Empfohlen
Weitere ähnliche Inhalte
Was ist angesagt?
Was ist angesagt? (20)
Pan Tadeusz
- 2. Tytułowy bohater epopei, syn Jacka Soplicy z jego nieudanego i krótkiego małżeństwa. Wcześnie osierocony przez matkę i niejako opuszczony przez ojca, od wczesnego dzieciństwa wychowywany jest przez stryja – Sędziego Soplicę. Poznajemy go jako prawie dwudziestolatka, gdy powraca ze szkoły z Wilna. Włączony przez ojca w plan pogodzenia zwaśnionych rodów bierze za żonę Zosię, córkę dawnej miłości Jacka.
- 3. Córka Ewy Horeszkówny i Wojewody. Wcześnie osierocona przez rodziców, którzy zmarli na zesłaniu na Sybirze. Zaopiekował się nią anonimowo Jacek Soplica dając w opiekę Telimenie. Powziął bowiem plan wyswatania dziewczyny z Tadeuszem, co ostatecznie udaje się wcielić w życie. Mieszka w dworku Sopliców, gdzie rozkwita i pięknieje. Nie jest postacią dynamiczną ani zbyt aktywną – narrator udziela jej głosu zaledwie cztery razy.. Znana z zamiłowania do przyrody. Wychodzi za mąż za Tadeusza Soplicę, łącząc tym samym dwie pokłócone rodziny.
- 4. Sierota, młody panicz spokrewniony z Horeszkami. Wychowany za granicą, ubiera się wedle mody angielskiej. Dziedziczy niewielkie ziemie po Stolniku. Lubiany i poważany w okolicy ze względu na rodzinne powiązania z Horeszkami, choć na tle szlacheckiej gromady jawi się jako dziwak i ekscentryk. Wiele jego decyzji budzi się pod wpływem impulsu i jest podyktowane przez żądną wrażeń wyobraźnię. Jak przystało na typ romantyka kocha się ciągle i nie zawsze stale: kolejno fascynują go Zosia, Telimena, a w końcu Podkomorzanka. Początkowo wrogo nastawiony do Sędziego za namową Gerwazego urządza zajazd.
- 5. Stryj Tadeusza, młodszy brat Jacka Soplicy, którego nigdy nie widział. Uczył się w szkole jezuickiej, ale wykształcenie zdobył w czasie dziesięcioletniej służby u ojca Podkomorzego – Wojewody. W młodości zakochany w Marcie Hreczeszance, córce Wojskiego. Gdy ona zmarła, nie związał się już z żadną kobietą. Czuwa nad wychowaniem Tadeusza i wspólnie z Telimeną opiekuje się Zosią. Za zabójstwo Stolnika Horeszki przez jego brata przyjął od Moskali zamek Horeszków. Wzorowy gospodarz, który przestrzega dawnych obyczajów i zasad grzeczności. Dzięki temu jego Soplicowo słynie jako ostoja polskości. Jako zagorzały tradycjonalista ma wielu przyjaciół (dworek jego słynie z gościnności), ale i wrogów (szlachta z Dobrzynia, Gerwazy i Hrabia). Ostatecznie jednak udaje mu się zjednać sobie powszechną sympatię.
- 6. Opiekunka Zosi, przyjaciółka Ewy Stolnikówny. Przez Sędziego nazywana siostrą, choć nie są spokrewnieni. Postać pełna niejasności i tajemnic. Prawdopodobnie jest wdową, która ponownie chce wyjść za mąż i stara się znaleźć odpowiedniego kandydata. ok. trzydziestoletnia kokietka, uwodząca kolejno, lub równocześnie, Tadeusza, Hrabiego i Asesora, aby w końcowej scenie wyjść za Rejenta. Osoba światowa – młodość spędziła w Petersburgu, hołdująca modom, co na wsi daje czasem efekt komiczny. Z natury jest dość podobna do Hrabiego, ale o wiele bardziej racjonalnie myśląca w kwestiach miłosnych. od dwóch lat przebywa w Soplicowie.
- 7. Senior rodu Dobrzyńskich. Zwany przez bliskich Zabokiem, Kurkiem na kościele, Królikiem i Maćkiem nad Maćkami. Wypowiada się rzadko, ale niezwykle mądrze. Rady jego cenią sobie wszyscy – Sędzia sadza go przy stole między najważniejszymi osobami. Prosił Sędziego o rękę Zosi dla swojego syna, Saka, lecz Sędzia się nie zgodził. Ma bardzo wyraźne poglądy polityczne – przestrzega przed bezkrytyczną wiarą w pomoc Napoleona, czym mąci nastrój ogólnej wesołości. Potępia pomysł zajazdu na Soplicę, choć pomaga Robakowi uwolnić agresorów. Jako pierwszy budzi się po pijackiej uczcie na zamku i krzyczy „zdrada”. Ucieka do Księstwa i powraca jako wachmistrz w legionach polskich.
