Tijd werkboek van schoolgoochelaar aarnoud agricola

Tijd werkboek met tijd-werkbladen voor de jeugdboekenweek in Vlaanderen. Thema 2-17 maart 2013: Een zee van tijd.

werkboek

Goochelshow Reis door de tijd van Aarnoud Agricola: http://magictime.webs.com/reisdoordetijd.htm
KLIK HIER OM DEZE KALENDERKLOK TE BESTELLEN


Beste lezer,

Dit werkboek van januari 2013 gaat over een onderwerp dat altijd actueel blijft: tijd. Het
sluit aan bij het thema van de Vlaamse jeugdboekenweek, die van 2 tot en met 17 maart
2013 wordt gehouden op initiatief van de Stichting Lezen. Het motto van de
jeugdboekenweek 2013 luidt: ‘Een zee van tijd’. Basisscholen, bibliotheken, boekwinkels
en culturele centra in heel Vlaanderen zetten gedurende veertien dagen de mooiste
kinderboeken in de kijker.

Het boek ‘Reis door de tijd’ deel 1 van Geronimo Stilton is een uitstekende kapstok voor
een schoolbreed project over tijd. De hoofdpersoon uit dit veelzijdige en dikke kinderboek,
Geronimo Stilton (uitgever van ‘de Wakkere Muis), belandt via de tijdmachine van
professor Ampere Volt in drie interessante periodes van de geschiedenis: de prehistorie,
het oude Egypte en de Middeleeuwen. Hij beleeft allerlei avonturen met dino’s, farao’s,
ridders en jonkvrouwen. Via de spannende verhalen in dit prachtig geïllustreerde boek
komen de kinderen veel interessante dingen te weten.

In dit werkboek besteed ik een aantal pagina’s aan dit aanbevelenswaardige kinderboek,
dat kan worden voorgelezen aan kinderen vanaf circa 7 jaar. Kinderen vanaf ongeveer 9
jaar kunnen het boek zelf lezen. Zoals u dat van mij gewend bent, bevat ook dit werkboek
ook allerlei leesteksten, woordzoekers, gedichten, liedjes, rekenopdrachten, raadsels en
moppen die betrekking hebben op het thema.

Naar aanleiding van de jeugdboekenweek 2012 heb ik een nieuwe jeugdshow met
goochelen en buikspreken ontwikkeld met de titel ‘Goochelshow Reis door de tijd’ . De is
geïnspireerd op het gelijknamige boek van Geronimo Stilton. Lagere scholen en
bibliotheken in Vlaanderen kunnen deze voorstelling boeken ter gelegenheid van de
jeugdboekenweek 2013.

Momenteel is het in Nederland en België hartje winter en zijn er velen die zich
voorbereiden op carnaval. Daarom verwijs ik op deze plek ook graag naar mijn Winter
werkboek en mijn carnaval/verkleedfeest werkbladen, die u gratis kunt downloaden.

Evenals in de afgelopen jaren hoop ik ook dit jaar weer veel schoolvoorstellingen te
mogen verzorgen naar aanleiding van onder andere:

- Afscheid van directeur en/of leerkrachten
- Carnaval
- Jeugdboekenweek in Vlaanderen (2 - 17 maart 2013, thema: tijd)
- Juffen- en meestersdag
- Lentefeest
- Jubileumfeest
- (Her)opening of sluiting van een school
- Kinderboekenweek in Nederland (2 - 12 oktober 2013, thema: sport en spel)
- Sinterklaasfeest
- Kerstfeest

Met vriendelijke groet,

André de Boer



Goochelshow Reis door de tijd
Jeugdvoorstelling van goochelaar en buikspreker Aarnoud Agricola

Professor Phileas Fogg heeft met zijn tijdmachine een reis door de tijd gemaakt. Al
goochelend neemt hij je mee op die reis. In de prehistorie heeft hij te kampen met
dinosaurussen. Van de wijze sprekende schildpad Skrivad leert hij daar waarom de
dinosaurussen nu zijn uitgestorven. In het oude Egypte leert hij van een farao hoe de
piramides zijn gebouwd. En in de middeleeuwen beleeft hij op op het kasteel van koning
Arthur een spannend avontuur. Deze educatieve voorstelling met goocheltrucs over het
thema tijd duurt 45 minuten en is geschikt voor kinderen van 6 t/m 12 jaar, en kan worden
geboekt door scholen en bibliotheken.

Goochelschow
Reis door de tijd
www.goochelaar.biz

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OVER GOOCHELSHOW REIS DOOR DE TIJD


KLIK HIER OM HET BOEK REIS DOOR DE TIJD TE BESTELLEN


Hoe overleef ik een reis door de tijd.
Fragment uit ‘Reis door de tijd 1’ van Geronimo Stilton

Professor Ampère Volt legde ons uit: ‘PUNT EEN: om te vertrekken hoef je alleen maar de
chronometer te programmeren en dan op de rode knop in de armleuning te drukken. Maar
pas op, je moet wel goed weten wat je intoetst. Anders verdwaal je in de tijd!’

Ik rilde. Gi-Ga-Geitenkaas, ik paste wel muizenmooi op! Ik wilde niet verdwaald raken in
de tijd! De professor haalde een doosje uit zijn zak.

‘PUNT TWEE: je kunt het beste oordopjes indoen, de reis is nogal lawaaiig. Heeft er
trouwens iemand last van reisziekte? ‘

Klem, een neef van Geronimo, grinnikte: ‘Geronimo heeft last van luchtziekte, zeeziekte,
treinziekte, busziekte, taxiziekte, noem maar op, ha-ha-ha!’

‘Tja, beste Geronimo, dan kan het zijn dat je misselijk wordt. Maar maak je geen zorgen,
de reis duurt al met al precies 60 seconden!

PUNT DRIE: onder geen beding mag het verleden of de toekomst veranderd worden door
jullie handelen; de gevolgen kunnen catastrofaal zijn!

PUNT VIER: zorg dat je altijd mijn HOE OVERLEEF IK EEN REIS DOOR DE TIJD-
handboek binnen pootbereik hebt. Daarin staat nuttige informatie over reizen door het
verleden of het heden. Je leven kan ervan afhangen! Bijvoorbeeld: wat is het eerste wat je
doet als je oog in oog komt te staan met een dinosaurus?’

Hij zwaaide met zijn boek: ‘Nakijken of het een vlees- of een planteneter is! Is het een
carnivoor: ren voor je leven! Rattenrap! Ik rook een bestseller.

‘Uiterst interessant, professor! Ik zou dat handboek wel willen uitgeven.’
Volt grinnikte: ‘Waarom niet? We hebben het er nog wel over als we terugkomen,
Geronimo...’

Professor Volt kondigde aan: ‘Onze geheime reis door de tijd heeft drie hoofdthema’s:
1. Uitzoeken waarom in de prehistorie de dinosauriers uitstierven!
2. Ontdekken hoe in het Oude Egypte piramides werden gebouwd, zoals die van Cheops!
3. Kijken bij de kroning van koning Arthur in het middeleeuwse Engeland.

Ik stopte voor de zekerheid mijn onmisbare dagboek en een pen in een plastic zakje,
zodat ik niets, maar dan ook niets, kon vergeten. Ik zou ongetwijfeld een boek over dit
ongelooflijke avontuur willen schrijven.

Klem bromde: ‘Wie weet of we wel terugkomen! Misschien worden we straks voer voor de
dinosaurussen .... Of worden we gesarcofaagd door een farao..... Of aan een lans
gespietst door een ridder uit de middeleeuwen ...... Trouwens Geronimo, ik heb nog een
muizenmakkelijk piepklein vraagje voor je: welke maanden hebben 28 dagen?’
Ik antwoordde: ‘Eh, dat is alleen februari!?
Klem grinnikte: Ik wist wel dat je het niet zou raden? Ik zal het je verklappen! Alle maanden
hebben minstens 28 dagen!’



Geronimo in de tijdmachine. Vul de ontbrekende letters in.

Ik stap_e de capsul_ in en z_i teg_n mij_ ne_f: kun je mij alsjeblief_ h_t
klok_e, het kom_as en he_ EHBO-kof_ertje e_en a_ngeven?’ Klem, altij_ de
leuk_te t_uis, beg_n me_ de d_ie vo_rwerpen te jongl_ren.

‘HOPLA, HOPLA, ik h_b n_g e_n muizenmak_elijk piepk_ein vr_agje voo_ je.

E_n elektris_he t_ein rij_t naar het _oorden _et een _nelheid v_n 100
kil_meter p_r uur. De _ind kom_ uit h_t westen met 25 k_lometer per u_r. In
welk_ ric_ting word_ de _ook gebla_en en met _elke snelhei_?

Ik dac_t di_p na: ‘Eh, dus 100 ... 25 ... roo_ ... sne_heid ... Ge_n idee.’
Hij grijns_e: ‘Ik w_st wel dat je het ni_t zou ra_en! Ik zal het verkla_pen! Het
an_woord lui_t: het is e_n _lektrische trei_ dus er is gee_ roo_!’

Hij moe_t zo v_eselijk lach_n dat hij ov_r zijn eigen st_art struik_lde. Het
kompas vloo_ door de lu_ht en lan_de op het instr_mentenbord: KLENG! Het
klok_e kwam op mijn k_p tere_ht: KEDENG! Het k_ffertje stuiter_e te_en de
patrijspoort, die met een kn_l dichtvi_l. Ik gilde: ‘N_E!’

Ik schro_ toe_ ik bese_te dat ik het _ompas en de _hronometer had
geactiveer_. Ik pr_beerde uit de kaaspendel te _pringen, ma_r het was te
_aat!

De tijdmixer dr_aide en draa_de stee_s snel_er om z_jn eig_n as. Er w_s
e_n oo_verdoven_ geronk te hor_n. Nu beg_eep ik _aarom pro_essor Volt
oordop_es had aa_geraden!

De tijdcapsule vulde zic_ me_ een mysterieu_e, blauwe mist. Op_ens ho_rde
ik _en lu_de kn_l: BENGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG !!!

De kaaspendel kwa_ p_otseling tot stilstan_. Ik blee_ even zit_en, met mijn
poten om de ar_leuning geklemd. Mijn kop tolde, mijn ma_g draaide zich om!

Ik ri_p: ‘Thea? Klem? Benjamin? Pr_fessor Volt?’
Geen antwoor_!
Nu wer_ ik to_h wel een b_etje zenuwachti_. Voorzic_tig drukte ik op de kn_p
om de patrijspoort te _penen. Ik gl_urde naar buiten en .... ik kon mijn _gen
_iet gelo_en! Wat ik zag was zo spe_taculair dat ik ev_n in mij_ st_art moest
knij_en om zek_r te wet_n dat ik niet droo_de.

