρος
τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἡρώων
μας σήμερα ποὺ χρειά-
ζεται!
Μέσα σὲ λίγες ὧρες
εἶδα σημαντικὰ γεγονότα
τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας,
ποὺ σίγουρα δὲν ἦταν
στὸν ἴδιο βαθμὸ γνωστὰ
σὲ ὅλους. Ὁ καθένας μας
ὅμως νομίζω ὅτι συγκρά-
τησε πολλὰ σημεῖα ἀπὸ
αὐτὸ τὸ ὁδοιπορικὸ καθὼς αὐτὰ τὰ πρό-
τυπα ποὺ ἔζησε θὰ αἰσθάνθηκε νὰ τὸν γε-
μίζουν ἐσωτερικά. Εἶμαι σίγουρη πὼς αὐτὲς
οἱ μνῆμες θὰ μείνουν ἀνεξίτηλες, γιατί ἦταν
βιωματικὲς καὶ πολὺ εὐχάριστες.

20. 19
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
Στῆς ἀκρίβειας τὸν καιρό
ἐπαντρεύτηκα κι ἐγὼ...
Ματίνας Βαρκάδου-Κουβαρᾶ
θεολόγου
-Τί θὰ γίνουν τὰ παιδιά μας;
-Τί θέλετε νὰ γίνουν τὰ παιδιά μας;
-Ἀνδρειωμένα παλικάρια καὶ ἀνδρεῖες
γυναῖκες…καὶ νὰ παλέψουν μὲ τὰ σαρά-
ντα κύματα καὶ νὰ τὰ βγάλουν πέρα μὲ τὴν
ἀναβροχιὰ καὶ τὴν ἀκρίδα ὅπως οἱ προπαπ-
ποῦδες καὶ οἱ προγιαγιάδες τους… κι ὄχι νὰ
μουχλιάζουν στὸν καναπὲ ὅπως ἡ δική μας
ἡ γενιά. Νὰ μᾶς ξεπεράσουν, αὐτὸ θέλουμε
καὶ αὐτὸ παρακαλᾶμε!
Οἱ ἀντιξοότητες τοῦ βίου δὲν μποροῦν νὰ
γίνουν ἐμπόδιο στὸ νὰ ἀνθίσει μιὰ γλυκιά,
τρυφερή, ἀγαπητικὴ σχέση ἀνάμεσα σὲ δυὸ
ἀνθρώπους. Ὅσο κι ἂν προσπαθήσουμε, δὲν
νομίζω ὅτι θὰ μπορέσουμε νὰ ἀποδείξουμε
ὅτι σήμερα οἱ συνθῆκες εἶναι δυσκολοτέρες
ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἔζησαν οἱ πρόγονοί μας σὲ
περιόδους πολέμου, κατοχῆς κτλ. Στοργή,
ἔρωτας, ἀλληλοβοήθεια, ἀγάπη, κατανόηση,
ἀγωνιστικότητα, συμπόρευση, ὑπερηφάνεια,
καμάρι, ὁ ἕνας ἔχει τὸν ἄλλο κορόνα στὸ
κεφάλι γιὰ μιὰ ζωὴ ὁλόκληρη. Ὁ ἕνας σύζυ-
γος εἶναι στεφάνι στὸ κεφάλι τοῦ ἄλλου καὶ
φροντίζει τὸν σύζυγό του ὁ καθένας καὶ τὸν
καμαρώνει γιὰ νὰ ‘χει τὸ θάρρος νὰ πεῖ μετὰ
στὸν Χριστὸ «Κοίταξε Κύριε πῶς φροντίζω τὸ
στεφάνι πού μοῦ χάρισες». Ἔτσι ἑρμηνεύεται
ἡ φράση «Στέφεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ…».
Συνήθως ὅμως ἡ σχέση τῶν ζευγαριῶν
δὲν εἶναι σὰν αὐτὴ ποὺ περιγράφηκε, ἔστω
κι ἂν οἱ συνθῆκες εἶναι εὐκολότερες. Ὅλοι
τὸ γνωρίζουμε. Στὴ δεκαετία τοῦ ’80 ἀπὸ
ψυχολόγους, ΜΜΕ, λογοτεχνία, τηλεόρα-
ση, κινηματογράφο ἔπεσε τὸ σύνθημα τῆς
ἄμεσης ἱκανοποίησης κάθε ἐπιθυμίας, τῆς
ἐλευθερίας στὴν ἔκφραση λόγου καὶ συναι-
σθημάτων, τοῦ δικαιώματος τοῦ ἀτόμου νὰ
ἱκανοποιεῖ ἄμεσα τὴν κάθε ἐπιθυμιὰ του.
Ἔτσι, ἕνας παντρεμένος, ποὺ νιώθει ὅτι
δὲν τὸν ἱκανοποιεῖ πλέον τὸ ταίρι του,νο-
μιμοποιεῖται νὰ ζητήσει ἀλλοῦ κάλυψη τῶν
συναισθηματικῶν του ἀναγκῶν καὶ πολὺ
σύντομα βρίσκεται ἐρωτευμένος σφόδρα
μὲ ἄλλο πρόσωπο. Προχωρεῖ στὸ διαζύγιο,
φυσικὸ καὶ καθ’ ὃλα νόμιμο, καὶ παραδόξως
ἐντὸς ὀλίγου ἡ νέα σχέση δὲν εἶναι ἐπαρκής.
Ὁ ἄνθρωπος ψάχνει κάτι ἄλλο, ἔπειτα κάτι
ἄλλο ἀκόμη πιὸ ἰδιαίτερο. Ἐπιδίδεται στὸ
κυνήγι τῆς εὐτυχίας καὶ τῆς ἡδονῆς, τὸ ἀτε-
λείωτο καὶ ἀτελέσφορο. Αὐτὴ ἡ τακτικὴ ἔγινε
δυναμίτης στὰ θεμέλια τῆς οἰκογένειας…
γιατί ἄραγε; Ποιὸς ἔχει συμφέρον ἀπὸ μιὰ
διαλυμένη κοινωνία χωρὶς ἰσχυροὺς οἰκογε-
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος

21. 20
νειακοὺς δεσμούς; Ἄνθρωπος μοναχικός,
ἀνέραστος, χωρὶς δεσμοὺς ἰσχυρούς, χωρὶς
σχέσεις μὲ αἴσθηση μονιμότητας γίνεται
ἀνασφαλής, καταθλι-
πτικός, συναισθηματικὰ
εὐάλωτος, χειραγωγήσι-
μος, εὔκολο θύμα τῶν
κάθε λογῆς διαφημιστῶν
καὶ ἐμπόρων. Ἀντιθέτως,
ὁ ἄνθρωπος ποὺ βιώνει
σταθερὲς καὶ μόνιμες
σχέσεις στοργῆς, ἀγά-
πης καὶ ἀποδοχῆς εἶναι
συναισθηματικὰ αὐτάρ-
κης, ἰσορροπημένος,
ἀσφαλής, ἤρεμος. Νιώθει
αὐτοεκτίμηση, δὲν χρει-
άζεται νὰ «ἔχει» γιὰ νὰ
«εἶναι». Σπουδαῖες σοφίες
θὰ λέγαμε. Μὰ οἱ ὁδηγίες
τοῦ Κατασκευαστῆ δο-
σμένες πρὸ αἰώνων εἶναι
ξεκάθαρες πάνω σ’ αὐτὸ
τὸ θέμα. ‘’Οὐ καλὸν εἶναι
τὸν ἄνθρωπον μόνον.
Ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν
κατ’ αὐτόν...’’ τὸ λέει ἡ
ἐπιστήμη, τὸ λέει ἡ λογι-
κή, τὸ λέει ἡ ἐμπειρία, τὸ
λέει ὁ Κατασκευαστὴς - ὁ
Θεός! Γιατί ὅμως σήμερα
οἱ νέοι μας δὲν ἀποφα-
σίζουν τὸν γάμο; Θὰ τὸ
ποῦμε ἔμμεσα μὲ ἕνα πα-
ραμύθι:
Μύθι μύθι παραμύθι τὸ κουκὶ καὶ τὸ
ρεβίθι… Κόκκινη κλωστή, δεμένη, στὴν ἀνέ-
μη τυλιγμένη, δῶσ’ της κλότσο νὰ γυρίσει,
παραμύθι ν’ ἀρχινίσει…
Μιὰ φορὰ κι ἕναν καιρὸ ζοῦσε ἕνας
γιατρὸς ὁ ὁποῖος, ὅπως ἔφευγε ἀπὸ τὸ χω-
ριὸ του, συναντάει μιὰ γυναίκα ἄσχημη,
καχεκτικιά, μὲ μιὰ μύτη γαμψὴ «Ποιὰ εἶσαι
ἐσὺ;» τὴ ρωτάει, «Ἡ πανούκλα» λέει αὐτή,
«Καὶ ποῦ πᾶς;» ρωτάει ἐκεῖνος, «Σὲ ἐκεῖνο τὸ
χωριὸ. Ἔχω νὰ πάρω χίλιους» ἀπαντᾶ ἐκείνη.
Ἔφυγαν καὶ οἱ δύο ἡ πανούκλα γιὰ τὸ χωριὸ
καὶ ὁ γιατρὸς στὴ δουλειά του καὶ ἔτυχε
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος

22. 21
στὸν γυρισμὸ νὰ ξανασυναντηθοῦν. «Τί ἔγι-
νε; Πόσοι πέθαναν;» ρωτᾶ ὁ γιατρός, «Δύο
χιλιάδες» ἀπάντησε ἡ πανούκλα. «Καλὰ, δὲν
μοῦ εἶπες ὅτι θὰ πάρεις χίλιους;» ρώτησε
ὁ γιατρός, «Τοὺς χίλιους πῆρα ἐγώ, τοὺς
ἄλλους χίλιους τοὺς πῆρε ὁ φόβος».
Ἀφήσαμε τὸν φόβο νὰ τρυπώσει στὶς
καρδιές μας. Καὶ ὁ φόβος τρύπωσε ἀπὸ τὰ
πιὸ ἀπίθανα μέρη. Ἂς ποῦμε γιὰ παράδειγ-
μα ἀπὸ τὰ δελτία πρόγνωσης τοῦ καιροῦ.
Καθημερινὰ καὶ πολλὲς φορὲς τὴν ἡμέρα
δεχόμαστε ἀπίστευτες θεομηνίες, ποὺ θὰ
πέσουν στὰ κεφάλια μας…βροχές, καται-
γίδες, χιόνια, χαλάζι, καύσωνας, παγετός,
σκόνη, λάσπη, ἀνεμοστρόβιλος, πτώση τῆς
θερμοκρασίας, ἄνοδος τῆς θερμοκρασί-
ας, ἀκραῖα καιρικὰ φαινόμενα. Δὲν μᾶς
φόβισαν, ἐπιμένω, ἐπιτρέψαμε στὸν φόβο
νὰ μπεῖ καὶ ἀφότου ἀνοίξαμε τὴν πόρτα
μπῆκαν κι ἄλλοι φόβοι. «Φοβᾶμαι γιὰ τὰ
λεφτά μου ὅτι θὰ μοῦ τὰ πάρουν, θὰ μοῦ τὰ
κλέψουν, θὰ μοῦ τὰ ὑποτιμήσουν, φοβᾶμαι
γιὰ τὴν ὑγεία μου γιατί ἔρχονται μικρόβια,
ἰοί, γρίπες, φοβᾶμαι τὸν κόσμο γύρω μου,
τοὺς γνωστούς, τοὺς ξένους, τοὺς κλέφτες,
τοὺς ἀλλοδαποὺς καὶ ἀκόμη φοβᾶμαι πὼς
δὲν θὰ καταφέρω νὰ τελειώσω τὴ σχολή
μου, κι ἂν τὴν τελειώσω φοβᾶμαι πὼς δὲν
θὰ βρῶ δουλειὰ καὶ τότε θὰ χρειαστεῖ νὰ
κάνω μεταπτυχιακὸ καὶ φοβᾶμαι πὼς δὲν
θὰ μὲ δεχτοῦν στὴν Ἀγγλία ἢ κάπου ἀλλοῦ,
κι ἂν πάω ἐκεῖ καὶ κάποτε γυρίσω, φοβᾶμαι
πὼς πάλι δὲ θὰ βρῶ δουλειὰ καὶ φυσικὰ
ἡ κοπέλα μου θὰ εἶναι σὲ ἄλλη χώρα καὶ
βεβαίως πῶς νὰ κάνουμε οἰκογένεια ἔτσι;
Καὶ πὲς ὅτι βρισκόμαστε στὴν ἴδια χώρα,
πῶς νὰ παντρευτοῦμε βρὲ ἀδερφὲ χωρὶς
ἕνα κεραμίδι πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μας; Καὶ
καλὰ γιὰ κεραμίδι πὲς ὅτι νοικιάζουμε μιὰ
γκαρσονιέρα, ἀλλὰ πῶς νὰ προχωρήσουμε
σὲ γάμο χωρὶς κουρτίνες, φωτιστικὰ καὶ κα-
φετιέρα ἐσπρεσιέρα, γιατί δὲν θὰ μποροῦμε
νὰ πηγαίνουμε καὶ ἔξω νὰ πίνουμε τὸ καφέ
μας, θὰ πρέπει νὰ καθόμαστε στὸ σπίτι. Καὶ
ἂς ποῦμε ὅτι βρίσκουμε τὴν ἐσπρεσιέρα μὲ
προσφορὰ καὶ δῶρο τὰ φλιτζανάκια, ἀλλὰ
πῶς νὰ κάνουμε γάμο πεῖτε μου! Βάλε νυφι-
κό, κουστούμια, προσκλητήρια, στολισμό,
ἐκκλησιά, μπομπονιέρες, δεξίωση, δῶρο
κουμπάρου καὶ κουμπάρας διπλὸ, γιατί
μᾶλλον δὲν νομίζω νὰ ἔχουμε ἕναν μόνο
κουμπάρο, θὰ θέλει ὁ καθένας τὸν δικό του,
ὁπότε…ὅλα τοῦ γάμου…δύσκολα!!
