2. Το ερειστικό (σκελετικό)
σύστημα του ανθρώπου
αποτελείται περίπου από
206 οστά, σχετίζεται άμεσα
με το μυϊκό, αλλά και με
άλλα συστήματα όπως το
κυκλοφορικό,
αναπνευστικό και το
νευρικό.

3. Ο ανθρώπινος σκελετός
αποτελεί πολύτιμο σύστημα
για πέντε κυρίως λόγους:
1) Στηρίζει το σώμα και
καθορίζει τη μορφή του.
2) Διαμορφώνει κοιλότητες ,
όπου και προστατεύονται
ευαίσθητα όργανα π.χ.
εγκέφαλος, καρδιά κ.α.
3) Περιέχει τον ερυθρό μυελό
των οστών από τον οποίο
παράγονται τα κύτταρα του
αίματος.
4) Τα οστά του περιέχουν
μεγάλες ποσότητες
ασβεστίου κι έτσι λειτουργούν
ως αποθήκες ασβεστίου.
5) Είναι αρθρωτός και
προσφέρει θέσεις για την
πρόσφυση μυών
διευκολύνοντας την κίνηση

4. Αυχενικό
κύρτωμα
7 αυχενικοί
σπόνδυλοι
Θωρακικό
5 οσφυϊκοί κύρτωμα
σπόνδυλοι
12 θωρακικοί Οσφυϊκό
σπόνδυλοι κύρτωμα
Ιερό οστό
Ιερό
κύρτωμα
Κόκκυγας

5. Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 33-
34 σπονδύλους, βρίσκονται ο ένας πάνω
στον άλλο σχηματίζοντας τον
σπονδυλικό σωλήνα και χωρίζονται
μεταξύ τους από τους μεσοσπονδύλιους
δίσκους, που απορροφούν τους
κραδασμούς και προφυλάσσουν τους
σπονδύλους από τις μεταξύ τους τριβές.
Το σχήμα της σπονδυλικής στήλης και ο
τρόπος άρθρωσης των σπονδύλων τη
βοηθούν να συγκρατεί το βάρος του
σώματος και να είναι ευλύγιστη.

7. Τα οστά ανάλογα με τη μορφή τους
διακρίνονται σε μακρά, βραχέα, πλατιά
και ανώμαλα όπως π.χ οι σπόνδυλοι
Οστά
κεφαλής
Οστά καρπού
Μηριαία οστά
μακρά βραχέα πλατιά

9. Σπογγώδες τμήμα
Αρθρικός χόνδρος
οστού στις
κοιλότητες του
οποίου βρίσκεται ο
ερυθρός μυελός των
οστών.
Συμπαγές οστό
Κοιλότητα του οστού
η οποία στους
ενηλίκους περιέχει
τον ωχρό μυελό των
οστών.
Περιόστεο :
Αρθρικός χόνδρος: εξωτερική μεμβράνη
βρίσκεται στα δύο που περιβάλλει το
άκρα των οστών και οστό. Τα κύτταρα
μειώνει τους του περιόστεου
κραδασμούς και τις βοηθούν στην
τριβές μεταξύ των ανάπτυξη των
οστών , ώστε να μην οστών και στην
φθείρονται. επούλωση των
καταγμάτων.

10. συναρθρώσεις
Τα οστά συνδέονται
μεταξύ τους με
αρθρώσεις. Οι
αρθρώσεις διακρίνονται:
Α) στις συναρθρώσεις,
δηλαδή αυτές που δεν
επιτρέπουν καθόλου
κίνηση
Β) στις αμφιαρθρώσεις,
δηλαδή σε αυτές που
επιτρέπουν πολύ
περιορισμένες κινήσεις
και
Γ) στις διαρθρώσεις που
επιτρέπουν τις κινήσεις
των οστών που
συμμετέχουν σε αυτές.
αμφιαρθρώσεις