Dit is een fragment uit het boek Reis door de tijd 1 van Geronimo Stilton



KLOK
in de klok Pietje Puk
draaien twee wijzers.
Ken je Pietje Puk?
Goedemorgen ze wijzen Hij heeft het altijd druk
met hun stok. Op maandag doet hij de was
Goedemorgen maandag Op dinsdag maait hij het gras
hoe gaat het met dinsdag ze wijzen Op woensdag poetst hij zijn schoenen
Doe de groeten aan woensdag naar de tijd. Op donderdag moet hij zijn straatje boenen
En zeg tegen donderdag Vrijdags stapt Pietje in het bad
Dat ik aanstaande vrijdag ze zwaaien
Zaterdags gaat hij naar de stad
met de trein van zaterdag en draaien
in hun hok En als alle boodschappen zijn gedaan
zondag kom logeren Trekt Pietje Puk zijn zondagse pak aan
voor eeuwig
en altijd Bron: juf Janneke



Spreuken en citaten over tijd

We worden oud als de mensen tegen ons zeggen dat we er jong uitzien.

Tijd die we nemen is tijd die ons iets teruggeeft.

De tijd gaat sneller naarmate we hem beter gebruiken.

De tijd is het middel waardoor de natuur voorkomt dat alles tegelijk gebeurt.

Tijd is de beste leraar. Helaas doodt hij al zijn leerlingen.



Wijzerplaat om te figuurzagen

“Ben je staat om te ontwaken uit je gedachten en wakker te worden in de levendigheid,
de alertheid die verbonden is en niet los te koppelen is van het hier en Nu?
Dat is uiteindelijk de betekenis van NU.”

Eckhart Tolle



De jaarfeesten als kringloop door het jaar. Boek van Emil Bock.

De christelijke feesten van Advent, Kerstmis, Driekoningen, Pasen, Hemelvaart en
Pinksteren tot en met Sint-Jan en het Michaëlsfeest begeleiden het ritmisch verloop van
de seizoenen als gouden kralen aan een bongekleurde ketting. Het bijzondere van de
wijze waarop Emil Bock deze gouden hoogtepunten van het jaar bespreekt, ligt hierin, dat
hij vaak de jaarfeesten behandelt in direct verband met de natuur, verweven met de loop
van de seizoenen, maar soms ook in tegenstelling ermee, waardoor men vele verrassende
ontdekkingen kan doen. Een boek voor mensen die een gevoel hebben of willen
ontwikkelen voor een ritmisch verloop van het jaar.

Woordzoeker met 8 christelijke jaarfeesten

ADVENT, KERSTMIS, DRIEKONINGEN
PASEN, HEMELVAART, PINKSTEREN
SINTJAN, MICHAEL

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OVER HET BOEK OVER DE JAARFEESTEN



Moppen en raadsels over tijd

De juffrouw van Jantje geeft uitleg over verleden tijd, tegenwoordig tijd en toekomende tijd.
"Als ik zeg dat ik 'mooi zal zijn', dan is het toekomende tijd. Jantje, wat is het dan als ik
mooi ben?" vraagt de juf. Jantje antwoordt: "Verleden tijd, juf."

Op school vraagt de juf aan Jantje : Wat is de verleden tijd van deze zin “Ik eet een
kommetje komkommersla.”? Waarop Jantje antwoord : “Dat is gemakkelijk. Ik at een
kwammetje kwamkwammersloeg.”

Een man gaat naar een waarzegger. Die kijkt diep in zijn bol en zegt:"Ik zie dat er iemand
heel boos op u gaat worden." "Dat kan wel kloppen," zegt de man. "Het is een man," zegt
de waarzegger. De man lacht:"Ja, dat klopt, u bent het zelf! Ik heb namelijk geen geld bij
me."

Meester: "Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je 's morgens op tijd moet zijn?"
Frits: "Nog 14 keer."
Meester: "Hoezo?"
Frits: "Dan is het vakantie meester!"

Tijd is geld, zegt Pieter de student. Ik denk dat ik mijn horloge maar eens ga verkopen.

Een verslaggever intervieuwteen honderdjarige.
“Waaraan schrijft u toe datu honder jaar bent geworden?”
“Aan het feit dart ik honderd jaar geleden ben geboren.”

Wij slaan, maar doen toch niemand pijn. Weet jij nu misschien wie wij zijn? Klokken.

Wat wordt een kalf nadat het één jaar is geworden? Twee jaar.

Steeds blijf ik gaan, terwijl ik toch op dezelfde plaats blijf staan. Wat is dat? Een klok.

Welke klok geeft niet de tijd aan en geeft geen geluid? Een sneeuwklokje.

Welk jaar duurt maar één dag? Nieuwjaar.

Welke koekoek roept niet alleen in de zomer, maar ook in de winter? De koekoek van een
koekoeksklok.

Een vierde deel en dan een beest zijn steeds een vierde deel geweest. Wat is dat? Kwart-
aal, kwartaal.

Wat wordt op de hele wereld iedereen op dezelfde tijd? Ouder.

Wat is het toppunt van snelheid? Een slak die uit de bocht vliegt.

Hoe heet de tijd tussen de dood van de vorige en de komst van de nieuwe Paus? Pauze.



Liedje: Klokje aan de muur



Albert Einstein doolhof

“Meer dan het verleden interesseert mij de toekomst,
want daarin ben ik van plan te leven.”


Ongeduld

Er was eens een ongeduldige boerenzoon. Hij vond dat het jonge graan op het veld niet
vlug genoeg groeide. Daar wilde hij wat aan doen. Hij kreeg een idee om de kleine
sprietjes een handje te helpen. Een simpel idee! Op de akker trok hij aan elk plantje om
het langer te maken.

Thuisgekomen zij hij tegen zijn familieleden: 'Ik heb vandaag zo hard gewerkt! Alle planten
heb ik geholpen met groeien.'

Toen zijn vader dat hoorde, rende hij naar het veld. Daar lagen allemaal verdorde
sprietjes.

haan van wereldkaart

De haan en de zon

Er heerst grote beroering op de kippenboerderij. De haan is ziek. Hij is zijn stem kwijt en
kan morgen dus niet kraaien als de zon opkomt. De kippen rennen chaotisch heen en
weer en kakelen paniekerig, want als hun heer en meester morgenochtend niet kan
kraaien, gaat de zon niet op. Ze denken dat de haan met zijn gekraai de zon roept en zijn
bang dat het de volgende dag donker zal blijven.

De volgende ochtend loopt de spanning op de boerderij enorm op. De zieke haan klimt
uiteindelijk met veel moeite op de hoge mesthoop en opent zijn snavel om te kraaien,
maar het lukt niet. Keer op keer probeert hij het, echter zonder succes.

Intussen komt de zon op. De kippen zijn geshockeerd, want de zon schijnt gewoon, ook
zonder het geroep van hun meester! Ze verjagen de haan, de grote bedrieger, van de
boerderij.

De volgende ochtend slapen de kippen nog als de zon opkomt, want er is geen haan die
hen wakker roept om het wonder van de zonsopgang te aanschouwen.

DE TWEE VERHAALTJES KOMEN UIT HET BOEK ‘HET GELUK VAN TAO’



Klok doolhof

Ga de klok rond. Begin en eindig bij 12.



Woordzoeker over tijd

aarde, agenda, dag, eeuw,
geschiedenis, heden,
herfst, horloge, jaar,
kalender, klok, lente, maan,
maand, millennium, minuut,
nu, seconde, seizoen, tijd,
toekomst, uur, verleden,
week, wekker, winter,
zandloper, zomer, zon



Zoek de 7 verschillen

Zoek de zeven verschillen tussen de klokken en kleur alles.



Hoe ziet ons zonnestelsel eruit?

Het heelal is zó groot, dat we nog maar van een heel klein stukje weten wat er allemaal in
rond zweeft. In het heelal zijn heel veel sterrenstelsels met wel miljarden sterren. In ons
sterrenstelsel, het melkwegstelsel, zijn ongeveer 200 miljard sterren oftewel 200.000
miljoen! Eén van hen is onze eigen zon: een gigantische bol van hete gassen. Om de zon
draaien acht planeten. De eerste vier planeten vanaf de zon Mercurius, Venus, Aarde en
Mars zijn klein en rotsachtig. De volgende vier planeten Jupiter, Saturnus, Uranus en
Neptunus zijn hele grote planeten en die bestaan alleen uit gas.

KLIK HIER VOOR EEN FILMPJE OVER ONS ZONNESTELSEL

Het planetarium van Eise Eisinga

Dit is een planetarium. Ons eigen zonnestelsel op schaal, verkleind. De zon, de maan en
de planeten draaien en bewegen precies zoals ze dat in het echt ook doen. Een heel
ingewikkelde machine en... heel oud. Dit planetarium in Franeker werd aan het eind van
de achttiende eeuw gebouwd door Eise Eisinga. Het is het oudste nog werkende
planetarium ter wereld.
Eise Eisinga is een bijzondere jongen. Hij is erg slim en kan goed rekenen, maar wat hem
meeste boeit is sterrenkunde. Op jonge leeftijd schrijft hij al boeken over deze
onderwerpen. Toch wordt hij als hij volwassen is geen wetenschapper. Hij wordt
wolkammer, net als zijn vader. Hij maakt van ruwe schaapswol mooie woldraden die
gebruikt worden voor het maken van kleding en daar verdient hij veel geld mee.
Maar elk moment van zijn vrije tijd besteedt hij aan zijn favoriete hobby: sterrenkunde. Hij
leest alle boeken en leert zichzelf alles wat er te weten is over de zon, de maan en de
planeten. Eise's leven verandert als het eind der tijden nadert. Tenminste, dat beweert een
belangrijke dominee. De dominee zegt dat er een ramp zal gebeuren! Over een paar
weken zullen vier planeten en de maan met elkaar botsen. De aarde zal richting de zon
worden geslingerd. Alles wat erop leeft zal verbranden. Overal breekt paniek uit! De
mensen zijn bang. Maar Eise gelooft er niets van.
Als de onheilspellende dag aanbreekt, spreken wetenschappers met elkaar af om deze
gebeurtenis te bestuderen. Zij zijn niet bang, maar willen de planeten zien die op dat
moment zo dicht bij elkaar staan. De planeten en de maan lijken nu te gaan botsen,
maar.... er gebeurt niets. Eise en de andere wetenschappers hadden ook niet anders
verwacht. Eise heeft verstand van de planeten en de zon. En dat wil hij nu ook aan alle
mensen laten zien, zodat ze nooit meer in paniek hoeven te raken als dit soort rampen
worden voorspeld.
Eise begint met de bouw van een planetarium in zijn eigen huis. Zeven jaar lang werkt hij
eraan, heel zorgvuldig, samen met zijn vader. Alles moet precies passen en goed werken.
Een bijzonder planetarium, uniek in de wereld. Op het plafond schildert hij de banen van
de planeten. De zon hangt hij in het midden. Klokken en cijfers geven informatie over de
snelheid van de planeten. En op de zolder hangen de slingeruurwerken die alle in
beweging houden. Alles beweegt zoals het in het echt ook doet.
Eise Eisinga geloofde dat je door kennis de wereld en de mensen beter kunt maken. ls ze
beter begrijpen hoe de natuur werkt, hoeven ze niet zo bang meer te zijn. Daarom bouwde
hij zijn planetarium. En dat is er nu nog steeds.