Πατάω ΑΚΥΡΟ στὸν γάμο».
Τί κρίμα! Τί κρίμα νὰ ἀποφασίζουμε γιὰ
τὴ ζωή μας ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ φόβου.
Πόσο ὥριμη μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀπόφαση
αὐτή; Ὅλες οἱ ἀποφάσεις ποὺ παίρνει ὁ
καθένας μας γιὰ τὴ ζωὴ του ξεκινοῦν ἀπὸ
ἕνα βασικὸ δίλημμα, ἔχουμε νὰ ἐπιλέξουμε
ἀνάμεσα στὸν Χριστὸ καὶ τὸν χρυσό; Ἡ
ἀρχικὴ αὐτὴ ὥριμη καὶ ὑπεύθυνη ἐπιλογὴ
καθορίζει τὴν ποιότητα ζωῆς τοῦ καθενός.
Ἂν ἐπιλέγετε τὸν χρυσὸ, τότε δὲν συμφέρει
νὰ παντρευτεῖτε παρὰ μόνο στὴν περίπτω-
ση ποὺ σᾶς κάνει πρόταση ἡ πριγκίπισσα
τοῦ Μονακό. Σὲ κάθε ἄλλη περίπτωση τὰ
ἔξοδα τοῦ γάμου, ἡ συντήρηση τῆς οἰκο-
γένειας, ἡ θεολογία τῶν συζύγων καὶ ἡ θε-
ολόγηση τῶν τέκνων ὁδηγοῦν σὲ λογιστικὸ
ἔλλειμμα. Καὶ νὰ λάβετε σοβαρὰ ὑπόψιν ὅτι
τὰ παιδιὰ ποὺ ἔρχονται μετὰ τὸν γάμο δὲν
μπαίνουν σὲ pet shop μαζὶ μὲ τὰ κατοικίδια.
Ἐπιπροσθέτως στὴν ἀκραία περίπτωση τῆς
πριγκίπισσας τοῦ Μονακὸ μὴν ξεχάσετε νὰ
κάνετε καὶ τὸ ἀπαραίτητο σύμφωνο συμβί-
ωσης γιὰ τὴ διανομὴ τῆς περιουσίας ὅταν
ἔρθει, ποὺ θὰ ἔρθει, ἡ ὥρα τοῦ διαζυγίου.
Ἀστεῖο δὲν εἶναι;
Νὰ παντρεύονται οἱ ἄνθρωποι μὲ τὴν
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος

23. 22
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
προοπτικὴ νὰ χωρίσουν; Ὑπάρχουν ὅμως
οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀνήκουν σὲ ἐκείνη τὴ μα-
γιὰ ποὺ ἔλεγε ὁ στρατηγὸς Μακρυγιάννης
ὅτι «Ἀρχὴ καὶ τέλος παλαιόθεν ἕως τώρα
ὅλα τὰ θηρία πολεμοῦνε νὰ μᾶς φᾶνε καὶ
δὲ μποροῦν. Τρῶνε ἀπό μᾶς καὶ μένει καὶ
μαγιά». Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν σήμερα νέοι
ἄνθρωποι ποὺ διαλέγουν τὸν Χριστό, τὸν
νόμο του καὶ τὶς ἐντολές του.
Ἐπιλέγουν τὸν Χριστὸ καὶ ἔρχεται καὶ ὁ
χρυσός. Μὲ τὸν Χριστὸ εἴμαστε ζάμπλουτοι,
μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἄνευ ὅρων ἐμπιστο-
σύνη σὲ Αὐτὸν τὰ ἔχουμε ὅλα. Ὁ Χριστὸς
εἶναι ὅλα τὰ λεφτά!! Καὶ δὲν εἶναι ψεύτης
ὁ Θεός μας, οὔτε ἔχει σκοπὸ νὰ μᾶς ἐξα-
πατήσει. Εἶπε «Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλεί-
αν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ
ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Καὶ θὰ
προστεθοῦν καὶ προστίθενται διαρκῶς. Καὶ ἡ
μάνα ποὺ βάζει τὸ τελευταῖο της λαδάκι στὸ
καντήλι τῆς Παναγιᾶς βρίσκει τὸ μπουκάλι
της ξεχειλισμένο καὶ τὰ παιδιὰ ποὺ ἀποφα-
σίζουν νὰ παντρευτοῦν ἀντὶ νὰ συζήσουν
βρίσκουν δουλειὰ ἀνέλπιστα, ὅπως βρῆκαν
δροσιὰ μὲς τὴν κάμινο οἱ Τρεῖς Παῖδες.
Καὶ ὁ πατέρας ποὺ δὲν πληρώθηκε ἀπὸ
τὸν ἐργοδότη του βρίσκει φακελάκι μὲ χρή-
ματα στὴν πόρτα του, ὅπως βρῆκε ὁ ξεχα-
σμένος πατέρας στὰ Μύρα τῆς Λυκίας. Καὶ
τὸ φαγητὸ ποὺ φοβᾶται ἡ μάνα πὼς δὲν
φτάνει οὔτε γιὰ τὰ παιδιὰ της, φτάνει καὶ
γιὰ τοὺς φίλους τους καὶ περισσεύει, ὅπως
ἔγινε μὲ τὸν χορτασμὸ τῶν πεντάκις χιλίων
στὴν ἀκροθαλασσιὰ τῆς Γαλιλαίας.
Ὅπως τότε ἔτσι καὶ τώρα…Ζητῆστε καὶ
θὰ σᾶς δοθεῖ! Ζητῆστε πρῶτα ἕναν ἄνθρωπο
νὰ συνδέσει τὴ ζωὴ του μαζί σας καὶ μετὰ
ἀναζητῆστε τὸ νυφικό, τὸ κουστούμι καὶ τὸν
παπὰ καὶ τὸν κουμπάρο. Τὸ δικό σας προ-
σκλητήριο δὲν θὰ εἶναι βαρὺ, φορτωμένο μὲ
γιρλάντες, μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἠλεκτρονικὸ
μὲ μηδενικὸ κόστος καὶ περίσσεια εὑρηματι-
κότητα, ὁ ναὸς δὲν χρειάζεται νὰ ἔχει ἄνθη,
κεράκια, τούλια…δύο κρινάκια μόνο αὐτὰ
τῆς ἁγνότητας μὲ τὴν ὁποία θὰ φτάσετε
στὸν γάμο σας.
Ὅσο γιὰ τὸ κουστούμι καὶ τὸ νυφικό…θὰ
εἶναι τὰ πιὸ ὄμορφα τοῦ κόσμου, ὄχι γιατί
θὰ εἶναι ἔργα ὑψηλῆς ραπτικῆς, ἀλλὰ γιατί
θὰ τὰ φοράει ἕνα μοναδικὸ στὸν κόσμο πρό-
σωπο, ἕνα πρόσωπο κομμένο καὶ ραμμένο
στὰ μέτρα σας.
