1. 1
XORNAL DO C.E.I.P. “A SOLAINA”
BORJA
CARLA
ADRIÁN GORKA
BORJA
ADRIÁN
BEATRIZ
SARA
AROA NEREA
ALEJANDRO
MARIO
SUSANA
NATALÍ
BRUNO
ANDREA IRENE NEREA
CARLOS
DENIS CARLOS
FÉLIX
TANIA
MARÍA
EVA
Subvencionado pola Consellería de Educación e Ordenación Universitaria.
Secretaría Xeral de Política Lingüística.
Nº 3-2010
3. 3
RETALLOS OPINIÓN
COMENTARIO EDITORIAL
Estaba decidido que o comentario editorial deste ano fose sobre a paz, tema ao
que lle demos maior relevancia este curso, o que desembocou na celebración
dun festival para conmemorar o “Día da Paz”, no que todos os cursos fixeron
unha actuación con cancións ou espectáculos centrados nese tema e que na súa
meirande parte foron montados sobre letras que @s mesm@s nen@s crearon.
Á vista do que fixeran, decidimos que o mellor era calar nós e cederlles a
palabra. Estamos seguros de que non se perde en profundidade e ganamos
frescura e espontaneidade. Aí vai unha pequena selección feita case ao chou:
prestádelles atención!
DÍA 30 DE XANEIRO. DÍA DA PAZ E NON VIOLENCIA
Hoxe no noso cole estamos a
celebrar o tan nomeado día da
paz.
Outros anos fixemos murais,
poesías, escritos, ... para
conmemoralo.
Na nosa clase falamos do tema e
acordamos solidarizarnos con
Haití, coa súa xente, cos
necesitados, cos sen familia, ...
Xa que a súa desgraza nos
atinxe a todos.
Catástrofes naturais pódenos
pasar a nós en calquera
momento.
Neste caso, pasou en Haití e
temos que axudar xa, evitando
así máis miseria, a violencia
pola supervivencia, aos que se
aproveitan desta situación de
caos, ...
Todos nos manifestamos.
Polo pobo de Haití.
Pola non violencia.
Pola súa axuda.
Polos máis desfavorecidos.
Xuntos pola reconstrución dun país.
Polos tristes, feridos e agoniados.
Polos sen familia.
Porque os esforzos se convertan nunha realidade.
4. 4
RETALLOS OPINIÓN
Viva a súa paz!
Para o pobo de Haití
Para aqueles que quedaron sen casa.
Para os que perderon algún familiar ou amigo.
Para aquelas nais que perderon os seus fillos e eses fillos que
perderon aos seus pais.
Para todos eles, comprensión e amor.
Para os que están nos hospitais.
Para aqueles que por falta de medios non poden estar.
Para os que loitan por sobrevivir e ter algún alimento que lles
quite a fame e a sede.
Para todas aquelas persoas que están axudando para que Haití
poida volver á normalidade. Gratitude.
E por último, para todos aqueles que morreron e xa non están. O
recordo.
Xamais se vos esquecerá!!
Patricia Fernández. 5º A
A BRANCA POMBA
QUÉRENOS ENSINAR
QUE UN POBO SEN GUERRA
TEMOS QUE ALCANZAR
TRÁENOS A ALEGRÍA,
A PAZ, O AMOR,
E QUERE QUE TODOS
VIVAMOS MELLOR.
Mario. 5 anos A
Se a paz cantamos.
Se a paz facemos
no noso corazón
PAZ teremos.
Traballo colectivo. 2º B
5. 5
RETALLOS OPINIÓN
A PAZ
A Guerra non ten sentido.
Non sería mellor ser amigos?
En vez de loitar,
non podíamos xogar?
Non ten sentido ir, nin ir armado,
porque se pode saír moi ferido
e sempre todos derrotados.
En vez de capturar animais, como furtivos,
non podíamos coidalos e ser amigos?
É que xa non recordades o que é a Paz?
É o símbolo da amizade.
E o outro símbolo da Paz
é aquela pombiña branquiña, que voa vixiando
que haxa Paz todos os días.
Zaira María Piñeiro García. 3º B
Día da Paz
A Paz é amor,
a guerra é dor,
axúdanos a ter
un mundo mellor.
Adrián C. 6º A
O día da Paz
é un día fugaz.
Como bos cidadáns
debemos vivir en paz.
Por favor, nestas 24 horas
de Paz, colabora e xa verás.
Jonatan. 6º B
6. 6
RETALLOS REPORTAXES
Os nenos e nenas de 3 anos fixemos unha visita os bombeiros. Mirade
que ben o pasamos, e cantas cousas aprendidos.
Saímos do colexio moi ilusionados. Gústanvos os nosos gorros? A
eles lles encantaron.
En canto chegamos empezaron as sorpresas…
7. 7
RETALLOS REPORTAXES
Uauh! Que rápido sube esta escaleira. Como se non ían chegar ó alto
das casas cando hai un lume? Así poden sacar a xente dunha maneira
rápida e segura.