KLIK HIER VOOR EEN FILMPJE OVER HET PLANETARIUM



Omlooptijd van de maan om de aarde: 28 dagen

Omlooptijd van de planeten om de zon

mercurius 88 dagen
venus 225 dagen
aarde 1 jaar, 365,2422 dagen
mars 2 jaar
jupiter 12 jaar
saturnus 30 jaar
uranus 84 jaar
neptunus 164 jaar
pluto 248 jaar

Woordzoeker zonnestelsel



De scheve stand van de aardas veroorzaakt de seizoenen

We ervaren dag en nacht omdat de aarde om haar as draait. We ervaren jaargetijden
omdat de aardas scheef staat ten opzichte van haar baan om de zon.



Het kaarspel heeft de structuur van een kalender

• Een kaartspel heeft vier soorten kaarten: ruiten, schoppen, harten en klaver. Die staan
symbool voor de vier seizoenen (lente, zomer, herfst en winter), de vier elementen
(aarde, water, lucht en vuur) of de vier windrichtingen (noord, oost, zuid en west).
• Per soort zijn er drie plaatjeskaarten: boer, vrouw en heer. Dit is een verwijzing naar de
wet van drie. In totaal zijn dat dus 12 plaatjeskaarten, die symbool staan voor de twaalf
kalendermaanden in een jaar of de twaalf tekens van de dierenriem.
• De dertien waardes per soort (aas tot en met heer) symboliseren de dertien
maanmaanden in een jaar (13 x 28 dagen) of de dertien weken in een kwartaal.
• De 52 kaarten symboliseren de 52 weken in een jaar. Als alle waardes bij elkaar worden
opgeteld, is de uitkomst 364. Dat is nog net geen 365 (het aantal dagen in een jaar),
maar daarvoor is de joker uitgevonden. Omdat sommige jaren een schrikkeljaar zijn (366
dagen), bevatten de meeste kaartspellen twee jokers.



Rebus over jarig zijn

................................................................................................................................................................

................................................................................................................................................

................................................................................................................................................



Jarig zijn en rekenen met leeftijden

Op welke datum ben je jarig ? ...............................................................................................

In welk jaar ben je geboren ?..................................................................................................

Welke datum is het vandaag?.................................................................................................

Hoeveel jaar ben je?...............................................................................................................

Hoeveel dagen duurt het nog voordat je jarig bent?...............................................................

Hoeveel dagen heb je nu geleefd vanaf je geboorte?............................................................

Toen ik 3 jaar was, was mijn vader 11 keer zo oud als ik. Hij was toen ..........................jaar.

.......... jaar later was ik 5 jaar, en mijn vader was 35 jaar. Toen was mijn vader nog
maar ......... keer zo oud als ik.

5 jaar later was ik 10 jaar. Mijn vader was toen .........jaar. Toen was hij nog maar ........keer
zo oud als ik.

Weer ......... jaar later was ik 15 jaar en mijn vader was toen ..........jaar. Toen was hij nog
maar ......... keer zo oud als ik.

Toen ik 30 jaar was, was mijn vader 60 jaar. Hij was toen nog maar ........keer zo oud als ik.

Wanneer zijn mijn vader en ik even oud? .............................................................................



Rekenkundige vraagstukken over tijd

1. De slak in de put
Een slak vertrekt van de bodem van een 20 meter diepe put op een reis
recht naar boven. De hellingen van de put zijn perfect verticaal. Iedere
dag kruipt de slak 3 meter omhoog maar iedere nacht glijdt hij 2 meter
naar beneden. Hoeveel dagen duurt het voor de slak boven is?

2. Woekerende waterlelies
In het midden van een ronde vijver groeit een
prachtige waterlelie. De waterlelie verdubbelt dagelijks
in oppervlak. Na precies twintig dagen is de vijver
volledig bedekt door de waterlelie. Na hoeveel dagen
is één vierde van de vijver bedekt door de waterlelie?

3. De overstekende kikker
Een kikker wilt een straat oversteken van 16 meter breed. Hij
bevindt zich aan de rand van de weg. Bij zijn eerste sprong
overbrugt hij maar liefst 8 meter. Bij zijn volgende sprong
springt de vermoeide kikker maar de helft meer zo ver. Bij de
volgende sprong 4 keer minder ver dan bij de eerste sprong.
Bereikt de kikker de overkant?

4. Niet schokbestendig horloges
Hans en Peter zijn beiden parachutespringers. Maar op een dag
maken ze allebei een nogal harde landing. Niet alleen hun botten
worden door elkaar geschud, maar ook hun horloges. Het horloge
van Hans loopt door de val 30 seconden per dag voor, dat van
Peter laat het helemaal afweten. Stel, dat geen van beiden tijd
heeft, om zijn horloge te laten maken, welk van de twee horloges
zal dan het vaakst de juiste tijd aangeven?

5. Eitje koken

Je werkt in het buitenland als kok waar ze nog geen klokken hebben.
Een lastige klant vraagt je een eitje te koken gedurende 9 minuten.
Hiervoor heb je 2 zandlopers ter beschikking, 1 die 4 minuten loopt en
1 die 7 minuten loopt. Hoe kan je zo snel mogelijk en met maar
maximum enkele seconden verkeerd die 9 minuten afmeten?



Antwoorden op de rekenkundige vraagstukken over tijd

1. De slak in de put. Hier zit een addertje onder het gras, (of in de put) . De slak stijgt
inderdaad 1 meter na 1 dag en 1 nacht maar na 17 dagen en nachten is hij 17 meter
boven de bodem en stijgt ze nog 3 meter op dag 18. De slak komt dus uit de put na 18
dagen, voordat de 18e nacht begint.

2. De woekerende waterlelie. De vijver is volledig bedekt na 20 dagen. Dan is deze na 19
dagen half bedekt. Dan was deze na 18 dagen voor een kwart bedekt.

3. De overstekende kikker. Laten we de kikker eens een zeven sprongen volgen. De
afstand die hij aflegt in 8 sprongen is 8 + 4 + 2 + 1 + 0,5 + 0,25 + 0,125 = 15,875 meter.
Dat is nog geen 16 meter. De zestien meter wordt genaderd, maar wordt nooit bereikt, hoe
lang de kikker ook leeft.

4. Niet schokbestendige horloges. Het horloge van Hans geeft nooit de juiste tijd aan
omdat het steeds 30 seconden voor loopt. Het stilstaande horloge van Peter geeft twee
keer per etmaal precied de juiste tijd aan.

5. Eitje koken. Met de twee zandlopers kan precies 9 minuten worden afgemeten. We
draaien beide zandlopers om. Als de eerste zandloper, die van 4 minuten, gestopt is met
lopen draaien we hem direct terug om. Als na 7 minuten de tweede zandloper gestopt is
met lopen draaien we hem om. 1 minuut later is de eerste zandloper gestopt met lopen.
We draaien dan de tweede zandloper terug om. 1 minuut later is hij gestopt met lopen.
Dan zijn we in totaal 9 minuten verder !

De waterlelie

Ik heb de witte waterlelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer . . .

Frederik van Eeden



De kalender Hallo Wereld van goochelaar Aarnoud Agricola

Goochelaar Aarnoud Agricola uit Utrecht ontwikkelde de Kalender Hallo Wereld voor het
schooljaar 2012 – 2013. Iedereen kan die bijzondere kalender gratis downloaden in pdf-
formaat. De kalender vol optische illusies en gedichtjes is primair ontworpen voor
leerkrachten uit het basisonderwijs in Nederland en Vlaanderen, maar ook (groot)ouders
met (klein)kinderen van 4 tot en met 12 jaar kunnen er veel plezier aan beleven.

Leerkrachten kunnen de Kalender Hallo Wereld natuurlijk maken en ophangen in de klas,
maar ze kunnen deze ook gebruiken om het hele schooljaar activiteiten te plannen en voor
te bereiden. De digitale versie van de Kalender Hallo Wereld bevat namelijk links naar
gratis werkboeken, bouwplaten en columns over bijzondere dagen. Hieronder geeft
Aarnoud Agricola antwoord op vragen over de kalender Hallo wereld 2012 -2013.

Hoe vond je het om de kalender samen te stellen?

Een groot deel van de zomervakantie 2012 heb ik besteed aan de kalender. Ik heb er veel
tijd in gestoken. Dat vind ik niet erg, want ik vond het leuk om de kalender samen te
stellen. Veel dingen die me al jarenlang intrigeren heb ik op de een of andere manier
opgenomen in de kalender. Het meeste werk was niet het ontwerpen van de kalender
Hallo wereld, waar ik meerdere proef-versies heb gemaakt, maar het schrijven van
artikelen die gaan over bijzondere dagen in het jaar. Daar heb ik in de afgelopen drie jaar
weliswaar veel over geschreven, maar bij het samenstellen ontdekte ik wat ik nog niet
behandeld had.

Hoe is de kalender Hallo Wereld opgebouwd?

Acht van de twaalf maanden in de kalender Hallo wereld zijn gewijd aan de landen die
worden genoemd in het beroemde boek ‘De reis om de wereld in 80 dagen’ van Jules
Verne. Bij ieder land staat een link naar een bouwplaat van een karakteristiek bouwwerk:
Big Ben, Eiffeltoren, scheve toren van Pisa, Sfinx van Gizeh, Taj Mahal, Chinese muur,
Boeddha-beeld en Vrijheidsbeeld. Drie maanden zijn gaan over voertuigen waarvan
Phileas Fogg en zijn bediende gebruik van hebben gemaakt. En een maand gaat over de
aardbol en het model daarvan: de globe. Verder bevat de kalender niet allen links naar
artikelen over Nederlandse, Belgische en christelijke feestdagen, maar ook over
feestdagen in andere landen en binnen andere religies.

