Ενότητα 6, Τα επαναστατικά κινήματα των ετών 1820 - 1821 στην Ευρώπη. Ιστορία Γ΄ Γυμνασίου, σελ. 26-27

1. ΕΝΟΤΗΤΑ 6, Τα επαναστατικά κινήματα
των ετών 1820-1821 στην Ευρώπη.
Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, Γ΄ Γυμνασίου, σελ. 26-27

2. Παλινόρθωση: η αποκατάσταση των βασιλικών καθεστώτων στα ευρωπαϊκά κράτη μετά την κατάπνιξη των επαναστάσεων.
Σ’ αυτό το μάθημα επιδιώκουμε:

3. Παλινόρθωση: η αποκατάσταση των βασιλικών καθεστώτων στα ευρωπαϊκά κράτη μετά την
κατάπνιξη των επαναστάσεων.

4. Πρίγκιψ Κλέμενς φον Μέττερνιχ, Καγκελάριος της
Αυστρίας. Ελαιογραφία του Θόμας Λόρενς περ.
1820-1825)

5. Τα επαναστατικά
κινήματα των ετών
1820-1821 στην Ευρώπη
Οι ευρωπαϊκοί λαοί
αμφισβήτησαν από νωρίς τις
αποφάσεις του συνεδρίου της
Βιέννης (1815) διατυπώνοντας
πολιτικές και εθνικές
διεκδικήσεις.

6. Το συνέδριο της Βιέννης (Σεπτ. 1814-Ιούνιος 1815)
Σύγκληση Συνεδρίου
στη Βιέννη από τους
νικητές του
Ναπολέοντα
Επαναχάραξη των
συνόρων
Ανασυγκρότηση
της απολυταρχίας
Καταστολή των
επαναστατικών
ιδεών
Εγκαθίδρυση εκ
νέου του
πολιτεύματος της
βασιλείας
Επάνοδος των
γαλλικών συνόρων
εκεί που ήταν το
1789
Σελ. 22

7. Το Συνέδριο της Βιέννης, ένα από τα
σημαντικότερα του 19ου αιώνα, είχε ως στόχο
τον καθορισμό των όρων της ειρήνης μετά τη
λήξη των Ναπολεόντειων Πολέμων και τη
διαμόρφωση ενός νέου status quo μεταξύ των
ευρωπαϊκών χωρών. Στο Συνέδριο
συμμετείχαν 450 αντιπρόσωποι των νικητών
(Αγγλία, Πρωσία, Ρωσία, Αυστρία), μεταξύ των
οποίων και ο Ιωάννης Καποδίστριας ως μέλος
της ρωσικής αντιπροσωπείας που συνόδευε τον
τσάρο.
Λίγες μέρες μετά τη λήξη του Συνεδρίου
της Βιέννης, οι συμμαχικές δυνάμεις
στράφηκαν εναντίον του γαλλικού στρατού.
Στη μάχη στο Βατερλό της Φλάνδρας, ο
Ναπολέων ηττήθηκε οριστικά και
εξορίστηκε στη νήσο της Αγίας Ελένης. Οι
νικητές αποκατέστησαν στο θρόνο της
Γαλλίας το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ’.
Το συνέδριο της Βιέννης
Τσατσούρης Χρήστος, Φιλόλογος Γυμνασίου Μαγούλας
xtsat.blogspot.gr

10. Η επανάσταση του 1830 στη Γαλλία.
Μάχες μπροστά στο Δημαρχείο

11. Σε πολιτικό επίπεδο προβάλλονταν τα
αιτήματα
της
παραχώρησης
συντάγματος
1
της θέσπισης
κοινοβουλευτικών
θεσμών
2
της
αναγνώρισης
ατομικών
ελευθεριών
3
της
αναγνώρισης
πολιτικών
δικαιωμάτων
4
Πολιτικές διεκδικήσεις

12. Ποια πολιτικά
ρεύματα
δημιουργήθηκαν
και τι υποστήριζε
το καθένα από
αυτά;
1830 - Η Ιουλιανή
επανάσταση στη Γαλλία

13. Στη βάση αυτή
μορφοποιήθηκαν τρία
κύρια πολιτικά
ρεύματα, που
αμφισβητούσαν τις
αποφάσεις των
ηγεμόνων της
Ευρώπης, το καθένα
από τη δική του
σκοπιά και με τον
δικό του τρόπο.

