นิทาน ป ๔
- 1. นิทานเรื่อง เจ้าหมู่น้อยไม่ชอบอ่านหนังสือ
ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสัตว์มากมายหลายชนิดทุกตัวรักใคร่กลมเกลียวกัน
ณ โรงเรียนสัตว์ป่าแห่งหนึ่งมีสัตว์มาเรียนอยู่เป็นจานวนมาก
แมวเหมียว: (เสียงแมว) เอ๊ะ เมื่อไรเพื่อนๆของเราจะมาโรงเรียนซักทีนะนั้นไงมาพอดีเลย
สวัสดีจ้ะ สวัสดีจ้ะ
สวัสดีจ้ะ
ลิงอ้วน: สวัสดีครับ
กาดา: สวัสดีจ้ะ
กระต่าย: สวัสดีจ้ะ
แมวเหมียว: นี่ พวกเธอลืมไปแล้วเหรอว่าพรุ่งนี้เป็นวันภาษาไทย คุณครูให้พวกเรามาซ้อม
นิทานประกอบท่าทางกัน
กาดา: ไม่ลืมหรอกเจ้า เพราะฉันตั้งใจว่าไปหาหนังสือที่ห้องสมุดนะสิ..งั้นเรารีบไปกันเถอะ
เราจะเอาหนังสือนิทานเรื่องไหนดีนะ...เอาเรื่องนี้ดีไหม
กระต่าย: แต่ฉันว่าเนื้อเรืองไม่ตรงกับวันภาษาไทยนะเอาเรื่องอื่นดีกว่า
ลิงอ้วน: เอาเรื่องนี้ดีกว่าครับสนุกด้วย
กาดา: นี่ เจ้าลิงอ้วนเจ้านะอ่านหนังสือไม่ค่อยออกแล้วเจ้ารู้ได้ยังไง ว่านิทานเรื่องนี้สนุกหรือ
ไม่สนุก
ลิงอ้วน: ก็ผมดูรูปเอานะซิครับ ผมเห็นว่ารูปมันสวยดีก็เลยคิดว่ามันน่าจะสนุกนะครับ
กาดา: แหมเจ้านิจริงๆเลย ....
- 2. กระต่าย: แต่ฉันว่าเรื่องที่เจ้าลิงอ้วนหยิบมามันก็ตรงกับวันภาษาไทยฉันว่าเรื่องนี้นี่แหละ
กาดา: เออเอาเรื่องนี้ก็ได้ เดี๋ยวเอาไว้เวลาว่างๆ ก่อนเดี๋ยวเราค่อยมาซ้อมกัน แต่ตอนนี้เราไป
เรียนกันเถอะ
ณ ชั่วโมงภาษาไทยคุณครูให้เด็กๆลงมาซ้อมนิทานประกอบท่าทางกัน
กาดา: พวกเราพวกเรา เรายังไม่ได้แบ่งบท แบ่งตัวละครกันเลยเรามาแบ่งบทแบ่งตัวละคร
กันเถอะ นี่เจ้าลิงอ้วนเจ้านะอ่านหนังสือไม่ค่อยออกเจ้าเป็นหมูน้อยแล้วกัน
ลิงอ้วน: ครับ ๆ ผมอยากเป็นหมูน้อยครับ
กาดา: ส่วนเจ้าแมวเหมียวเจ้าเรียนก็เก่ง น่าตาของเจ้าหุ่นของเจ้าช่างเหมือนคุณยายจริงๆเลย
แมว: นี่เธอมาว่าฉันเป็นคุณยายได้ยังไงกัน หุ่นของฉัน หน้าตาของฉันก็ยังเพรียวอยู่ เลย...
