Empfohlen
Weitere ähnliche Inhalte
Was ist angesagt?
Was ist angesagt? (19)
Andere mochten auch
Ähnlich wie O Sistema Solar ( fran)
Ähnlich wie O Sistema Solar ( fran) (20)
Mehr von encarnavilla
Mehr von encarnavilla (20)
Kürzlich hochgeladen
Kürzlich hochgeladen (12)
O Sistema Solar ( fran)
- 1. O SISTEMA SOLAR Versión 1.3.2 – 14/11/2008
- 4. O Sistema Solar O Sistema Solar está formado por: O SOL, A NOSA ESTRELA OS 8 PLANETAS OS 5 PLANETAS ANANOS E MILLÓNS DE COMETAS E ASTEROIDES MERCURIO VENUS A TERRA MARTE XÚPITER SATURNO URANO NEPTUNO CERES PLUTÓN MAKEMAKE ERIS HAUMEA
- 5. Planetas e planetas ananos No No Sí “ Vecindario” limpo de corpos No Sí Sí Suficiente masa para ter forma (casi) esférica Sí Sí Sí Orbita o Sol Corpo menor Planeta Anano Planeta Tipo de corpo Condición
- 7. Imagen actual del Sol Imagen del Sol en 2000 O Sol – nun constante cambio
- 8. Esquema dun eclipse solar O Sol – Eclipses solares
- 9. Secuencia do eclipse anular do 3 de outubro do 2005. O Sol – Eclipses solares
- 10. Eclipse total solar do 1999. Fotografía tomada en Francia Último eclipse solar parcial visible dende España: 4 de enero de 2011 Próximos eclipses solares TOTALES visibles dende España: 21/8/2026 y 2/8/2027 O Sol – Eclipses solares Coroa Cromosfera Explosións solares
- 11. O Eclipse total do Sol do 11 de Agosto de 1999 fotografiado pola Estación Espacial Mir O Sol – Un eclipse solar dende o Espacio
- 13. Viamolo asi ata a visita da sonda espacial Messenger no 2005 Mercurio
- 14. Mercurio
- 16. ... pero as sondas teñen instrumentos para observar a sua superficie Mosaico realizado pola sonda Magallanes entre os anos 1990 y 1994 Venus
- 17. Un planeta que non necesita presentación ¿Pero cómo se ve dende a Lua? A Terra
- 18. A Terra vista dende a Lua, por Bill Anders do Apolo 8 en 1968 A Tierra dende oitros lugares
- 19. A Terra vista dende Marte, pola MGS no 2003 A Terra dende oitros lugares A TERRA A LUA
- 20. Dende Xúpiter, pola Voyager 1 no ano 1990 A Terra dende oitros lugares
- 21. Dende Saturno A Tierra dende oitros lugares
- 23. A Lua a través do telescopio
- 24. A Lua – comparación coa Terra
- 27. A cara oculta da Lúa
- 28. 23:40 00:25 00:44 02:03 02:22 02:54 Eclipses totales luares
- 31. Atardecer marciano visto polo Spirit Marte
- 32. Avalanchas en Marte Marte
- 33. ¿Vida en Marte? A “Cara de Marte” foi fotografiada pola Viking 2 en 1976 Marte
- 34. Falsa alarma Fotografía da MGS en 2001 Marte
- 37. As 4 luas principais de Xúpiter Xúpiter – Satélites naturales
- 38. Famoso polos seus aneis Saturno
- 39. Mosaico da sonda Cassini-Huygens Saturno
- 41. Imáxenes de la sonda Voyager 2 Urano
- 42. Imáxenes tomadas pola sonda Voyager 2 Imaxen de Tritón Neptuno
- 44. Plutón, antes chamado planeta
- 45. Plutón, antes chamado planeta
- 46. Asteroides: Corpos perigosos Asteroide “Ida” Vredefort Crater Barringer Crater
- 47. Cometa C/2002 V1 Cometas
Hinweis der Redaktion
- A súa achega fundamental foi a súa modelo do Universo: cría que a Terra estaba inmóbil e ocupaba o centro do Universo, e que o Sol, a Lúa, os planetas e as estrelas, xiraban ao seu arredor
- A Terra non é o centro do Universo (senón o centro lunar e o centro de gravidade). Todas as esferas xiran en torno ao Sol, que é o centro de xiro delas
