Soğuk bir kış günüydü. Tüylerimin üstünde eriyen kar taneleri beni üşütüyordu. Buna rağmen üşümem uzun sürmüyordu. Kalbim attıkça yüreğim ısınıyordu. Buralar, dünyaya iki ay önce gözlerini açmış olan benim ve beş kardeşimin bölgesiydi. Bu bölgeleri avucumuzun içi gibi bilirdik. Bu mahalleler, bu sokaklar hep buram buram çay kokardı ama bugün içimi ısıtan bir kakao kokusu vardı etrafta. Ağaçlar süslenmiş, herkes sevdiklerinin, ailesinin yanına gitmişti. İnsanların ağızlarında keyifli nakaratlar, ortalıkta şenlik havası vardı. İnsanlar o kadar telaş içindeydi ki beni gördüklerinde her zamanki gibi saçlarını çekiştirecek zaman bulamıyorlardı.