ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Β΄ΛΥΚΕΙΟΥ Ν.Π.Σ.

1. Θ.Ε. 1 ΘΕΟΣ
1.1. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

2. Θ.Ε. 1 ΘΕΟΣ
1.1. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
1. Ένας ορθόδοξος προσκυνητής στους Αγίους
Τόπους γράφει:
«Ένιωσα συγκινημένος, με έπιασαν τα κλάματα και
ντράπηκα για όλα όσα έχω κάνει, αλλά και γι’ αυτά
που δεν έχω κάνει. Ταυτόχρονα γέμισα με αγάπη.
Όλα όσα άκουγα από μικρό παιδί ήταν μπροστά μου.
Περπατούσα στον δρόμο και ένιωθα τον Θεό.
Μιλούσε ο Χριστός κατευθείαν στην καρδιά μου. … Ο
Χριστός είναι έρωτας και θέλει προσωπική σχέση. Δεν
είναι κάτι απόμακρο και κάτι φανταστικό. Όποιος
μπλέξει αληθινά με αυτό τον έρωτα έχει σωθεί!».

3. Ιερά Μονοπάτια.Σινά
Θ.Ε. 1 ΘΕΟΣ
1.1. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

4. Θ.Ε. 1 ΘΕΟΣ
1.1. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
1 Το Χατζ (προσκύνημα), ένα γεγονός καθοριστικής σημασίας για τους Μουσουλμάνους, του
Rhondor Dowlat (δημοσιευμένο 16 Οκτωβρίου 2014)
«Η Ναφίσα Μοχάμεντ πιστεύει ότι το χατζ είχε τεράστια επίδραση στη ζωή της. Η Μοχάμεντ
πήγε για προσκύνημα όχι μια φορά αλλά δύο – το 2010 και το 2012. Η (κυρία) Μοχάμεντ
περιέγραψε την πρώτη της εμπειρία... “Η παραμονή μου στην πόλη της Μεντίνας, παραπάνω
από μια εβδομάδα, ήταν το πιο όμορφο κομμάτι της εμπειρίας που είχα από το χατζ, διότι
ήμουν τόσο κοντά στον τάφο του Προφήτη (ειρήνη σε Αυτόν). Είναι τόσο ευωδιαστό και
όμορφο μέρος. Η καρδιά μου ειρήνευε, επειδή βρισκόταν τόσο κοντά στον αγαπημένο μας
Προφήτη (ΕσΑ)”, είπε η Μοχάμεντ.
…”Δενόμαστε με πράγματα εφήμερα· είμαι πια περισσότερο ενήμερη για τον πραγματικό
σκοπό της ζωής μας. Όταν φύγουμε από αυτόν τον κόσμο, μόνο οι πράξεις μας μας
ακολουθούν. Έτσι αποστολή μου είναι να αγωνίζομαι να πράττω ό,τι καλό μπορώ σε αυτή τη
ζωή”.... “Ζω μια φυσιολογική ζωή, αλλά έχω μεγαλύτερη επίγνωση του Θεού. Δεν είμαι
καθόλου δογματική ή φανατική! Μετά το χατζ, η καρδιά και η ψυχή μου συγκινήθηκαν τόσο
βαθιά, ώστε είμαι ικανή να εκφράσω αισθήματα αγάπης με μεγάλη ευκολία και άνεση”».
.

5. Χατζ. Το Προσκύνημα στη Μέκκα
Θ.Ε. 1 ΘΕΟΣ
1.1. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