Ὁ Κύριος ἑνώνει τὰ χέρια τοῦ ζευγαριοῦ
γιὰ νὰ περπατήσουν μαζὶ τὸν δρόμο ἀπ’ τὴν
ἐκκλησία στὴν εὐλογημένη Βασιλεία. Αὐτὸς
εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ γάμου, ἡ ἀλληλοβοήθεια
σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο, ἡ συμπόρευση τῶν
συζύγων μὲ στόχο τὴ πνευματικὴ πρόοδο
καὶ τελείωση καὶ τῶν δυὸ συζύγων.
Ὁ γάμος δηλαδὴ ἔχει σωτηριολογικὴ προ-
οπτική. Μοῦ ἀρέσει ἕνα πρόσωπο, ἀλλὰ θὰ
πρέπει νὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ μὲ βοηθήσει
στὸν κοινὸ ἀγώνα γιὰ τὴ σωτηρία. Ὅποιος
συμβιβασμὸς σὲ αὐτὸ τὸ θέμα, θέτει σὲ κίν-
δυνο τὴ σωτηρία. Ἂν δυὸ νέοι ἔχουν πνευμα-
τικὴ προοπτικὴ, θὰ πειστοῦν στὰ λίγα ὑλικὰ
ἀγαθὰ ρίχνοντας τὸ βάρος στὴν πνευματικὴ
προίκα ποὺ διαθέτουν καὶ θὰ προχωρήσουν.
Σίγουρα ὑπάρχουν προβλήματα οἰκονομικὰ
καὶ ἐπαγγελματικὰ, ὅμως ἡ λύση τῆς συμβί-
ωσης χωρὶς τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας δὲν
εἶναι λύση. Συνήθως, αὐτοὶ ποὺ συζοῦν
πρὶν τὸν γάμο, δύσκολα ἀποφασίζουν νὰ
παντρευτοῦν, ἀφοῦ ἀπολαμβάνουν ὅλα τὰ
καλά τῆς σχέσης χωρὶς καμιὰ ὑποχρέωση
καὶ εὐθύνη ἀπέναντι στὸ ἄλλο πρόσωπο,
ἀφήνοντας ἀνοιχτὴ τὴν προοπτικὴ μιᾶς νέας
γνωριμίας στὸ μέλλον.
Ὁ σύζυγος εἶναι ἡ ἀφορμή, ὁ τρόπος καὶ
ὁ τόπος τῆς σωτηρίας μας. Ὅπως ὁ μοναχὸς

24. 23
ἐπιλέγει ἕναν γέροντα, μπαίνει στὸ μοναστή-
ρι καὶ ἀκολουθεῖ τοὺς κανόνες τῆς μονῆς μὲ
ὑπακοὴ καὶ ταπείνωση, ἔτσι καὶ ὁ ἔγγαμος.
Ἐπιλέγει ἕνα πρόσωπο καὶ αὐτὸ γίνεται ἡ
ἀφορμή, ὁ τόπος, τὸ σπιτικό, ἡ οἰκογένεια
καὶ ὁ τρόπος, ἡ ὑπακοή, ἡ ταπείνωση ποὺ
ὁδηγεῖ τὸ ζευγάρι πιασμένο χέρι-χέρι στὸ
Παράδεισο.
Ὁ γάμος εἶναι ἄθλημα, ἀλλὰ ὄχι ἀπὸ τὰ
συνηθισμένα. Πολὺ σύντομα
μπορεῖ νὰ εἶναι ἄθλημα γιὰ
λίγους, λίγους καὶ ἐκλεκτοὺς,
ποιὸς ξέρει.
Τὸ ἄθλημα αὐτὸ ἀπαιτεῖ
ἀπίστευτο συντονισμὸ καὶ
συγχρονισμὸ τῶν δύο συνα-
θλητῶν, ἐμπιστοσύνη τοῦ ἑνὸς
στὶς ἱκανότητες τοῦ ἄλλου,
πίστη στὸν στόχο, ὑπομονὴ
στὶς ἀντιξοότητες καὶ τὶς κα-
κοτυχίες, σταθερὴ σχέση μα-
θητείας μὲ ἄξιο προπονητή,
ὑπακοὴ στὶς ὁδηγίες, ἀκριβῆ
τήρηση τοῦ προγράμματος
τῆς προπόνησης καί, τέλος,
ἐξεύρεση χορηγοῦ γιατί τὸ
ἄθλημα αὐτὸ προϋποθέτει
ἀκριβὸ ἐξοπλισμό.
Εἶναι ἄθλημα δύσκολο,
ἀπαιτητικὸ, μὰ εἶναι ἀπίστευ-
τα συναρπαστικό. Τὸν συνα-
θλητὴ καὶ τὸν προπονητὴ σᾶς
εὔχομαι νὰ τὸν δεῖτε κατὰ τὸν
πόθο σας! Μόνο τὸν χορηγὸ
μπορῶ νὰ ὑποδείξω, εἶναι ὁ
Μέγας χορηγὸς καὶ ἀθλοθέ-
της Χριστὸς ποὺ εἶναι χθὲς
καὶ σήμερα ὁ αὐτός.
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος

25. 24
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΟΣ ΘΕΣΜΟΣ
Παναγιώτη Δημακάκου
Ὁμότιμου Καθηγητῆ Ἀγγειοχειρουργικῆς
2 Φεβρουαρίου 2015
ΓΕΝΕΣΗ
Ἡ οἰκογένεια εἶναι θεσμὸς Θεῖος, δημι-
ούργημα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ἀρχαῖος τόσο
ὅσο καὶ ὁ ἄνθρωπος. (Γέν. Α΄ βιβλίο, 1 Κεφ.)
Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸ ἀνδρόγυνο Ἄρσεν
καὶ Θῆλυ «κατ’ εἰκόνα» Θεοῦ μὲ Λογική, Ἐλευ-
θερία καὶ Ἀθανασία, μὲ ὕψιστο σκοπὸ τὴν
ἁρμονικὴ συνεργασία γιὰ νὰ πετύχουν καὶ τὸ
«καθ’ ὁμοίωσιν», νὰ ὁμοιωθοῦν πρὸς τὸν Θεό.
Στὸν ἕνα ἄνδρα, τὸν Ἀδὰμ, δόθηκε μία
γυναίκα ἡ Εὔα, ὅπως ἡ Θεία βούληση προέ-
βλεψε τὸν οἰκογενειακὸ θεσμό.
Ὅταν ὁ Ἀδὰμ ἀντίκρισε τὴ γυναίκα, θαύ-
μασε καὶ μὲ θεόπνευστα λόγια τῆς ἀπευθύνει
ἆσμα «τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου
καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου» καὶ συμπληρώ-
νει «αὓτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς
αὐτῆς ἐλήφθη αὓτη» (Γέν.β΄23).