Que fortes somos! Cortamos un tubo de ferro soamente cunha man.
Con estes aparellos, que se chaman de excarceración, sacan a xente
dos coches cando houbo un accidente.
8. 8
RETALLOS REPORTAXES
Deixáronos probar a súa roupa. Aínda que nos quedaba un pouco
grande parecíamos auténticos bombeiros. Agora xa sabemos como se
protexen do lume para non queimarse.
E tamén subimos ós camións. Este no que nos vedes é un modelo moi
antigo que veu de Francia. E sabedes que… era o que utilizaban hai
moitos anos. Fíxonos moita graza porque tiñan que ir sentados nun
banco como o do parque.
9. 9
RETALLOS REPORTAXES
Como este traballo é tan duro, necesitan estar sempre en forma. Este é
o ximnasio no que se entrenan. Con tantas cousas que tiñan,
animámonos a facer nós tamén un pouco de deporte.
E a que non sabedes que… Os bombeiros pasan moito tempo no
parque, 24HORAS SEGUIDAS! Por iso tamén teñen que descansar e
xantar moi ben. Para iso teñen unha cociña, un salón… e ata camas!
10. 10
RETALLOS REPORTAXES
Ah!!! Casi nos esquecemos de contarvos unha cousa; a este posto de
control foi ó que chegou a chamada para avisar de que había un lume.
Que rápido marcharon, non nos deu tempo nin a despedirnos deles.
Pero como volveron axiña (menos mal que era un lume pequeniño),
estabámoslles esperando coa merenda.
Pasámolo xenial e os bombeiros portáronse moi ben con nos, por iso
lles fixemos un regalo con todo o noso cariño.
12. 12
RETALLOS REPORTAXES
OBXECTIVOS
O principal obxectivo que nos levou
a traballar neste tema é concienciar
ós nosos alumnos sobre o respecto
polas normas viarias, e a partir deles,
transmitirlle ós pais as súas
aprendizaxes, chegando todos a
asumir a perigosidade a que estamos
expostos, e que, dende os centros
escolares coa colaboración dos
concellos, é o mellor sitio para
conseguilo
HISTORIA DO PROXECTO
Os mestres de E Física do colexio
pensamos que os nosos alumnos
andaban faltos dunha formación de
circulación viaria tan útil, como
necesaria para a mellora e o respecto
polas normas de tráfico.
Axiña tivemos respaldo tanto da
dirección do centro de todo o
claustro como dos monitores do
concello e a policía local
Así comezamos
O primeiro que fixemos foi sinalizar
o chan de todo o colexio colocando
en sitios estratéxicos as sinais de
tráfico que vimos máis axeitadas, así
como rotondas en tódolos descansos,
xa nos primeiros días notamos o
interese que espertou nos alumnos/as
toda esta “movida” que
consideramos coma un xogo no que
todos participamos dun xeito ou de
outro.
Os primeiros resultados xa os vimos
de inmediato pois os alumnos entran
en filas sen atropelos nin empuxóns,
con orden, tan difícil de conseguir, a
continuación o respecto polas sinais
que se atopan no seu percorrido.
Fixemos uns carnés para tódolos
nenos e mestres que levamos
colgado coa foto e o nome de cada
un, con 12 puntos que si se comete
unha falta grave vanse quitando
puntos sucesivamente, pero como a
nosa labor non é só castigar tamén
premiamos ós que o fan moi ben,
respectando as normas, nomeando a
estes alumnos como axudantes do
garda de tráfico e colocámoslles un
peto fluorescente sendo estes nenos
os primeiros e últimos de cada fila,
obtendo unha autoridade viaria
durante 1 semana.
13. 13
RETALLOS REPORTAXES
O noso concello solidarizouse con
este proxecto e pintounos o patio
cuberto como circuíto viario o que
nos facilitou moito a aprendizaxe das
sinais de tráfico.
O principio os alumnos colocábanse
en filas como si fosen autobuses
respectando e asimilando o
comportamento ante as sinais.O
mesmo tempo a policía local
mostrou tamén interese por este
traballo e tivemos a súa colaboración
total tanto dentro do centro como nas
saídas que realizamos o longo destes
dous anos. Parécenos interesante
explicar algunha delas tanto polo seu
contido como pola súa finalidade.
1º Saída polo barrio en grupos, coa
axuda dos monitores do concello,
dos compañeiros e da propia policía.