Hoe kunnen mensen de kalender gebruiken?

Het is natuurlijk leuk om van de digitale kalender een echte fysiek kalender te maken. Dat
kan door de kalender te printen en in te binden met een ringbandje. Dit kan men ook laten
doen bij een copyshop. Het pdf -document kan dan worden aangeleverd op een USB-
stick. Ik raad aan om dik papier te gebruiken (160 grams) en de kalender in kleur af te
drukken.

Om toegang te kunnen krijgen tot de werkboeken, bouwplaten en artikelen, is het
belangrijk dat de kalender ook digitaal beschikbaar blijft. Daarom raad ik aan de kalender
op te slaan op een gemakkelijk vindbare blad. Zelf heb ik de Kalender Hallo Wereld op het
bureaublad van mijn computer gezet. Dan kan ik de kalender altijd snel en gemakkelijk
raadplegen.

KLIK HIER OM DE KALENDER HALLO WERELD TE DOWNLOADEN ALS PDF


Gedichtjes over de dagen van de week

maandag
De maandag is de dag der maan
Het weekend is dan weer gedaan.
Ik ga naar school, mijn ouders naar ‘t werk,
We zijn weer heel vlijtig, heel ﬂink en ook heel sterk.

dinsdag
De dinsdag is de dag van ‘t Ding,
Maar ook de dag van Mars.
Ik werk, ik ﬂuit, ik zing, ik spring,
‘k Heb heel wat in mijn mars.

woensdag
De woensdag is de Wodansdag,
Mercuriusdag ‘en France’.
Ik werk nu maar een halve dag.
De rest is het ‘vacances’.

donderdag
Op donderdag is ‘t Thors geweld,
of komt Zeus’ bliksemschicht gesneld.
Een lange werkdag staat voor mij,
Maar niet getreurd, hij vliegt voorbij.

vrijdag
En Freya gaf de vrijdag haar naam,
Maar vendredi is Venus’ naam.
Voor islamieten een heilige dag,
Voor mij de laatste werkdag.

zaterdag
Saturnus was het die hem gaf,
De naam aan zaterdag.
Voor joden is de week hier af.
‘t Is sabbat nu op deze dag.

zondag
Maar zondag is de dag van de zon,
Waarmee dus vroeger de week begon.
Nu noemen we hem de zevende dag,
Waarop ik ook wel rusten mag.



Gedichtjes over de maanden van het jaar

In januari, louwmaands naam
Is ‘t nieuwe jaar begonnen.
Zit allen bij de haard tezaam.
De winter heeft gewonnen.
januari

februari
Februari, sprokkelmaand,
Die heeft zo weinig dagen.
De krokus is wel zeer verwaand.
Ze bloeit in bos en hagen.

maart
Maart die heet ook lentemaand,
Maar vraagt ook warme truien.
De zon heeft zich een weg gebaand,
Temidden maartse buien.

Grasmaand april is zijn naam,
Die met prilste grillen
In ‘t jaar verwierf slechte faam,
Al zou hij ‘t anders willen.
april

mei
Bloeimaand is de maand van mei
Omdat de bloemen bloeien
En ieder vogel legt zijn ei,
Je ziet het gras nu groeien.

En juni heet ook zomermaand
De zon heel vroeg aan de hemel staat.
En al wat bleek ziet wordt getaand,
De zonne brandt tot ‘s avonds laat.
juni



juli
Juli zegt de boer, is hooimaand,
Als hij ‘t gras heeft afgemaaid.
Het kind zegt: vakantiemaand,
Want ‘t is van school nu afgezwaaid.

augustus
De oogstmaand heet augustus ook,
Het graan moet op de vlonder.
De zon schijnt als een hete pook,
Maar soms is er gedonder.

september
September is ook herfstmaand,
De zon neigt sneller neer.
De boer al op zijn ladder staand,
Plukt appels, peren en nog veel meer.

oktober
Wijnmaand heet de maand oktober.
Zonlicht gloeit in druif en was.
‘s Avonds schenkt een deftige ober,
Spranklend gouden wijn in ‘t glas.

november
November die ook slachtmaand heet,
Maakt naakt en kaal de bomen.
Het jaar is bijna uitgezweet,
Het laat de regen stromen.

december
December, wintermaand tot slot,
Sluit ‘t jaar met volle teugen.
Op kerstnacht komt de zoon van God,
Wilt allen u verheugen.



De fabel over de schildpad en de haas van Aisopos
De haas moest altijd lachen wanneer hij de schildpad zag lopen, want het ging zo
langzaam. “Ik begrijp niet waarom jij nooit naar iets onderweg gaat,” zij hij pesterig. “Als jij
eindelijk aankomt, is het altijd te laat en alles is al lang voorbij.”

De schildpad lachte een beetje. “Vlug ben ik niet,” zei hij, “maar toch durf ik te wedden, dat
ik eerder aan de overkant van dit veld ben dan jij. Zullen we een wedstrijd houden? Dan
kun je het zien.”

“Goed!” riep de haas en meteen sprong hij er vandoor, zo snel als hij kon. De schildpad
ging heel rustig op weg.

Nu was het die dag erg warm weer met een brandende zon, en de haas werd halverwege
moe en slaperig. “Weet je wat,” dacht hij. “Ik doe even een tukje onder die heg hier. Zelfs
als die schildpad me onderwijl voorbij loopt, heb ik hem in een flits weer ingehaald.” De
haas ging in de schaduw liggen en sliep in.

De schildpad kroop gestaag voort onder de warme zon.

Pas na lange tijd werd de haas wakker. Het was veel later dan hij dacht en hij keek eens
rond. Geen schildpad te bekennen. “Nou nou,” mompelde hij, “waar zit dat vriendje?
Wacht maar, ik zal hem eens wat laten zien.”

Als een pijl uit een boog schoot hij weg, door het korte gras, door het koren, over sloten,
langs braamstruiken, en bij de laatste bocht bleef hij even staan om te zien waar de
eindstreep lag. Daar! En nog geen halve meter ervoor kroop de schildpad, langzaam maar
zeker, stap voor stap, dichter en dichter naar het eindpunt.

Met een geweldige sprong stoof de haas erop af. Maar hij was te laat. Toen hij de lijn
passeerde, was de schildpad hem juist voor geweest.

“Zie je nou wel,” zei de schildpad.

Maar de haas had geen adem meer om te kunnen antwoorden.



Boek: De 7 geheimen van de schildpad, geborgenheid vinden in jezelf

Maak je niet druk, kijk liever hoe een schildpad zich staande houdt In dit originele boek
over onthaasten maken we kennis met de wijze schildpad, die zich door niets uit zijn
evenwicht laat brengen. Niet alleen staan de andere dieren versteld van zijn slimheid, ook
wij mensen, overbelast als we zijn en snakkend naar rust en harmonie, kunnen van de
geheimen van deze schildpad profiteren. De 7 geheimen van de schildpad is een geestig
en wijs boek, vol spannende verhalen en nuttige oefeningen.

Schildpadden zijn zeer bijzondere dieren. Deze reptielen bestonden als voordat de eerste
dinosauriërs zich uit het ei waagden. Dankzij hun aanpassingsvermogen hebben
schildpadden de dinosauriërs overleefd. Schildpadden beschermen zich tegen gevaren
door kop, poten en staart in te trekken en kunnen hun schild zelfs helemaal afsluiten. Ze
leven heel lang, want ze weten hoe belangrijk het is om zuinig met je eigen energie om te
gaan.

Schildpadden passen zich optimaal aan hun omgeving aan. Of ze zich nu in zee, aan land
of in rivieren, meren en moerassen leven, schildpadden voelen zich bijna overal lekker en
hebben geen fluwelen mandjes of luxe villa’s nodig om gelukkig te zijn. Door de stand van
hun ogen te veranderen kunnen schildpadden vanuit verschillende perspectieven
waarnemen. Die vaardigheid is goud waard als het erom gaat de wereld ook eens met
andere ogen te bekijken.

Schildpadden kunnen duizenden kilometers afleggen. Ook al duurt het misschien een hele
tijd, hun doel bereiken ze uiteindelijk altijd omdat ze gewoon volhardend blijven. Verder
zijn schildpadden buitengewoon sober: ze kunnen wekenlang zonder voedsel en slaan
water langdurig op. Tenslotte weten schildpadden wat rust is: ze kunnen zich volkomen
ontspannen en kennen jachtigheid noch prestatiedruk, burn-out noch depressies.

Wat zijn de zeven geheimen van de sprekende schildpad meester SKRIVAD. Elke letter in
deze naam staat voor een kwaliteit die er aan bijdraagt om vanuit innerlijke rust resultaten
te boeken:

1. S = Sober zijn
2. K = Kalm blijven
3. R = Rustig werken
4. I = Innerlijk volgen
5. V = Vredelievend zijn
6. A = Aanpassen
7. D = Doorzetten

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OVER DIT BOEK



Sarah Ban Breathnach over Chronos en Kairos

Sinds de dageraad van de tijd hebben we geprobeerd zijn aard te doorgronden. Waarom?
Om er greep op te krijgen. Maar tijd is een heilig mysterie, een buitengewoon geschenk
dat ervaren moet worden, niet begrepen.

Hoewel ons allen vierentwintig uur per dag vergund zijn, komen we daar niet zo ver mee.
Dus als we al iets ervaren dan is het afkeer, omdat we steeds tijd tekort komen. Steeds
maar weer. En het maakt niet uit wat voor soort tijd het is – Greenwich- tijd, zomer- of
wintertijd, West-Europese of Oost-Europese tijd. Het enige wat er toe doet is dat het lijkt of
we nooit tijd genoeg hebben.

Eeuwenlang hebben mensen met volop tijd – heiligen, dichters, mystici, meesters, wijzen
en filosofen – hun gedachten over het raadsel van de tijd laten gaan. Zij hebben de
dualiteit ervan ontdekt. Om een zweem van sereniteit te ervaren in de tijd die ons leven
duurt, moeten ook wij de tweevoudigheid van de tijd leren kennen, die door de oude
Grieken Chronos en Kairos werd genoemd.

Chronos heeft te maken met klokken, deadlines, horloges, agenda’s, planners, schema’s,
wekkers. Chronos is tijd op zijn slechtst. Chronos houdt de stand bij. Chronos is
grootheidswaanzin. Chronos is zoiets als de marathon lopen op hoge hakken. Chronos wil
zeggen dat we alleen maar aan onszelf denken. Chronos is de tijd van de wereld.