Ὁ Ἀδὰμ συνειδητοποιεῖ φωτισμένος ἀπὸ
τὸ Θεῖο Πνεῦμα ὅτι σκοπὸς τῆς δημιουργίας
της ἦτο ἡ μεταξύ τους ἕνωση - συμπλήρωση
μὲ σκοπὸ τὴ δημιουργία τῆς οἰκογένειας, γι’
αὐτὸ καὶ συμπληρώνει «ἕνεκεν τούτου κα-
ταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ
τὴν μητέρα …», μία ἀχώριστη ἑνότητα, ἀδι-
άσπαστος οἰκογενειακὸς θεσμὸς μὲ ἀμοιβαῖο
σεβασμὸ καὶ ἀγάπη στὸν ἀτελεύτητο χρόνο
«ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν
ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω».
Δυστυχῶς ἡ ἁμαρτία κάνει τὴν ἐμφάνισή
της, ἡ πτώση λαμβάνει χώρα ποὺ μᾶς συ-
ντροφεύει πάντα.
Σὲ κάποια στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ Εὔα
δὲν ἦτο μαζὶ μὲ τὸν ἄνδρα της τὴν πλησιάζει
ὁ ὄφις, τὴν παραπλανεῖ μὲ ὕπουλα λόγια,
αὐτὴ τ’ ἀποκρύπτει, δὲν τὰ μεταφέρει στὸν
ἄνδρα της, δὲν ζητᾶ τὴ συμβουλὴ καὶ τὴ βο-
ήθειά του καὶ ἀποδεικνύεται προαγωγὸς τοῦ
κακοῦ καὶ ἀμφότεροι συντελεστὲς τῆς πτώ-
σεως, ἀφοῦ τὸν συμπαρασύρει καὶ καθιστᾶ
τὸν ἄνδρα της συνένοχο, ἀφοῦ πείθεται καὶ
τρώει «τὸν καρπὸν τοῦ πονηροῦ».
Ὁ Θεὸς ρωτᾶ «Ἀδὰμ ποῦ εἶ» (Γέν.34) καὶ
ὁ Ἀδὰμ ἀντιδρᾶ, δὲν μετανοεῖ καὶ ἔρχεται ἡ
ρήξη (κατάλυση τῆς κοινωνίας ἀνθρώπου-
Θεοῦ) καὶ ὁ ἄνδρας ὑπετάχθη καὶ ἠκολού-
θησε τὴ γυναίκα στὴν ἁμαρτία μὲ συνέπεια
τὴ διαταραχὴ τῆς ἀμοιβαίας αὐτῆς ἑνότητας
στὶς σχέσεις τοῦ ἀνδρόγυνου.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ
Ἡ ἀφοσίωση στὸν οἰκογενειακὸ θεσμὸ

26. 25
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
τῶν προγόνων μας γαλούχησε τὶς νεώτερες
γενιές.
Αἰτία τοῦ Τρωικοῦ πολέμου ὑπῆρξε ἡ
προσβολὴ τῆς οἰκογενειακῆς τιμῆς μὲ τὴν
ἀπαγωγὴ τῆς Ἑλένης, συζύγου τοῦ Μενε-
λάου, ὑπὸ τοῦ Πριάμου.
Ὁ Ὅμηρος μὲ τὴν Ὀδύσσεια καὶ τὴν
Ἰλιάδα διδάσκει διαχρονικά τοὺς Ἕλληνες
ὄχι μόνον ἀγάπη στὴν Πατρίδα ἀλλὰ καὶ τὰ
ὅσια καὶ ἱερὰ καὶ τὴν ἀξία τῆς οἰκογένειας.
Ὁ Ὀδυσσέας παλεύει δέκα χρόνια μὲ μύρι-
ους κινδύνους καὶ ἄγριες φουρτοῦνες καὶ
ἕναν πόθο ν’ ἀτενίσει τὶς καπνοδόχους τῆς
γενέτειράς του τῆς Ἰθάκης, νὰ ξαναδεῖ τὴν
οἰκογένειά του.
Ἡ ἀρχαία Σπαρτιάτισσα ἀποχαιρετοῦσε
παραδίδοντας στὸν βλαστὸ τῶν σπλάχνων
της τὴν ἀσπίδα μὲ ἐντολὴ νὰ ἐπιστρέψει νι-
κητὴς μὲ τὴν ἀσπίδα τιμημένη ἢ νὰ πεθάνει
ἡρωικὰ μαχόμενος ἐπάνω σ’ αὐτήν.
Καὶ οἱ Μύριοι τοῦ Ξενοφῶντος, ὅταν
κατὰ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν πατρίδα
εἶδαν τὴ θάλασσα τῆς Τραπεζοῦντος, φώ-
ναξαν μὲ τὸν ἀσίγαστο νόστο «Θάλαττα-
θάλαττα» μὲ ἀγκαλιὲς καὶ δάκρυα ἀγάπης.
Τὸ 893 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Λέοντος
τοῦ Στ΄ τοῦ σοφοῦ εἰσάγεται ἡ ἱερολογία
τοῦ γάμου. Ἔκτοτε ἐπὶ αἰῶνες ἡ χριστια-
νικὴ οἰκογένεια μεγαλούργησε ὡς κατ’ οἶκον
ἐκκλησία, ἕνα ἀειθαλὲς καρποφόρο δένδρο
ἀγάπης, εἰρήνης καὶ προόδου.
Μὲ τέτοια παράδοση φλέγονται οἱ νεώ-
τεροι ἀπὸ ζωηρὸ πόθο νὰ μὴν ἀποδειχθοῦν
κατώτεροι τῶν προγόνων «Ἄμμες δὲ γ’ ἐσό-
μεθα πολλῷ κάρρονες!!»
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Ἡ οἰκογένεια ἀποτελεῖ τὸ θεμελιῶδες
κύτταρο μίας ἰσχυρᾶς κοινωνίας, ἕνας
ἠθικοθρησκευτικὸς καὶ ἐθνικοκοινωνικὸς
θεσμὸς, ὁ ὁποῖος διδάσκει ἐνάρετη ζωὴ μὲ
ὁδηγὸ τὸ τρίπτυχο:
οἰκογένεια- πατρίδα- ὀρθοδοξία.
Ἡ χριστιανικὴ οἰκογένεια σφυρηλατεῖ

27. 26
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος
χαρακτῆρες.
Εἶναι ὁμάδα ἀτόμων μὲ κοινοὺς δε-
σμοὺς αἵματος ὑπὸ κοινὴ στέγη.
Ἑστία Θείας Πίστεως, Εἰρήνης καὶ
Ἀγάπης.
Κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο ἐκ
φύσεως ὁ ἄνθρωπος εἶναι οἰκο-
γενειακὸ ὂν, στερούμενο δὲ τοῦ
οἰκογενειακοῦ του περιβάλλο-
ντος χάνει τὴ φυσιολογική του
ὑπόσταση καὶ ρέπει στὴν ἀνο-
μία καὶ τὴν αὐτοκαταστροφή
του.
Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος
συμβουλεύει: «Ἐκκλησίαν ποί-
ησόν σου τὴν οἰκίαν καὶ γὰρ
ὑπεύθυνος εἶ καὶ τῆς τῶν παι-
δίων σωτηρίας» ἤτοι κάνε τὸ
σπίτι σου ἐκκλησία γιατί εἶσαι
ὑπεύθυνος καὶ γιὰ τὴ Σωτηρία
τῶν παιδιῶν σου.