Nestas saídas a cada grupo
asignóuselle un percorrido no que
tiñan que anotar tódalas deficiencias
viarias que atoparan ( ao mesmo
tempo que coñecían o seu barrio
doutro xeito). Fixemos unha posta en
común e as anotacións recollidas
entregámolas no concello con esta
actividade queremos formar os
nosos alumnos de xeito responsable
e critica ante o entorno que os rodea
2º Polo Nadal saímos tódolos
alumnos de 6º agrupados de 3 en 3
aquí xa necesitamos máis axuda, e
tivémola a esgallo, colaboraron con
nós as asociacións do barrio as
asociacións de minusválidos e
algúns pais dos propios alumnos esta
saída consistía en escribir nunha
especie de postal unha frase alusiva
o respecto polas sinais e cunha sinal
de STOP que levábamos cada grupo
parábanse os condutores e
entregabámoslla deste xeito
intentamos sensibilizar tanto os
alumnos coma os condutores da
prudencia ante a condución
3º No curso seguinte comezamos a
traballar coa bicicleta, para iso
fixemos reunións cos pais dos
alumnos que dende 3º a 6º estivesen
dispostos a que os nenos viñeran na
bici ao colexio trazando 2 rutas
14. 14
RETALLOS REPORTAXES
seguras polas que os nenos coa
axuda da policía e combinando cos
seus pais puideran realizala coa
máxima seguridade. Conseguimos
que por estas rutas viñeran preto de
20 alumnos diariamente
neste punto foi moi importante a
colaboración cos pais xa que si
sumamos esforzos o resultado
duplicase
4º Realización de traballos en
colaboración coas titoras sobre o
entorno mais próximo trazando rutas
que o mesmo tempo serven de
exercicio de orientación
OS VALORES QUE
DESTACAMOS CON ESTE
PROXECTO SON VARIOS E
IMPORTANTES
a.-Concienciación e reflexión do
entorno do propio barrio fixándonos
nas deficiencias e posibles solucións
b.-Espertar o interese polo respecto ó
medio ambiente descubrindo nas
saídas os perigos os que estamos
expostos , e posibles solucións
c.-Sensibilización e respecto no
barrio ó paso dos alumnos, xa que en
moitos puntos non existen pasos de
peóns
d.-Axuda desinteresada por parte dos
compañeiros para axudar os demais
a aprender a dominar os vehículos
nos que algúns teñen dificultade
como andar en bici, en patinete ou
patines quedándose de forma
altruísta sen recreo
Ao longo destes 2 anos presentamos
o proxecto a un concurso da D.G.T.
así como o plan valora e con esta
dotación económica puidemos
mercar material para seguir co
proxecto
No presente curso estamos a pintar a
pista de fora cun circuíto viario e un
xogo de oca con sinais de tráfico e
aproveitamos os recadros de
descanso para pintar xogos
populares e ser utilizados polos
nenos nos ratos de lecer.
Marita
Marcelino
Profesores de Educación Física
15. 15
RETALLOS REPORTAXES
O martes 19 de Xaneiro do 2010
fomos en bicicleta a Pena Molexa, os
nenos de 5º e 6º. Tamén algúns
pais e profesores foron connosco.
Saímos ás 9:30 aínda que nos
retrasamos un pouco porque algúns
nenos non tiñan as rodas das
bicicletas Ben inchadas.
16. 16
RETALLOS REPORTAXES
Cando saiamos, todos os nenos
estabamos ilusionados por saber
como era Pena Molexa. O camiño
foi longo, duns 12 quilómetros, e
ademais había moitas subidas e
poucas baixadas.
Por fin chegamos, aínda que para
subir había unha costa que case
caemos de cu. Tiñamos tanta fame
que axiña collemos o bocadillo.
Despois de comer, fomos a ver o
que era Pena Molexa, pero tivemos
tan mala sorte que comezou a chover
e tivémonos que refuxiar nunha
pedra que era Pena Molexa.
Quedamos moi desilusionados.
Parou de chover e continuamos a
ruta cun amigo que era un can e
como non sabiamos como se
chamaba puxémoslle o nome de
Pancho.
E cando menos o esperabamos
volveu a chover e empapámonos.
Entón chamamos ao colexio para
que cando chegaramos da ruta nos
viñeran a recoller os nosos pais.
Cando fixemos os 12 quilómetros de
volta os nosos pais estaban alí para
recollernos.
A verdade e que preferiamos ir un
día que non chovera, pois a
historiadora non puido darnos a
explicación nese momento e tivo que
vir ao centro para contarnos algo
máis da historia deste lugar.
Pero pasámolo moi ben xuntos e foi
como unha aventura.
Nosa impresión foi de que en Galicia
hai pouca xente que sae a beirarrúa.
Aínda que as poucas persoas que
saen á rúa van en coche e non en
bicicleta vimos moito verde na Pena
Molexa pero polas beirarrúas non
había moito.
Dous días despois, ou así, a
historiadora, chamada Anabel, da
Xunta de Galicia veu ao noso
colexio e contounos a historia de
Pena Molexa.
En calquera parte de Galiza
sobresaen os castros que nas largas
noites de inverno son motivo de
moitas historias arrepiantes que hoxe
escoitamos arredor do lume.
Pena Molexa e un dos monumentos
naturais máis singulares do Concello
de Narón. Trátase dunha gran rocha
de varias toneladas de peso sobre a
que se sitúan outras de menor
tamaño.
