2. Os seres humanos dispoñemos de diversos órganos
(lingua, ouvidos, nariz, boca) e dun sistema
nervioso que son fundamentais na adquisición e
na utilización da linguaxe.
Pero para que este proceso sexa o adecuado,é moi
importante o patrón lingüistico que se lle dá ao
neno-a por parte da familia e a xente que o
rodea. Hai que suliñar que un entorno lingüistico
desfavorable non é a única causa dun retraso na
linguaxe ou na fala.

3.  Falarlles cun ritmo normal (nin moi rápido nin
demasiado lento). Hai que falar con claridade e
articulando ben. Non lle fale cando teña un ruido
forte cerca. Moi a miudo hai nenos-as xogando
nunha habitación co ruído da tele de fondo.
Neste ambiente ningún mensaxe que se lles dea
aos cativos pode ser analizado adecuadamente.
 Utilizar unha linguaxe apropiada ao nivel de
desenvolvemento do neno-a. As palabras
novas deberán ser introducidas unha de cada
vez e acompañadas dunha explicación que
poidan comprender. A partir dos 4 ou 5 anos xa
piden explicacións sobre as cosas que os rodean.

4.  Falarlle de cousas que lle interesen. Haberá
que centrarse nos intereses que teñen os cativos
para pouco a pouco ampliar temas e aumentar
vocabulario. É importante ter conversacións nas
que poidan aprender e utilizar vocabulario
variado e familiarizarse cas regras básicas da
conversación (turnos de escoita-fala, escoitar ao
outro e pensar antes de falar, respostar ao que
se lle pregunta…)
 Non repetir a linguaxe errónea do neno-a.
Ainda que nos pareza “simpático”non debemos
repetir aquelas palabras mal pronunciadas pois
estaremos proporcionando un modelo de fala
erróneo. Deste xeito estaremos fixando esa
palabra que é incorrecta, resultandolle máis
dificil aprender a correcta.

5.  Utilizar a corrección indirecta. Consiste en
devolverlle ao neno-a o que dixo mal, cando nos
toque o turno, de xeito correcto, por exemplo :
si dí “teno sinco reros” nos contestaremos “si,
tes cinco dedos”.
 Deixar que conten o que fixeron e o que
pensan. Evitaremos facerlles excesivas
preguntas e animarémolos a falar , sempre en
situacións relaxadas.
 Eliminar as preguntas, interrupcións e
exixencias de falar. As preguntas fan que o
neno-a teña que emitir necesariamente unha
resposta o que fai que aumente a tensión no
intre da comunicación. As interrupcións provocan
cortes na comunicación do cativo, tendo que
voltar a comenzar as súas emisións o que
resulta ser unha dificultade añadida.

6.  Non adiantarse rematando as palabras ou
frases que lle custe pronunciar.
 Falarse a un mesmo ou “fala paralela”.
Cando estemos xogando co neno-a, non
deberemos centrar a atención en que este fale
constantemente. As nosas emisións deben ser
comentarios en voz alta, tanto para falar das
nosas accións como das que faga él. Estes
comentarios farán que se dé unha comunicación
verbal sin que se vexa obrigado a falar
disminuído así o nivel de exixencia.
 Darlle confianza. E importante que sinta que o
que dí vai ser escoitado.

7.  Eliminar todo intento de que fale
correctamente. Si estamos continuamente
correxindo, pode suceder que o cativo fale cada
vez menos.
 Non pedirlle que conte algo ou que fale
diante doutras persoas, si él non quere.
 Evitar calquer comentario ou expresión facial
que mostre desaprobación ante a súa fala.
 Non castigar nin chamar a atención ante os
erros.
 Verbalizar con él todas as conductas. No
intre de vestirse podemos nomear as partes do
corpo, as prendas…
 Lerlle contos adaptados a súa edade para
incrementar o seu vocabulario e aficionalo á
lectura.

8. Articular ben é algo complexo. As veces non
basta con repetir a palabra ben pronunciada. É
necesario que o neno-a teña certa maduración
nos seus órganos fonadores ( lingua, beizos,
velo do padal…). Este proceso de maduración
pode estar relentizado por varios aspectos:
 Malos hábitos alimenticios: prolongar o uso
do chupete o biberón máis alá dos doce meses,
chupar o dedo, alimentación a base de líquidos e
papillas.
 Feble musculatura dos órganos que
interveñen na fala. Para fortalecer eses
músculos pódense facer na casa os seguintes
exercicios:

9.  Durante as comidas é importante que os cativos mastiquen
ben. Para elo son necesarios alimentos sólidos e masticar con
calma antes de tragar.
 Cando se peinan, diante do espello , podemos aproveitar para
facer muecas ca boca, sorir exaxeradamente, decir «a,e,i»,
«a,o u», exaxerando moito os movementos dos beizos, abrir a
boca como si fóramos a bostezar, poñer cara de susto…
 O baño pódese aproveitar para facer
pompas de xabrón.
 Cando se cepillan os dentes deberán
cepillar tamén a lingua e a parte
interna das meixelas, os beizos e o
padal, con un cepillo suave e dando
masaxes. Ensinar a facer gárgaras.