1. 1863 Rosalía de Castro Por que o 17 de maio é o Día das Letras Galegas? Quen instituiu esta celebración? En que ano empezou a celebración? Fixen un escrito que asinaron comigo don Manuel Gómez Román e don Xesús Ferro Couselo, e sometémolo á aprobación da Real Academia Galega. A Academia aprobouno por unanimidade. Que se pretende coa celebración?

2. Ceip “ Castro de Ouro” BIBLIOTECA Lois Pereiro 1958-1965 17 de maio 2011

3. Monforte de Lemos Luis Ángel Sánchez Pereiro coñecido como Lois Pereiro naceu en Monforte de Lemos o 16 de febreiro de 1958, domingo de Entroido. Era o segundo de tres irmáns: Xose Manuel, Lois e Inés.

4. Xosé Manuel e Lois A súa infancia pasouna entre Monforte, durante o curso escolar, e nas aldeas dos seus avós no Incio, durante as vacacións do verán. Fillo dunha mestra e dun industrial do cristal. ( orixinarios do Incio ) Estudou no Colexio dos Escolapios de Monforte .

5. Madrid Monforte En 1975, con 17 anos, marcha para Madrid estudar socioloxía. Ao final do ano abandona a universidade e volve a Monforte onde traballa na empresa do seu pai poñendo vidros polas obras .

6. En 1976 regresa a Madrid a estudar idiomas: alemán, inglés e francés na Escola Oficial de Idiomas. Nesta época coñeceu a artistas galegos coma Ramón e Antón Patiño, Manuel Rivas, Menchú Lamas e outros.

7. Páxinas da revista Loia Con eles e co seu irmán Xose Manuel editaron a revista LOIA en galego, da que só publicaron catro números e imprimíana en fotocopias. Nesta época viaxa en tren por centroeuropa, Inglaterra e Irlanda.

8. Én 1981 intoxícase co aceite de colza desnaturalizado que estaba destinado a usos industriais e que produciu un envelenamento masivo con cantidade de mortes (3000) A enfermidade aféctalle, adelgaza , perde forza ten dores e decide volver definitivamente a Galicia.

9. A comezos do 82 instálase na Coruña onde vive o seu irmán. Neste ano gaña o premio de Poesía da Agrupación O Facho de A Coruña. Colaborou co grupo poético coruñés 'De amor e desamor' fundado no ano 1984. Entre os proxectos nos que traballou atópase a revista La Naval , na que formaba parte do consello de redacción, e na revista Luzes de Galicia coa publicación de poemas e artigos, dirixida por M. Rivas.

10. Tristemente convivo coa túa ausencia sobrevivo á distancia que nos nega mentres bordeo a fronteira entre dous mundos sen decidir cal deles pode darme a calma que me esixo para amarte sen sufrir pola túa indiferencia a miña retirada preventiva obras INTRODUCIÓN "Ós meus, as miñas , ós do meu sangue herdado ou compartido en vidas paralelas. A eles, e sobre todo a elas, todas elas, que me reafirman na vida e nas palabras que seguen" Despois Agora a penitencia os arrepíos. Todo pechado dorme e falsifica: frío en conserva ou febre delongada

11. Enfermo de SIDA , Lois Pereiro faleceu o 24 de maio de 1996 no antigo hospital Juan Canalejo de A Coruña a causa do envelenamento por aceite de colza. Tiña 38 anos. Está enterrado na parroquia dos seus avós maternos de Santa Cristina de Viso (Incio). Na súa tumba pódese ler o seguimte epitafio sacado dun dos seus poemas: "Cuspídeme enriba cando pasedes por diante do lugar onde eu repouse, enviándome unha húmida mensaxe de vida e de furia necesaria”

12. Pereiro, Lois (1996) Poemas para unha loia-Póstuma. Recopilación de poemas da súa xuventude Poemas Explórote cos ollos Explórote cos ollos descúbrote por dentro profanando o teu sangue que levo ó meu desexo paséome por ti examino os teus procesos orgánicos mátote e morro en ti máis docemente ou mellor inocúlame ti a min veleno dos teus dentes mergúllate no meu sangue inxéctate nas veas que te observan e xa doente dóeme a túa dor no teu desexo berrando en cada óso e a túa morte mátame e resucítame para ó final morrerme morre en min sobrevive letal amor que nunca perde o alento coa súa sede de amor e os seus cinco sentidos. Pereiro, Lois (1995). Poesía última de amor e enfermidade (1992-1995) Narcisismo. Sigo os pasos do sangue no meu corpo e coa unlla do meu dedo máis firme abro un sulco vermello en media lúa na vea que me acolle tan azul. Pereiro, Lois (1992). Poemas 1981/1991 ABURRIDO un olor a café na indiferencia de Praga. Prumas na cabeza, verde artificial. Unha entrada excitante para un xogo final de namorados. Un tenor azul canta o turno da pasión cando cae o único inocente. Sobre o fondo exipcio a testa ladeada, de perfil.

13. Pepe Yanes