- O Sistema Solar está formado pola nosa estrela, o Sol; 8 planetas e as súas 166 respectivas lúas; 5 planetas ananos e as súas 4 respectivas lúas; e millóns de corpos menores (asteroides e cometas). Dos planetas ananos, Eris é o de maior diámetro (2500 km) seguido de Plutón (2390 km), Haumea (2300 km), Makemake (1300 x 1900 km) e por último Ceres (900 km) situado no Cinto de Asteroides
- O Sol é unha enorme bóla de gas composta por un 75% de hidróxeno e un 25% de helio. Libera plasma, que forma o vento solar (heliosfera). A Terra está protexida por un campo magnético que repele ese vento solar, pero cóase polos polos magnéticos terrestres, formando as auroras. O Sol naceu hai 4.600 millóns de anos a partir dunha nube de gas molecular. Coa fusión nuclear, o Sol converte o hidróxeno en helio, e a masa restante do proceso convértese en enerxía (E=MC^2). Hai un equilibro entre a presión do interior da estrela e a gravidade da mesma que evita que se colapse. Encóntrase na secuencia principal (90% da súa vida). Despois irase arrubiar e agrandando (xigante vermello), ata que estale e forme unha nebulosa planetaria, quedando como unha estrela anana branca.
- a actividade do Sol ven marcada polo número de manchas solares.
- os eclipses solares ocurren entre 2 e 5 veces ao ano, en fase de lua nova. a totalidade é rara de ver porque recorre un área moi pequena en comparación coa Terra. Históricamente tiveron significados muy negativos. Hai de 4 tipos: total, anular, parcial e híbrido.
- Durante os eclipses totales solares, no momento do máximo podense apreciar a coroa, a capa atmosférica máis alta que permanece sempre oculta debido ao brillo da fotosfera. Esta capa pode alcanzar o millón de graos. Máis discretamente apreciase la cromosfera, dunha cor rosácea, onde se aprecian fulguracions.
- Se unha vez Mercurio puido ter atmosfera, o vento solar e a súa baixa gravidade foron os responsables de que fose varrida. É un planeta que aparece ao amañecer/atardecer debido á súa proximidade ao Sol. A Mariner cartografou o 45% da súa superficie nos anos 1974/75. A Messenger xa a sobrevoou nunha ocasión no 2008, antes de poñerse en órbita no 2011.
- Planeta similar á Terra. Ten unha atmosfera 90 veces máis densa que a da Terra. Alcanza os 400ºC en superficie, debido aos gases de invernadoiro.
- Dende o 2006 xa non é considerado un planeta
- Vredefort Crater é o máis antigo e grande da Terra. Está situado en Sudáfrica, ten 250 km de diámetro e pénsase que a súa idade é de 2.000 millóns de anos. Barringer Crater está en Arizona, EUA e é un dos mellor conservados. Mide 1.2 km, e formouse hai 50.000 anos .
- Coñecido como cometa Mc Naught
- é un cometa non periódico descuberto o 7 de agosto de 2006 en Australia por Robert H. McNaught.[1] Alcanzó o seu perihelio o 12 de xaneiro de 2007, pasando a ser visible a simple vista. É o cometa máis brillante que se viu nos últimos corenta anos.
- Cando un cometa pasa polo exterior do Sistema Solar, a interacción co vento solar fai que a súa superficie se active. Os gases e materiais da superficie do cometa saen despedidos ao espazo, e pasan a orbitar ao Sol en órbitas moi similares ás do seu papaventos de orixe. Así se forma unha corrente ou anel de partículas, denominado tecnicamente enxame de meteoros. A órbita terrestre cruza algúns enxames de papaventos de período curto, producindo chuvias de meteoros anuais, como as Leónidas ou as Perseidas. Cando a actividade dunha chuvia de meteoros supera os 1000 meteoros por hora, denomínalla tormenta de meteoritos.