Pena Molexa é una lenda de hai
moitos anos:
Dise que un feitizo converteu a unha
fada moi guapa nunha rocha que é
Pena Molexa…
Na noite de San Xoán desfaise o
feitizo e durante uns segundos a
rocha transformase outra vez en
muller … Debería atopar un
pretendente que a librase de pasar
outro ano enteiro encerrada na rocha.
Pero o pretendente debería pasar
unhas probas para demostrar o seu
amor. A fada dálle a elixir entre ela
ou un tesouro, pero todos os anos el
elixe o tesouro e ámbolos dous se
funden na rocha e ela deberá esperar
un ano máis para repetir a historia.
Tamén nos contou sobre como era o
castro de Pena Molexa …
17. 17
RETALLOS REPORTAXES
Contounos que os que antes vivían
nos castros se chamaban
prerromanos.
E que traballaban na agricultura e
gandaría. Que fabricaban
ferramentas de ferro de pedra e paus.
Facían roupa de lá e pel de animais
que mataban para comer e vestirse.
Tamén nos contou que os castros
eran redondos ou cadrados, eran de
pedra e o teito tíñano feito de palla e
suxeitábano cuns grandes paus
arredor e un máis grande no medio.
As vivendas estaban moi xuntas.
Os nenos e os adultos xogaban a un
xogo moi peculiar agora chamado
xadrez e antes chamado
trancalatrunculata
Durmían e comían nas casas, o
demais facíano todo fóra porque as
casas eran moi pequenas.
Ás veces as familias vivían xuntas,
pai, nai e neno nunha e avós e máis
noutras. Entón se as vivendas as
construías xuntas farías un recinto
arredor delas.
A nosa opinión sobre esta rapaza foi
moi boa. Pareceunos unha boa
explicación do que era Pena Molexa,
porque nós non entendíamos e ela
axudounos a comprender o que era.
A verdade e que esta rapaza é moi
amable e non nos importaría que nos
contase cen historias mais.
Patricia Fernández Matesanz. 5ºA
Ester Castro Martinez. 5ºA
18. 18
RETALLOS REPORTAXES
O CORRELINGUAS
O día sete de maio fomos ao
Correlinguas polas rúas de Ferrol,
manifestando a nosa lingua que é o
Galego.
Fomos cos nosos titores e titoras que
eran os seguintes: Eduardo, Josefina,
Antonio e Maricarmen.
O que máis me gustou foi o grupo de
rock e estar alí cos meus
compañeiros de clase e cando
estábamos na praza de España
sacándonos as fotos coas pancartas.
Tamén cando íamos andando e a
xente se quedaba mirando para nós e
cando fomos en tren desde Santa Icía
ata Ferrol.
O que menos me gustou foi a obra
de teatro, aínda que se fora un pouco
máis curta, seguro que me gustaba.
Do demais todo me gustou.
A miña opinión sobre esta
manifestación é que toda a xente que
é de Galicia debe falar o galego, que
é a nosa lingua. Os que non foron
quere dicir que están en contra da
nosa lingua, o galego.
Celia Díaz Naveiras. 5º A
19. 19
RETALLOS XOGOS POPULARES
Este curso, coma sempre, seguimos a celebrar algunhas festas do
colexio coa organización de xogos populares. Estes son algunhas
novidades deste ano.
NOME DO XOGO
O rabo do raposo.
NÚMERO DE XOGADORES
Varios equipos de 2 xogadores.
REGRAS
Non vale empuxar ao compañeiro.
Non vale pisar a corda do
compañeiro adrede.
COMO SE XOGA
Tratase de 2 xogadores, un debe
poñerse una corda en forma de
rabo. Un compañeiro, o
perseguidor, ten que atrapar ao
perseguido. Cando o atrapa os
papeis se intercambian (o
perseguidor convertese en
perseguido e ao revés)
MATERIAL NECESARIO
Una corda dobrada en forma de
rabo.
Shaila Santos Diez. 6º B
Paula Souto Seoane. 6º B
20. 20
RETALLOS XOGOS POPULARES
NOME DO XOGO
Baile das cadeiras
NÚMERO DE XOGADORES
Indefinido
REGRAS
Intentar sentar nas cadeiras que están
colocadas en corro. Que non se sente
quedase eliminado.
COMO SE XOGA
Colócanse unhas cadeiras ou aros
(sempre ten que ser unha cadeira ou
aro menos ca xogadores). Todos os
xogadores teñen que estar dando
voltas arredor das cadeiras ou aros
mentres soe a música, e, cando cesa a
música, hai que sentar nunha das
cadeiras ou meterse dentro dun aro.
Como sempre hai una cadeira ou aro
de menos, en cada quenda haberá un
xogador menos xa que quedara
eliminado. Tamén haberá que sacar
unha cadeira ou aro en cada quenda.
MATERIAL NECESARIO
Varias cadeiras ou aros.
Andrea e Carmen
21. 21
RETALLOS XOGOS POPULARES
OME DO XOGO
Carreira de sacos
NÚMERO DE XOGADORES
Ilimitado.