Εἶναι κοινόβιο μοναστήρι
γιὰ κοινὴ προσευχή.
Εἶναι παλαίστρα, ἀσκητικὸ
«γυμναστήριο» γιὰ οἰκογενει-
ακὴ Ἀρετὴ.
Εἶναι ὁδὸς σωτηρίας γιὰ τὴν
οὐράνια βασιλεία.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμ-
βουλεύει οἱ ἄνδρες ν’ ἀγαποῦν
τὶς γυναῖκες, ὅπως ὁ Χριστὸς
ἀγάπησε τὴν ἐκκλησία καὶ πα-
ρέδωσε τὸν ἑαυτὸ του εἰς θά-
νατον ὑπὲρ αὐτῆς «οἱ ἄνδρες
ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν,
καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε
τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ
αὐτῆς» (Ἐφεσ.ε’ 25).
Ὅπως Χριστὸς καὶ Ἐκκλησία, Ἐκκλησία
καὶ Χριστὸς εἶναι πάντα ἑνωμένοι, ἔτσι καὶ
τὰ μέλη νὰ εἶναι πάντα ἑνωμένα μὲ ὁδηγὸ
τὸν Χριστὸ καὶ ὁρόσημο τὴ σωτηρία τῆς
ψυχῆς.
Κάθε Ἅγιος γαλουχήθηκε ἀπὸ μία σε-
βάσμια μητέρα.
Ἡ ἀποστολὴ τῆς μητέρας θέλει θυσία,
προσευχὴ ποὺ τὴν ὁδηγεῖ στὴν Ἁγιότητα ,
εἶναι ἔργο μεγαλειῶδες μέσα στὸν οἰκογε-
νειακὸ χῶρο τῆς Μικρῆς Ἐκκλησίας.
Στὶς 2 Φεβρουαρίου ἑορτάζουμε κάθε

28. 27
7ηΠανελλήνιαΣύναξηΝεότητος
χρόνο στὸ σχολεῖο τὴ γιορτὴ τῆς Μάνας,
τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας, τοῦ σα-
ραντισμοῦ ἢ ἐκκλησιασμοῦ τοῦ Σωτήρα
μας ἀπὸ τὴ μητέρα Του τὴν Παναγία.
Ἡμέρα γιορτῆς τῆς Μάνας διότι ἡ
Παναγία εἶναι ἡ κατὰ χάριν μητέρα ὅλων
τῶν χριστιανῶν, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ
κατὰ χάριν ἀδελφός μας καὶ αὐτὸ διότι
προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση γιὰ νὰ
τὴ θεώσει καὶ νὰ γίνουμε ἔτσι καὶ ἐμεῖς
συγκληρονόμοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ
(Τούλιος Α. Νικόλαος: Ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ
Χριστοῦ γιορτὴ τῆς Μάνας, Ἡ ἐνορία μας,
τεῦχος 165/2014).
Ἡ Ἐμμέλεια εἶναι μητέρα πέντε Ἁγίων:
Μακρίνας, Βασιλείου, Ναυκρατίου, Γρη-
γορίου καὶ Πέτρου.
Ἡ Νόννα εἶναι μητέρα τριῶν Ἁγίων:
τῆς Γοργονίας, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεο-
λόγου καὶ τοῦ Καίσαρου.
Ἡ Ἀνθοῦσα τοῦ μοναχογιοῦ Ἰωάννη
Χρυσοστόμου. Τὶς ἐνώνει καὶ τὶς τρεῖς
ἡ κοινὴ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (τοῦ
Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ
Θεολόγου καὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστό-
μου) ἀλλὰ κυρίως ἡ Ἁγιότης τῆς Μάνας
στὸ μεγαλειῶδες ἔργο ποὺ προσέφεραν.
Ὁ Μ. Βασίλειος γράφει γιὰ τὴ μητέρα
του «Καὶ τώρα αὐτὴ ποὺ εἶχα μόνη μου
παρηγοριὰ στὴ ζωή, τὴ μητέρα μου, καὶ
αὐτὴν τὴν ἔχασα γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου.
Καὶ μὴ κοροϊδέψεις γιατί σὲ τόσο μεγάλη
ἡλικία θρηνῶ γιὰ τὴν ὀρφάνια μου. Ἀλλὰ
συγχώρεσέ με γιατί δὲν μπορῶ νὰ ἀνεχθῶ
τὸν χωρισμὸ ἐκείνης ποὺ τίποτε ἀντάξιό
της δὲν βλέπω σ’ αὐτὰ πού μοῦ ἀπέμει-
ναν».
Ἦτο Μάνα ποὺ ἔδωσε 9 παιδιά, ἀνά-
μεσά τους τρεῖς Ἐπισκόπους καὶ δύο μο-
ναχούς.
Ἡ Ἁγία Νόννα, ὁ σύζυγος ἦτο ἐπίσκο-
πος Ναζιανζοῦ, αὐτὴ σμίλευσε τὸ χαρα-
κτήρα τῶν παιδιῶν της.
Ἡ Ἀνθοῦσα ἦτο μητέρα τοῦ μεγαλο-
μάρτυρος καὶ Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάννου
τοῦ Χρυσοστόμου. Γι’ αὐτὴν εἶπε ὁ Λι-
βάνιος, ὁ Δάσκαλός του «πῶ πῶ! τί ἀσύ-
γκριτες γυναῖκες ὑπάρχουν στὶς τάξεις
τῶν χριστιανῶν».
Ὁ ΟΗΕ μὲ ἀπόφαση τῆς Γενικῆς Συνε-
λεύσεως τὸ 1993 καθιέρωσε τὴν 15η Μαΐ-
ου ὡς Διεθνῆ Ἡμέρα τῆς οἰκογένειας, δυὸ
χιλιετηρίδες ἀργότερα ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ
τοῦ Πολυβίου, ἡ ὁποία καταδεικνύει τὴν
ἀξία τῆς οἰκογένειας ὡς κυττάρου στὴν
κοινωνία τῶν ἐθνῶν.
Ἡ οἰκογένεια εἶναι θεμελιῶδες κύτταρο
κάθε ὑγιοῦς κοινωνίας ποὺ ὑπόσχεται τὴν
ἀνοδικὴ πορεία τοῦ λαοῦ καὶ ἐγγυᾶται τὴ
διαιώνιση τοῦ Γένους.
ανασυγκρότηση Παιδείας
ΠΑΙΔΕΙΑ / ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Παιδεία εἶναι ἡ πλέον δύσκολη καὶ
εὐλογημένη ἐπιστήμη μὲ ὁρόσημό της τὴν:
Θρησκεία-Πατρίδα-Οἰκογένεια
Στὴν οἰκογένεια κυριαρχοῦν δύο πρό-
σωπα: ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἄνθρωπος.
