2. Nalgún tempo o meu traballo foi sinxelo e moi
tranquilo, sempre estaba cos meus e facíamos
xuntos un fermoso bosque de piñeiros, servíamos
de acubillo e
alimento para
moitos
animais
e plantas e
dabamos boa
sombra nas
longas
tardes
de verán.
3. Un día , non recordo moi ben cal, chegaron moitos homes
cargados de ferramenta e empezaron a cortarnos sen
piedade. Caíamos no chan como moscas;
4. despois, cargáronnos nun camión e leváronnos a
unha fábrica.
Unha vez
alí, partíron-
nos en ca-
chiños e
transformá-
ronnos en
cartón.
5. Despois de doblar e colocar o cartón , nun almacén moi
grande , nacín eu : unha caixa .
Alí estiven con outras moitas compañeiras durante algún
tempo, ata que un día …
metéronme
nunha cinta
transportadora;
unha muller
púxome unha
pegatina ;
un home, un
selo e ...por
fin ! ...outra
muller ,
meteume
dentro uns
zapatos .
6. - Que ben! , pensei eu , son unha caixa de zapatos.
Ao pouco tempo tiven que viaxar montada nun camión e
apretada xunto con outras caixiñas nun caixón enorme . Todo o
día viaxando, acabei mareada , pero valeu a pena porque
cheguei a unha tenda preciosa que se chamaba zapatería.
7. Outro tempo de descanso , a carón das compañeiras , nunha
estantería de madeira . Alí escoitaba falar a tanta e tanta
xentiña que entraba a cotío ; contaban historias familiares , de
nenos e maiores, de viaxes , de sorpresas . ..Era moi entretido.
Ata que unha
dependenta
me colleu ,
quitoume os
zapatos e
proboullos a
unha señora,
á que lle
entusiasmaron
os tacóns de
agulla e aló
me fun , para
a súa casa.
8. Ao chegar , a muller gardou os zapatos e a mín íame tirar ao lixo ;
pero , de súpeto, Vicente , o máis pequecho da vivenda, pediulle á
súa mamá que non me botara porque el queríame para convertirme
en caixa de xogos. Así foi como me empregou e me forrou cun
papeliño no que escribiu con letra bonita “ GAMES” .
Pois que ben ! Xa tiña unha nova vida e un nome nome .
9. Un día o neno, despistado ,sentou o cu enriba miña
e rompín ; pero , lonxe de enfadarse , Vicente dixo :
- Bueno, pois xa que non serves para gardar nada,
farei contigo unha casiña de bonecos .
Así botei
outra tempada,
cada poucos
días pintada
dunha cor
diferente . Era
moi divertido,
sempre
cambiando de
vestimenta .
10. O 3 de marzo chegou o cumpreanos de Vicente e
regaláronlle outra casa , toda de plástico e con garaxe
incluído , para meter un coche e …
Claro , Vicente esqueceuse de mín e deixoume tirada pola
habitación .
11. Por aqueles días á irmá de Vicente mandáronlle no Colexio
buscar algún material de refugallo para poder transformalo
en xoguete e , ao ver a casiña de cartón abandonada ,
ilumináronselle os miolos e recolleuna, pensando que faría
con ela un
bonito coche.
Púxose mans
á obra,
furoume ,
púxome
unhas rodas,
meteume
cables e ata
un pequeno
motor . Cando
me din conta ,
xa volvía ter
unha nova vida e outro nome : COCHE.
12. Os nenos daquela casa e tamén os seus amigos cansaron
de xogar comigo e de rir polo xardín , pero un día
esqueceron recollerme e choveu de noite ; de tal maneira
que quedei feita unha piltrafa e eu sabía o que eso
significaba,...ían
sacarme daque-
la casa.
Así foi como
rematei alí a
miña estancia
e fun directa a
un contenedor
grande e azul
no que se podía
ler :
PAPEL
E
CARTÓN .
13. Pola mañá , un home de chaleco reflectante levoume polos
aires e , de novo, a viaxar en camión . Ben apretadiña con
outros moitos papeis, caixas e cartóns . Despois , de paseo
nun carriño por toda a planta de reciclaxe de SOGAMA .
Volvín caer
no desánimo,
pensando
que alí
acabaría a
miña vida e
non serviría
para nada
máis .
14. Pero non , alí fixéronme todo tipo de arranxos ata
transformarme no que deron en chamar PAPEL RECICLADO .
E de novo sentín alegría porque ….alguén moi inxenioso ,que
tiña unha bonita historia que contar, mercoume e encheume de
palabras , de oracións, de parágrafos ,…
15. Así, ata rematar unha historia fantástica que , tempo despois , se
vendeu nas librerías e chegou ás casas, ás bibliotecas e a todos
os lugares nos que existen nenos e nenas que se deixan
engaiolar, que queren descubrir a vida, o mundo , a beleza das
cousas e
das persoas.
Por suposto,
eu encantada
con esta nova
vida e con este
nome : LIBRO.
Agora sei
ben que,
aínda que
me faga
vello, quedarei
prendido no
corazón dos
que me colleron nas súas mans e descubriron o pracer de ler.