Kairos heeft te maken met transcendentie, oneindigheid, eerbied, vreugde, passie, liefde,
het gewijde. Kairos betekent op intieme voet staan met wat echt is. Kairos is tijd op zijn
best. Kairos laat los. In Kairos ontsnappen we aan de kerkers van het ik. In Kairos ervaren
we flow en tijdloosheid. Kairos is de tijd van Geestkracht. We leven in Chronos en we
verlangen naar Kairos. Dat is onze dualiteit.

Chronos vraagt om snelheid zodat er geen tijd verspild wordt. Kairos vraagt om ruimte
zodat de tijd genoten kan worden. In Chronos zijn we bezig. In Kairos mogen we zijn.

We denken dat we Kairos nog nooit hebben meegemaakt, maar dat is wel zo: als we
mediteren of bidden, als we ons verliezen in de verrukkingen van de muziek of de
dagdroom van de letteren, bloembollen planten of onkruid wieden, als we ons zorgzaam
buigen over een slapend kind, als we ons hart ophalen aan een zonsondergang, als we
helemaal opgaan in onze passies.

In Kairos weten we wat vreugde is. In Kairos vangen we een glimp op van wat schoonheid
is. In Kairos weten we weer wat het betekent in leven te zijn. In Kairos verbinden we ons
weer met onze goddelijkheid.

Hoe vinden we harmonie tussen Chronos en Kairos? Door langzamer aan te doen. Door
ons op één ding tegelijk te concentreren. Door wat we ook doen te doen als was het het
enige wat we op dit moment de moeite waard vinden. Door te doen alsof we alle tijd van
de wereld hebben, zodat ons onbewuste mee gaat doen en het dus zo wordt. Door tijd te
maken. Door de tijd te nemen.

Het kost maar één ogenblik om over te steken van Chronos naar Kairos. Het enige wat
Kairos vraagt is dat we bereid zijn op te houden met rennen om de harmonie van de
sferen te kunnen horen.



Doolhof met uitspraak over de eeuwigheid

................................................................................................................................................

................................................................................................................................................

................................................................................................................................................



Twaalf lessen in persoonlijke verandering in 2013 van Ben Tiggelaar

1. Niet wat we hebben, maar wat we doen maakt ons gelukkig. Geluk draait om:
plezierig leven (leuke dingen doen); goed leven (doen waar je goed in bent); zinvol
leven (bijdragen aan iets wat groter is dan jijzelf).
2. De connectie tussen richting en actie bepaalt je resultaat. Richting draait om
bewuste plannen voor de toekomst. Actie draait primair om het vormen van nieuwe,
onbewuste gewoontes.
3. Weten waar je in gelooft is essentieel om plannen te maken voor het komende jaar.
Een persoonlijk credo geeft je houvast. Wanneer het tegenzit, maar ook wanneer
het juist heel goed gaat.
4. Werken vanuit je sterke punten is vele malen motiverender en effectiever dan het
‘repareren’ van je zwakke punten. Door onze fixatie op pijn en verlies vergeten we
dit in de praktijk vaak.
5. We zijn sociale wezens. Wie echt iedereen te vriend wil houden, komt nergens toe.
Daarom moeten we bepalen van wie we ons echt iets willen aantrekken en
onderzoeken wat zij waarderen.
6. De richting bepalen voor het komende jaar draait om het combineren van waar je in
gelooft, wat je sterke punten zijn en wat door je dierbaren wordt gewaardeerd.
Onderzoek laat zien dat dit maximaal motiverend is.
7. Het is essentieel om je richting voor de lange termijn te vertalen naar concrete
actiedoelen voor de korte termijn. Het evalueren van dagelijkse of wekelijkse,
haalbare persoonlijke acties is het meest effectief.
8. Nieuwe prikkels leiden tot nieuw gedrag. Daarom is het belangrijk dat we een
sociale en fysieke omgeving creëren die bevorderlijk is voor de implementatie van
onze actiedoelen.
9. We onderschatten doorgaans het risico van terugvallen in oud gedrag. De kunst is
om potentiële terugvalsituaties vooraf te benoemen en actietechnieken te
beheersen die ons helpen om toch door te zetten.
10. Veranderen is een leerproces. Wie een verandering beschouwt als een experiment
en ook op die wijze evalueert, boekt uiteindelijk een beter resultaat dan wie zich
primair focust op prestaties en resultaten.
11. We zijn nooit klaar. Ontwikkeling en verandering zijn constante factoren in ons
leven. Sommige veranderingen vragen permanent onderhoud, andere leiden weer
tot nieuwe vervolgstappen.
12. Er wordt een steeds groter beroep gedaan op ons vermogen tot zelfleiderschap.
Dat is aantrekkelijk en lastig tegelijk. Veel mensen hebben behoefte aan hulp bij
deze uitdaging.

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OVER DIT BOEK



Panta Rhei. Lied van Lenny Kuhr. Langzaam verandert alles.

En de rivier zal stromen Langzaam verandert alles
Altijd stromen Verandert alles verandert in mij
En de rivier die stroomt door alles heen Langzaam verglijden tijden
Langzaam verandert alles Iets gaat er weg
En iets komt er weer bij
Langzaam verandert alles
Verandert alles in golven van tijd
Verandert alles in jou en mij
Langzaam verglijden tijden
Iets komt erbij en iets raak je weer kwijt
Iets gaat er weg
Want de rivier moet stromen En iets komt er weer bij
Altijd stromen
Kind op mijn schoot
En de rivier die stroomt door alles heen
Wat ben je groot
Waar is de tijd gebleven
Langzaam verandert alles Heb maar geen spijt
Verandert alles verandert in mij Niets is er kwijt
Langzaam verglijden tijden Hier is het nieuwe leven
Iets gaat er weg en iets komt er weer bij
Roem van weleer
Grote rivier Woorden van eer
Wat doe je hier Niets is er meer gebleven
Stromend door mijn gedachten Boot op de vaart
Voer me maar mee Is naar zijn aard
‘k Heb geen idee Ver uit het zicht gedreven
Wat me nog staat te wachten
Grote rivier
Langzaam verandert alles Wat doe je hier
Verandert alles in jou en in mij Stromend door mijn gedachten
Langzaam verglijden tijden Voer me maar mee
Iets gaat er weg ‘k Heb geen idee
En iets komt er weer bij Wat me nog staat te wachten

Want de rivier moet stromen Langzaam verandert alles
Altijd stromen Zoals het is en zo zal het gaan
En al je diepste dromen Dat langzaam alles verandert
Stromen mee En verandert dus nooit meer wat aan
Langzaam verandert alles Langzaam verandert alles.

KLIK HIER VOOR EEN VIDEO MET MUZIEK EN ZANG


Zoek de juiste wekker Zoek de juiste klok

Zoek de laatste letter Bron: Juf Janneke Zoek het juiste uur



Het sprookje van de wolf en de zeven geitjes

Er was eens een oude geit die zeven jonge geitjes had en zij had ze lief zoals een moeder
haar kinderen liefheeft. Op een dag wilde zij het bos ingaan om voedsel te halen: zij riep
ze alle zeven bij elkaar en zei:

"Lieve kinderen, ik ga naar het bos, wees op je hoede voor de wolf. Als hij binnen komt,
dan eet hij jullie allen met huid en haar op. De booswicht vermomt zich vaak, maar aan
zijn rauwe stem en zijn zwarte poten kunnen jullie hem meteen herkennen."

De geitjes zeiden: "Lieve moeder, wij zullen goed oppassen, u kunt rustig weggaan."

Toen mekkerde de oude geit en ging met een gerust hart op pad. Het duurde niet lang of
er klopte iemand aan de voordeur die riep: "Doe open, lieve kinderen, ik ben het, moeder,
ik heb voor jullie allemaal iets meegebracht." Maar de geitjes hoorden aan de rauwe stem
dat het de wolf was. "Wij doen niet open," riepen zij, "jij bent onze moeder niet, die heeft
een zachte liefelijke stem, maar jouw stem is rauw; jij bent de wolf!"

Daarop ging de wolf naar een marskramer en kocht een groot stuk krijt. Dat at hij op en
daardoor werd zijn stem zacht. Toen kwam hij terug, klopte aan de voordeur en riep: "Doe
open, lieve kinderen, ik ben het, moeder, ik heb voor jullie allemaal iets meegebracht."
Maar de wolf had zijn zwarte poot op de vensterbank gelegd; dat zagen de kinderen en zij
riepen: "Wij doen niet open, onze moeder heeft geen zwarte poot zoals jij; jij bent de wolf."

Toen liep de wolf naar een bakker en zei: "Ik heb mijn poot gestoten, smeer er eens wat
deeg op." En toen de bakker zijn poot met deeg had bestreken liep hij naar de molenaar
en zei: "Strooi wat wit meel op mijn poot." De molenaar dacht: De wolf wil iemand
bedriegen, en hij weigerde, maar de wolf zei: "Als je het niet doet. dan verslind ik je."
Daarop werd de molenaar bang en maakte de poot wit. Ja, zo zijn de mensen.

Nu stapte de booswicht voor de derde maal op de voordeur af, klopte aan en zei: "Doe
open, kinders, jullie lief moedertje is thuis gekomen en heeft voor jullie allemaal iets
meegebracht uit het bos." De geitjes riepen: "Laat ons eerst je poot zien zodat wij zeker
weten dat jij ons lief moedertje bent." Daarop legde hij zijn poot op de vensterbank en toen
zij zagen dat die wit was, geloofden zij dat alles wat hij zei waar was en deden de deur
open.

Maar wie kwam daar binnen: de wolf! Zij schrokken en wilden zich verstoppen. Het ene
geitje sprong onder de tafel, het tweede in het bed, het derde in de kachel, het vierde de
keuken in, het vijfde in de kast, het zesde onder de waskom en het zevende in de kast van
de hangklok. Maar de wolf vond ze allemaal en slokte zonder complimenten het ene na
het andere door zijn keelgat. Alleen het jongste, dat in de kast van de klok zat, dat vond hij
niet. Toen de wolf zijn honger had gestild, maakte hij dat hij weg kwam, ging buiten in de
groene wei onder een boom liggen en viel in slaap.

Niet lang daarna kwam de oude geit weer terug uit het bos. Ach, wat zij daar te zien kreeg!
De voordeur stond wagenwijd open; tafel, stoelen en banken waren omvergegooid, de
waskom lag in scherven, dekens en kussens waren uit het bed gerukt.