Α. Θεός: Μὲ τὴν προσευχὴ μᾶς φωτίζει
καὶ μᾶς δέιχνει κάθε φορὰ τὸν κατάλληλο
τρόπο ἀντιμετωπίσεως (μέθοδο) γιὰ διόρ-
θωση κάθε ἀταξίας τοῦ παιδιοῦ.
Μὲ τὴν προσευχὴ μᾶς ἐμπεδώνει πίστη
καὶ ἐμπιστοσύνη. «Πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ’
αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται» (Ρωμ.θ΄33)
ἤτοι καθένας ποὺ πιστεύει σ’ αὐτὸ δὲν
θὰ ντροπιασθεῖ.
Ἡ πίστη ἔχει δύο ἰδιότητες:
α) Εἶναι παντοδύναμη καὶ

29. 28
β) Παρέχει σοφία
Β. Ἄνθρωπος: ἀπαιτοῦνται:
ΑΓΑΠΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
(Νουθεσία), (Γονεῖς).
α) ΑΓΑΠΗ
- Ὁ Θεὸς μὲ ἀγάπη δέχεται τὸν ἄσωτο υἱὸ
- Ὁ Θεὸς μὲ ἀγάπη θεραπεύει τοὺς ἁμαρ-
τωλοὺς ἀσθενεῖς
ΟΧΙ χειροδικίες, ΟΧΙ φωνὲς.
«Ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» κατὰ
τὸν Ἀπ.Παῦλο.
«Τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν
φαίνεταί μοι, ἂνθρωπον ἂγειν» κατὰ τὸν Γρη-
γόριο τὸν Θεολόγο.
β) ΥΠΟΜΟΝΗ (μακροθυμία)
Ὅπως ὁ Πατέρας περιμένει τὸν ἄσωτο υἱὸ
Ὅπως ὁ Πατέρας περιμένει τὴ Μετάνοιά
μας
γ) ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ (νουθεσία)
Ἐκκλησιασμός, Ἐξομολόγηση, Θεία Κοι-
νωνία, μελέτη χριστιανικῶν βιβλίων.
ΑΓΝΟΤΗΣ
ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ
Ἡ Ἁγνότητα ὡς τὴν ὥρα τοῦ γάμου εἶναι
ἡ ἀρετὴ τῆς ἐγκράτειας, σύμφωνα μὲ τὸν
νόμο τοῦ Δημιουργοῦ.
Εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ μία εὐτυχισμέ-
νη οἰκογενειακὴ ζωή. Κατὰ τὸν Ἀπόστολο
Παῦλο εἶναι Θεία παραγγελία: διατήρησε
τὸν ἑαυτό σου ἁγνό, ἡ δὲ ἐγκράτεια ἀπα-
ραίτητη καὶ κατὰ τὴν ἔγγαμη ζωὴ «σεαυτὸν
ἁγνὸν τήρει» (Α΄Τιμ. ε΄ 22), «τίμιος ὁ γάμος
καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος» (Ἑβρ.ιγ΄4).
Ἡ Ἁγνότητα εἶναι κάλλος καὶ καθρέπτης
τῆς ψυχῆς.
Δεῖγμα ἀρετῆς
Δεῖγμα ὡριμότητας
Δεῖγμα σεβασμοῦ καὶ ἰσχυρῆς θελήσεως.
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος

30. 29
Α. Ὁ Μ. Βασίλειος συμβουλεύει: πάντα
στὴ ζωὴ, ὅπου καὶ ἂν εἴμεθα, νὰ λαμβάνουμε
τὰ ὠφέλιμα, ν’ ἀγνοοῦμε τὰ ἐπιβλαβῆ:
Ὅπως, ὅταν κόπτουμε τριαντάφυλλα,
ἀφαιροῦμε τ’ ἀγκάθια.
Ὅπως ἡ μέλισσα ἐπισκέπτεται πολλὰ
ἄνθη, ἀλλὰ τρυγᾶ μόνο τὰ ὠφέλιμα.
Ὅπως, ὅταν διδασκόμεθα ἀπὸ σπουδαί-
ους δασκάλους, δεχόμεθα τὰ χρήσιμα ἀλλὰ
παραλείπουμε τὰ περιττὰ.
Ὅταν ἀκοῦμε πράξεις ἐνάρετων
ἀνδρῶν, προσπαθοῦμε νὰ τοὺς μοιά-
σουμε καὶ ὅταν ἀκοῦμε λόγους κακούς
μοχθηρῶν, νὰ κλείνετε τ’ αὐτιὰ σας
ὅπως ὁ Ὀδυσσέας μὲ τὶς σειρῆνες.
Β. Ὁ Γέροντας ἐνημερώνει:
- Ὅσοι νέοι κρατηθοῦν ἁγνοὶ μέχρι
τὸν γάμο τους καὶ
- Ὅσοι νέοι κρατηθοῦν ἁγνοὶ νὰ
φορέσουν ράσο
Λογιζονται μαρτυρες
- Ὅσοι νέοι κρατηθοῦν ἁγνοὶ σή-
μερα λόγῳ τῆς σημερινῆς κοινωνικῆς
διαφθορᾶς μὲ τὴ συνείδησή τους καὶ
ξεπεράσουν καὶ τὸν χλευασμὸ τῶν
ἄλλων
Λογιζονται ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗ-
ΣΕΩΣ.
Ὁ Γέροντας συμβουλεύει τοὺς νέους γιὰ
τὴ γενετήσια ὁρμή: νὰ τὴ βάζετε στὸ «ψυ-
γεῖο» μέχρι τὸν γάμο, νὰ κάνετε τίμιο ἀγώνα
γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ συμπληρώνει:
ὅταν κάποιος εἶναι Διαβητικός τοῦ ἀπαγο-
ρεύουν οἱ γιατροὶ τὰ γλυκὰ, ἑπομένως δὲν
ἐπισκέπτεται τὶς βιτρίνες τῶν ζαχαροπλα-
στείων, καὶ ὅταν κάποιος εἶναι καπνιστὴς
δὲν στέκεται δίπλα στὰ περίπτερα.
ΠΑΘΟΣ - Προσέχετε τοὺς πειρασμούς,
τοὺς συλλογισμούς, τὶς ματιές σας.
Ἡ σαρκικὴ ἐπιθυμία εἶναι ΠΑΘΟΣ· ὁ
πνευματικὸς ἄνθρωπος δὲν ἔχει τέτοιες ΕΠΙ-
ΘΥΜΙΕΣ, ὄχι διότι δὲν μπορεῖ ἀλλὰ διότι δὲν
ἐπιθυμεῖ! ΣΑΤΑΝΑΣ - Ἐνώπιον Θεοῦ δὲν
δικαιολογούμεθα ὅτι μᾶς παρέσυρε ὁ Σατα-
νάς. Αὐτὸς ἔχει ἕτοιμη τὴν ἀπάντηση: μὲ τὴν
ἐλεύθερη βούληση μόνος του τὸ ἀποφάσισε.
ΤΡΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ - Τρεῖς φοιτήτριες πα-
ρακάλεσαν τὸν Γέροντα Π. νὰ προσευχηθεῖ
νὲ περάσουν τὶς ἐξετάσεις. Αὐτὸς ἀπάντησε:
θὰ εὐχηθῶ νὰ περάσετε τὶς ἐξετάσεις τῆς
ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ, αὐτὸ εἶναι τὸ βασικό, ὅλα τὰ
ἄλλα βολεύονται.
ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Δὲν ὑπάρχει διάκριση, ἔπαινος, δίπλω-
μα ἢ περγαμηνὴ ἢ καὶ βραβεῖο Nobel ἢ ὅτι
παρόμοιο ποὺ νὰ καλύπτει ἢ νὰ μπορεῖ νὰ
συγκριθεῖ μὲ τὸ μεγαλεῖο τῆς πολύτεκνης
οἰκογένειας.
Πατέρας καὶ μάνα ἀκοίμητοι φρουροί,
Ἀκούραστα σύμβολα θυσίας.
Ἀγωνιοῦν, συγχωροῦν, ἀγαποῦν, παρα-
βλέπουν, ὁραματίζονται, ὀνειρεύονται τὸ
αὔριο τῶν παιδιῶν τους, προσδοκοῦν νὰ

31. 30
δοῦν πολίτες χριστιανικῆς πίστεως, ἀρετῆς
καὶ δημιουργίας.
Ὅταν βασιλεύει ὁ Χριστὸς στὴν οἰκογέ-
νεια, εἶναι εὐλογημένη, μία Μικρὰ Ἐκκλη-
σία. «Ἡ οἰκία γὰρ ἐκκλησία ἐστὶ μικρὰ»
ἀναφέρει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἤτοι κοι-
νότητα εἰρήνης, ἀλληλεγγύης, ὁμόνοιας,
βασιλεύει ἡ ἀγάπη καὶ ὅλα τ’ ἀγαθὰ τοῦ
Χριστοῦ.
Ἡ ἑλληνικὴ πολιτεία ὅμως εἶναι σήμερα
ΜΗΤΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ, ἀγνοεῖ ὅτι
πρωταγωνιστὲς καὶ ἐθνομάρτυρες
στοὺς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους καὶ τὶς
πολεμικὲς περιπέτειες τῆς πατρίδας
ἦσαν πολύτεκνοι.
Στὰ σπλάχνα τῆς ἐπανάστασης
τοῦ 1821:
70% πολύτεκνοι.
Στὸ Βαλκανικὸ – Μικρασιατικὸ
πόλεμο:
50% πολύτεκνοι.
Θυσιασθέντες στὸν πρόσφατο
κυπριακὸ ἀπελευθερωτικὸ ἀγώνα:
60% πολύτεκνοι.
Ὁ θεσμὸς τῆς πολύτεκνης καὶ
ὑπερπολύτεκνης οἰκογένειας εἶναι
ἐγγύηση τῆς μελλοντικῆς πορείας
τοῦ ἔθνους μας· σβήνει στὴ λησμο-
νιὰ τοῦ χρόνου, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι λη-
σμονήσαμε ὅτι :
Κολοκοτρωναῖοι: ἦσαν 12 ἀδέλ-
φια,
Δαβάκης: ἐπίσης 12 ἀδέλφια,
Ὑψηλάντηδες: 11 ἀδέλφια,
Μαυρομιχαλαῖοι: 10 ἀδέλφια,
Ε.Βενιζέλος: 9 ἀδέλφια,
Καποδίστριας: 8 ἀδέλφια.
Ὁ Μακρυγιάννης εἶχε 12 παιδιά,
ὁ Δραγούμης εἶχε 11 παιδιά,
ὁ Κανάρης εἶχε 7 παιδιά.
Φτωχοὶ σὲ πλούτη, πλούσιοι σὲ φλόγα
γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας.
Στοιχεῖα μὲ τὴ γείτονα «φίλη» Τουρκία
Πληθυσμὸς
Ἑλλάδα Τουρκία
1940
7.344.860 17.713.000
7η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος

32. 31
1971
8.745.084 37.000.000
1979
8.900.000 48.000.000
2000
10.000.000 80.000.000
ΓΙΑΤΙ;
Χάθηκε ἡ χριστιανικὴ καὶ ἐθνικὴ συνεί-
δηση, πίστη καὶ ἀφοσίωση στὰ ἰδεώδη τῆς
πολύτεκνης οἰκογένειας καὶ στὰ ἰδανικὰ
τῆς πατρίδας.
Τὸ 1940 165.000 πολύτεκνες οἰκογέ-
νειες μὲ 5 καὶ ἄνω παιδιὰ,
τὸ 2008/9 μόνον 39.592
λόγῳ τῆς ὀλιγοτεκνίας ὥστε
νὰ χαρακτηρισθεῖ ἡ 3τεκνη
οἰκογένεια πολύτεκνη οἰκο-
γένεια.
Στὸ πρόσφατο παρελ-
θόν, μὲ ἐμφύλιους καὶ ἐξω-
τερικοὺς πολέμους, κακου-
χίες καὶ στερήσεις ἡ πολύ-
τεκνη καὶ ὑπερπολύτεκνη
οἰκογένεια τῶν 5-7, 10-12
τέκνων γιγάντωνε τὶς δυνά-
μεις καὶ τὴ μαχητικότητα
στὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς.
Ἂς ἀναλογισθοῦμε καὶ
σύγχρονες οἰκογένειες μὲ
6,8,10 καὶ 12 παιδιὰ ποὺ μὲ
ἐμφυλίους πολέμους, στε-
ρήσεις, κακουχίες δὲν τοὺς
γονάτισαν τὰ βάρη, δὲν
ἀπελπίσθηκαν, ἀπεναντίας
τοὺς γιγάντωσαν γιὰ νίκη
στὸν ἀγώνα αὐτὸν τῆς ζωῆς.
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν τὸ 7ο
παιδὶ νὰ γίνει στρατηγός,
τὸ 9ο ὑπουργὸς καὶ τὸ 12ο
δήμαρχος, γιὰ νὰ πληρω-
θεῖ καὶ ἡ ρήση τοῦ μακαριστοῦ Φλωρίνης
Αὐγουστίνου Καντιώτη: ἀπὸ τὴν ποσότη-
τα παράγεται ἡ ποιότητα.
Σήμερα προηγεῖται τῶν παιδιῶν ἡ μορ-
φωτικὴ καὶ κοινωνικὴ –οἰκονομικὴ πρόο-
δος τοῦ ζεύγους καὶ ἕπονται τὰ παιδιὰ.
τῶν ὁποίων κατὰ τὶς σημερινὲς ἀντιλήψεις
ἐπιδροῦν ἀρνητικὰ στὴν τεκνογονία.
Εἶναι ἄραγε πιὸ εὐτυχεῖς οἱ γονεῖς μὲ
δύο ἢ ἕνα μόνον παιδὶ μὲ χλιδή, ἄνεση,
πολυτέλεια ἢ οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες
ποὺ ἀγωνίσθηκαν, στερήθηκαν, κουρά-
στηκαν ἀλλὰ τελικὰ νίκησαν στὴ ζωή;
Σήμερα χάσαμε τὴν πνευματικότητα,