6. 3. Ινδικό προσκύνημα από το Ουΐνδσορ στον Γάγγη
Ο Άσουϊν Μπαρντουάτζ, που μεγάλωσε μέσα σε μια μεικτή φυλετικά οικογένεια στη Βρετανία, πάντα ένιωθε σαν
“αδέξιος παρείσακτος” την Ινδία. Ένα ταξίδι εκεί, προκειμένου να σκορπίσει τις στάχτες του πατέρα του, άλλαξε τα
πάντα.
Του Άσουϊν Μπαρντουάτζ, 17-4-2013
«Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στη βαρύτητα της στιγμής και να επαναλάβω επακριβώς τις λέξεις του ιερέα στα
σανσκριτικά, αλλά είναι δύσκολο να αγνοήσεις ένα τέτοιο υποβλητικό σκηνικό. Βρίσκομαι στο Χαριντβάρ, στη βόρεια
Ινδία, καθισμένος σε μια μικρή μαρμάρινη αποβάθρα που προεξέχει προς τη μεριά του ορμητικού Γάγγη. Χιλιάδες Ινδοί
πλατσουρίζουν στο ποτάμι, για να καθαριστούν από τις αμαρτίες τους, να εξαγνιστούν και για να διασκεδάσουν· τα
μεγάφωνα ανακατεύουν ένα περίεργο μείγμα ηχογραφημένων προσευχών και προειδοποιήσεων ασφαλείας· η
μυρωδιά του θυμιάματος, των μπαχαρικών και της καμένης ανθρώπινης σάρκας γεμίζει τα ρουθούνια μου, ενώ το
ηλιοβασίλεμα παίρνει αυτή τη πλούσια διάχυτη, υγρή γυαλάδα, που μόνο στην υποήπειρο έχω δει.
Το χέρι της αδελφής μου με τραβά πίσω στην πραγματικότητα. Γυρνώ να την κοιτάξω και δάκρυα κυλάνε από το
πρόσωπό της, και μαζί ρίχνουμε τις στάχτες του πατέρα μας στα στριφογυριστά νερά, ολοκληρώνοντας ένα ταξίδι που
ξεκίνησε πριν από 6 χρόνια και από 6000 μίλια μακριά. Ο πατέρας μου πέθανε, μόλις τέλειωσα το Πανεπιστήμιο. Την
ημέρα της καύσης, ο μεγαλύτερος θείος μου με βρήκε στο σπίτι μου στο Ουΐνδσορ και μου είπε ότι ήταν δική μου
υποχρέωση να μεταφέρω τις στάχτες του πατέρα μου στην Ινδία και να επιτελέσω την τελετουργία γνωστή ως
“Τάρπαν”: να βυθίσω τις στάχτες στον Γάγγη, υπό την καθοδήγηση ενός βραχμάνου, η ενός γκουρού. Σύμφωνα με τα
ινδουιστικά πιστεύω, ο Γάγγης ενώνει τη γήινη με την πνευματική σφαίρα· σκορπίζοντας εκεί τις στάχτες του πατέρα
μου θα επέτρεπα στην ψυχή του να ταξιδέψει στο υπερπέραν και να ξαναγεννηθεί.
Πάντα με γοήτευαν οι ιστορίες για το προσκύνημα, αυτές οι μεγάλες περιπλανήσεις, όπου ο ταξιδιώτης φτάνει στον
προορισμό του και υφίσταται μια αποκάλυψη. Στα ινδικά είναι γνωστό ως “γιάτρα”, και, έχοντας κατά νου την
υποχρέωσή μου, βάλθηκα να δημιουργήσω το δικό μου (ταξίδι). Χρειάστηκαν 6 χρόνια, από τα 22 μου που πέθανε ο
πατέρας, για να μάθω αρκετά για την ινδική μου κληρονομιά ώστε, έτοιμος πια, να μπορέσω να ξεκινήσω αυτό το
ταξίδι. Σε αυτή την τελετουργία υπήρχε κι ένα δεύτερο στοιχείο ― σαν μια τελετή ενηλικίωσης, θα σηματοδοτούσε τη
μετάβασή μου από την κατάσταση του αγοριού σε αυτή του ενήλικα άντρα για τους Ινδούς συγγενείς μου, και ήθελα
να εξασφαλίσω με σιγουριά ότι ήμουν έτοιμος γι΄ αυτό».
Θ.Ε. 1 ΘΕΟΣ
1.1. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

7. Προσκύνημα στο Γάγγη
Θ.Ε. 1 ΘΕΟΣ
1.1. ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