Zij zocht haar kinderen maar zij waren nergens te vinden. Zij riep ze bij hun naam, het ene
na het andere, maar niemand antwoordde. Eindelijk, toen zij aan het jongste toe was, riep
een zacht stemmetje: "Lieve moeder, ik zit in de kast van de klok." Zij haalde hem eruit en
hij vertelde haar dat de wolf was gekomen en de anderen allemaal had opgegeten. Je
kunt je wel voorstellen hoe zij om haar arme kinderen heeft gehuild.

Eindelijk liep zij in haar verdriet naar buiten en het jongste geitje liep met haar mee. Toen
zij op de weide kwam lag de wolf daar onder een boom en snurkte dat de takken ervan
trilden. Zij bekeek hem van alle kanten en zag dat er in zijn opgezette buik iets bewoog en
spartelde. O, dacht zij, zouden mijn arme kinderen, die hij als avondeten heeft opgeslokt,
nog in leven zijn?

Het geitje moest naar huis lopen en schaar, naald en draad halen. Toen knipte zij het
ondier zijn pens open en nauwelijks had zij een knip gedaan, of een geitje stak zijn kop al
naar buiten en toen zij verder knipte sprongen zij alle zes na elkaar eruit en zij waren allen
nog in leven en hadden zelfs geen schram opgelopen, want het monster had ze in zijn
gulzigheid héél naar binnen geslikt. Dat was me een vreugde!

Zij omhelsden hun lieve moeder en sprongen als een kleermaker die bruiloft viert. Maar de
oude geit zei:

"Nu moeten jullie veldkeien gaan zoeken en daarmee stoppen wij dan de buik van het
nare dier vol, terwijl het nog ligt te slapen."

Daarop sleepten de zeven geitjes in allerijl keien aan en stopten ze in de buik van de wolf,
zoveel zij er maar in konden krijgen. Toen naaide de oude hem zo vlug weer dicht dat hij
er niets van merkte en niet eens bewoog.

Toen de wolf eindelijk uitgeslapen was, kwam hij overeind en omdat de stenen in zijn
maag hem een geweldige dorst bezorgden, wilde hij naar een bron om te drinken. Maar
toen hij zich in beweging zette en daarbij van de ene kant naar de andere liep te slingeren,
stootten de keien in zijn buik rammelend tegen elkaar. Toen riep hij uit:

"Wat hotst en klotst daar in mijn buik? Ik
dacht dat het zes geitjes waren, maar dit
zijn keien, hele zware!"

En toen hij bij de bron kwam en zich over
het water boog en wilde drinken, trokken
de zware keien hem erin en hij moest
jammerlijk verdrinken. Toen de zeven
geitjes dat zagen, kwamen zij aanhollen
en riepen luidkeels: "De wolf is dood, de
wolf is dood!" en maakten van vreugde
met hun moeder een rondedans om de
bron.

KLIK HIER VOOR EEN FILMPJE MET HET LUISTERSPROOKJE



Maak je eigen klok
Hoe je je tijd doorbrengt, is belangrijker dan hoe je je geld besteed. Je vergissen wat betreft tijd,
kan goedgemaakt worden, maar de
tijd is voor altijd verloren.

Norris



Vul de spreekwoorden en gezegden over tijd aan

De tijd gaat snel, gebruik haar ...............................................................................................

De tijd heeft vleugels en geen ................................................................................................

De tijd heelt alle .....................................................................................................................

De tijd zal het .........................................................................................................................

Er is een tijd van komen en er is een tijd van ........................................................................

Het is tijd dat ik mijn anker .....................................................................................................

Hij is een ............................................................................................................ van de klok.

Iets aan de grote klok .............................................................................................................

Komt tijd, komt .......................................................................................................................

Met passen en met wordt de meeste tijd ...............................................................................

Met tijd en stond gaat men de wereld ....................................................................................

Neemt uw tijd te baat. Te vroeg is beter dan te ......................................................................

Tijd is ......................................................................................................................................

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het ...........................................................................................



De profeet over de tijd (boek van Kahlil Gibran)

En een sterrenkundige zei: Meester, hoe is het met de tijd?

En hij antwoordde:

Je zou de tijd willen meten, de onmetelijke en onmeetbare.

Je zou je gedrag en zelfs de overleggingen van je geest willen richten naar uren en
seizoenen.

Van de tijd zou je een rivier willen maken en, aan haar oever zittend, de stromingen
gadeslaan.

Toch is het tijdeloze in je zich bewust van 's levens tijdeloosheid.

En weet dat gisteren slechts vandaag's herinnering en morgen vandaag's droom is.

En dat wat in je zingt en peinst, verwijlt nog steeds binnen de grenzen van dat eerste
moment, dat de sterren door de ruimte verstrooide.

Wie van je heeft niet het gevoel dat zijn liefde grenzeloos is?

En toch wie voelt ook niet diezelfde liefde, al is zij grenzeloos, besloten liggen in het
middelpunt van zijn leven en voorttrekken niet van liefde-gedachte naar liefde-gedachte,
noch van liefde-daden naar liefde-daden?

En is ook niet de tijd evenals de liefde ongedeeld en zonder gang?

Maar zo je in je denken de tijd in seizoenen meten moet, laat dan ieder seizoen alle
andere omsluiten.

En laat het heden het verleden vol herinneringen omhelzen en de toekomst vol verlangen.

KAHLIL GIBRAN OVER ARBEID EN WERK

KAHLIL GIBRAN OVER DE DOOD

KAHLIL GIBRAN OVER KINDEREN

KAHLIL GIBRAN OVER SCHOONHEID

KAHLIL GIBRAN OVER VRIENDSCHAP EN
LIEFDE

KAHLIL GIBRAN OVER VRIJHEID



Vul de tabel in met de juiste Nederlandse en Engelse woorden

Beste lezer,


Klassiek lied over de tijd: Uren, dagen, maanden, jaren

Uren, dagen, maanden, jaren,
vliegen als een schaduw heen !
Ach, wij vinden waar wij staren,
niets bestendigs hier beneên !
Op de weg die wij betreden,
staat geen voetstap die beklijft;
Al het heden wordt verleden,
schoon 't ons toegerekend blijft.

Dat de tijd hier 't al verover,
aan geen tijdperk hangt mijn lot;
Gij, Gij blijft mij altijd over,
Gij blijft eindeloos mijn God.
Welk een onheil mij ook nader,
'k vind in U mijn vrede weer;
Gij blijft, die Gij waart, mijn Vader,
wat verander, wat verkeer !

Rhynvis Feith / Heinrich Albert




Hoofdstuk uit het boek: Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman
De 15-jarige Rudolf Vega (kortweg Dolf) uit Amstelveen is via een een tijdmachine, vanuit het nu,
in de kinderkruistocht van 1212 terecht gekomen. Zo’n 8000 kinderen zijn vanuit Duitsland op weg
naar Jeruzalem om de stad te bevrijden van de Arabieren. Hij ontpopt zich als leider vanwege zijn
medelijden, sociaal besef, moderne (medische) kennis en organisatietalent.

Er moest betaald worden om het dal van Scharnitz door te trekken. De leiders van de kruistocht
boden wat vee aan, maar de soldaten wilden kinderen. Ondanks hevig protest nemen ze 52
kinderen mee naar de burcht. De geroofde kinderen gingen een leven als slaaf tegemoet. Dolf
ontwierp een ingenieus plan om de kinderen te redden en schakelde zestien jongens in om dat
plan uit te voeren.

Hoog en zwart verrees de burcht van Scharnitz boven het duistere dal. Dolfs wens was in
vervulling gegaan. Het tregende niet. Het leek er zelfs op dat de lucht iets helderder werd. Het dal
lag in een diepe rust. In de armelijke hutten van boeren en horigen onder de rots waarop de burcht
was gebouwd , verroerde zich niets. Op de ommegangen van het kasteel liepen wachtposten. Uit
twee ramen van het kasteel scheen licht. Zat daar graaf Romhild in de ridderzaal met zijn familie te
schransen?

De kleine groep jongens sloop in ganzenmars nader en nader. Ze maakten van elke mogelijkheid
tot dekking gebruik ... Ze moesten een riviertje over en vonden na enig zoeken een smalle houten
brug.Diep voorovergebukt snelden ze naar de andere kant. Een breed pad met karrensporen
leidde vandaar de helling op, het bos in. Carolus vond het beter dit pad niet te volgen. Ze
vermoedden dat het met heel veel bochten naar de achterzijde van de burcht zou leiden. De kans
iemand tegen te komen, mochten ze niet lopen. Ver uit elkaar, hopelijk onzichtbaar inde
duisternis,staken ze de glooiende velden over. Hoger en hoger kwamen ze. Nu waren ze aan de
bosrand.

De diepe duisternis van het woud, de nachtelijke geluiden die eruit opstegen, deden hen toch wel
even aarzelen. Rechts van hen, nog altijd ver boven de hoofden uitstekend, konden ze de
roetzwarte massa van het kasteel zien tegen de iets lichtere hemel. Even de vlam van een
flambouw, daarin niets dan stilte, benauwende rust, nacht. De kreet van een uil. Geritsel tussen de
takken. Een diertje dat voor hen wegsprong, maar dat ze in het donker niet konden herkennen. Erg
griezelig allemaal. Dolf verzamelde de jongens om zich heen.

‘Nu dicht bij elkaar blijven’, fluisterde hij ‘Hand in hand, zodat we elkaar niet kwijtraken,. Het is
ongeveer elf uur in de nacht, morgenochtend om vijf uur moeten we paraat zijn voor de aanval.
Dat geeft ons ruimschoots de tijd naar boven te klimmen, wat te rusten en ons klaar te maken.
Kom.’

Na de dubbele dagmars nu nog de klimpartij door het steile bos, waarvan de grond bezaaid lag
met rotsblokken. - het was geen kleinigheid, maar de jongens waren getraind en het fantastisch
avontuur dat dolf voor hen had uitgedacht, lokte hen. Ze konden ook niet geloven dat ze werkelijk
gevaar liepen. Was er ooit iets verkeerd gegaan wanneer Rudolf van Amstelveen zich ervoor
inspande? Wie in hem geen vertrouwen stelde, was een lafaard of een domoor. Nu, dat waren zij
niet! Ze klommen. De maan brak door de wolken en scheen op het woud., waardoor het lopen iets
gemakkelijker werd. Ze durfden geen gebruik te maken van brandende houtspaanders of kleine
fakkels.

‘Als we nu eens een beer tegenkomen?’ fluisterde Matthis Dolf in het oor.