REGRAS
Non se pode adiantar nin pegarlle aos
demais.
COMO SE XOGA
Os nenos métense dentro dun saco e
cando se mande, corren con eles ata
chegar á meta.
MATERIAL NECESARIO
Uns sacos.
Carlos. 6º B
22. 22
RETALLOS XOGOS POPULARES
NOME DO XOGO
Carreiras de relevos .
NÚMERO DE XOGADORES
2 grupos de 10 persoas
REGRAS
Non se pode saír antes de tempo e hai
que darlle a man claramente á outra
persoa para que saia correndo .
COMO SE XOGA Xógase correndo ata a túa parella e
dáslle a man para que saia correndo.
MATERIAL NECESARIO
Algo con que marcar as raias de saída
e meta.
Miguel Lorenzo Rodríguez e Jonatan. Ramallo Pérez. 6º B
23. 23
RETALLOS XOGOS POPULARES
NOME DO XOGO
Saltar a corda
NÚMERO DE XOGADORES
Ilimitado.
REGRAS
Formase unha fila de nenos e por
quendas saltan a corda.
COMO SE XOGA
Dúas persoas moven a corda de
distintas formas e o resto dos
xogadores sáltana.
MATERIAL NECESARIO
Unha corda.
24. 24
RETALLOS XOGOS POPULARES
NOME DO XOGO
“Zapatito quieto es”
NÚMERO DE XOGADORES
Ilimitado.
REGRAS
Un dos xogadores ten que pandar e
mentres de costas ao resto dos
xogadores di: “Un dos tres zapatito
quieto es”, o resto dos xogadores
ten que camiñar e, cando o xogador
que panda dá a volta teñen que
quedarse quietos, se un se move
queda eliminado, o gañador é o
primeiro que chegue á parede.
COMO SE XOGA
Os xogadores se moven mentres o
que panda di “un, dos, tres zapatito
quieto es”, e se o que panda dá a
volta e ve moverse a alguén,
mándalle volver ao principio. O
gañador é o primeiro que chegue á
parede onde está o que panda.
MATERIAL NECESARIO
Nada.
25. 25
RETALLOS XOGOS POPULARES
NOME DO XOGO
Carreiras e pases de pelota
NÚMERO DE XOGADORES
Ilimitado.
REGRAS
Non vale contar demasiadas voltas.
COMO SE XOGA
Divídense en 2 grupos, un fai un
círculo e o outro ponse nunha liña
un pouco máis atrás, estes teñen que
rodear o círculo e os do círculo
contar as voltas que dan pasando un
a un polo xogador que empezaron.
MATERIAL NECESARIO
Unha pelota.
26. 26
RETALLOS TRADICIÓNS POPULARES
A lenda conta que San Andrés, que
vía como á tumba de Sant Iago ían
grandes peregrinacións mentres que
a el non viñan a visítalo, paseaba
melancólico as súas soidades.
Un dia encontrouse co noso Señor
Xesucristo que viña visítalo e este
preguntoulle :
‒“Como é que estas tan triste?”
San Andrés respondeulle:
‒”¡Ai meu Señor! A pesar de que eu
tamén fago milagres como Santiago
ninguén se acerca por estes paraxes e
está o meu santuario baleiro. Ti
mesmo o podes ver”.
O Señor mirouno sorrindo e díxolle:
‒”Non has de ser menos que
Santiago. Prométoche que todo o
mundo pasará a lo menos unha vez
na vida polo teu santuario.”
‒”Moitas grazas Señor, pero ¿Cómo
será posible ?”
‒“Porque todo aquel que en vida non
vén, terá que pasar por aquí despois
de morto”.
Por iso ninguén molesta aos
animaliños que camiñan polos
sendeiros do santuario, porque di a
lenda que eles levan as almas dos
que non peregrinaron en vida.
5º A
27. 27
RETALLOS TRADICIÓNS POPULARES
Segundo a Lenda, a Nai de Deus
arribou á “Costa da Morte” (Muxía -
A Coruña) nos primeiros anos do
cristianismo, e os restos da súa
embarcación, atópanse esparexidos
por esta zona.
Cóntase que a famosa PEDRA DE
ABALAR era o temón da barca
sobre a que chegou a Virxe e que
esta pedra non se move a vontade,
senón que abala en determinados
momentos, sendo a crenza xeral de
que só se axita cando os que están
libres de pecado mortal soben nela,
oíndose o ruído provocado en, polo
menos, un quilómetro á redonda.
Aqueles que o queiran comprobar,
non teñen máis que acudir, pero non
se vos ocorra un día en que o mar
ruxa, podedes voar!.
Diego Caneiro , 5º A
28. 28
RETALLOS TRADICIÓNS POPULARES
Castelo de Andrade
Nuno Freire de Andrade tiña varios
fillos varóns por unha soa filla
chamada Tareixa. Don Nuno tiña un
doncel chamado Roxín Roxal, un
mozo alegre e riseiro.