- 8. Wierny sługa Sopliców. W utworze ma swój odpowiednik w rodzinie Horeszków w postaci Gerwazego. Jest to sympatyczny starzec, podobnie jak Sędzia wierny tradycji, a zwłaszcza prawu. Jest to zrozumiałe z racji urzędu, który pełni mimo podeszłego wieku. Z tego względu jest niezwykle dumny z misji dostarczenia skargi Sędziego do zamku. Jest ogromnym formalistą – np. gdy Gerwazy nakazuje mu wydać akt własności zamku na nazwisko Hrabiego, twierdzi śmiało, że akt ten nie będzie miał mocy prawnej, gdyż narzucony został przemocą.
- 9. Klucznik, dawny sługa Stolnika Horeszki, wciąż nosi ogromny pęk kluczy do zamku, nadal tam mieszka i sprawuje swój urząd. Po śmierci Stolnika poprzysięga zemstę na rodzie Sopliców. W ostatnich scenach zmienia się ocena tej postaci – wybaczając Jackowi, zyskuje w ocenie czytelnika. W obliczu śmierci Jacka Soplicy, wyznaje, iż Stolnik swemu zabójcy przebaczył. Przed ucztą zaręczynową pokazany jako dobrotliwy staruszek, pogodzony z dawnym wrogiem – Protazym. Do końca wierny Hrabiemu i Zosi, gotów jest oddać za nich życie. Obdarowuje panienkę skarbami rodzinnymi Horeszków, których strzegł pilnie dla potomków Stolnika.
- 10. Brat Sędziego, ojciec Tadeusza. W czasach swej młodości słynął z warcholstwa i był znanym na całą okolicę awanturnikiem. Od sumiastych wąsów nazywany „Wąsalem”. Biedny szlachcic, posiadający jedynie skrawek ziemi. Zakochał się w Ewie Horeszkównie, lecz otrzymał od jej ojca-Stolnika - czarną polewkę. Żeni się z pierwszą lepszą dziewczyną, z którą ma syna Tadeusza. Popada w nałóg alkoholowy. Podczas najazdu Moskali na zamek Horeszków zabija Stolnika. Ucieka z kraju jako zabójca i zdrajca narodu. Angażuje się w bitwy i wojny. Po jakimś czasie dochodzą pogłoski, że Soplica zginął, lecz on powraca jako…
- 11. Cała jego działalność w mnisim habicie, udział w walkach i konspiracja są próbą odkupienia zbrodni. Częściowo ją odpokutowuje, dwukrotnie ratując przed śmiercią dalekiego krewnego Horeszków - Hrabiego i starego Klucznika Gerwazego. Pojawia się w Soplicowie jako wysłannik Jacka Soplicy, by dopilnować małżeństwa Tadeusza z Zosią. Ma też za zadanie przygotować powstanie na Litwie. Na łożu śmierci wyjawia całą tajemnicę o sobie i uzyskuje przebaczenie z ust Gerwazego. Jacek jest uznawany za przykład bohatera romantycznego, który przechodzi głęboką przemianę wewnętrzną, dzięki której dokonuje rehabilitacji swojej osoby i zmazuje plamę mordu z rodu Sopliców.
- 12. Przyjaciel Sędziego. Przybył do jego domu, aby rozsądzić spór o zamek. Jest przedstawicielem dość nielicznej w utworze magnaterii. Z racji pełnienia wysokiego urzędu, zawsze sadzany jest najwyżej przy stole. Równy Sędziemu w hołdowaniu obyczajom i tradycji. Jak informuje nas narrator jest to „ostatni, co tak poloneza wodzi”.
- 13. Przyjaciel domu. Pod nieobecność Sędziego pełni obowiązki gospodarza. Postać niezwykle sympatyczna i posiadająca wiele talentów: jest wodzem polowań i najlepszym graczem na rogu, marszałkiem dworu i kuchmistrzem, a także wielkim znawcą historii Polski i zapalonym gawędziarzem. Dzięki niezwykłemu sprytowi potrafi rozstrzygnąć wiele spraw – chociażby spór o Kusego i Sokoła, czy przechylenie szali zwycięstwa na korzyść Polaków podczas bitwy z Moskalami.
- 14. Gość w domu Sędziego. Jest to urzędnik odpowiedzialny za sporządzanie aktów notarialnych – być może jego obecność również związana jest ze sporem o zamek. Rejent to miłośnik polowań – właściciel charta imieniem Kusy i strzelby Sagalasówki. Toczy nieustanny spór z Asesorem, który udaje się zażegnać dopiero w końcowej części utworu. Jest przedstawiany z dużą sympatią. Ostatecznie to on pada ofiarą „łowów” Telimeny. Sługa carski, pełniący obowiązki doradcy sędziego i komisarza nadzorującego policję. Toczy ciągły spór z Rejentem o to, który z nich jest lepszym myśliwym (jest właścicielem charta Sokoła). Postać raczej niezbyt znacząca, występując głównie w związku z budowaniem komizmu. Początkowo wielbiciel wdzięków Telimeny, w końcowych partiach utworu poślubia córkę Wojskiego Tekę Hreczeszankę.