‘Beren zijn dagdieren. Alleen wolven jagen ‘s nachts, maar die zullen niet gauw een hele groep
gewapende jongens aanvallen. Wolven zijn slim en bang voor mensen.’, antwoordde Dolf . Of het
allemaal waar was wat hij beweerde, wist hij niet. Maar een beetje geruststelling kon hij zelf ook
wel gebruiken.



Eindelijk kwamen ze op gelijke hoogte met het kasteel en daar stuitten ze weer op het karrenspoor
dat veel gebruikt scheen te worden. Ze vermeden het, namen de kortste weg recht omhoog tot ze
op een plateau kwamen, vanwaar ze konden neerkijken op de zwarte massa van de burcht.

‘Hier zullen we rusten’, besliste Dolf. Tegen zonsopgang moeten we weer dalen tot vlak bij de
ophaalbrug.’

Ze verstopten hun bagage tussen de struiken, kropen weg tussen gras, varens en bloemen en
sloten de ogen. Oef, ze wáren moe. Drie hielden de wacht en zouden over een uur worden
afgelost. Dolf zou de laatste wacht op zich nemen, want tegen die tijd had hij nog iets te doen. Hij
sliep vast. Alle zorgen had hij van zich afgezet. Zijn plan had hij in de loop van de middag
honderden malen doordacht, aan alle kanten bekeken - het moest slagen. Als het niet slaagde,
zou het hun dood zijn. Een andere mogelijkheid bestond er niet, waarom zou hij zich dan nog
zorgen maken? Het kinderleger was achtergebleven onder de hoede van Leonardo. Als Dolf
sneuvelde, zou Leonardo zijn plaats innemen, zonder dat er een woord over gesproken was.
Carolus schudde hem wakker. ‘Tijd’, fluisterde hij geeuwend. De maan was verdwenen, het was
aardedonker. Dolf probeerde iets te zien, hij onderscheidde alleen de schimmen van de wakers,
die bezig waren hun aflossing te wekken. Voorzichtig kroop hij naar een plaats vanwaar hij het
kasteel kon zien, zonder zelf gezien te worden. Het woud om hem heen leefde, ritselde en siste,
maar de geluiden joegen hem geen angst meer aan. Na wat hem een eeuwigheid toescheen,
begon de lucht in het oosten iets lichter te worden.

Nu kreeg hij het druk. Uit het pak dat hij had meegebracht haalde hij twee houten napjes, een stuk
koord, gedrenkt in vloeibaar vet, een paar stukken houtskool en twee handen opgedroogde
vogeldrek die hij in de loop van de middag had verzameld.

Hij verpulverde de vogelpoep en de houtskool boven het napje en roerde de poeder goed dooreen
Uit zijn zak kwam het kostbare zorgvuldig bewaarde doosje lucifers. Het was nog bijna vol. De
formule voor buskruit herinnerde hij zich nauwelijks, 75 salpeter, 15 kool en 10 zwavel - of was het
omgekeerd? Het enige dat hij zeker wist, was dat je buskruit kon maken van salpeter, houtskool en
zwavel. De witte vogeldrek zou wel een flinke hoeveelheid salpeter bevatten, de luciferskoppen
bevatten zwavel, aan houtskool was in het kindleger nooit gebrek. Misschien zou het lukken ...

En als het niet lukte om de bom te laten ontploffen, zou het in elk geval walmen en stinken - en
ook dat zou al een mooi effect geven. Zeker een half uur lang was hij bezig, terwijl het om hem
heen steeds lichter werd. Hij mengde fijngewreven luciferskoppen, houtskool en vogelpoep met
elkaar, deed alles in het napje, bedekte het met het tweede napje en bond de beide delen aan
elkaar. Er tussendoor liet hij de lont lopen. Toen alles goed zat, dacht hij: Zou het nu een bom zijn?
en verborg het tussen de struiken. Het doosje en twee lucifers had hij in reserve gehouden.

‘Jongens, opstaan. Het is tijd.’

Het dutje had allen goed gedaan. Ze waren stijf geworden en hadden het koud, maar de gedachte
dat het grote avontuur ging beginnen, bracht hun bloed aan het stromen.

De pakken gingen open en de benodigdheden voor de overval werden tevoorschijn gehaald.
Zeventien haarbanden en in het midden van elke haarband was een puntige hoorn bevestigd. Ze
kleedden zich uit en verstopten hun kleren tussen de struiken. Toen trokken ze elk een grasrokje
aan. Ze rilden in de kille ochtendlucht en sommigen klappertanden, maar daar mochten ze niet op
letten. Het zou er straks warm genoeg toegaan! De haarbanden bevestigden ze op hun hoofden,
waarbij de hoorns dreigend omhoogstaken. Ze maakte hun gezichten roetzwart met een mengsel
van houtskool en vet, waarbij de ogen en een rand daaromheen niet geraakt mochten worden. In
hun verwarde haren staken ze bovendien een paar veren.

Dolf bekeek kritisch de zeventien kruisingen van Zwarte Piet en Wilde-Indiaan. Nu kwam het
laatste deel van de voorbereidingen: het schminken van de lichamen. Dolfs eerste idee was
geweest dat ze zich helemaal zwart moesten maken, maar nu viel hem iets beters in, nóg
geheimzinniger. Met handen vol zwartsel trok hij lange strepen over de borst en rug van elke
jongen, daarna over de blote armen en benen. Ze stonden nog steeds te rillen, maar intussen was
het lciht genoeg geworden om elkaar goed te kunnen bekijken. Het was werkelijk om bang van te



worden zoals ze er nu uitzagen: zeventien gestreepte duivels met gehoornde koppen, harige
bontvoeten en blikkerende tanden. Dolf knikte, haalde zijn ‘bom’ tevoorschijn en wenkte de
jongens hem te volgen.

Ze daalden totdat ze op gelijke hoogte waren met de achterzijde van de burcht en een goed zicht
hadden op de kloof die het kasteel van de berg scheidde. De brug was nog omhoog. Tussen het
steile woud en het ravijn lag een vlakke open plek, ongeveer honderd meter breed, zodat het niet
mogelijk was bij verrassing de burcht van die kant te benaderen. Bij de rand van die open plek
hielden de kinderen halt en doken weg tussen de struiken. Dolf schoof op zijn buik nog iets naar
voren, hopend dat hij van de torens af niet gezien zou worden. Hij legde de bom voor zich neer,
rolde de lont af en wrong zich weer achteruit naar de dekking van het groen.

‘Luister’, siste hij ’Straks steek ik de lont aan. Niet bang worden als je even later een harde knal
hoort. Je zult waarschijnlijk ook rook zien en het zal stinken - maar dat alles stelt niets voor. Loop
er maar dwars doorheen, het zal je geen kwaad doen. Begrepen?’

De jongens knikten, hoewel ze er in werkelijkheid erg weinig van begrepen. Maar als Rudolf het
rei, zou het wel waar zijn. Gespannen en bibberend tuurden ze naar de opgehaalde brug en zware
gesloten poort. Ze snakten naar actie en Dolf hoopte dat ze niet te lang hoefden wachten.

Even later hoorden ze achter de muren paardengetrappel, geroep, gehinnik. Daarna het geratel
van het neerlaten van de brug die met een smak in zijn bedding viel. De poort werd voor de helft
geopend. Twee gewapende mannen traden naar buiten en bleven even rondkijken. Ze riepen iets
naar binnen, gingen opzij en toen verlieten zeven ruiters de binnenplaats, klotsten over de brug en
reden het pad af dat naar het dal leidde. Die gaan de ingang van de kloof bewaken om argeloze
reiziger op te vangen, dacht Dolf.

De brug bleef neer, de poort werd niet helemaal gesloten, zodat mensen te voet in en uit konden
gaan. Er verschenen een paar vrouwen, die een ogenblik met de wachters spraken en toen weer
verdwenen. De beide soldaten stelden zich aan weerszijden van de poort op, leunend op hun
hellebaarden, en bereidden zich voor op een paar uur verveling.

Het leven in de burcht van Scharnitz was op gang gekomen. Langer wachten zou de spanning
teveel opvoeren en misschien het effect van de zeventien duivels tenietdoen. Dolf hoorde de
jongens bidden. Hij streek zijn lucifer af en stak de lont aan.

‘Sta klaar’, siste hij. ‘Over een paar tellen komt de knal en dan moeten we meteen oprukken.
Verbaas je over niets. Het zal eruit zien als tovenarij, maar dat is ook de bedoeling.’

Hij keek naar de lont die keurig brandde. Langzaam kroop het vlammetje over de rotsige grond in
de richting van het buskruit. Zou het lukken? Dolf drukte de rug van zijn hand tegen de mond en
begon ijzingwekkende geluiden uit te stoten, zoals hij het indianen in avonturenfilms had horen
doen. ‘Woewoewoewoewoe.’ De twee wachters op de brug schokten recht en staarden naar de
bosrand. De jongens hielden hun adem in. Het vlammetje had de nap bereikt. ...

‘Woewoewoewoewoe ....’ klonk het sinister uit de struiken. De wachters keken elkaar aan,
staarden wantrouwig naar het woud en ‘Woemmmmm!!!’

Het had gewerkt! Vieze dikke rook verspreidde zich, het stonk ontzettend. De verbijsterde jongens
schenen in beelden veranderd, maar Dolf schreeuwde: ‘Kom mee ...’ En toen schoten ze vooruit,
dwars door de rook heen.

Zo zagen de verschrikte wachtposten het tafereel. eerst was daar dat angstwekkende geluid
geweest, toen opeens een dreunende slag. Golven rook kringelden over de open plek. Daaruit
kwam een duivel tevoorschijn, nog een duivel, alsmaar duivels. Klein waren ze, zwart en gestreept
en gehoornd. Ze knarsten met hun randen, kwamen heel griezelig snel naderbij. Lamgeslagen
van schrik duurde het even voordat de wachters beseften dat de duivels de brug opkwamen,
regelrecht in hun richting. Demonen kwamen hen halen om hen naar de hel te sleuren?
Schreeuwen keerden de krijgslieden zich om, stootten de poort verder open en stormden de
binnen plaats op. ‘Heilige Moeder Gods, red ons!’



Zeventien duivels, ontzettend om aan te zien, stroomden achten hen aan het plein op. De voorste,
met een gruwelijk witte hoorn op de kop, zwaaide met een flitsend mes. Alle duivels krijsten,
gilden, joelden. Mannen, vrouwen en kinderen die zich op de binnenplaats bevonden, gilden ook.
Ze lieten alles uit hun handen vallen: emmers, schalen, zadels, riemen, en stoven in twaalf
richtingen uiteen, achtervolgd door de krijsende demonen. Een vrouw viel op de knieën en werd
door de duivels ondersteboven gelopen. Een bebaarde krijgsman, achtervolgd door de grootste
duivel, keerde zich plotseling om en greep naar zijn zwaard, maar di vreselijke demon sprong op
hem toe en boorde zijn flitsende mes in zijn blote hand, zodat de man schreeuwend achterover
tuimelde. Meteen zat de duivel op zijn borst.