Este empezou a cambiar, gustáballe
a soidade e retirarse ao alto da torre
do castelo dende onde podía
contemplar a parte máis fermosa da
Ría de Ares.
Un día, atopou alí á filla do conde,
unha moza moi fermosa, e dende
aquel día os dous amantes víanse a
miúdo naquel lugar. O pai de
Tareixa decatouse e obrigouna a
casar cun home rico ao que lle
gustaba a caza.
Nunha desas cacerías, Tareixa foi
invitada e con tan mala sorte que
foi devorada polas feras porque o
seu marido non a soubo defender e
preferiu tirarse ao río.
Aos poucos días, a fera apareceu
morta co coitelo de Roxín Roxal
cravado no corazón no mesmo lugar
onde morrera Tareixa.
Tania Abad , 5º A
29. 29
RETALLOS TRADICIÓNS POPULARES
Conta a lenda que preto da miña
aldea hai unha pedra que ten unha
cova que posúe un encanto.
Esta rocha está situada a 3 Km. de
Vilalba (Lugo).
Seguindo a ribeira do río Ladra, en
dirección ao seu nacemento, atópase
na beira esquerda do mesmo unha
fraga moi costeira.
A súa lenda consiste en que nas
noites de lúa chea saía da cova unha
galiña cos seus pitiños.
Esta lenda foise transmitindo de
boca en boca, pero ninguén dos
meus antepasados do lugar tiveron a
oportunidade de podelo confirmar.
Este lugar agora está con bastante
maleza, pero cando os meus avós
eran mozos era moi visitado, non sei
se pola cova ou pola beleza da
proximidade do río.
Espero que esta historia non vos
prive de durmir pola noite.
Ester Castro 5ºA
30. 30
RETALLOS TRADICIÓNS POPULARES
REFRÁNS
Con bo mar
todo o mundo pode navegar.
Pablo e Oscar. 2º A
En maio
aínda a vella queima o tallo
Luis e Malena. 2º A
Polo San Xoán
xa a sardiña molla o pan.
Mario e Claudia. 2º A
Predícame cura,
predícame frade,
por un oído me entra,
por outro me sale.
Andrea e Antón. 2º A
31. 31
RETALLOS TRADICIÓNS POPULARES
Na casa do ferreiro
coitelo de pau.
Diego e Sergio G. P. 2º A
Polo San Martiño
peóns ao camiño.
Sergio Goyanes e Rubén. 2º A
Onde vai Vicente,
a onde vai a xente.
Borja e Nicole. 2º A
Febreiro,
sete capas e un sombreiro.
Iago e Sara. 2º A
32. 32
RETALLOS PÁXINAS DE HISTORIA
Atenas, Capital de Grecia
Atenas na antigüidade era unha
polis grega, unha cidade-estado.
Era o centro principal da vida
económica, cultural e política
grega.
A cidade de Atenas existe desde
hai máis de 3000 anos, o cal
convértea nunha das cidades
máis antigas do mundo.
Durante a época clásica de
Grecia, Atenas foi unha cidade-
estado fundamental para o
desenvolvemento da democracia.
Tamén foi un centro cultural para
artistas, escritores e filósofos da
antigüidade. Cando se destruíu a
Grecia clásica quedaron algúns
restos de construcións e grazas a
iso desenvolveuse Grecia, Roma e
a cultura occidental.
Atenas é unha cidade moi rica en
restos antigos, de moita
importancia, entre eles o
Partenón que é un dos principais
templos dóricos que se
conservan, que se fixo en honor á
deusa Atenea, está dentro da
Acrópole. A Acrópole é a parte
alta de Atenas. Ademais de
construcións da época clásica
grega, tamén se conservan
monumentos romanos,
bizantinos e varias construcións
modernas.
Educación Primaria. 5º A
33. 33
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
O paxariño,
o paxariño,
o paxariño
vai cara ao niño.
O paxariño
pequeniño,
pequeniño.
Colectivo. 1º A
A pombiña,
a pombiña,
a pombiña
que come miguiñas.
a pombiña,
a miña amiguiña,
a miña amiguiña.
Colectivo 1º A
O cabaliño,
o cabaliño,
o cabaliño
xoga co porquiño.
O cabaliño,
meu amiguiño,
meu amiguiño.
Sandra1ºA
34. 34
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
O golfiño
o golfiño
o golfiño
que vai xogar co cabaliño.
O golfiño
está cansadiño,
está cansadiño.
Lara 1º A
O cabaliño,
o cabaliño,
o cabaliño
fai pis no cubiño.
O cabaliño
que trota polo camiño,
que trota polo camiño.
Hugo Lombao1º A
A formiguiña,
a formiguiña,
a formiguiña
que está aburridiña.
A formiguiña,
que pesadiña,
que pesadiña.
Diego Couto 1º A
35. 35
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
Nas primaveras
hai moitas pereiras.
Manuel Trillo. 1º B
Hai un mono
que ten un quimono
Raúl Rodríguez.1º B
Eu teño un amiguiño
que é moi pequeniño.