แต่ไม่เป็นไรหรอกฉันเป็นคุณยายให้ก็ได้เพราะฉันเก่ง ทาไรอะไรก็ดีไปหมดนั้นแหละ
กาดา: ส่วนฉันฉันจะเป็นคุณหมอ เพราะคุณหมอต้องเรียนเก่งแล้วก็ต้องสวยด้วยจริงไม่จริง
จริงไม่จริงฉันก็ขอเป็นคุณหมอแล้วกันนะ
กระต่าย: นิเธอยอตัวเองก็เป็นด้วย
กาดา:เรามาซ้อมบทกันดีก่อนดีกว่า นี่กระต่ายเธอช่วยลิงอ้วนท่องบทด้วยนะเพราะลิงอ้วนอ่าน
หนังสือไม่ค่อยออก
กระต่าย:จ๊ะ...เดี๋ยวฉันจะช่วยลิงอ้วนเอง
(บรรยาย) แล้วพวกเขาก็อ่านบทกันอย่างตั้งใจ
กาดา: งั้นเราเริ่มซ้อมกันเลยดีกว่า
- 3. ณ ชายป่าแห่งหนึ่ง กลางธรรมชาติที่สวยงาม มีบ้านอยู่หลังหนึ่ง เป็นที่อาศัยของเจ้า
หมูน้อยและคุณยายหมูน้อยมีนิสัยที่ไม่ชอบเรียนหนังสือ อีกทั้งไม่ชอบอ่านหนังสือ จึงเป็นที่
เอือมระอาเป็นอย่างยิ่ง
จะกล่าวถึงไก่แจ้ ไก่แจ้มีนิสัยที่รักการเรียนอีก และเป็นที่รักของคุณครูและเพื่อนๆเป็น
อย่างยิ่ง
ไก่แจ้: ร้องเพลง
มันยุติธรรมกันดีอยู่หรือ มันยุติธรรมกันดีจริงจริง ถ้าเธอจะไปถ้าเธอจะทิ้งของ
บอกเธอด้วยใจจริงกอดฉันซักทีก่อนลา ( ทาเสียงลายาว และทาเป็นเจ็บคอ )
กระต่าย: เยี่ยมๆๆๆๆ เสียงเธอนี่หวาน...หวาน
ไก่แจ้: จ้า ขอบใจจ้าเป็นเพราะฉันขยันอ่านหนังสือนะซิเธออยากร้องไหมละเดี๋ยวฉันสอนให้
กระต่าย: เอาไว้วันหลังดีกว่าเดี๋ยวเรามาซ้อมกัน
กระต่าย: ได้เวลาที่เราจะไปสอนหมูน้อยอ่านหนังสือแล้วละ.....เราเรียบไปกันเถอะ
ไก่แจ้: ฉันจะไปอุดหนุนของคุณยายด้วย
จะกล่าวถึงคุณยายและหมูน้อยช่วยคุณยายมีอาชีพทาขนมขายหมูน้อยช่วยคุณยาย
ทาขนมขายทุกวัน
คุณยาย: เจ้าหมูน้อยถือขนมดีดีสิลูกเดี๋ยวขนมก็หกหรอก
คุณยาย: วันนี้หมูน้อยไม่ไปอ่านหนังสือกับเพื่อนๆเหรอลูก
หมูน้อย: ไปชิครับคุณยาย แต่ผมกาลังรอเพื่อนๆอยู่ครับ นั้นไงมาพอดีเลย
ไก่แจ้ และกระต่ายกล่าวทักทายสวัสดีคุณยาย
- 4. คุณยาย: วันนี้จะมาสอนหนังสือหมูน้อยหรอลูก
ไก่แจ้: ค่ะคุณยายแต่ก่อนไปหนูจะมาช่วยคุณยายขายขนมนะค่ะ
คุณยาย: ขอบใจมากนะลูก หมูน้อยเอยร้องเพลงเรียกลูกค้าสิลูก
กระต่าย: คุณยายข้าไม่เป็นอะไรหลอกค่ะเดี๋ยวกระต่ายอะร้องเองเพราะกระต่ายอะเสียงดี
คุณยาย : ขอบใจอีกครั้งนะลูก ไปไปร้องไปลูกไป
กระต่าย: ค่ะคุณยาย
ขนมไทย
ขนมไทยเอ๋ย เชิญมาทางนี้
ขนมอร่อยดีอยู่ทางนี้จ้า ขอเชิญพ่อแม่ทั้งหลาย
คุณตาคุณยาย คุณปู่คุณย่า
คุณลุงพี่ป้าน้าอา เชิญเร่เข้ามา
เลือกซื้อขนม
คุณยาย: ( ทาท่าเหนื่อยหอบ )
คุณยาย: ยายขอโทษนะลูกยายลืมตัวไปยายคิดว่ายายยังสาวอยู่ ดูสิยายเผลอไปเต้นแป๊ป
เดียวขนมขายหมดเลย แต่ไม่เป็นไร ยายเหลือขนมให้หนูอ่ะไปทานกันไปลูก
ไก่แจ้: ขอบคุณค่ะคุณยาย
กระต่าย: ขอบคุณค่ะคุณยาย
คุณยาย: เอาจะไปสอนหมูน้อยไม่ใช้หรอลูกไปไปโชคดีนะลูกเอย
ไก่แจ้: ค่ะคุณยาย สวัสดีค่ะคุณยาย
- 5. กระต่าย: สวัสดีค่ะคุณยาย
หมูน้อย: สวัสดีครับคุณยาย
( คุณยายบ่นถึงหมูน้อย )
(จะกล่าวถึงเพื่อนเพื่อน และหมูน้อย )
(ไก่แจ้กับกระต่ายคุยกัน )
ไก่แจ้: นี่พวกเราจะทาไงดีเพื่อให้หมูน้อยมีแรงบันดาลใจในการอ่านหนังสือกันดี
กระต่าย: ฉันว่าเรามาช่วยหมูน้อยอ่านหนังสือกันอีกทีดีกว่า
ไก่แจ้: เอาอย่างงันก็ได้
( หมูน้อยก็ย่องย่องหนีเรียนกลับบ้าน และร้องเพบงอย่างสนุกสนาม )
เย็นวันนั้นคุณยายไม่สบายมากเรียกให้หมูน้อยหยิบยาให้
( หมูน้อยมาถึงบ้านพอดี )
หมูน้อย: คุณยายเป็นอะไรหรอครับ ( หมูน้อยตกใจมาก )
คุณยาย: ยายไม่เป็นอะไรหลอกลูกยายปวดหัวนิดหน่อยไปหยิบยามาให้ยายหน่อยไป
หมูน้อย: ครับคุณยาย ( หมูน้อยอ่านหนังสือไม่ออกหยิบยาขวดนู้นทีขวดนั้นทีผลสุดท้ายเขาก็
หยิบยาส่งเดช )
หมูน้อย: เอาขวดนี้นี่แหละ คุณยายครับคุณยายทานยานะครับ
( หมูน้อยร้องไห้เสียใจมาก )
- 6. เออ เออ เออ เออ เอ๋ย.....