‘Genade, genade ...redt ons!

Een harige voet beroerde zijn oor, de man bestierf het bijna van angst. ‘Waar zijn de
gevangenen?’ gilde de duivel in zijn gezicht. ‘De vijftig kinderen moeten we hebben. Hun
onschuldige bloed willen we drinken.’

De demon sprong op en rukte aan de maliënkolder van de gevallen soldaat. ‘Sta op, breng me bij
de heilige kinderen. Vlug, of ik gooi je in de diepste zwavelpoelen van de hel, jij vervloekte
zondaar!’

Op handen en voeten trachtte de man aan zijn kwelduivel te ontkomen. Intussen heerste op het
binnenplein een volstrekte chaos. Gillende mannen, vrouwen en kinderen werden besprongen en
door kleine zwarte handen geknepen en geduwd. Ze dachten nauwelijks aan verzet. In het
woongedeelte van het kasteel vlogen een paar vensters open. Verschrikte gezichten keken naar
buiten, trokken zich snel weer terug. De graaf van Scharnitz verscheen op de houten galerij die
langs de eerste verdieping liep.

‘De kinderen, de heilige kinderen moeten we hebben!’ schreeuwde Dolf. De kreet werd
overgenomen door de andere duivels die als dollen over de hof joegen, mensen en horigen voor
zich uitdrijvend.

‘Geef ze de kinderen’, bulderde de graaf, die met ontzetting zag hoe zijn burcht ten prooi ging
vallen aan de machten van de hel. Overigens kon hij zich levendig voorstellen dat de duivels zich
liever tegoed wilden doen aan het bloed van onschuldige kindertjes dan aan zondaren zoals
hijzelf.

Een zilveren kruis kletste neer voor Dolfs voeten. Hij trapte het weg, want hij ging helemaal op in
zijn rol. De krijgsman holde voor hem uit naar de zijvleugel van het kasteel, zwaaiend met zijn ene
goede hand, terwijl hij een bloedspoor achterliet. Van de torentransen kwamen pijlen naar
beneden suizen, totdat dezelfde bulderstem vanaf de galerij riep: ‘Laat dat, dwazen!’

Een van de pijlen had een vrouw in de schouder getroffen. een aantal mensen had een goed
heenkomen gezocht in de kapel, waarheen de duivels hen niet volgden. De grond was met bloed
bevlekt, want de duivels hadden met hun messen en vlijmscherpe stenen in het rond gestoken om
zoveel mogelijk schrik te verspreiden. Dolf volgde dansend, krijsend, als een wild geworden
bosneger, de krijgsman.

‘Geef die kinderen, snel! bulderde de stem van de galerij weer. Een dubbele deur vloog open en
daar waren ze: de geroofde kinderen. Alle tweeënvijftig. Toen ze de duivels in het oog kregen die
hen kwamen halen, raakten ze onmiddellijk in paniek en begonnen net zo hard te gillen en te
schreeuwen als de kasteelbewoners. Dolf trad snel naar voren en beet Frank toe: ‘Laten ze zich
kalm houden. Wij zijn het.‘ toen pas herkende de kleine leerlooier zijn vriend.

Carolus sjorde Bertho aan zijn arm. ‘Kom mee ... dat is alleen maar een list.’ Toch duurde het wel
even voordat het tot alle kinderen doordrong dat de demonen niet echt waren en dat ze hun verzet
opgaven.

De duivels kregen hun zin. ze omringden de kleine gevangenen, dreven hen voor zich uit: de poort
door, de brug over, het woud in. Nagestaard door de opgeluchte, maar nog altijd op hun benen
trillende burchtbewoners.



De duivels lieten een onvoorstelbare rommel achter op de hobbelige keien van het binnenplein.
Een gebroken mes, bloedsporen, fazantenveren en alles wat bedienden in hun eerste schrik uit de
handen hadden laten vallen: kapotte schalen en kruiken, vertrapt brood, een rondslingerende
schoen ...

Snel werden de tweeënvijftig kleine slaven het bos ingevoerd, zo ver mogelijk van de burcht
vandaan. In het voorbijgaan pikten de duivels hun verstopte kleren op. Koud hadden ze het nu niet
meer, het zweet liep met straaltjes over hun beschilderde lichamen. Enkele bevrijde kinderen
hadden nog steeds niet begrepen dat hun ontvoering in feite een kolossale grap was en liepen
jammerend en biddend voor de demonen uit. Frank holde van de een naar de ander om hen
gerust te stellen, maar de aanblik van de gehoornde duivels was zo ontzettend dat de kinderen
nauwelijks durfden te geloven dat dit hun vrienden waren.

Carolus trippelde innig gelukkig naast zijn grote vriend Bertho. ‘Rudolf en ik hebben dat samen
bedacht en ik heb voor de maskeradepakjes gezorgd. Bertho, ben je niet blij?’ En of ze blij waren,
die tweeënvijftig bevrijde kinderen. Ze omhelsden hun vieze redders en wilden meteen op weg
gaan naar het kindleger, maar Dolf maakte bezwaren.

‘Die halen we vannacht wel in. Voorlopig moeten we ons schuilhouden in de bossen. Niemand
mag ons zien. Romhild en zijn trawanten moeten denken dat we de kinderen regelrecht naar de
hel hebben gevoerd. Als ze ons door het dal zien gaan, zullen ze meteen begrijpen dat ze voor de
gek zijn gehouden, en dan zijn we nog niet gelukkig.’

Dus hielden ze zich onzichtbaar, stilden hun honger met bessen en met de koeken die de redders
hadden meegebracht. Pas toen de schemering inviel, waagden ze zich bergafwaarts. Tegen de
ochtend bereikten ze de plaats waar het kindleger de vorige avond had gekampeerd. Daar trokken
ze zich terug in de wouden en een paar uur te gaan slapen.

Ze waren nu weer een kilometer of tien van de burcht verwijderd en daarom waagden ze het om
diezelfde middag verder te gaan, in de hoop de hoofdmacht in te halen voordat de avond viel en
voordat die het einde van het dal zou hebben bereikt.

De duivels hadden hun maskerade afgelegd en hun eigen kleren aangetrokken, maar het vettige
zwartsel kregen ze niet gemakkelijk van hun lijven gewreven. Ze poetsten zich met handenvol
droog gras en mos, maar ze bleven eruitzien als schoorsteenvegers. De koeken waren op. tijd om
te jagen hadden ze niet. Ze lesten hun dorst i een beekje en snelden toen weer verder, achter de
grote massa van het kindleger aan. Laat in de avond zagen ze eindelijk in de verte de vuren
oplaaien. Het leger kampeerde aan de voet van opnieuw steil oprijzende bergen: het laatste deel
van het geweldige Karwendelmassief. Strompelend van vermoeidheid, zwart van vuil en stof,
kwamen ze het kampement binnen.

Carolus, die bijna niet meer op zijn benen kon staan, liep regelrecht naar de tent, griste Dom
Anselmus een stuk vlees uit de handen, struikelde de tent binnen en viel al etend in slaap. Hij had
geen woord gesproken. Hilde, die hem twee dagen tevergeefs had lopen zoeken, barstte in tranen
uit van opluchting en ongerustheid. Met een natte lap veegde ze over zijn vuile gezicht - hij merkte
het zelfs niet. Frieda viel huilend haar vriendinnen om de hals en vroeg om eten. Bertho, Willem en
Carl lieten zich vallen bij het eerste kampvuurtje dat zij bereikten en strekten smekend de handen
ujit naar het braadspit. Ze waren allemaal uitgehongerd. De terugkeer van de geroofde kinderen
veroorzaakte een geweldige opschudding in het kamp, maar niemand kreeg antwoord op alle
vragen. Redders en geredden konden geen pap meer zeggen. Ze wilden alleen iets eten en dan
slapen, slapen!

Dolf, Peter en Frank hoorden de ezel balken. Ze vonden het kampvuurtje van Mariecke en
Leonardo, smakten neer, riepen om water en brandden hun gretige monden aan de hete soep.
Mariecke greep Dolfs zwarte hand en kuste hem, dol van vreugde. Leonardo zei niets. Hij
omhelsde Peter en Frank, keek toen met grote ogen naar Rudolf van Amstelveen, die schoenen
van konijnenbont van zijn brandende voeten trok. Eindelijk vond de student zijn stem terug.

KLIK HIER VOOR MEER INFORMATIE OVER HET BOEK EN DE FILM



Lied Dino-dinges

Lang, heel lang geleden
toen er nog geen mens bestond
liepen er al grote beesten
op de aarde rond

ze briesten en ze beten
en ze hadden een lange nek
maar ik weet niet hoe ze heten
want die namen zijn zo gek:

dinodinges, brontodinges
en tyrodingesrex
Ik geef ze wel een eigen naam
een leuke, of iets geks

Waggelsaurus, huppelsaurus
dikke vette potensaurus
fladdersaurus, knuffelsaurus
bolle buikenrex
minisaurus, megasaurus
papa- en een mamasaurus
happosaurus, bijtosaurus
lange nekkenrex

lollisaurus, dropposaurus
frites met mayonaisesaurus
supersaurus, discosaurus
neusgaten-rex
stekelsaurus, pokosaurus
voetbal-, tennis-, pingpongsaurus
wiebelsaurus, vliegersaurus
zwiebelstaartenrex

en al mijn eigen dinobeesten
bij elkaar in de kast gezet
en als ik dan zo naar ze kijk, dan lijkt het
lijkt het net
alsof er eentje grommend zegt,
ik heb dan wel een gekke naam
maar bijten dat kan ik echt

tekst en muziek: André Rooymans © 2001




dinosaurus


Tijd werkboek van schoolgoochelaar aarnoud agricola

Tijd werkboek van schoolgoochelaar aarnoud agricola

Empfohlen

Empfohlen

Weitere ähnliche Inhalte

Andere mochten auch

Andere mochten auch (20)

Ähnlich wie Tijd werkboek van schoolgoochelaar aarnoud agricola

Ähnlich wie Tijd werkboek van schoolgoochelaar aarnoud agricola (17)

Mehr von André de Boer

Mehr von André de Boer (20)

Tijd werkboek van schoolgoochelaar aarnoud agricola