14. Ποιες ήταν οι εθνικές
διεκδικήσεις των
ευρωπαϊκών λαών μετά το
Συνέδριο της Βιέννης; Πώς
δημιουργήθηκαν; Τι ήταν
«η αρχή των εθνοτήτων»
και από πού πήγαζε;
Η επανάσταση του 1848 στη Γαλλία.
Οδοφράγματα στην οδό Soufflot.
Πίνακας του Horace Vernet.

15. Οι εθνικές διεκδικήσεις
προέκυψαν ως
αποτέλεσμα της
σταδιακής
συνειδητοποίησης των
εθνών.
Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων
Επεισόδιο της Βέλγικης
Επανάστασης του 1830, Egide
Charles Gustave Wappers (1834),
στο Musée d'Art Ancien, Βρυξέλλες.

16. Στην Ευρώπη του 1815, πληθυσμοί που θεωρούσαν
τους εαυτούς τους έθνη δεν διέθεταν κράτη, είτε
1
γιατί ζούσαν σε μεγάλες
πολυεθνικές
αυτοκρατορίες (κυρίως
στην Αυστριακή και στην
Οθωμανική)
2
γιατί ζούσαν διάσπαρτοι
σε διάφορα κράτη
(γερμανικό, ιταλικό και
πολωνικό έθνος)
Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων
Έθνος: ομάδα ανθρώπων που κατοικούν, συνήθως, στην ίδια γεωγραφική περιοχή , έχουν κοινή καταγωγή, κοινή γλώσσα, κοινούς δεσμούς ιστορικής παράδοσης,
πολιτισμού και κουλτούρας, καθώς και συνείδηση ότι ανήκουν σε μια κοινότητα με αυτά τα γνωρίσματα.

18. Η επιδίωξη συγκέντρωσης όλων των ομοεθνών σε ένα
κράτος γέννησε την αρχή των εθνοτήτων: σύμφωνα με αυτή,
πληθυσμοί που
ανήκουν στο ίδιο
έθνος έχουν το
δικαίωμα να ιδρύσουν
ενιαίο κράτος
πληθυσμοί έθνους
διαφορετικού από εκείνο
που αποτελεί την
πλειονότητα των κατοίκων
ενός κράτους έχουν το
δικαίωμα να αποσχιστούν.
Τα όρια του
κράτους πρέπει να
συμπίπτουν με τα
όρια του έθνους.
Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων

19. Οι παραπάνω θέσεις αντλούνταν κυρίως από
δύο πηγές.
Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων

20. Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων
Οι παραπάνω θέσεις αντλούνταν
κυρίως από δύο πηγές.

21. «Η 3η Μαΐουτου1808στη Μαδρίτη» είναι πίνακας του Ισπανού καλλιτέχνη ΦρανθίσκοΓκόγια. Το έργο, που ολοκληρώθηκε το 1814, βρίσκεται στο Μουσείο του
Πράδο στη Μαδρίτη. Με αυτό το έργο, ο Γκόγια θέλησε να τιμήσει τη μνήμη της Ισπανικής αντίστασης στο στρατό του Ναπολέοντα κατά τη διάρκεια της κατοχής
του 1808 κατά τον πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Το περιεχόμενο του πίνακα, η απεικόνιση και η συναισθηματική δύναμη, του εξασφαλίζουν τον τίτλο της
πρωτοποριακής, αρχέτυπης εικόνας της φρίκης του πολέμου.

23. Στον γερμανικό χώρο, όπου κυρίως αναπτύχθηκε αυτή η αντίληψη στα χρόνια
της ναπολεόντειας κατοχής, διατυπώθηκε η θέση ότι το έθνος είναι μια
διαχρονική κοινότητα βασισμένη σε τρία, κυρίως, στοιχεία:
την ιστορία, η οποία
βιώθηκε ως ένα
εξιδανικευμένο
παρελθόν που χάνεται
στα βάθη των αιώνων
και πιστοποιεί την κοινή
προέλευση των μελών
του έθνους
01
τη γλώσσα, της οποίας
φιλόλογοι και γλωσσολόγοι
πάσχισαν να βρουν τις
αρχέγονες μορφές και την
οποία συγγραφείς ανέλαβαν να
διαδώσουν˙ κάποιες φορές,
μάλιστα, το εθνικό αίσθημα
σφυρηλατήθηκε μέσα από την
υπεράσπιση της γλώσσας και
με τους αγώνες εναντίον του
κατακτητή για το δικαίωμα
χρησιμοποίησής της
02
τη θρησκεία, όταν ο
κυρίαρχος ήταν
αλλόθρησκος, όπως
στην περίπτωση των
Βαλκανίων όπου
χριστιανοί ήταν
υποταγμένοι στους
Οθωμανούς, που ήταν
μουσουλμάνοι.
03
Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων

24. Ποια επαναστατικά κινήματα
προκάλεσαν οι πολιτικές και εθνικές
διεκδικήσεις; Ποιες ήταν οι
επαναστάσεις των ετών 1820 -21 και
ποια ήταν τα αποτελέσματά τους;

25. Οι πολιτικές και εθνικές διεκδικήσεις γέννησαν, την περίοδο
1815-1848, τρία μεγάλα επαναστατικά κύματα στην Ευρώπη:
Εθνικές διεκδικήσεις και η αρχή των εθνοτήτων

26. EugeneDelacroix«Η Ελευθερίαοδηγείτονλαό»,1830,ΜουσείοΛούβρου,Παρίσι. Η προσωποποιημένη Ελευθερία καθοδηγεί τον λαό κραδαίνοντας την τρίχρωμη σημαία της Γαλλικής Επανάστασης. Ο πίνακας είναι
εμπνευσμένος από την Ιουλιανή Επανάσταση του Παρισιού (1830), που απέβλεπε στην αποκατάσταση του δημοκρατικού καθεστώτος. Η επανάσταση έθεσε τέλος στην απόλυτη μοναρχία του Καρόλου Ι' και
εγκαθίδρυσε την Ιουλιανή Μοναρχία του Λουδοβίκου-Φιλίππου, που αποτελούσε μια μορφή συμβιβασμού ανάμεσα στην επανάσταση και την παλινόρθωση, πιο κοντά στις επιδιώξεις των φιλελεύθερων αστών.

27. Οι ρυθμίσεις του
συνεδρίου της
Βιέννης
αμφισβητήθηκαν για
πρώτη φορά
οργανωμένα με το
επαναστατικό κύμα
των ετών 1820-1821.
Γεωγραφικά
περιορίστηκε στη
νότια, μεσογειακή
Ευρώπη και σ’ αυτό
εντάσσονται οι
επαναστάσεις
στην Ιταλία
(1820-1821)
Οι επαναστάσεις των ετών 1820-1821

28. Η επανάσταση
στην Ισπανία
(1820)
Στρατιωτικές μονάδες στασίασαν κατά του
αυταρχικού βασιλιά Φερδινάνδου Ζ‘
απαιτώντας την επαναφορά του
συντάγματος του 1812 που είχε επιβληθεί
από τον Ναπολέοντα.
Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος μέχρι το
1823, οπότε, μετά από εντολή της Ιερής
Συμμαχίας, γαλλικός στρατός κατέπνιξε την
επανάσταση.
Η επαναστατική αναταραχή στην Ισπανία
πυροδότησε σειρά απελευθερωτικών
επαναστάσεων στη Λατινική Αμερική.

29. Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας

30. Οι επαναστάσεις στην Ιταλία (1820-1821) που
τότε ήταν χωρισμένη σε πολλά μικρά κράτη,
οργανώθηκαν
από
καρμπονάρους
(μυστική
επαναστατική
οργάνωση)
01
ξεκίνησαν από το
βασίλειο της
Νεάπολης και της
Σικελίας (σημερινή
νότια Ιταλία) το
1820
02
στρέφονταν κατά
της αυστριακής
κυριαρχίας και
03
διεκδικούσαν
εθνική
ελευθερία και
συνταγματικές
μεταρρυθμίσεις.
04
Καρμπονάροι (carbonari): Μέλη μυστικής εταιρείας που ιδρύθηκε στην Ιταλία, μεταξύ 1808 και 1810, με σκοπό την
απελευθέρωση της ιταλικής χερσονήσου από την αυστριακή κυριαρχία και την ανατροπή των αποφάσεων του συνεδρίου της
Βιέννης. Τα νέα μέλη εντάσσονταν στην οργάνωση μετά από μια περίοδο δοκιμασίας και αφού πρώτα έδιναν αυστηρούς όρκους
ότι θα διαφυλάξουν τα μυστικά της και θα υπηρετήσουν τους σκοπούς της. Κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα ιδρύθηκαν στην
Ευρώπη πολλές οργανώσεις καρμποναρικού τύπου. Μία από αυτές ήταν και η Φιλική Εταιρεία.

32. Η επανάσταση στην Ελλάδα (1821)
Ήταν το πρώτο εθνικό
κίνημα του 19ου αιώνα
που έμελλε να πετύχει,
καταλήγοντας στη
δημιουργία ανεξάρτητου
κράτους.
Yπήρξε, λοιπόν, ένα από
τα σημαντικότερα
γεγονότα της εποχής της.