Julia Vigo. 1º B
Silvia e Kika son amigas,
Silvia e Kika van á Índia,
Silvia e Kika van á finca.
Silvia Sánchez. 1º B
Ana ten unha rá
e comprou unha campá.
Ana Saá. 1º B
36. 36
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
O meu estoxiño
é moi pequeniño.
Érika Padín. 1º B
O meu irmán foi a España
e baixou por unha montaña.
Érika Rebollo. 1º B
Unha rá, unha serpe e un caracol
coñeceron unha bolboreta que ía cara ó sol.
Ana Piñeiro. 1º B
O raposo
está nervioso
Laura Primoy. 1º B
Un can
ten cara de pan
Lucía Poncelas. 1º B
37. 37
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
Había uns moi pobres. Un dia os
seus perdéronse no e viron ao lonxe
unha , pero déronse conta de que era unha
de chocolate e ao momento abríuselles a ,
saíndo dela unha cousa moi fea. Era unha que
quixo comelos no momento, pero eles foron moi listos e
empuxárona a unha que tiña no fogón da
cociña e alí se queimou mentres eles colleron todo o
que puideron para axudarlle aos seus .
2º B
Hansel e Gretel
38. 38
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
BRUXIÑA, PINTORA
Bruxiña vive en Narón. Ten o pelo marrón, os ollos castaños e o nariz pequeno.
Sempre vai vestida de negro.
A Bruxiña gústalle moito facer beberaxes. Os nenos son
moi amigos dela. Sempre lle pedían que lles preparara
algunha beberaxe para aprobar e ela facíallela ata que unha
vez deulle unha a un rapaz que se portaba mal e entón
suspendeu.
Daquela a mestra decatouse de que lles daba beberaxes.
Uxía, que así se chamaba a mestra, falou con Bruxiña e
díxolle:
‒Non podes darlles apócemas aos nenos.
‒Por que non?‒ Contestou Bruxiña.
‒Porque senón non estudan e fanse uns burros.‒ Dixo Uxía.
Bruxiña púxose triste e prometeu que nunca xamais faría apócemas para
ninguén.
Os nenos empezaron a suspender e deixaron de falarlle pero despois dun tempo
comprenderon que para aprobar non era necesario tomar beberaxes senón
simplemente estudar.
Todos foron á casa de Bruxiña a pedirlle
perdón e volveron a ser amigos. Como xa
non facía beberaxes aburríase moito e
púxose a pintar.
Os nenos visitábana e gozaban vendo
como pintaba. Facíao tan ben que o seu
profesor presentouna a un concurso de
debuxo.
O día do concurso estaba tan nerviosa que non atopaba os tres cadros que
necesitaba. Por fin atopou dous e o outro púxose
a pintalo. Marchou correndo e colocounos na
exposición.
Cando o xurado dixo:
‒Gañadora Bruxiña!
Non o podía crer!
Púxose moi contenta e cos cartos que gañou,
abriu unha escola de pintura para nenos.
Traballo colectivo . 3º A
39. 39
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
O OGRO TITÁN & AARÓN
Hai moitísimos anos nun pobo africano chamado Akan vivía felizmente unha
tribo que se dedicaba á agricultura, á
pesca e á caza, para sobrevivir.
O pobo estaba nunha zona moi fértil.
Mentres os homes ían traballar, as
mulleres facían os labores domésticos
e xogaban cos nenos.
Un día ocorreu algo moi desagradable:
apareceu un ogro xigante. O ogro era
peludo, moi feo e cheiraba moi mal. Os
habitantes do pobo saíron correndo a
agocharse mortos de medo.
O ogro, que se chamaba Titán, foise de
alí levando con el a un meniño
chamado Aarón e non volveu nunca
máis. Cando os habitantes regresaron
ao pobo e se decataron de que faltaba
Aarón, pensaron que endexamais o
volverían a ver e puxéronse moi tristes.
Namentres tanto, Titán fíxolle crer a
Aarón que era o seu pai. Pasaron dez
anos e Aarón tiña que cazar tódolos
días para que o ogro se alimentase, xa
que só comía carne e do gordo que
estaba non podía saír da cova onde se
metera. De tanto cazar case non
quedaban animais.
Un día Aarón saíu a cazar e quedou
abraiado, xa que na selva todo era silencio. De súpeto apareceu unha pomba que
lle contou que Titán estaba acabando cos animais e que verdadeiramente Titán
non era o seu pai. A pomba díxolle:
-Eu sei onde está o teu pobo e o teu pai . Sígueme e levareite onda el.
-Grazas, seguireite.
Percorreron unha grande distancia e cando xa case estaba sen folgos, chegaron a
Akan, onde deu explicacións do que lle ocorrera.
Os habitantes do pobo celebraron unha gran festa e a familia de Aarón
recuperou a felicidade perdida.
Sergio Nieto Arguiz .3º B
40. 40
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
O MUNDO AO REVÉS
Había unha vez unha bruxa á que lle caeu unha bola de cristal e saíronlle dela
todos os contos que tiña.