เจ้าหมู่น้อยร่าไห้ใจแทบขาด แสนอนาจแสนเสียใจกระไรหนา
คิดว่ายายต้องมาตายวายชีวา ก็เพราะเราโง่เขลาไป
แล้วครวญคร่าพร้าเพรียกเรียกสานึก มาตรองตรึกว่าเราไม่เอาไหน
ไม่คิดเรียนไม่พากเพียรเอาแต่ใจ อ่านหนังสือก็ไม่ได้ น่าอายจัง
ถ้าอ่านได้ก็คงไม่เป็นเช่นนี้ ยายคงมีชีวิตอยู่สมหวังใจ
หมูน้อยได้ช่วยชีวิตยายอีกครั้ง ข้าจะตั้งใจเรียนพากเพียรเอย...
และชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ก็เข้ามาช่วยพาคุณยายไปส่งโรงพยาบาล เมื่อไปถึง
โรงพยาบาลคุณหมอจึงพาคุณยายไปรักษา
คุณหมอ: ใครเป็นญาติของคุณยายค่ะ
หมูน้อย: หมูน้อย เองครับหมูน้อย หมูน้อยเป็นหลานของคุณยายเองครับ
คุณหมอ: แล้วใครเป็นคนให้ยาคุณยายกินค่ะรู้ไหมว่ามันเป็นยานอนหลับ
หมูน้อย: ไม่รู้ครับหมูน้อยอ่านหนังสือไม่ออก คุณหมอครับหมูน้อยขอเข้าไปเยี่ยมคุณยายได้
ไหมครับ
คุณหมอ: ได้ซิจ๊ะ
หมูย้อย: คุณยายครับหมูน้อยขอโทษต่อไปนี้หมูน้อยสัญญาว่าหมูน้อยจะตั้งใจเรียนตั้งใจอ่าน
หนังสือ
คุณยาย: เจ้าสัญญากับยายแล้วนะว่าเจ้าจะตั้งใจเรียน
หมูน้อย: ครับหมูน้อยสัญญา หมูน้อยขอขอบคุณ คุณหมอมากๆเลยครับ
- 7. ลิงอ้วน: (ทาท่าสะอื้นร้องไห้มาก)
กระต่าย: เจ้าหมูน้อย เจ้าเป็นอะไรของเจ้านิทานจบตั้งนานแล้วเจ้าจะร้องไห้อยู่ทาไม
ลิงอ้วน: ก็เราคิดถึงคุณยายของเรานะสิ คุณยายของเราอยู่บ้านคนเดียว ต่อไปนี้เราจะตั้งใจ
เรียนตั้งใจอ่านหนังสือคุณยายของเราจะได้ไม่เป็นเหมือนคุณยายของหมูน้อย
กาดา: เจ้าคิดได้อย่างนี้ก็ดีแล้วละ
ในวันภาษาไทยแห่งชาติพวกเขาแสดงให้คุณครูและเพื่อนได้ชมและคุณครูบอกว่าที่พวก
เราแสดงได้ดีแบบนี้ก็เพราะว่าพวกเราขยันเรียนหนังสือขยันอ่านหนังสือจึงแสดงได้ดี เช่นนี้
ปิ้ง ........ 20 ปีผ่านไปจากเจ้าลิงอ้วนก็กลายเป็นแพทย์ลิงอ้วนประจาหมู่บ้าน
เด็กเอ๋ยเด็กไทย ตั้งใจศึกษา
เติบใหญ่ภายหน้า วิชาเลี้ยงตน
แสงแห่งปัญญา มีค่ามากล้น
ส่องทางให้ตน พ้นความลาเค็ญ
…………. จบ ………….