11. Διαρθρώσεις

12. Σύνδεσμος: ινώδης
σκληρός ιστός,
συγκρατεί τα οστά Σύνδεσμος
Οστό λεκάνης
σε μια διάρθρωση.
Σταθεροποιεί την
άρθρωση και την
προστατεύει από τις
υπερβολικές
Αρθρικό υγρό
κινήσεις.
δρα σαν
λιπαντικό
εμποδίζοντας τις
Αρθρικός Μηριαίο οστό φθορές των
χόνδρος οστών λόγω
τριβής
Αρθρικός θύλακας
εκκρίνει το αρθρικό
υγρό

14. Σκελετικοί μύες:
Α) Προσφύονται στην επιφάνεια των
οστών με τη βοήθεια των τένοντων
Β) Συνήθως λειτουργούν κατά ζεύγη
(ο ένας συστέλλεται και ο άλλος
χαλαρώνει)
Γ) Κινούνται με τη θέληση μας
Τένοντες: σκληρός
συνδετικός ιστός που
αποτελείται από
κολλαγόνο

15. Λείοι μύες:
Α) Κινούνται χωρίς τη θέληση μας
Β) Εξυπηρετούν τις κινήσεις του
στομάχου, των εντέρων κ.α.

16. Ο Καρδιακός μυς υπάρχει μόνο
στην καρδιά και κινείται
ανεξάρτητα με τη θέληση μας

18. Η φυσική άσκηση σε συνδυασμό
με ισορροπημένη διατροφή
βοηθούν στη διατήρηση της καλής
κατάστασης του μυοσκελετικού
μας συστήματος. Πιο
συγκεκριμένα πρέπει να
καταναλώνουμε τρόφιμα πλούσια Ανεπάρκεια βιταμίνης D προκαλεί
σε ασβέστιο και βιταμίνη D που προβλήματα στην εναπόθεση
βοηθά στην απορρόφηση του. Οι αλάτων στα οστά, οπότε γίνονται
άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με μαλακά και είναι εύκολο να
άφθονη ηλιοφάνεια χρειάζονται να παραμορφωθούν
λάβουν με την τροφή λιγότερη
βιταμίνη D, γιατί με τη βοήθεια της
ηλιακής ακτινοβολίας συνθέτουν
βιταμίνη D από την αντίστοιχη
προβιταμίνη που βρίσκεται στο
δέρμα τους.

19. Όλες οι παρακάτω παραμορφώσεις είναι μόνιμες και προκαλούνται
συνήθως από την λανθασμένη στάση του σώματος.
Σκολίωση:
παραμόρφωση
κατά την οποία η
σπονδυλική
στήλη κάμπτεται
προς τα πλάγια.
Λόρδωση:
αύξηση του
Κύφωση:
οσφυϊκού
αύξηση του
κυρτώματος
θωρακικού
κυρτώματος

20. Διάστρεμμα
είναι η διάταση ή
ρήξη των
συνδέσμων.
Οι περισσότερο
ευάλωτες
περιοχές είναι οι
αστράγαλοι και
τα γόνατα.

21. Κάταγμα είναι ένα σπάσιμο (ή
ράγισμα )του οστού ή του
χόνδρου. Είναι συνήθως
αποτέλεσμα τραύματος. Μπορεί,
εντούτοις, να είναι αποτέλεσμα
ασθένειας του οστού που οδηγεί
στην αποδυνάμωσή του, όπως η
οστεοπόρωση, ή ο ανώμαλος
σχηματισμός του οστού από
συγγενείς ασθένειες στη γέννηση,
όπως η ατελής οστεογέννεση.

22. Εξάρθρωση είναι η
απομάκρυνση των οστών
μιας άρθρωσης. Ανάλογα με
την περίπτωση για την
αποκατάσταση απαιτείται είτε
ανάταξη από τον γιατρό στο
νοσοκομείο μετά από
ακτινολογικό έλεγχο είτε ακόμα
και χειρουργική επέμβαση.
Εξάρθρωση αγκώνα Εξάρθρωση ώμου Εξάρθρωση γονάτου

23. Σελίδες σχολικού βιβλίου 103-107.
Ασκήσεις: 1,2,3 σελ. 108
Ασκήσεις επανάληψης : 1,3,4,5,6
σελίδα 109.