Imos contar un deles:
Érase unha vez unha cidade que era ao revés de todas. Os nenos levaban no colo
aos adultos, os cans paseaban ás persoas, os adultos ían ao colexio e os nenos
traballaban, etc.
As mulleres vestíanse de homes e os homes de mulleres; os ratos perseguían aos
gatos e os gatos aos cans.
Un día apareceu o presidente
de España, que era un zapato
con garabata, e dixo:
‒Isto é unha marabilla!
Un neno chamado Charlie, que
vivía no mundo ao dereito, un
día que estaba na súa
habitación descubriu nela unha porta máxica. Atravesouna e chegou ata o
mundo ao revés. Cando viu todo aquilo, preguntou:
‒Por que os homes visten de muller? Por que os ratos perseguen aos gatos e os
gatos aos cans? Isto é un desastre!!!
Os cidadáns dixéronlle:
‒A nós gústanos tal e como vivimos ...
Charlie quedou estrañado e foise ao seu país.
Cando chegou a el, contoulles aos seus pais o que lle pasara.
Os pais non o creron. Entón o neno levounos ata a súa habitación para
ensinarlles a porta máxica, pero non a atopaba.
Os pais dixeron que todo o que dicía era unha parvada.
41. 41
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
Entón, de súpeto, abriuse a porta e, Charlie e mais os seus pais pasaron por ela.
Ao cabo de oito minutos chegaron ao mundo ao revés.
Cando estiveron nel, viron que todo era un desastre, porque todo era ao revés.
Entón quixeron amañalo. Os pais foron falar co Presidente e cando estiveron con
el, dixéronlle:
‒Señor Presidente, queremos amañar o seu mundo!
‒Por que? Este mundo está moi ben así‒ dixo o Presidente.
‒Pero, que di? ‒dixo a nai de Charlie. ‒Este mundo está ao revés.
Despois de moitas disputas co Presidente, non conseguiron que o mundo
estivese ao dereito.
Entón volveron á súa casa. Pasado un tempo, botaban de menos o mundo ao
revés ... Venderon a súa casa e marcharon para vivir nel.
4º A
42. 42
RETALLOS COLABORACIÓNS LITERARIAS
A serpe de Cedeira
A serpe pode ser verde
pero non de sangue quente.
Pode ser velenosa
pero non luminosa.
É comedora e trepadora,
tamén é escamosa
e moi famosa.
A serpe de Cedeira non
che é moi silandeira.
Sara Rodríguez Vigo
48. 48
RETALLOS PASATEMPOS
SOPA DE LETRAS
•Atopa os nomes destes animais:
galiña peixe
can serpe
gato elefante
Irene. 5º B
•Atopa as diferenzas.
Paulo. 5º B
A E T N A F E L E
B S F K L P W Z A
P A G A T O E M O
E Q A E X O V I Q
I Z L N S L K N B
X H I M C E Ñ B S
E F Ñ N D T R X Z
G G A E A U W P P
Ñ H I D V C C O E
49. 49
RETALLOS PASATEMPOS
PIRÁMIDE DE NÚMEROS
A suma dos números colocados en dous cadros que están xuntos dá como
resultado o do cadro situado xustamente enriba deles.
Seguindo esta lóxica, completa a pirámide.
Solución:
Ainhoa. 5º B
TEST
Es divertid@?
1.-Nunha festa ...
a. fago chistes e bailo moito.
b. case nunca vou a festas.
2.-Sabedes contar chistes ben?
a. Si.
b. Non, nin falar!
3.-Ves o club do chiste?
a. Pois claro!
b. Non, non me gusta.
4.-Es a alma da túa pandilla?
a. Pois si, son o máis.
b. Non, e prefiro non selo.
5.-Na clase ...
a. son a graciosilla pero
estudo.
b. só estudo e nada máis.
Sabela. 5ºB
23
8
6 4
3
2
Maioría de a.
Es divertid@ e por iso lle gustas
aos teus amigos, segue así.
Maioría de b.
Nada de divertid@ pero non te
preocupes porque non pasa
nada, pero intenta ser algo
divertid@, só un pouquiño.
51. 51
RETALLOS SOCIEDADE
Coma todos os anos despedimos aos alumnos e alumnas de 6º.
Rapaces/as, moita sorte no instituto e na vida!
Por certo, tedes os seus nomes na portada e contraportada da revista.
Titora e alumn@s de 6º A
Titora e alumn@s de 6ºB
52. 52
RETALLOS SOCIEDADE
Tamén despedimos a dúas mestras, Bea e Manoli, que despois de moitos anos de
traballo acadaron a hora feliz da xubilación. O colexio da Solaina non será o
mesmo sen vós. Ata sempre!
Seguimos coas despedidas: Ata sempre Iván, Talía, Iago e máis Edu.
E a Angela, María José e Patricia, que, máis cohibidas, non se atreveron a saír
na foto.
Moita sorte a tod@s.
